Σελίδες

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ.


Η νέα χρόνια, προοιωνίζεται περισσότερο δύσκολη από τις προηγούμενες.
Στις  σκληρές δοκιμασίες που υπόκεινται οι δημότες μας  δεν ταιριάζουν ούτε  ευχολόγια ούτε και λόγια παρηγοριάς ,που όλοι συνηθίζουν αυτές τις ημέρες.
Γιατί  μόνο με  καθαρό λόγο, μεστό από αλήθεια, μόνο με  διάθεση για αγώνες και για μάχες, μπορούμε να ανατρέψουμε τη αντιλαϊκή λαίλαπα και να  ανακτήσουμε ότι προσωρινά μας έκλεψαν.
Πριν 16 μήνες ,κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, οι υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, αγωνιστικά ,αποκαλύπταμε στους συνδημότες μας  την αλήθεια για την αντιδραστική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη. Αναδείξαμε το γεγονός ότι ο Καλλικράτης είναι μέρος της γενικευμένης επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα ότι είναι ένα ισχυρό εργαλείο στα χέρια των μεγάλων πολυεθνικών ομίλων και του κράτους τους για να ξεζουμίσουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα, για να κερδίζουν οι λίγοι σε βάρος των πολλών.
Είπαμε στο λαό ότι φέρνει νέες αυξήσεις φορολογίας, ότι φέρνει χιλιάδες απολύσεις δημοτικών υπάλληλων, ότι θα μεταφέρει στις περιφέρειες και τους δήμους τις αρμοδιότητες του κράτους στην εκπαίδευση , την υγεία, τη πρόνοια. Ότι θα προκαλέσει μεγαλύτερη υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών, κατακερματισμό του ενιαίου χαρακτήρα τους και τη διάλυση τους, τη μετακύληση του κόστους λειτουργίας τους στο λαό που έχει ήδη χρυσοπληρώσει για να απολαμβάνει αυτές τις υπηρεσίες.
Μιλήσαμε για το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων, κέντρων υγείας. ότι θα μειωθεί τραγικά η δυνατότητα της λαϊκής οικογενείας στη φροντίδα για τα παιδιά της, τις αρρώστιες, αφού η ποσότητα και η ποιότητα των υπηρεσιών θα εξαρτάται από την οικονομική της κατάσταση. Ότι οι μαθητές θα κατηγοριοποιούνται και θα πηγαίνουν σε σχολεία , με βάση την οικονομική τους θέση. Αναδείξαμε το ότι θα υπάρξει μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση του περιβάλλοντος και ιδιωτικοποίηση των υποδομών. Ότι θα επιταχυνθεί ο εκτοπισμός της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, με τη συγκέντρωση της γης, των μικρομάγαζων και των μικρών επιχειρήσεων στη σκιά της επεκτάσεις των μονοπωλιακών ομίλων.
Με τη συμπλήρωση ενός έτους θητείας στο δημοτικό Συμβούλιο Αλεξάνδρειας,  θεωρήσαμε ότι έχουμε υποχρέωση να απευθυνθούμε και να ενημερώσουμε τους συνδημότες μας εκθέτοντας  τον απολογισμό των πεπραγμένων μας .
Σε σειρά συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αλεξάνδρειας , η πλειοψηφία μαζί με όλους τους δήθεν «ανεξαρτήτους» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. βάλανε τις βάσεις για την υλοποίηση της αντιδραστικής αυτής μεταρρύθμισης. Μαζί ψηφίσαν τη δημιουργία νομικού προσώπου  και κοινωφελούς δημοτικής επιχείρησης που θα έχουν πλέον στην αρμοδιότητα τους υπηρεσίες υγείας, παιδείας, πολιτισμού αθλητισμού, κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας του περιβάλλοντος . Επιχειρήσεις που είναι οι δομές του Καλλικράτη, που θα είναι αυτές που θα έχουν από εδώ και πέρα στην αρμοδιότητα τους σχολεία και ιατρεία, κέντρα υγείας και ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία.  Και υλοποιώντας το γράμμα του Καλλικράτη, θα λειτουργούν όχι μόνο με καταβολή αντίτιμου στην υπηρεσία αλλά και  με ανταποδοτικότητα. Όχι μόνο θα λειτουργούν σαν αυτόνομες επιχειρήσεις αλλά θα εμπλέκονται και χορηγοί, επιχειρηματίες και ιδιώτες.
Έφερε η δημοτική αρχή ένα τεχνικό πρόγραμμα κομμένο και ραμμένο στις επιταγές του μνημονίου και της Κυβέρνησης, με έλλειψη υποδομών που θα βελτίωναν τη ζωή των εργαζομένων στη περιοχή μας. Και το ψήφισε μαζί με τους συνοδοιπόρους της στη αντιπολίτευση.
Με το προϋπολογισμό του δήμου για το 2012 ολοκληρώνεται ο πρώτος γύρος της υλοποίησης της ολομέτωπης επίθεσης στα όποια κοινωνικά αγαθά και παροχές έχουν απομείνει.
Εμφανίζουν σα μονόδρομο τη φοροεισπρακτική πολιτική που θα εφαρμόσει ο δήμος, κρύβοντας ότι 12 δις ευρώ χαρίστηκαν από το Δ.Σ. της Κ.Ε.Δ.Κ.Ε., από τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ, της Ν.Δ. και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Λεφτά που προέρχονταν από τη τσέπη του εργαζόμενου και του συνταξιούχου και θα αποδίδονταν από το κράτος μέσω της ΚΕΔΚΕ στους δήμους. 
Η Λαϊκή Συσπείρωση Αλεξάνδρειας καταψήφισε όχι μόνο τον προϋπολογισμό , αλλά και οτιδήποτε ήρθε προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο στη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε και αποδεδειγμένα θα επιβάρυνε τους δημότες της περιοχής. Θα σταθούμε ενδεικτικά  σε ορισμένες τρανταχτές περιπτώσεις.
-Προτάθηκε από τη Λ.Σ.Α. η  προμήθεια δυο φορτηγών για τη μεταφορά των απορριμμάτων, αντί πινακίου φακής, από τα κατασχεμένα του λιμένα Πάτρας,(όπως έπραξε και ο δήμος Βέροιας), όμως η διοίκηση σε αγαστή συμφωνία με τη μείζονα αντιπολίτευση προτίμησε τη οδό της ανάθεσης της μεταφοράς τους σε ιδιώτες με παράλογο κόστος για τους δημότες (τουλάχιστον 200% ακριβότερα).
-Προτάθηκε η απεμπλοκή από τη σύμβαση για το εργοστάσιο σκουπιδιών που θα επιβαρύνει τους δημότες αποδεδειγμένα με το τριπλάσιο τουλάχιστον κόστος από οποιαδήποτε άλλη επιλογή, όμως η διοίκηση παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στη θέση 12 και τη ΜΕΑ-ΧΥΤΥ .
-Στο χρόνο που πέρασε δεν έγινε η παραμικρή ενέργεια για να ολοκληρωθεί η μελέτη της ύδρευσης όλων των οικισμών του Ρουμλουκιού με υγιεινό νερό από τις πηγές Βερμίου, αντίθετα μεθοδεύεται εκτός του ενός εκατομμυρίου ευρώ που στοίχισε η γεώτρηση και ο υδατόπυργος στη Παλαιόχωρα να διατεθούν αλλά 3 εκατομμύρια για φίλτρα νερού μόνο στα χωριά του πρώην δήμου Πλατέως.
-Χωρίς να βελτιώσει την παρεχόμενη ποιότητα νερού η διοίκηση με τη σύμφωνη θέση της μείζονος αντιπολίτευσης προχώρησαν σε γενναίες αυξήσεις της τιμής του νερού στους οικισμούς του δήμου ,γεγονός που θα επιβαρύνει δυσβάστακτα τη λαϊκή οικογένεια.
 -Επί πλέον διαφαίνεται η μεθόδευση της παραχώρησης του έργου της αποκομιδής των απορριμμάτων σε ιδιώτες με τη δικαιολογία ότι δεν επαρκούν οι εργαζόμενοι ,γεγονός που θα διπλασιάσει τα χρήματα που ανταποδοτικά θα πληρώνουν οι δημότες .
Στο χρόνο που πέρασε δεν αποδεχθήκαμε καμία επιβάρυνση των δημοτών μας για έργα που έχει ήδη πληρώσει και για έργα τα οποία δικαιούται. 
Δεν αποδεχθήκαμε ούτε και θα αποδεχτούμε να  είμαστε  το μακρύ χέρι του κράτους στη τοπική κοινωνία, δεν συμφωνούμε στη διπλοφορολόγηση του πολίτη από κράτος και ΤΑ ,ούτε αποδεχόμαστε  το φορομπηχτικό και φοροεισπρακτικό χαρακτήρα που επιχειρούν να δώσουν στη τοπική Αυτοδιοίκηση, μετατρέποντάς την σε Τοπική Διοίκηση.
Για τους μικρομεσαίους αγρότες, τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους Ε.Β.Ε., τους συνταξιούχους, τους νέους  της περιοχής μας υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις, οι υποδομές, η τεχνογνωσία για καλυτέρευση του βιοτικού μας επιπέδου, για καλυτέρευση των συνθηκών ζωής μας. Αυτές οι προϋποθέσεις, ο πλούτος που υπάρχει και στο τόπο μας και που είναι προϊόν της δουλειάς μας, μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μας μόνο εάν τον διεκδικήσουμε. Μόνο εάν παλέψουμε ενάντια στη πολιτική αυτή που εφαρμόζεται από κεντρικά μέχρι σε κάθε γειτονιά σήμερα με το Καλλικράτη. Αν ορθώσουμε τοίχος εναντίον της μέχρι να την ανατρέψουμε. Για να ανοίξουμε το δρόμο της Λαϊκής Συμμαχίας για την εξουσία των εργαζομένων και των συμμάχων τους.
                                           Ο επικεφαλής του συνδυασμού
                                        ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
                                                     Χρήστος Αλευράς

Νεοφιλελευθερισμός και φιλελεύθερη ολιγαρχία!


1. Ο Νεοφιλελευθερισμός
Ο Νεοφιλελευθερισμός υπήρξε ένα από τα πιο περιθωριακά οικονομικά δόγματα (ακόμα και στους καπιταλιστικούς κύκλους), το οποίο, μετά την άνοδο στην εξουσία των Ronald Reagan στις ΗΠΑ και της Margaret Thatcher στην Μεγάλη Βρετανία, άρχισε να παρουσιάζεται ως η τελευταία λέξη της οικονομικής επιστήμης. Επισήμως, έχει συνδεθεί με το “The Washington consensus” και σε μεγάλο βαθμό έχει επηρεαστεί από την Αυστριακή Σχολή των Οικονομολόγων (βλ. Ludwig von Mises, οικονομικός λιμπεραλισμός και λιμπερταριανισμός). Σε αντίθεση με τον φιλελευθερισμό, που ιστορικά αποτελεί την κύρια ιδεολογία της νεογέννητης αστικής τάξης κατά την εποχή του Διαφωτισμού (βασικοί εκφραστές του: Alexis de Tocqueville, Jean-Jacques Rousseau, Montesquieu…) και προτάσσει την αποδέσμευση της εκκλησίας από το κράτος, το τέλος της μοναρχίας, το αίτημα για δημοκρατία και ελευθερία του ατόμου, ο Νεοφιλελευθερισμός σήμερα θέτει ως κεντρική του επιδίωξη την οικονομική «ανάπτυξη» και «αποδοτικότητα», βάση της «ορθολογικής» κυριαρχίας επί των πάντων, μια ορθολογικότητα όμως καθαρά εργαλειακή και μηχανιστική (θα αναφερθούμε εκτενέστερα σ’ αυτό, παρακάτω).
Η στροφή στο Νεοφιλελευθερισμό οφείλεται κυρίως: α) στην υποχώρηση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος μετά το Μάη του 1968 στην Γαλλία (τελευταία δυναμική εμφάνισή του με κήρυξη μαζικής πολυήμερης πολιτικής απεργίας) και το κλίμα απάθειας, ιδιώτευσης και κομφορμισμού που άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά στις περισσότερες Δυτικές χώρες μετά, β) στην πολιτισμική και κοινωνική οπισθοδρόμηση που ακολούθησε από τις αρχές του 21ου αιώνα και έπειτα, έχοντας ως αποτέλεσμα τη σταδιακή στροφή της κοινωνίας σε όλο και πιο συντηρητικές αξίες (η ηθική της εργασίας και ο παραγωγισμός: αξίες που προωθούνται, επίσης, και από τη Νεοφιλελεύθερη ατζέντα), γ) στην αδυναμία του κεϊνσιανισμού και της σοσιαλδημοκρατίας ν’ αμβλύνουν τις κοινωνικές ανισότητες και δ)κυρίως στον πανικό του διεθνούς κεφαλαίου μπροστά στη σταθερή πτώση του ποσοστού κέρδους του, που οφείλεται στην ανάγκη να αγοράζει ολοένα και πιο προηγμένη τεχνολογία,  με την υπερπροσφορά προϊόντων και τον ανταγωνισμό. Η άνοδος του Νεοφιλελευθερισμού υποβοηθήθηκε, επίσης: α) όπως διαπιστώνουν οι Verity Burgman και Andrew Ure [1α], στο ότι, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, μεγάλο κομμάτι του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις αντι-Νεοφιλελεύθερες θέσεις του [δεδομένου ότι το μοντέλο αυτό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την παγκοσμιοποίηση (ως οικονομικός όρος)] με σκυρόδεμα την προετοιμασία καμπάνιας για τον τερματισμού του «Πολέμου Ενάντια στην Τρομοκρατία», πρώτα στο Αφγανιστάν και μετά στο Ιράκ και β) όπως περιγράφουν οι Clara Algranati, Jose Seoane και Emilio Taddei [1β], στο ότι, μετά νίκη των κινημάτων ενάντια στις δεξιές κυβερνήσεις στην Αργεντινή την Βολιβία και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής που είχε ως αποτέλεσμα την επικράτηση των σοσιαλδημοκρατικών κεντροαριστερών συνασπισμών, οι νέες αυτές κυβερνήσεις απέτυχαν εξίσου να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο ντόπιος πληθυσμός, εξαφανίζοντας έτσι το «αντίπαλο δέος» στην επέλαση των Νεοφιλελεύθερων.
Βασικός στόχος ενός Νεοφιλελεύθερου προγράμματος, είναι η μείωση του οικονομικού ρόλου του κράτους, η οποία προτείνεται να γίνει με τους εξής τρόπους:
• με αποσύνδεση από το κράτος, τομέων της οικονομίας που παραδοσιακά ανήκαν σ’ αυτό, όπως η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές, τα δημόσια έργα, οι υποδομές, η ενέργεια, η στρατιωτική βιομηχανία κλπ. Σύμφωνα με τον κύριο εκφραστή του Νεοφιλελευθερισμού, Milton Friedman, μόνο οι δυνάμεις καταστολής πρέπει να παραμείνουν στην άμεση σφαίρα επιρροής του κράτους,
• με χαμηλότερη φορολογία του κεφαλαίου ως κίνητρο για επενδύσεις και απελευθέρωση των επιτοκίων
• με την άρση κάθε νομικού περιορισμού στην ασύδοτη δράση του κεφαλαίου,
• με εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις/ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση του δημοσίου πλούτου
• με ανταγωνιστικές ισοτιμίες
• με αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και ακύρωση των κοινωνικών κατακτήσεων (πρόγραμμα που επισήμως ονομάζεται: αναδιάταξη των δημοσίων προτεραιοτήτων των κρατικών δαπανών),
• με δημοσιονομική πειθαρχία,
• με απορρύθμιση
• με την ενίσχυση του ρόλου της ατομικής ιδιοκτησίας ως θεσμικά κατοχυρωμένου δικαιώματος.
[για περισσότερα, βλ. Williamson, J. (2004) "A short History of the Washington Consensus", Institute for International Economics]
Μια ματιά στην επική… ομιλία της 10ης Σεπτεμβρίου 2011 του Πρωθυπουργού στην 76η ΔΕΘ καικυρίως, αλλά όχι μόνο, στο μετα-μνημονιακό νομοθετικό έργο της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης (αλλά και των κυβερνήσεων K. Σημίτη και K. Καραμανλή), είναι αρκετή για να φανεί η πλήρης υιοθέτηση από τα κυρίαρχα «κόμματα της εξουσίας» της χώρας, αλλά και από τα «συγκοινωνούντα τους δοχεία» (ΛΑ.Ο.Σ., ΔΗ.ΣΥ., ΔΗΜ.ΑΡ.), όλων των κύριων επιλογών του Νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, όπως προαναφέρθηκαν:
Αναδιάρθρωση όλου του ασφαλιστικού συστήματος (αρχής γενομένης το 1992) με αποτέλεσμα την απίστευτη μείωση των συντάξεων και την αύξηση των ετών εργασίας, κατάργηση όλων των προστατευτικών (για τους εργαζόμενους) διατάξεων του εργατικού δικαίου σε βαθμό που να μιλάμε για ουσιαστική αντικατάστασή του από ένα «δίκαιο αμοιβών», διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με ιδιωτικοποιήσεις και συγχωνεύσεις νοσοκομείων και εν τοις πράγμασι ιδιωτικοποίηση της πρωτοβάθμιας Υγείας (δημιουργία ΕΟΠΥΥ), έμμεση κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας και της σχετικής δυνατότητας αυτοδιοίκησης που είχαν τα Πανεπιστήμια, παραχώρηση δημοσίων έργων σε ιδιώτες, εξαγγελία εκποίησης (ή «αξιοποίησης») δημόσιας περιουσίας, εξαγγελία πλήρους και άνευ όρων ιδιωτικοποίησης όλων των υπηρεσιών που γνωρίζαμε ως υπηρεσίες κοινής ωφέλειας (ρεύμα, νερό, επικοινωνίες κλπ.).
Διαρκείς αλλαγές στο φορολογικό σύστημα με σταδιακή μείωση του συντελεστή φορολόγησης των εταιρειών και ταυτόχρονη επιβολή πάσης φύσεως φόρων στην συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού και μάλιστα, σε μία χώρα που ήδη είχε την υψηλότερη έμμεση φορολογία σε ολόκληρη την Ευρώπη (και από τις υψηλότερες παγκοσμίως).
Θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους σχετικά με το πόσες επιλογές των τελευταίων κυβερνήσεων (και ειδικά της απάνθρωπης, σημερινής κυβέρνησης), τηρούν με ευλάβεια τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, αλλά είναι πλέον γνωστές (και καθημερινά αισθητές) σε όλους.
2. Η απάτη της «ανάπτυξης» (ή πώς ο Νεοφιλελευθερισμός είναι απόλυτα παράλογος ακόμα και με καπιταλιστικούς όρους)
Ο Πρωθυπουργός, στη ΔΕΘ, είπε μεταξύ άλλων:
         Η συζήτηση για την ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι αφηρημένη, δεν είναι απλώς ένα σύνθημα. Η ανάπτυξη δεν διατάσσεται, έχει προϋποθέσεις. Και πρώτη προϋπόθεση, όπως είπαμε, είναι η δημοσιονομική εξυγίανση και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία. Ποιος θα χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη, εάν δεν έχουμε διασφαλίσει πρόσβαση των τραπεζών σε διεθνή κεφάλαια; Εάν δεν έχουν επιστρέψει οι καταθέσεις -που σήμερα πράγματι επιστρέφουν. Αν η επένδυση στην Ελλάδα δεν είναι μια σίγουρη επένδυση; Προϋπόθεση, λοιπόν, η δημοσιονομική εξυγίανση.
Στη συνέχεια, προσπάθησε να τεκμηριώσει την άποψή του για το πώς επιτυγχάνεται η ανάπτυξη, θέτοντας ως κύριες προϋποθέσεις:
• τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος
• τη μείωση των δημοσίων δαπανών τάχα χωρίς αύξηση της φορολογίας (κάτι που όπως διαπιστώνουμε είναι απόλυτα ψευδές), η οποία μείωση θα επιτευχθεί με μείωση των εξόδων του κράτους (με τεράστιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, απολύσεις και εργασιακή εφεδρεία που είναι αποτέλεσμα συγχωνεύσεων και ιδιωτικοποιήσεων).
• την αύξηση των εξαγωγών (χωρίς βέβαια να εξηγήσει τί μπορεί να εξάγει μία ολοκληρωτικά αποβιομηχανοποιημένη χώρα όπως η Ελλάδα, ποιό θα είναι αυτό το «ανταγωνιστικό» προϊόν που θα ανατρέψει το ελλειμματικό ισοζύγιο – δύσκολο π.χ. να εξάγει μια χώρα ντομάτες και να εισάγει αυτοκίνητα και να προσδοκά ότι θα επιτύχει μια κρίσιμη αύξηση εξαγωγών).
• τις ιδιωτικοποιήσεις
• το άνοιγμα νέων αγορών (Ρωσία, Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία, Κίνα, Ινδία) στους Έλληνες επιχειρηματίες (χωρίς να λέει ότι αυτό σημαίνει απώλεια θέσεων εργασίας και απώλεια εσόδων από την πενιχρή έστω φορολόγηση των επιχειρηματιών αυτών).
Συμπερασματικά προκύπτει ότι η επίσημη θέση της Κυβέρνησης είναι πως η Ελλάδα, θ’ ακολουθήσει τη συνταγή του Νεοφιλελευθερισμού και του μονεταρισμού «προκειμένου να βγει από την κρίση και να οδηγηθεί στην Ανάπτυξη». Συμπυκνώνοντας σε μία φράση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πραγματικός στόχος των Νεοφιλελεύθερων δεν είναι το Κράτος καθεαυτό, αλλά ο αναδιανεμητικός του ρόλος. Παρακάτω, μια σύντομη ματιά στα επίσημα στατιστικά στοιχεία που απεικονίζουν την παγκόσμια οικονομική κατάσταση η οποία είναι αποτέλεσμα της Νεοφιλελεύθερης έκδοσης του καπιταλισμού που κυριαρχεί τις τρεις τελευταίες δεκαετίες στον πλανήτη, αρκεί να μας πείσει ότι, πρακτικά, στο εμπειρικό πεδίο, η λειτουργία της καπιταλιστικής (γενικότερα) οικονομίας, ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματική ευημερία που προτάσσει η θεωρία της. Δηλαδή, στο άρθρο αυτό, θα κάνουμε μια κριτική στον Νεοφιλελευθερισμό με βάση τα δικά του κριτήρια, θα μιλήσουμε, εν ολίγοις, εκ των έσω και θα χρησιμοποιήσουμε τη δική του γλώσσα, όπως ήδη κάνουμε από την πρώτη παράγραφο:
Σύμφωνα με στοιχεία του Ο.Η.Ε, λοιπόν, για το 2008 (στην αρχή δηλαδή της τελευταίας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης), οι άνεργοι ήταν παγκοσμίως 1,4 δισεκατομμύρια, οι υποσιτιζόμενοι 800 εκατομμύρια, ενώ 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν, ήδη τότε, με ημερήσιο εισόδημα μικρότερο των 2 δολαρίων την ημέρα. Σε 100 χώρες, το 80% των εργαζόμενων ήταν ελαστικά ή προσωρινά απασχολούμενο, σε 85 χώρες υπήρχε πτώση του κατά κεφαλήν εισοδήματος και σε 34 πτώση του προσδόκιμου ζωής. Την περίοδο 1990-2008, καταγράφηκαν 13 εκατομμύρια θάνατοι παιδιών ετησίως από πείνα και ιάσιμες ασθένειες  κατά μέσο όρο. Το 2010 μάλιστα, 7,6 εκατομμύρια θάνατοι από τις αιτίες αυτές αφορούσαν παιδιά μικρότερα των 5 ετών. Το πρόβλημα της πείνας αυξήθηκε σε τεράστιο βαθμό μετά το 2007 εξαιτίας της αύξησης της τιμής των σιτηρών κατά 130% και του ρυζιού κατά 74% (δηλαδή των 2 πιο βασικών προϊόντων διατροφής). Σήμερα υπάρχουν 90 χώρες στις οποίες το δημόσιο χρέος υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ τους. Τέλος, σημειώθηκε δραματική πτώση των πάσης φύσεως αμοιβών των εργαζόμενων παγκοσμίως με παράλληλη αύξηση του χρόνου εργασίας, ενώ η παράνομη παιδική εργασία εκτοξεύτηκε σε ιλιγγιώδη επίπεδα (το 2009 εργάζονταν υπό άθλιες συνθήκες περί τα 200 εκατομμύρια παιδιά).
Η παγκόσμια οικονομική κρίση είχε αρχίσει να διαφαίνεται από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, Από τότε παρατηρείται πτώση των παγκόσμιων ρυθμών ανάπτυξης στην παραγωγή, τις επενδύσεις, την κεφαλαιακή συσσώρευση, την απασχόληση και το εμπόριο κατά 50% σε σχέση με τους αντίστοιχους των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60. Με αυτόν τον τρόπο, βλέπουμε ότι ο Νεοφιλελευθερισμός (αν όχι ολόκληρος ο καπιταλισμός ως προς την οικονομική του φύση), όχι μόνο αδυνατεί να εκπληρώσει αυτά που «υπόσχεται», αλλά, αποτυγχάνει να θέσει σε ισχύ ακόμα και τα δικά του μέσα προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του (αύξηση της παραγωγής με σκοπό την «ανάπτυξη»).
Αυτό που θα έλεγαν εδώ οι θιασώτες του Νεοφιλελευθερισμού, σαν απάντηση, είναι ότι δεν μπορούμε συγκρίνουμε δυο ανόμοια πράγματα, δηλαδή την περίπτωση της Νότιας Ευρώπης (μέσα στην οποία βρίσκεται και η Ελλάδα) με τον «τρίτο κόσμο.» Το επιχείρημα αυτό, βέβαια, κάθε άλλο παρά εσφαλμένο θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς. Θα ήταν τερατώδες σφάλμα η σύγκριση όχι μόνο μιας χώρας όπως η Ελλάδα με τον Ισημερινό (η πρώτη είναι χώρα που συμμετέχει στην Ευρωζώνη, η δεύτερη απολαμβάνει μια εξαιρετική πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία), αλλά ακόμη και οποιαδήποτε ταύτιση δυο χωρών εντός της Ευρωπαϊκής οικονομικής περιφέρειας (όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία). Η γεωγραφική περιοχή, η θέση της κάθε χώρας στο διεθνές πολιτικό σκηνικό, η κυριαρχία που ασκεί σε άλλες ή οι πιέσεις που δέχεται, ακόμα περισσότερο, η ιδιοσυγκρασία των κατοίκων και οι σχέσεις πολιτείας/κράτους και πολιτών διαφέρουν ριζικά από χώρα σε χώρα, πράγμα που καθιστά οποιαδήποτε σύγκριση παιδιάστικη αφέλεια. Το πρόβλημα όμως εδώ δεν είναι η διαφορετικότητα των χωρών/κρατών τόσο, αλλά η φύση του καπιταλισμού/Νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή, η μηχανιστική του «ορθολογικότητα», μια «ορθολογικότητα» που, όπως θα δούμε παρακάτω, δεν λογαριάζει ούτε τρόπο ζωής, ούτε συνήθειες, ούτε παραδόσεις:
Σε πρώτη φάση, ο καπιταλισμός, ήταν το πρώτο, στην ανθρώπινη ιστορία, καθεστώς που ονομάστηκε «ορθολογικό».Όλα τα προηγούμενα καθεστώτα βασίζονταν αποκλειστικά και μόνο σε θρησκευτικούς μύθους. Δηλαδή, για έναν Χριστιανό της περιόδου του μεσαίωνα, η απάντηση στο ερώτημα «τι πρέπει να κάνω στην ζωή μου και γιατί ζω» ήταν η εξής: «να υπακούς στους νόμους του θεού και να προσεύχεσαι όσο περισσότερο μπορείς προκειμένου να κερδίσεις την εύνοιά του». Με την κυριαρχία του καπιταλισμού και κυρίως μετά την επικράτηση της Βιομηχανικής Επανάστασης το κυρίαρχο αυτό φαντασιακό αλλάζει. Η απάντηση στα υπαρξιακά προβλήματα ενός ανθρώπου, πλέον, είναι η εξής: «δουλειά, παραγωγή και συσσώρευση κεφαλαίων» (homo oeconomicus). Αυτό που βλέπουμε εδώ, είναι η μετουσίωση των φαντασιακών μύθων των παλαιότερων εποχών εντός της επιστημονίστικης και δαρβινιστικής καπιταλιστικής μηχανιστικής πραγματικότητας που κάποιοι ονόμασαν ορθολογικότητα. (Με τον όρο ορθολογισμό, εννοούμε το φιλοσοφικό ρεύμα που αποδέχεται ως γνώμονα και αφετηρία της γνώσης τη λογική σκέψη και μόνο, και συνδέεται με την εισαγωγή των μαθηματικών στη φιλοσοφία, βλ. Ντεκάρτ και Σπινόζα.) Γιατί όμως ονομάσαμε την «ορθολογικότητα» αυτή εργαλειακή; Διότι πολύ απλά, είναι μια ορθολογικότητα κατευθυνόμενη μόνο ως προς τους σκοπούς, ενώ, ταυτόχρονα, απουσιάζει παντελώς στις σχέσεις μεταξύ των σκοπών αυτών και των μέσων που θα χρησιμοποιηθούν προκειμένου αυτοί να επιτευχθούν. Για παράδειγμα, τί θα μπορούσε να εμποδίσει την κυβέρνηση των Η.Π.Α να εκτοξεύσει μια υδρογονοβόμβα στους κατοίκους μιας Χ χώρας, θανατώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και ισοπεδώνοντας τις αντιστάσεις της οριστικά, προκειμένου να καταληστεύσει τις εδαφικές της πηγές, χρήσιμες για την ανάπτυξη της παραγωγής; Κάποιοι θα έλεγαν, «το διεθνές δίκαιο»… Αυτό το δίκαιο, όμως, δεν δημιουργήθηκε ελέω καπιταλισμού! Δημιουργήθηκε από αγώνες που έλαβαν μέρος ενάντια στον καπιταλισμό, από τα πρώτα κινήματα για δημοκρατία και πολιτικές ελευθερίες (βλ. Γαλλική, Αγγλική και Αμερικανική επανάσταση) που με τη σειρά τους κληροδότησαν το εργατικό επαναστατικό κίνημα με τους τεράστιους κοινωνικούς αγώνες που έλαβαν χώρα κατά τον προηγούμενο αιώνα. Ακόμα περισσότερο όμως, τί θα μπορούσε να εμποδίσει έναν επιχειρηματια, από το να μειώσει το ανθρώπινο προσωπικό του αντικαθιστώντας πολλούς εργάτες με μηχανές (μέσον), προκειμένου να πετύχει την μεγιστοποίηση του κέρδους του που επιθυμεί (σκοπός); Ποιές είναι, επίσης, οι επιπτώσεις της παραγωγικής ανάπτυξης στο φυσικό περιβάλλον; Και στις τρεις περιπτώσεις, η ορθολογικότητα του σκοπού υπερέχει αυτήν του μέσου. Έτσι, στο εμπειρικό πεδίο, η ευημερία είναι πλασματική. Ως εκ τούτου, λοιπόν, έχουμε τη φτώχεια να καλπάζει όχι μόνο στις χώρες του «τρίτου κόσμου», αλλά και στην ίδια τη γηραιά μας Ήπειρο, και οι χαώδεις κοινωνικές ανισότητες ν’ αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς από τη δεκαετία του 1970 και έπειτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ολοένα και μεγαλύτερη συρρίκνωση της κοινωνικής πρόνοιας με σκοπό την αποφυγή «άσκοπων» δαπανών (άσκοπων με βάση τους διάφορους «ειδικούς» οικονομολόγους που στη δική τους λογική, τα νούμερα και οι εξισώσεις απαιτούν περικοπές και μέτρα λιτότητας προκειμένου να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες, οι βάσεις δηλαδή του καπιταλισμού).
Έκτοτε, λοιπόν, από τη δεκαετία του ’70 και έπειτα, έχουμε δει 4 μικρότερης εμβέλειας από τη σημερινή, κρίσεις: α) 1973-75, β) 1981-82, γ) 1988-89, δ) 2001-03 και 2 χρηματιστηριακά κραχ: στη Wall Street το 1987 και στη Ν.Α. Ασίας το 1997. Παράλληλα, παρατηρείται μια μόνιμη νομισματική αστάθεια που εκδηλώνεται με συνεχείς διακυμάνσεις του δολαρίου, με τον κλυδωνισμό του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος που οδήγησε στη Συνθήκη του Μάαστριχ και κατ’ επέκταση στην ΟΝΕ και με αλλεπάλληλες καταρρεύσεις εθνικών νομισμάτων σε διάφορες χώρες (Ταϊλάνδη, Βραζιλία, Μεξικό, Πορτογαλία, Ρωσία κ.α.).
Αναφορικά με την Ελλάδα: Η ακολουθούμενη πολιτική όπως αποτυπώνεται στο Μνημόνιο, τις επικαιροποιήσεις του και το Μεσοπρόθεσμο, εκτός από εξόφθαλμα άδικη και ελιτίστικη, ταυτόχρονα είναι και απόλυτα αναποτελεσματική και παράλογη ακόμα και με καπιταλιστικούς όρους! Ο επίσημα διακηρυγμένος στόχος της Κυβέρνησης για περιορισμό του χρέους στο 60% του ΑΕΠ και του ελλείμματος στο 3% από το 15,5%, είναι κάτι παραπάνω από ανέφικτος. Αρκεί να σημειωθεί ότι σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της Τρόικα, μόνο οι πληρωμές τόκων θ’ απορροφούν τα επόμενα χρόνια περισσότερα από την ετήσια αύξηση του ΑΕΠ. Συνεπώς, αυτοί που μιλούν, όπως προαναφέρθηκε για «Ανάπτυξη», το μόνο που καταφέρνουν, είναι να δημιουργούν «Ύφεση». Η μείωση μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών και δημοσίων επενδύσεων σε συνδυασμό με την διαρκή επιβολή όλο και βαρύτερων φόρων, οδηγεί σε κατάρρευση της κατανάλωσης και άρα σε μείωση των φορολογικών εσόδων τόσο από τους άμεσους όσο και από τους έμμεσους φόρους. Αυτή η υστέρηση εσόδων οδηγεί σε νέα μείωση μισθών και συντάξεων και νέα επιβολή φόρων κ.ο.κ., πράγμα που βάζει την οικονομία σε υφεσιακό φαύλο κύκλο.
Η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, που σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το β΄ τρίμηνο του 2011 είχε ανέλθει σε ποσοστό 16,3% (έναντι 15,9% του πρώτου τριμήνου 2011 και 11,8% του αντίστοιχου, δεύτερου, τριμήνου του 2010), η οποία μεταφράζεται σε 811.000 άνεργους, είναι ίσως η πιο δραματική συνέπεια της ακολουθούμενης πολιτικής. Μάλιστα, δεδομένου ότι η πραγματική ανεργία πρέπει να βρίσκεται λίγο παραπάνω από 19% (περίπου 950.000 άνεργοι) και ότι σύμφωνα με την επίσημη πρόβλεψη για το τέλος τους έτους εκτιμάται ότι θα υπάρχουν περί 1.100.000 άνεργοι (άρα, στην πραγματικότητα, ίσως και 1.300.000), σημαίνει ότι μέχρι την άνοιξη του 2012, περίπου 3 με 3,5 εκατομμύρια θα ζουν στην Ελλάδα στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτό (αφού κάθε άνεργος συμπαρασύρει π.χ. μια οικογένεια ή άλλα άτομα που στηρίζονταν σ’ αυτό κλπ.). Σ’ αυτούς τους νεόπτωχους μάλιστα, δεν συνυπολογίζονται όσοι συνεχίζουν να εργάζονται με εξευτελιστικές και συνεχώς μειούμενες αμοιβές/μισθούς/μεροκάματα. Τέλος, όλοι ανεξαιρέτως οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας, απεικονίζουν αυτή την ύφεση (π.χ. το πρώτο τρίμηνο του 2010, σημειώθηκε 5% μείωση των τραπεζικών καταθέσεων προς το συνολικό τραπεζικό σύστημα, το Δεκέμβριο του 2009 το 7,7% των δανείων δεν αποπληρώνονταν – ποσοστό που τον Μάρτιο του 2010 είχε ανέβει στο 8,5%, τον Μάιο 2010 στο 9,2%, ενώ σήμερα ανέρχεται πια αλματωδώς).
Είναι λοιπόν προφανές ότι η ελληνική οικονομία, ως οικονομία μικρής κλίμακας, είναι αδύνατο ν’ αντέξει μία τόσο σφοδρή επέλαση φτώχειας – η οποία, ούτως ή άλλως, είναι πρωτοφανής. Η επερχόμενη φτώχεια αναπόφευκτα θα συμπαρασύρει ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες και κάθε κλάδο «αιχμής» της, έτσι κι αλλιώς, προβληματικής ελληνικής οικονομίας.
3. Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική.
Από όλα τα παραπάνω, προκύπτει ότι είναι αδύνατο να υπάρξει λύση των σημερινών οικονομικών προβλημάτων εντός του οικονομικού κύκλου. Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική: με αυτή την έννοια, η είσοδος στο προσκήνιο της κοινωνίας, του συμμετοχικού παράγοντα, με τη συγκρότηση ενός μαζικού κινήματος με διεθνιστικά χαρακτήρα, έχει κεφαλαιώδη και ιστορική σημασία.
Κύριος στόχος είναι η επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο και η επικράτησή της. Με τον όρο πολιτική, δεν εννοούμε βεβαίως την ψηφοθηρία, ούτε τα ανούσια τηλε-debates μεταξύ των δύο κυρίαρχων κομμάτων και των ακολούθων τους. Στην πραγματικότητα, η πραγματική πολιτική βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με το τσίρκο των ιδιοτελών συμφερόντων που ελέγχουν και κατευθύνουν αυτό το πολίτευμα της κομματοκρατίας και της φιλελεύθερης ολιγαρχίας (που ειρωνικά και μόνο θα μπορούσε ν’ αποκαλείται δημοκρατία). Η κοινωνία πρέπει να καθορίζει την οικονομική πολιτική και όχι τα ανεξέλεγκτα και ιδιοτελή ιδιωτικά συμφέροντα (ειδικά στην Ελλάδα, το κίνημα βρίσκεται μπροστά σε ιστορικές ευκαιρίες πρώτου μεγέθους). Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων (ολιγαρχία) παράγει ανισότητα, εφόσον παρέχει προνόμια σε συγκεκριμένους ανθρώπους.
Η γενικευμένη φτώχεια που, κατά πάσα πιθανότητα, θα κορυφωθεί τους επόμενους μήνες, αναπόφευκτα θα επιφέρει κοινωνικές εκρήξεις και αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Η κυρίαρχη ελίτ που πίσω από αυτήν και τους πολιτικούς της εκπροσώπους στοιχίζεται αυτή τη στιγμή όλος ο παγκόσμιος καπιταλισμός, θα επιχειρήσει να σωθεί με κάθε τρόπο, προωθώντας πολυκομματικές κυβερνήσεις οι οποίες υποτίθεται ότι θα υλοποιήσουν πιο εύκολα το πρόγραμμα του Μνημονίου υπό το προσωπείο της “εθνικής συναίνεσης” και υπό το πρόσχημα του μονόδρομου. Όμως, όπως είδαμε, το πρόγραμμα αυτό δεν προχωράει με τίποτα, είναι θνησιγενές και καταδικασμένο σε αποτυχία. Παράλληλα, όμως, αν η ίδια η κυρίαρχη ελίτ παίξει το χαρτί της συναίνεσης, εκτοπίζοντάς την όχι στην κοινωνική βάση – όπου είναι αδύνατον να υπάρξει συναίνεση με το πρόγραμμα κοινωνικής βαρβαρότητας και εκποίησης του δημοσίου πλούτου – αλλά στη συνεργασία των δύο κομμάτων εξουσίας και των δορυφόρων τους, θα προκαλέσει σεισμικές αντιδράσεις στο ήδη αηδιασμένο από τη θύελλα των σκανδάλων κοινωνικό σώμα, αναλαμβάνοντας το ρίσκο να το ωθήσει σεγενική ριζοσπαστικοποίηση.
ΣυγγραφήIan Delta και Julien Febvre
[1α] Από: Globalizing Resistance (2004), The State of Struggle, Pluto Press, London, Κεφάλαιο 5 “Resistance to Neoliberalism in Australia and Oceania”
[1β] Από το ίδιο βιβλίο, κεφάλαιο 10, “Neoliberalism and Social Conflict: The Popular Movements in Latin America”
Το βρηκαμε :  eagainst.com

Από τη δημοσιονομική αυστηρότητα στην ύφεση. Η ανατομία της ευρωπαϊκής κρίσης.



Του Φρεντερίκ Λορντόν

(...) Η πιο εντυπωσιακή ιδιότητα του νεοφιλελευθερισμού είναι η ικανότητά του να τροφοδοτεί τα προωθητικά βήματά του με τις ίδιες τις αποτυχίες του. Οι σύνοδοι κορυφής είναι ο κατ’ εξοχήν τόπος αυτού του μεταβολισμού, που ακόμα δεν έχουμε δει το τέρμα του. Γιατί και η λιτότητα (που μόνο ένα παιδάκι θα μπορούσε να πιστέψει ότι είναι μεταβατική και έχει κάποιο όριο) θα γνωρίσει το ολέθριο πεπρωμένο που είχαν και τα προηγούμενα νεοφιλελεύθερα ευρήματα. Αυτή τη φορά, διατηρώντας ό,τι έχει συγκομιστεί, θα χρειαστεί να μετακινηθεί, γιατί η τοξική αντιπαραγωγικότητα της συντονισμένης ευρωπαϊκής λιτότητας τώρα πια είναι εξόφθαλμη.
 Οι ίδιοι οι επενδυτές ζητούν ταυτόχρονα ένα πράγμα και το αντίθετό του –δημοσιονομική πειθαρχία και ανάπτυξη, η οποία δολοφονείται μεθοδικά από τη δημοσιονομική πειθαρχία... Ακόμα και οι ίδιες οι κυβερνήσεις αρχίζουν να το διαπιστώνουν, καθώς σύρονται από τις αγορές και ασχολούνται με το να παρακολουθούν όπως μπορούν τις διαδοχικές μετατοπίσεις των εντολών τους. Τέλος, ακόμη και το ΔΝΤ, πολύ πιο σοβαρά από άλλες φορές, αρχίζει να ανησυχεί που η περιοριστική πολιτική σκοτώνει την ανάκαμψη (όλες οι προβλέψεις για το 2012 αναθεωρούνται βιαστικά προς τα κάτω, ακόμη και για τη Γερμανία που περηφανεύεται για το εξαγωγικά προσανατολισμένο οικονομικό μοντέλο της).

 Από τη μείωση των δαπανών στην πτώση των μισθών


 Τι μένει λοιπόν από τη στρατηγική της μείωσης των ελλειμμάτων, όταν οποιαδήποτε ανάπτυξη καταρρέει συνολικά στην Ευρώπη και αυτός ο συγχρονισμός υπόσχεται συσσώρευση νέων δεινών; Οι κυβερνήσεις μοιάζει να συνειδητοποιούν, έστω συγκεχυμένα, το πρόβλημα και μπορούμε ήδη να δούμε κάποια προμηνύματα αλλαγής στο βηματισμό τους, όχι τόσο για να εγκαταλείψουν τις πολύτιμες κατακτήσεις της πολιτικής της λιτότητας, όσο για να προσθέσουν σ’ αυτή νέες αναπτυξιακές κατευθύνσεις. Πρόκειται για τις δύο εμμονές του νεοφιλελευθερισμού, το κράτος και την αντίσταση της μισθωτής εργασίας.
 Επειδή, όμως, δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν τα πράγματα τόσο ωμά, ο νεοφιλελευθερισμός πνίγει το κράτος μέσω του χρέους και επιτίθεται στη δεύτερη μιλώντας για «κόστος εργασίας και ανταγωνιστικότητα». Και να που το αδιέξοδο της λιτότητας προσφέρει τη δική του διέξοδο. Αν η δημοσιονομική αυστηρότητα αποδεικνύεται ολέθρια για τους ίδιους τους στόχους που θέτει σαν προφάσεις (μείωση των ελλειμμάτων), τίποτα δεν εμποδίζει τους νεοφιλελευθερους να προσθέσουν στη συνταγή τους τη στρατηγική της ανάκαμψης μέσω της ανταγωνιστικότητας – δηλαδή μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας (με άλλα λόγια, των μισθών).
 Σύντομα θα δούμε, βλέπουμε ήδη στην πραγματικότητα, να τροποποιείται ο λόγος της επίσημης οικονομικής πολιτικής προοδευτικά, ώστε να κυριαρχήσει η ιδέα των ανταγωνιστικών εξαγωγών. Η συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης είναι πια τόσο φανερή, που η σωτηρία αναζητείται στην εξωτερική ζήτηση. Μεταβαπτισμένη σε «εσωτερική υποτίμηση» μ’ αυτό το λεκτικό μακιγιάζ που είναι χαρακτηριστικό μιας εποχής, αυτό το αντίγραφο του ανταγωνιστικού αποπληθωρισμού της δεκαετίας του ’80 θα γνωρίσει την ίδια αποτυχία που γνώρισε και το πρωτότυπο, για δύο τουλάχιστον λόγους.
 Πρώτα πρώτα, αν υποθέσουμε ότι έχει κάποια αποτελεσματικότητα, τα οφέλη της θα φανούν μεσοπρόθεσμα (η Γερμανία χρειάστηκε δέκα χρόνια συμπίεσης των μισθών για να εξασφαλίσει το σημερινό ανταγωνιστικό πλεονέκτημά της). Κι αυτό αντίκειται στον επείγοντα χαρακτήρα της ανάγκης για ανάπτυξη, που είναι ο μόνος τρόπος για να μειωθεί γρήγορα η σχέση χρέους/ΑΕΠ.
 Το κυριότερο, όμως, είναι ότι, εφόσον η ιδέα αυτή θα καθοδηγεί όλα τα ευρωπαϊκά κράτη , θα αποδειχτεί ματαιοπονία, γιατί έχει νόημα μόνον όταν εφαρμοστεί μονομερώς! Το συγκριτικό πλεονέκτημα είναι ένα σχετικό δεδομένο. Δεν γίνεται να επιδιώκουν όλοι να εφαρμόσουν το γερμανικό ενάρετο πρότυπο, γιατί η γενίκευσή του είναι αυτοκαταστροφική. Το αποτέλεσμα θα ήταν η μισθολογική λιτότητα να υπερβεί τη δημοσιονομική και η συμπληρωματική συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης να προστεθεί στην απουσία αύξησης της εξωτερικής.

 Επιτυχίες που οδηγούν στην αποτυχία

 Αλλά φαίνεται πως λίγο ενδιαφέρουν όλα αυτά τελικά, γιατί η αναποτελεσματικότητα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής δεν υπήρξε ποτέ επαρκής λόγος για να κατηγορηθεί, και αυτό που μένει τελικά είναι τα θεσμικά κεκτημένα που συγκομίζει εν τω μεταξύ, μέχρι να οδηγηθεί στην αποτυχία – μείωση των συντάξεων, διευκόλυνση των απολύσεων, αποκέντρωση των διαπραγματεύσεων για τους μισθούς, αποδιάρθρωση του καθεστώτος προστασίας, σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη λογική της «ελαστικοποίησης» των πάντων.
 Η κρίση, όμως, του δημόσιου χρέους, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να ξεφύγει από κάθε έλεγχο, θα αφήσει στις κυβερνήσεις τον απαραίτητο χρόνο για διαπραγματεύσεις; Δεν είναι καθόλου βέβαιο, γιατί ο αγώνας ταχύτητας αυτή την ώρα διεξάγεται ανάμεσα στους αναβλητικούς χειρισμούς του νεοφιλελευθερισμού και τη δυναμική της αποσύνθεσής του. Η οικονομία περνάει στη «φάση του πανικού» με την αιώνια λογική της να δοκιμάζει τα όρια αντοχής, πολλαπλασιάζοντας τους υποψήφιους για σωτηρία –και όσο πιο σημαντικά είναι τα έπαθλα, τόσο και πιο διεγερτικά γίνονται.
 Το μόνο πράγμα που μπορεί να περιμένει κανείς από αυτό τον πολιτικό βαρβαρισμό του διορισμού τραπεζιτών στη θέση του πρωθυπουργού, είναι ότι θα συνεχιστεί η πολιτική των προκατόχων τους, αλλά η προώθηση της «εσωτερικής υποτίμησης» θα έχει και πάλι τον ίδιο προορισμό. Οι πρώην συνεργάτες της Γκόλντμαν Σαξ και της ΕΚΤ με πτυχία από πανεπιστήμια αφιερωμένα στη διάδοση της πτωχευμένης ορθοδοξίας, αποτελούν την τυπική προσωπογραφία του μοντέλου που έχει αποτύχει, αλλά επιμένει να επιστρέφει. (...)

 Κανένας μηχανισμός δεν είναι αρκετός

 Ο προσωρινός μηχανισμός στήριξης δεν σώζει την κατάσταση και κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα συμβεί, αν την Ιταλία ακολουθήσει η Ισπανία ή, αίφνης, η Γαλλία... Κάθε χώρα που γίνεται υποψήφια για σωτηρία, πλήττει διπλά το μηχανισμό, και από την πλευρά των εκροών και από την πλευρά των εισροών, γιατί κάθε χώρα που μπαίνει στη λίστα των «σωζώμενων» βγαίνει αυτόματα από τη λίστα των «σωτήρων». Αυτά είναι τα όρια μιας λογικής που διατείνεται ότι σώζει τους μεν από το υπερβολικό χρέος υπερχρεώνοντας τους δε. Αν η Γαλλία χάσει το τριπλό Α, θα απειληθεί και το τριπλό Α του μηχανισμού στήριξης, γιατί η Γαλλία είναι δεύτερη στη λίστα των χωρών που συνεισφέρουν σ’ αυτόν μετά τη Γερμανία. (...)
 Τα μέσα του μηχανισμού είναι εκ κατασκευής περιορισμένα και είναι και ο ίδιος εκτεθειμένος στις δοκιμασίες αντοχής των επενδυτών. Μόνο μια κεντρική τράπεζα, που μπορεί να τυπώνει χρήμα δυνητικά χωρίς όρια, μπορεί να αντιμετωπίσει με κάποια πιθανότητα επιτυχίας την κερδοσκοπία. Χρειάζεται, βέβαια, να το αποφασίσει και να το δηλώσει δημόσια και με δυνατή φωνή, αναγγέλλοντας τη χωρίς όριο αποδοχή ομολόγων, που είναι και ο μόνος τρόπος να υποχωρήσουν οι αγορές. (...)

 Τι αξίζει να σωθεί

 Όταν ζητάς, όμως, από την ΕΚΤ να λειτουργήσει έτσι, είναι σαν να την προτρέπεις να παραβιάσει τη δημοσιονομική ορθοδοξία, την οποία έχει ταχθεί να διαφυλάσσει. Αλλά και το να μην παρέμβει σημαίνει ότι αναλαμβάνει τον κίνδυνο να αφήσει την κατάσταση να εξελιχθεί μέχρι του σημείου η μόνη δυνατή διέξοδος να είναι η διάλυση της ευρωζώνης, που θα σημάνει και την εξαφάνιση της ΕΚΤ. Να πάψει να είναι πιστή στον εαυτό της ή να καταστραφεί, αυτό είναι το δίλημμα που προσπαθεί η ΕΚΤ να αντιμετωπίσει όπως όπως. (...)
 Η ματαιοπονία των συνόδων κορυφής, που επαναλαμβάνονται διαπιστώνοντας ξανά και ξανά τις ανεπίλυτες αντιθέσεις που εμπεριέχει το σημερινό κοινό νόμισμα και οι πλασματικές εναλλαγές στην εξουσία των ίδιων από τους όμοιούς τους αποτελούν σημάδια μιας ευρωζώνης που αποπνέει απελπισία. (...) Ο απέραντος ερειπιώνας που θα διαδεχτεί τις αλυσιδωτές χρεοκοπίες και τις καταρρεύσεις τραπεζών, θα έχει σαν αποτέλεσμα μια κατάσταση tabula rasa για όλο τον κόσμο, μαζί και για τους νεοφιλελεύθερους. Δεν έχουμε δει ποτέ ένα σύστημα κυριαρχίας να παραδίδει τα όπλα μόνο του. Χρειάζεται να συσσωρευτεί πολύ μεγάλη ποσότητα ενέργειας από ένα σοκ συστημικής κατάρρευσης ή εσωτερικής εξέγερσης. Δεν θα ήταν τόσο κακό η δεύτερη ώθηση να συνοδεύει την πρώτη, παρ’ όλη την αβεβαιότητα που εμπεριέχει. Αν είναι να χαθεί ένας από τους δύο, ο νεοφιλελευθερισμός ή οι λαοί, ας χαθεί ο πρώτος.

Από τη Monde diplomatique

Απάντηση σε ψήφισμα διαμαρτυρίας για την αύξηση του τιμολογίου από την ΔΕΥΑΑΛ


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΥΔΡΕΥΣΗΣ
ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ ΑΡΔΕΥΣΗΣ ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
 Πλατεία Σιδηροδρομικού Σταθμού Αλεξάνδρεια 59-300

                                                                Αλεξάνδρεια, 19/12/11
                                                                   Αρ.πρωτ: 541 /2011

Προς: Τοπική Κοινότητα Καμποχωρίου

Θέμα: «Απάντηση σε ψήφισμα διαμαρτυρίας για την αύξηση του τιμολογίου από την ΔΕΥΑΑΛ»

Κυρία Πρόεδρε,

Πήραμε την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των κατοίκων της Κοινότητάς με αρ. 1/2011 και διαβάσαμε το ψήφισμα διαμαρτυρίας των κατοίκων για την αύξηση του τιμολογίου της ΔΕΥ Α Α. Αλ

Στην απόφαση σας αυτή έχουμε να σας ανακοινώσουμε ενημερωτικά τα παρακάτω:

l.Παραλάβαμε την Διοίκηση της Επιχείρησης την 1 η Ιανουαρίου του 2011 και διαπιστώσαμε ότι η οικονομική κατάσταση ήταν πάρα πολύ άσχημη.

2. Υπήρχαν μεγάλες οικονομικές υποχρεώσεις, εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ προς το Ι.Κ.Α τη Δ.Ο.Υ και προς τους προμηθευτές με αποτέλεσμα η λειτουργία της επιχείρησης να είναι προβληματική.

3.Διαπιστώσαμε ότι στην τιμολογιακή πολιτική της νέας Ενοποιημένης ΔΕΥΑ Δήμου Αλεξάνδρειας , Αντιγονιδών, Μελίκης και Πλατέος υπήρχε μια πανσπερμία τιμολογίων και διατάξεων που δημιουργούσε κλίμα αβεβαιότητας και αδυναμία στην ολοκληρωμένη είσπραξη των τελών ύδρευσης.

4.Η κατάσταση της δημιουργίας χρεών έπρεπε να σταματήσει άμεσα.

5. Αποφασίσαμε και καθιερώσαμε ένα ενιαίο τιμολόγιο για όλες τις Δημοτικές Ενότητες-Αντιγονιδών , Μελίκης, Πλατέος και τις Τοπικές Κοινότητες της Ενότητας Αλεξάνδρειας (Βρυσάκι, Καμποχώρι, Λουτρός. Νεοχώρι και Νησί).
Εκτός από την Δημοτική Κοινότητα Αλεξάνδρειας που συμπεριλαμβάνει την πόλη της Αλεξάνδρειας και τους συνοικισμούς Καψόχωρας, Νησελίου και Σχοινά, όπου παρέμεινε αυτό που υπήρχε διότι ήταν αρκετά υψηλό.

6.Η ειδοποιός διαφορά των δύο τιμολογίων είναι ότι το πρώτο τιμολόγιο στο οποίο περιλαμβάνεται και η δική σας Τοπική Κοινότητα είναι σχεδόν στο ήμισυ του τιμολογίου της Δημοτικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας όπου βέβαια δεν υπάρχει και η αποχέτευση.

7 .Παρ' όλα αυτά εσείς έχετε την εντύπωση ότι το τιμολόγιο είναι δυσβάσταχτο και θέλετε να πάρουμε πίσω την τιμολογιακή μας πολιτική., όμως μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να διαλυθεί η επιχείρηση που τόσο που τη χρειαζόμαστε όλοι μας.

8.Με την εξαμηνιαία εφαρμογή του τιμολογίου αυτού την εξυγίανση του τρόπου είσπραξης των τελών ύδρευσης και την νοικοκυρεμένη διαχείρισή μας η επιχείρηση μπόρεσε να πληρώσει τις οικονομικές της υποχρεώσεις και να εξοφλήσει μέρος από το πολύ μεγάλο ποσό από το χρέος που λίμναζε και απειλούσε τη συνέχιση της λειτουργίας της.

9.0ι υπηρεσίες τις επιχείρησης παρέχονται σε 24ωρη βάση σε όλους τους Δημότες και ασφαλώς για να συνεχίσει να παρέχει αυτές, πρέπει η ΔΕΥ Α Δήμου Αλεξάνδρειας να έχει και οικονομική ευρωστία.

ω.Η διαμαρτυρία των κατοίκων της Τοπικής Κοινότητας Καμποχωρίου και η υπόδειξη για επέκταση του δικτύου, μας δημιουργούν την εντύπωση ότι δεν υπάρχει καλή ενημέρωση, διότι ήδη η επιχείρηση έχει προγραμματίσει διάφορες εργασίες στα δίκτυα ύδρευσης αλλά προπάντων στα δίκτυα αποχέτευσης, οι οποίες θα φέρουν στο μέλλον όχι μόνο περισσότερα έσοδα στο ταμείο της αλλά και βελτίωση στο περιβάλλον .
Οι κατασκευές αυτές ήδη έχουν προγραμματιστεί και ενταχθεί στα ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως η αποχέτευση Μελίκης και Πλατέος καθώς και η βελτίωση του δικτύου ύδρευσης Αλεξάνδρειας και ακόμη η τοποθέτηση υδρομέτρων πρώτα στη Δημοτική Ενότητα Μελίκης και στη συνέχεια στη Δημοτική Ενότητα Αντιγονιδών.

11.Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε δυσάρεστοι, σας παρακαλούμε να επανεξετάσετε τη στάση σας, να λάβετε υπόψη σας τα παραπάνω δεδομένα , να κρίνετε τη μέχρι τώρα προσπάθεια μας θετικά και να συμβάλλετε και εσείς στη δημιουργία ενός κλίματος συνεργασίας και εμπιστοσύνης απέναντι στη Διοίκηση της Επιχείρησης ώστε να προχωρήσουμε στο μέλλον με σταθερότερα βήματα και να μη δημιουργήσουμε χρέη , τα οποία υποσκάπτουν το μέλλον μας και τα οποία κάποιοι θα κληθούν να πληρώσουν και τέλος στο έγγραφό σας προς τον κ. Δήμαρχο αναφέρετε ότι στη Γενική Συνέλευση των κατοίκων του Καμποχωρίου δεν παρευρέθη κανένας εκπρόσωπος της ΔΕΥ Α Α Δήμου Αλεξάνδρειας δε λέτε όμως ότι εμείς δηλώσαμε σε κάθε κατεύθυνση πως το γραφείο του Προέδρου της ΔΕΥ Α Α είναι ανοιχτό και προσβάσιμο σε όποιον θέλει να διατυπώσει τα παράπονά του.

Επειδή λοιπόν αρκετοί κάτοικοι, απ' όλες τις Κοινότητες και από το Καμποχώρι , μας επισκέφτηκαν , ενημερώθηκαν και έφυγαν ικανοποιημένοι από τις απαντήσεις μας; Θεωρήσαμε πως δεν ήταν αναγκαίο να παρ αστού με στη Γενική Συνέλευση, μια και ο άμεσος διάλογος με τους δημότες είναι πιο αποδοτικός .Διότι στην έδρα της
επιχείρησης έχουμε όλα τα στοιχεία και όλες τις αποφάσεις για να γίνεται σωστή και ουσιαστική ενημέρωση.

Τελειώνοντας κατανοούμε τις οικονομικές δυσκολίες που βιώνουμε όλοι μας, σ' αυτές τις φοβερές οικονομικές συγκυρίες που περνάει η χώρα μας, όμως την ΔΕΥ Α τη χρειάζεται ο τόπος , τη χρειαζόμαστε όλοι μας οπότε έχουμε χρέος να τη στηρίξουμε , να την αφήσουμε νοικοκυρεμένη στα παιδιά μας για να μπορούμε να λέμε αργότερα ΝΑΙ εμείς κάτι κάναμε προσπαθήσαμε και τα καταφέραμε.
Τα καταφέραμε όλοι μαζί κα Πρόεδρε,


Με σεβασμό και  εκτίμηση

                                                                        Τζίλας Γεώργιος
                                                                     Πpόεδρος  ΔΕΥΑΑ
                                                                    Δήμου Αλεξάνδρειας

Κοινοποίηση:

1.κ. Δήμαρχο Αλεξάνδρειας
2.κ. Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου
3.κ. Γκιόνογλου Χαράλαμπο
4.κ.Τσιάπλα Αθανάσιο
5. κ.Αλευρά Χρήστο

Κοινή ανακοίνωση των παρατάξεων «Ρουμλούκι-Αλεξάνδρεια, πορεία στο μέλλον»(Μπ. Γκιόνογλου) και «Συνεργασία πολιτών»,(Αθ. Τσιάπλας).


Στην ανακοίνωση τους οι δύο Δημοτικές παρατάξεις , αναφέρουν ότι προσυπογράφουν την  ακόλουθη ανακοίνωση της «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ»:
"Ο υδατόπυργος «στοιχειώνει» το Δ.Σ Αλεξάνδρειας.
 Η απόπειρα φίμωσης της έκφρασης των δημοτικών συμβούλων στην συνεδρίαση του δημοτικού Συμβουλίου Αλεξάνδρειας, στάθηκε η αιτία αποχώρησης σε ένδειξη διαμαρτυρίας σύσσωμης της αντιπολίτευσης του δήμου.
Η έγγραφη επερώτηση του δημοτικού σύμβουλου Τάσου Τασιόπουλου αφορούσε το έργο της ανόρυξης γεώτρησης και της κατασκευής του υδατόπυργου στην Παλαιόχωρα, την έκθεση ελέγχου των επιθεωρητών-ελεγκτών δημόσιας διοίκησης και τις επιπτώσεις και τυχόν επιβαρύνσεις στο νέο δήμο Αλεξάνδρειας.
Η επερώτηση είχε γραφεί πρώτη μεταξύ θεμάτων της ημερήσιας διάταξης και κατά την συζήτηση της δεν δόθηκε χρόνος δευτερολογίας ενός μόνον λεπτού της ώρας από το προεδρείο, παρά τις εκκλήσεις όλων των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, τόσο στον εισηγητή του θέματος, όσο και στους αρχηγούς των παρατάξεων.
Όλες οι παρατάξεις κατήγγειλαν τη αντιδημοκρατική αυτή μεθόδευση της διοίκησης και αποχώρησαν από τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου
».
Τα παραπάνω που αναφέρονται σε ανακοίνωση της Δημοτικής παράταξης «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» τα προσυπογράφουμε  προσθέτοντας  :
«Δεν είναι όμως μόνον τα εμπλεκόμενα πρόσωπα, με επικεφαλής τον ενορχηστρωτή των παραβάσεων του έργου του υδατόπυργου της Παλαιόχωρας που οδήγησαν εκτός από τον ίδιο τον υπεύθυνο, τέως δήμαρχο Πλατέος κ. Φ. Δημητριάδη, αλλά και πολλούς ανύποπτους δημοτικούς συμβούλους στον ανακριτή, ώστε να ταλαιπωρούνται άδικα, κυρίως είναι και η με πλήρη συνείδηση καταστρατήγηση του ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ του ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ από τον κατ’ ευφημισμόν πρόεδρο κ. Ι. Γκιουρτζή.
Ο κ. Ι. Γκιουρτζής αντιλαμβανόμενος ότι τελείωσε η επιχειρηματολογία της συγκάλυψης και ενεργώντας κατά παραγγελία του δημάρχου, κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες ώστε να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια η οποία στοιχίζει στο δήμο και κατ’ επέκταση στους δημότες, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του κ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ τουλάχιστο την διαφορά των 560.000€ ανάμεσα στην έκπτωση του 60% που αυτός προσδοκούσε με ανοιχτή δημοπρασία και στο 4% που ο ίδιος υπέγραψε, χωρίς δημοπρασία.
Αν αναλογιστεί κανένας πως ο προϋπολογισμός ήταν 1.005.000€ αντιλαμβάνεται εύκολα γιατί επεκράτησε τόσος αυταρχισμός που ξεπερνάει τα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας. Έτσι δυστυχώς γίνεται ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να ελπίζει κανένας σε τίποτα, βλέποντας την συνειδητή προσπάθεια συσκότισης και υποβάθμισης του Δημοτικού Συμβουλίου από βουβά πρόσωπα με αφέλεια και παιδαριώδη τρόπο, με άσχετα και ξεθωριασμένα θέματα προ Ημερήσιας Διάταξης, με έκτατες τις μισές συνεδριάσεις, με χρονική ασυδοσία στην πλειοψηφία, με επιστρεφόμενες τις αποφάσεις.
Προφανώς αυτό είναι το τελευταίο σκαλοπάτι ενός συνδυασμού που έχει καταδικασμένους από ποινικά δικαστήρια (ΤΣΙΦΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΡΕΛΗΣ, ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ), που έχει μέχρι στιγμής καταδικαστικά πορίοσματα των ΕΛΕΓΚΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΜΕΛΙΚΗΣ-ΥΔΑΤΟΠΥΡΓΟΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑΣ), που έχει παραπεμπόμενο τον ΔΗΜΑΡΧΟ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ για παράβση καθήκοντος, που είναι αντιμέτωπος με έναν εμπρησμό (ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΜΕΛΙΚΗΣ), που έχει ανακριτή που διενεργεί προκατακτική για 16 παρασυρμένους και μάλλον αθώους δημοτικούς συμβούλους του τέως δήμου Πλατέος, που παίρνει αποφάσεις αποδοχής χρεών από μη απόδοση ΦΠΑ ύψους 326.040€, μαζί με τα πρόστιμα, που ΚΟΙΝΟΠΡΑΞΙΕΣ ΑΜΜΟΛΗΨΙΑΣ στο ΔΗΜΟ ΜΕΛΙΚΗΣ οφείλουν, που έχει αντιδήμαρχο (ΒΕΝΙΟΠΟΥΛΟΣ) που παραπέμπεται για υπεξαίρεση στο τριμελές Εφετείο Θες/νίκης.
Και τέλος που έχει τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου που χωρίς να κοκκινίζει προσπαθεί να πείσει πως ο δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφίας Ε. Τσιφόπουλος δεν παρουσιάζεται στη χάση και στη φέξη στις συνεδριάσεις, αλλά συμμετέχει όπως ο νόμος και ο Κανονισμός Λειτουργίας ορίζει.
Αιδώς ξεδιάντροποι αργείοι!!! Είναι προφανές λοιπόν ότι το γεγονός αυτό έχει υπερκαλύψει τα όρια της θλίψης και προκαλεί ντροπή καθώς αποδεικνύει δύο πράγματα: Το πρώτο ότι στην πλειοψηφία λειτουργούν πειθήνια όργανα στα όρια της αυθαιρεσίας και το Δεύτερο ότι μερικοί εννοούν την περιστασιακή πλειοψηφία που προέκυψε στο παρελθόν και κάτω από άλλες συνθήκες, ως ασυδοσία, παρ’ ότι είναι βέβαιοι ότι η υπόθεση θα έχει μακρά και οδυνηρή συνέπεια για τους πρωταγωνιστές.
Το κακό για όσους δεν αντιλαμβάνονται που έμπλεξαν, είναι ότι, όταν συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα, θα νομίζουν πως «μάλλον έτυχε"» .

ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ Δρ. ΜΑΝΟΥ ΔΑΝΕΖΗ ΣΤΗ ΒΕΡΟΙΑ 4/12/2011


ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Δρ. Μάνος Δανέζης
Επίκουρος Καθηγητής Τμήμα Φυσικής
Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ο δυτικός πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαρθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές.
Η οικονομική  κατάρρευση που βιώνουμε δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής  κατάρρευσης  αξιών και ιδεών
Αυτό που καταρρέει είναι ολόκληρο το «Δυτικό Πολιτισμικό Ρεύμα» όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου  -17ου  αιώνα
Για να κατανοήσουμε τα αίτια αυτής της κατάρρευσης θα πρέπει να δούμε πως δημιουργείται ένα Πολιτισμικό Ρεύμα:
Ένα πολιτισμικό ρεύμα εκφράζει την εκάστοτε προσπάθεια του ανθρώπου  να αντιμετωπίσει τρία είδη φόβου.
1. Ο φόβος της φυσικής ανθρώπινης επιβίωσης
Εξασφάλιση πόρων κοινωνικής επιβίωσης (τροφή, στέγη), του κοινωνικού αποκλεισμού και η άσκηση βίας από τον δυνατότερο. Η ανάγκη κατασιγασμού του φόβου αυτού οδήγησε στη δημιουργία:
Οργανωμένης Κοινωνικής Ζωής : Κοινωνική Φιλοσοφία- Μετασχηματισμός: Με την πάροδο του χρόνου «γεννάει» τα Κοινωνικά συστήματα και αυτά με τη σειρά τους τα Πολιτικά κόμματα.
2. Ο φόβος της βίαιης δράσης του φυσικού περιβάλλοντος
Κατακλυσμοί, σεισμοί, βροντές, αστραπές, το μυστήριο έναστρου ουρανού και αιφνίδια μεταβολή κλιματολογικών συνθηκών.
 Η ανάγκη καταπολέμησης αυτής της φοβίας, δημιούργησε την ανάγκη της: Γνώσης-Επιστημονική Κοσμοθεωρία- Μετασχηματισμός: 
Μέσω της πειραματικής επιβεβαίωσης των απόψεών της και της ανακάλυψης των νόμων ανάπτυξης τους, γεννιέται η Επιστήμη.  Η επιστήμη γεννά την Τεχνολογία, την εφαρμογή των επιστημονικών δεδομένων.
3. Ο μεταφυσικός φόβος
Ο φόβος του θανάτου. Ο πόνος που συνοδεύει την ανθρώπινη ύπαρξη γεννά την: Θρησκευτικότητα - Μετασχηματισμός: Προκειμένου να γίνει ανθρωπίνως κατανοητή, περιβάλλει αρκετά από τα αρχικά φιλοσοφικά χαρακτηριστικά της με τον μανδύα εξανθρωπισμένων δογμάτων και προτύπων  -
Γέννηση Θεολογίας: Ενσωματώνοντας ήθη,έθιμα, κανόνες και τύπους λατρείας -Θρησκεία
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ: Επιστήμη-Τεχνολογία, Κοινωνικό Σύστημα, Θρησκεία
Η ανάπτυξη των πολιτισμικών πυλώνων: Σε κάθε φάση ανάπτυξης ενός πολιτισμικού ρεύματος, Θρησκεία, Τεχνολογία και Πολιτικό Σύστημα, δημιουργούν το σύστημα της
«Κοσμικής εξουσίας». Προκειμένου να επιζήσει το αναπτυσσόμενο πολιτισμικό ρεύμα, θα πρέπει οι τρεις πυλώνες να εξελίσσονται ισόρροπα, σύμφωνα με τα εκάστοτε κοινωνικά, φιλοσοφικά και επιστημονικά δεδομένα της περιόδου.
Βασικό αίτιο της συγκρότησης ενός πολιτισμού είναι η κατασίγαση των διαφορετικών ανθρώπινων Φόβων. Βασικό αίτιο δημιουργίας του φόβου είναι η έννοια  της
Ανάγκης. Ειδικότερο αίτιο οι πλαστές ανάγκες.

Με ποιο τρόπο επιδρά η Επιστήμη στην αλλαγή του Πολιτισμικού Ρεύματος;
ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
ΎΛΗ-ΧΩΡΟΣ-ΧΡΟΝΟΣ: Επιστήμη-Τεχνολογία, Κοινωνικό Σύστημα, Θρησκεία: Αν ανατραπεί το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτών των φυσικών εννοιών θα αλλάξει η επιστημονική βάση του δυτικού πολιτισμού και, αργά ή γρήγορα, η δομή του πολιτισμού μας.  Όμως Οι έννοιες της Ύλης του Χρόνου και του Χώρου αποτελούν το αντικείμενο  των Θετικών επιστημών. Η ανατροπή του εννοιολογικού περιεχομένου αυτών των φυσικών εννοιών έχει ήδη συντελεστεί. Οι κλασικές επιστημονικές θέσεις έχουν ανατραπεί δραματικά από τα μέσα του 19ου αιώνα.
Η κατάρρευση του πυλώνα της κλασσικής επιστημονικής κοσμοθεωρίας παρασύρει σε κατάρρευση ολόκληρο το Δυτικό Πολιτισμικό Ρεύμα
Βασική έννοια της συγκρότησης του Δυτικού Πολιτισμού είναι η έννοια της Ύλης
Η κατάρρευση της έννοιας της «Ύλης» είναι αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης της
Πλάνης των Αισθήσεων .
ΎΛΗ ΚΑΙ Κοινωνικά Συστήματα: Αλλαγή της επιστημονικής αντίληψης για το τι είναι η ύλη,, αναγκάζει σε αναθεώρηση κάθε κοινωνικό σύστημα που έχει στηριχθεί στις παλαιότερες αντιλήψεις γι’ αυτές τις έννοιες  (Υλισμός, Διαλεκτικός Υλισμός, Μηχανοκρατία Μαρξισμός και από αυτόν παραγόμενα πολιτικά συστήματα)
Ύλη και Θεολογία: Αλλαγή της επιστημονικής αντίληψης  για το τι είναι ύλη, ο χρόνος και ο χώρος, για το τι είναι στην πραγματικότητα αυτό το οποίο αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, θα αλλάξει σοβαρά πολλά σημεία της θεολογικής δογματικής η οποία στηρίζεται στην ανάλυση αυτών των εννοιών. Ομοίως θα απομακρύνει τις θρησκευτικές δομές από την άκρατη εκοσμίκευση.
Το βασικό ερώτημα:  Είναι πραγματικότητα ότι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας ή ένα matrix, ένα δημιούργημα του μυαλού μας; Αν αποδείξουμε την πλάνη των αισθήσεων τότε οδηγούμαστε στην απόδειξη της πλάνης αυτού που ονομάζουμε «Ύλη».  Η απόδειξη της πλάνης της «υλικότητας» αποδομεί τις προτεραιότητες του καταρρέοντας Πολιτισμού μας δημιουργώντας το υπόβαθρο ενός Νέου Πολιτισμικού ρεύματος .
Τα αντικείμενα, ως γνωστό, εμφανίζονται ως είδωλα στον αμφιβληστροειδή χιτώνα ανάποδα αλλά ο εγκέφαλός μας είναι έτσι δομημένος ώστε να τα βλέπουμε όπως είναι στην πραγματικότητα. Αυτό αποδεικνύει ότι το μάτι μας δεν βλέπει ό, τι «θέλει» αυτό αλλά εκείνο που εγκέφαλος το διατάσσει να βλέπει. Υπάρχουν άνθρωποι που μπλέκονται μεταξύ τους οι αισθήσεις κάνοντας τον πάσχοντα να αισθάνεται γεύσεις ή να βλέπει χρώματα όταν ακούει ήχους η κατάσταση αυτή λέγεται συναισθησία». Οι εντυπώσεις των αισθήσεων, άρα και ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι αποτέλεσμα της δομής του εγκεφάλου μας και όχι μια αντικειμενική πραγματικότητα.
«Ενεργειακό κατώφλι»
Για κάθε άνθρωπο, αν το ενεργειακό ερέθισμα που προσλαμβάνει από ένα αισθητήριο όργανο δεν ξεπερνά ένα συγκεκριμένο ποσό ενέργειας, δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα ενεργειακό σήμα. Ως εκ τούτου η ανθρώπινη φυσιολογία το αγνοεί ως μη υπάρχον. Ομοίως, αν τα ενεργειακά ερεθίσματα ξεπερνάνε αυτό το όριο, προκαλούν ακριβώς αυτό καθ’ εαυτό το σήμα. Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα από τη διαφορά των ερεθισμάτων σε ένταση ή χρόνο, το εύρος, καθώς και η διάρκεια του σήματος είναι πάντα ίδια. Το ενεργειακό  κατώφλι δεν είναι το ίδιο για όλους τους ανθρώπους με αποτέλεσμα κάθε ένας να αντιλαμβάνεται ελαφρώς διαφορετικά τα διάφορα γεγονότα. Δεχόμενοι, όμως, αυτό που αναφέραμε προηγουμένως, ότι δηλαδή η ανθρώπινη βιολογία , μέσω των νευρώνων,  δεν μεταφέρει ενεργειακά σήματα στον εγκέφαλο,  μικρότερης ενέργειας από μια ελάχιστη, σημαίνει ότι δεν γίνονται αντιληπτά από εμάς πολλά γεγονότα του εξωτερικού κόσμου.  Οποιαδήποτε ποσά ενέργειας και αν δεχτούν τα αισθητήρια όργανα, μεγαλύτερα από το ενεργειακό κατώφλι  η ανθρώπινη φυσιολογία δεν μπορεί να αντιληφθεί περισσότερα γεγονότα. Απλά αυξάνει την ένταση των γεγονότων
Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο ανθρώπινος εγκέφαλος φτιάχνει μια βιβλιοθήκη physical and social correct γεγονότων και παραστάσεων. Αν το ενεργειακό ερέθισμα των αισθήσεων παράγει εικόνες και γενικά γεγονότα που δεν βρίσκονται στην «βιβλιοθήκη» απορρίπτονται ως «λανθασμένα» (λογοκρίνονται)
Η ψευδαίσθηση της Αφής:
Μεταξύ των δομικών υλικών του χεριού και του αντικειμένου αναπτύσσονται απωθητικές δυνάμεις, δηλαδή ενέργεια (σήματα). Η ενέργεια αυτή μεταφέρεται από τους νευρώνες σε συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου η οποία δημιουργεί την αίσθηση της Αφής. Τα τελευταία δομικά υλικά του χεριού απέχουν αναλογικά πολύ μεγάλες αποστάσεις από το αντικείμενο που νομίζουμε ότι ακουμπάμε. Αυτό το οποίο ονομάζουμε εμείς επαφή δεν υφίσταται στην πραγματικότητα γιατί τα δομικά συστατικά του χεριού μας απέχουν θεωρητικά τεράστιες αποστάσεις από τα δομικά συστατικά του αντικειμένου το οποίο νομίζουμε ότι ακουμπάμε.
Τι είναι επομένως η αφή; τι είναι επαφή;
 Για τη Φυσική είναι οι απωστικές δυνάμεις των πεδίων που δημιουργούνται μεταξύ των δομικών συστατικών του χεριού μας. Από φυσική άποψη επαφή δεν υπάρχει.
Ο εγκέφαλός μας όμως αποκωδικοποιεί αυτές τις απωστικές δυνάμεις και μας δίνει το συναίσθημα της αφής.
Η Εισαγωγή της 4ης Διάστασης  και των Μη Ευκλείδειων Γεωμετριών
Επειδή κάποιοι πιστεύουν μόνο επιστήμονες με ξένα ονόματα………
Μορφές και σχήματα περισσοτέρων των 3ων Διαστάσεων ακόμα και αν περιγράφονται από την Ευκλείδεια Γεωμετρία δεν είναι δυνατόν να γίνουν αντιληπτά από τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Τι είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα: Είναι η προβολή (το είδωλο, το καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας.
Τον χώρο αυτό η θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει Ψευδοευκλείδειο χώρο Minkowski
Τα παράδοξα φαινόμενα της θεωρίας της Σχετικότητας καθώς και όλες οι περίεργες μετρήσεις δεν γίνονται, άρα και δεν περιγράφουν, το πραγματικό Σύμπαν, αλλά την προβολή του, την εικόνα του, πάνω σε έναν ψεύτικο ευκλείδειο χώρο, τον χώρο Minkowski
Η παρελθοντική εικόνα του Σύμπαντος
Λόγω του πεπερασμένου της ταχύτητας του φωτός ενώ παίρνουμε την εικόνα μακρινών γαλαξιών αυτοί μπορεί να έχουν ήδη καταστραφεί
Δεν μελετάμε τους γαλαξίες όπως είναι τώρα αλλά τις παρελθοντικές εικόνες του
Το Σύμπαν των παρατηρήσεων μας αποτελεί μιαν εικόνα του παρελθόντος του και όχι το πραγματικό τωρινό Σύμπαν.
Το ότι η αισθητή πραγματικότητα είναι απλά μια εικόνα συντρίβει την έννοια της ύλης, μια έννοια που υπήρξε η βάση του Δυτικού Πολιτισμού αλλά και το αίτιο της πολιτισμικής του κατάρρευσης
Στα πλαίσια του Νέου Πολιτισμικού Ρεύματος
Στο Νέο Πολιτισμικό Ρεύμα η πρωτοκαθεδρία της Ύλης αντικαθίσταται από τις Αξίες και τις Ιδέες.
θα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν και να επαναδιατυπωθούν οι έννοιες
του «Ανθρώπου», του «Πνεύματος»
και της «Ελευθερίας». Μέσο κατάκτησης της Ελευθερίας αποτελεί η Πνευματικότητα
Βασικός αντίπαλος της κατάκτησης της Πνευματικότητας και τελικά της Ελευθερίας
είναι η έννοια της «Πλαστής Ανάγκης».
Έτσι, πρακτικός στόχος μιας νέας πολιτισμικής δομής πρέπει να είναι η μετάβαση από την δουλεία της «Πλαστής Ανάγκης» στον κόσμο της «Πνευματικότητας» και της «Ελευθερίας».
Η Πνευματικότητα και τελικά η Ελευθερία αποτελούν μια πράξη «Ανταρσίας» ενάντια στη «Φύση» και τις «Πλαστές Ανάγκες» της.
Τι μπορούμε να κάνουμε από σήμερα;
Ας ελαχιστοποιήσουμε τους φόβους μας… Ελαχιστοποιώντας τις πλαστές ανάγκες μας…
Αντικαθιστώντας  τις έννοιες του  «αμοιβαίου Συμφέροντος»…και της   «Ελεημοσύνης» με το Αίσθημα της Ανθρώπινης  Αλληλεγγύης.
Η διάδοση του νέου πολιτισμικού ρεύματος  είναι ευθύνη
ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Και κάτι ακόμα…
Ο επιστήμονας τη στιγμή της μεγάλης πολιτισμικής κρίσης πρέπει να τολμήσει να αποτελέσει  τον ισχυρό βραχίονα ξεπεράσματός της, εκφραζόμενος ελεύθερα, ασχέτως του κοινωνικού και επαγγελματικού κόστους που πολλές φορές είναι αβάσταχτο.
                                                        Σας ευχαριστώ για την προσοχή και την υπομονή σας

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΟΥΛΗΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ:«ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΡΕΥΜΑ» ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΔΡ. ΜΑΝΟ ΔΑΝΕΖΗ


Συνιστά ξεχωριστή τιμή, για το «ΔΙΚΤΥΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» όμιλο για την UNESCO στο Νομό Ημαθίας, η αποδοχή της πρόσκλησή μας από τον Καθηγητή Αστροφυσικής και εκλεκτό φίλο Μάνο Δανέζη.
Έχω, μάλιστα, την τιμή, να εκπροσωπώ ένα σωματείο, που οι σκοποί και στόχοι του στηρίζονται στον ελληνικό πολιτισμό. Κι είναι η ελληνική πολιτιστική και πολιτισμική παράδοση, που αποτελεί θεμέλιο λίθο για τις αρχές και αξίες από τις οποίες εμπνέεται η ΟΥΝΕΣΚΟ, όσον αφορά τους σκοπούς της και το έργο της. 
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά, για τη διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης, το Παράρτημα Ημαθίας της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας και το Εργαστηριακό Κέντρο Φυσικών Επιστημών. Επίσης, για την πολύτιμη συμβολή τους, ευχαριστούμε θερμά, τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας και το Δήμο Βέροιας.
Οι αρχές της ΟΥΝΕΣΚΟ, όπως διατυπώνονται στην Ιδρυτική της Πράξη, στηρίζονται σε μία θεμελιώδη ιδέα:« Ότι για την ειρηνική συνύπαρξη των κρατών, των λαών και των ανθρώπων δεν αρκεί η οικονομική ανάπτυξη και συνεργασία. 
Γιατί οι αιτίες των συγκρούσεων δεν είναι μόνο οικονομικές ή πολιτικές αλλά έχουν αναφορές στο πνευματικό και πολιτισμικό περιβάλλον, που τις γέννησε ή τις εξέθρεψε.
Γι’ αυτό απαιτείται η πνευματική επαφή μεταξύ των κοινωνιών και των πολιτών και ο επαναπροσδιορισμός της ηθικής διάστασης της πολιτικής. Γιατί η ηθική αποτελεί τη βεβαιότητα της ουσίας της πολιτικής.
Όσο οι συγκρούσεις ξεκινούν στις σκέψεις των ανθρώπων, είναι στις σκέψεις των ανθρώπων, που η άμυνα του πολιτισμού οικοδομείται και ανασυγκροτείται».
Η προσπάθεια της OYΝΕΣΚΟ επομένως είναι αλληλένδετη με την επιστήμη. Η γλώσσα της επιστήμης είναι παγκόσμια και ενωτική, όπως συμβαίνει και με τη γλώσσα της τέχνης.  Υπερβαίνει τις εθνικές, κοινωνικές και οικονομικές διαφορές. Το ευγενέστερο ίσως εγχείρημα του ανθρώπου, συνίσταται στην κατανόηση του ίδιου τού εαυτού του και της Φύσης. Χωρίς αυτή την κατανόηση δεν μπορεί να είναι ευθύγραμμη η πρόοδος των κοινωνιών για έναν δικαιότερο κόσμο. Ο Εκπαιδευτικός, Επιστημονικός και Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών δεν μπορεί να αρκεσθεί στο ρόλο αρχειοφύλακα «των πάλαι ποτέ καθορισμένων αξιών και αρχών», αλλά θα πρέπει να γίνει «παρατηρητήριο του μέλλοντος». Μόνον έτσι θα κατορθώσει να παίξει τον ρόλο της «ηθικής συνείδησης της ανθρωπότητας» και θα έχει την δυνατότητα να προβλέπει τις μελλοντικές συνέπειες από τις ανθρώπινες δράσεις και παρεμβάσεις σε πολλές σημαντικούς τομείς, όπως το περιβάλλον, η αειφόρος ανάπτυξη, η πολιτιστική πολυμορφία, η φτώχεια, η άγνοια, η μετανάστευση.Κι αν το παρόν ζούμε τις αναμνήσεις του μέλλοντός μας, τότε ο μόνος δρόμος μας είναι: Η ειρήνη στον κόσμο, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αξιοπρέπεια και ανάπτυξη σε δημοκρατικές κοινωνίες.
Όπως όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε, ο  δυτικός πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο  δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαρθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Η οικονομική  κατάρρευση που βιώνουμε δεν είναι το αίτιο αλλά το αποτέλεσμα μιας ολοκληρωτικής  κατάρρευσης  αξιών και ιδεών.Αυτό που καταρρέει είναι ολόκληρο το «Δυτικό Πολιτισμικό Ρεύμα», όπως αυτό διαμορφώθηκε, χρησιμοποιώντας τα επιστημονικά δεδομένα, της μεγάλης επιστημονικής επανάστασης του 16ου  -17ου  αιώνα.Για να κατανοήσουμε τα αίτια αυτής της κατάρρευσης οφείλουμε να δούμε πως δημιουργείται ένα Πολιτισμικό Ρεύμα.Βασικό αίτιο της συγκρότησης ενός πολιτισμού, είναι η κατασίγαση των διαφορετικών ανθρώπινων Φόβων. Βασικό αίτιο δημιουργίας του φόβου, είναι η έννοια της Ανάγκης και ειδικότερα οι πλαστές ανάγκες.Αν καταρρεύσει  ένα πολιτισμικό ρεύμα, επανεμφανίζονται και γιγαντώνονται εκ νέου οι Ανθρώπινοι Φόβοι.Τότε δημιουργείται η ανάγκη ανασυγκρότησης του πολιτισμού ή  η αντικατάστασή του από έναν καινούργιο, ο οποίος θα μπορεί να  κατασιγάσει τους «νέους» κοινωνικούς φόβους.Το ενδιαφέρον είναι, ότι βρισκόμαστε πλέον στην περίοδο αλλαγής του υπάρχοντος πολιτισμικού ρεύματος και, ήδη, βιώνουμε τις οδύνες του τοκετού του.Ένα σημαντικό όμως γεγονός, το οποίο παραμένει εντελώς άγνωστο στην ευρύτερη κοινωνία, είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος της επιστήμης και των επαναστατικών αλλαγών των βασικών ιδεών της, στη δόμηση του νέου πολιτισμικού ρεύματος, που τόσο ανάγκη έχουν οι καταρρέουσες δυτικές κοινωνίες.Γι’ αυτήν την ουσιαστική και θεμελιακή συνεισφορά, της επιστήμης στην δημιουργία του πολιτισμού του μέλλοντός μας, θα συζητήσουμε σήμερα με το  Δρ. Μάνο Δανέζη.
                                                                                                                            Σας ευχαριστώ.

Τακτική συνεδρίαση του δ.σ. του δ.Αλεξάνδρειας


Τακτική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αλεξάνδρειας θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου και ώρα 7 μ.μ. Σύμφωνα με την πρόσκληση που εξέδωσε ο πρόεδρος του συμβουλίου κ. Γιάννης Γκιουρτζής, στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης έχουν εγγραφεί για συζήτηση 34 θέματα, ως εξής:
Επί της από 28-11-2011 επερώτησης του Δημοτικού Συμβούλου Τασιόπουλου Αναστάσιου που αφορά τα εξής θέματα: α) Ανόρυξη νέας υδρευτικής γεώτρησης και κατασκευή υδατόπυργου στον οικισμό Παλαιόχωρας, εξοπλισμός γεώτρησης και κατασκευή μεταφορά νερού στον εν λόγω υδατόπυργο, β) Η υπ’ άριθ. 319/Θ/2011 έκθεση ελέγχου των επιθεωρητών ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, και γ) Επιπτώσεις και τυχόν επιβαρύνσεις στο νέο Δήμο Αλεξάνδρειας.
Απόδοση ποσού σε σχολικές επιτροπές του Δήμου για αντιμετώπιση λειτουργικών δαπανών-Τροποποίηση προϋπολογισμού.
Απόδοση ποσού για ενίσχυση Αθλητικού Συλλόγου-Τροποποίηση προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2011.
Λήψη απόφασης για καταβολή αναλογούντος επιδόματος εορτών Χριστουγέννων των υπαλλήλων των καταργημένων Ν.Π.Δ.Δ.
Τοποθέτηση ενός (1) νέου στύλου καθώς και ισάριθμου Φ.Σ. ιδιοκτησίας ΔΕΗ ΦΟΠ Δήμου Αλεξάνδρειας στον οικισμό Ραψωμανίκης.
Τοποθέτηση ενός (1) νέου στύλου καθώς και ισάριθμου Φ.Σ. ιδιοκτησίας ΔΕΗ ΦΟΠ Δήμου Αλεξάνδρειας στην Τ.Κ. Νησίου.
Λήψη απόφασης για τη διοργάνωση εορταστικών εκδηλώσεων των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς καθώς και διάθεση των πιστώσεων από τον προϋπολογισμό οικονομικού έτους 2011.
Λήψη απόφασης για τον ορισμό ορκωτών ελεγκτών και των αναπληρωτών τους για τον έλεγχο των χρήσεων 2008, 2009 και 2010 του πρώην Δήμου Μελίκης.
Λήψη απόφασης για τη σύναψη προγραμματικής σύμβασης με τον Ε.Σ.Δ.Α. Ο.Τ.Α. Ημαθίας για την προμήθεια μηχανολογικού εξοπλισμού για τη μεταφόρτωση και μεταφορά των απορριμμάτων του Δήμου Αλεξάνδρειας.
α) Τροποποίηση της από 23-03-2011 Προγραμματικής Σύμβασης για το έργο «Κατασκευή Αποχετευτικού Δικτύου και εγκατάσταση επεξεργασίας λυμάτων οικισμού Μελίκης Δήμου Αλεξάνδρειας, β) Ορισμός εκπροσώπου στην Επιτροπή Κοινής Παρακολούθησης του παραπάνω έργου.
Λήψη απόφασης για την έγκριση του πρωτοκόλλου προσωρινής παραλαβής του έργου «Συντηρήσεις πεζοδρομίων Τοπικών Διαμερισμάτων» (Α.Μ. ΤΥΔΚ 173/2010).
Λήψη απόφασης για την έγκριση του πρωτοκόλλου οριστικής παραλαβής του έργου «Διαμόρφωση αύλειου χώρου Δημοτικού Σχολείου Πλατέος» (Α.Μ. ΤΥΔΚ 294/2008).
α) Έγκριση ή μη της αριθ. 16/2011 απόφασης του Δ.Σ. του Ν.Π.Δ.Δ. «Οργανισμός Προσχολικής Αγωγής και Κοινωνικής Μέριμνας Δήμου Αλεξάνδρειας» με τίτλο "Καθορισμός αμοιβής του προέδρου του Ν.Π.Δ.Δ. Οργανισμός Προσχολικής Αγωγής και Κοινωνικής Μέριμνας Δήμου Αλεξάνδρειας", β) Έγκριση ή μη της αριθ. 34/2011 απόφασης του Δ.Σ. του Ν.Π.Δ.Δ. «Οργανισμός Προσχολικής Αγωγής και Κοινωνικής Μέριμνας Δήμου Αλεξάνδρειας» με τίτλο "Τροποποίηση προυπολογισμού οικονομικού έτους 2011-ψήφιση πιστώσεων".
Ψήφιση πιστώσεων για χορήγηση ειδών διατροφής σε άπορους δημότες-καθορισμός προϋποθέσεων χορήγησής τους.
Λήψη απόφασης για την αναπροσαρμογή μισθωμάτων των καταστημάτων Δημοτικής Αγοράς Αλεξάνδρειας.
Λήψη απόφασης για διαγραφή ποσού 605,00 ευρώ από τον Χρηματικό Κατάλογο με α/α Α2010/028/2011 της υπόχρεου Γλυκερίας Λαφαζάνη του Δημητρίου.
Καθορισμός ανώτατου αριθμού αδειών υπαίθριου πλανόδιου εμπορίου.
Λήψη απόφασης για την αποδοχή ποσού για την επισκευή και συντήρηση σχολικών κτιρίων-Τροποποίηση προυπολογισμού οικονομικού έτους 2011.
Λήψη απόφασης για την έγκριση του πρωτοκόλλου οριστικής παραλαβής του έργου «Επισκευή και συντήρηση κτιρίων Νηπιαγωγείων του Δήμου»(πρώην Δήμου Πλατέος) (Α.Μ. ΤΥΔΚ 220/2010).
Λήψη απόφασης για τον καθορισμό ανταποδοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού του Δήμου Αλεξάνδρειας για το έτος 2012.
Λήψη απόφασης για την επιβολή ή μη του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων των κέντρων διασκέδασης, εστιατορίων και συναφών καταστημάτων για το οικονομικό έτος 2012.
Αναπροσαρμογή ή μη του τέλους χρήσης κοινοχρήστων χώρων για το οικονομικό έτος 2012.
Λήψη απόφασης για την επιβολή ή μη του τέλους κοιμητηρίων του Δήμου Αλεξάνδρειας για το οικονομικό έτος 2012.
Λήψη απόφασης για την επιβολή ή μη του φόρου ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων για το έτος 2012.
Λήψη απόφασης για την επιβολή ή μη του τέλους ελεγχόμενης στάθμευσης για το οικονομικό έτος 2012.
Λήψη απόφασης για τον καθορισμό του συντελεστή ΤΑΠ του Δήμου Αλεξάνδρειας για το οικονομικό έτος 2012.
Λήψη απόφασης για τον καθορισμό δικαιώματος βοσκής για το οικονομικό έτος 2012.
Αναπροσαρμογή ή μη του τέλους διαφήμισης για το οικονομικό έτος 2012.
Λήψη απόφασης για την αναπροσαρμογή του τέλους χρήσης από εμποροπανηγύρεις, παζάρια και λαϊκές αγορές για το έτος 2012
Αναμόρφωση προυπολογισμού οικονομικού έτους 2011-Τροποποίηση Τεχνικού προγράμματος 2011.
Διάλυση Συμβάσεων των Αντιπλημμυρικών Μελετών πρώην Δήμου Μελίκης.
Λήψη απόφασης για την έγκριση ή μη του 1ου Ανακεφαλαιωτικού πίνακα του έργου «Ασφαλτοστρώσεις οδών στα Τ.Δ. Καμποχωρίου, Βρυσακίου, Νησίου και Νεοχωρίου».
Περί του υποέργου Τεχνικός Σύμβουλος για το έργο "Κατασκευή Αποχετευτικού Δικτύου με σύστημα αναρρόφησης (VACUUM) και εγκατάσταση επεξεργασίας λυμάτων Δ.Δ. Πλατέος Δήμου Πλατέος".
Λήψη απόφασης για την τροποποίηση προϋπολογισμού και τεχνικού προγράμματος οικ. έτους 2011-Ψήφιση πίστωσης.

Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΕΥΠΑΘΩΝ ΟΜΑΔΩΝ


Η Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Αλεξάνδρειας (ΚΕΔΑ), στο πλαίσιο πρόσκλησης που εξέδωσε η Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) για την υλοποίηση της πράξης «Κέντρα Στήριξης Ρομά και Ευπαθών Ομάδων» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού» που συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, προτίθεται να υποβάλλει πρόταση για τη χρηματοδότηση δράσεων στήριξης Ρομά και ευπαθών ομάδων της περιοχής του Δήμου Αλεξάνδρειας.
Δυνητικοί ωφελούμενοι των δράσεων αυτών είναι άτομα Ρομά αλλά και άτομα από τις ομάδες των μεταναστών, παλιννοστούντων και προσφύγων που υφίστανται κοινωνικό αποκλεισμό και διαβιούν στην περιοχή εμβέλειας του Ιατροκοινωνικού Κέντρου Δήμου Αλεξάνδρειας, δηλαδή το σύνολο των οικισμών του Δήμου.
Για την κάλυψη των απαιτήσεων που ορίζονται στην πρόσκληση της ΕΕΤΑΑ και την πληρότητα του φακέλου υποβολής της πρότασης της ΚΕΔΑ για να κριθεί δικαιούχος του προγράμματος, απαιτείται υποχρεωτικά η προσκόμιση δικαιολογητικών από τους δυνητικά ωφελούμενους, τα οποία θα πρέπει να υποβληθούν στο Ιατροκοινωνικό Κέντρο Αλεξάνδρειας.
Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την επιλογή των ωφελούμενων είναι τα εξής:
Αίτηση, η οποία θα συνοδεύεται από θεωρημένο αντίγραφο δελτίου αστυνομικής ταυτότητας ή διαβατηρίου. Εάν οι ωφελούμενοι είναι αλλοδαποί από τρίτες χώρες απαιτείται και επίσημο αντίγραφο άδειας διαμονής σε ισχύ. Εάν οι ωφελούμενοι είναι Έλληνες ομογενείς απαιτείται επίσημο αντίγραφο ταυτότητας Ομογενούς.
Εάν οι ωφελούμενοι είναι άνεργοι, απαιτείται επίσημο αντίγραφο Δελτίου Ανεργίας σε ισχύ και επίσημο αντίγραφο Βεβαίωσης εξατομικευμένης προσέγγισης από τις Υπηρεσίες του ΟΑΕΔ ή Υπεύθυνη Δήλωση, με θεώρηση του γνήσιου της υπογραφής, ότι θα προσκομισθεί βεβαίωση εξατομικευμένης έως 31-12-2011. Εάν ο/η ωφελούμενος/η λαμβάνει ή έχει λάβει τακτικό επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ και παραμένει άνεργος/η, απαιτείται επίσημο αντίγραφο της εγκριτικής απόφασης επιδότησης του ΟΑΕΔ.  
Εάν οι ωφελούμενοι είναι εργαζόμενοι με σύμβαση εργασίας μερικής απασχόλησης ή/και εποχιακής απασχόλησης, απαιτείται βεβαίωση εργοδότη από την οποία να προκύπτει το είδος απασχόλησης (μερική απασχόληση, εποχιακή).
Εάν οι ωφελούμενοι είναι αυτοαπασχολούμενοι, απαιτείται επίσημο αντίγραφο της Δήλωσης Έναρξης Επιτηδεύματος στη ΔΟΥ καθώς και Υπεύθυνη Δήλωση με θεώρηση του γνήσιου της υπογραφής, περί μη διακοπής άσκησης του επιτηδεύματος.
Εάν οι ωφελούμενοι διαθέτουν προηγούμενη επαγγελματική εμπειρία, απαιτείται επίσημο αντίγραφο μηχανογραφημένων ενσήμων ή βεβαίωση εργοδότη, στην οποία θα αναφέρεται το διάστημα απασχόλησης (σε μήνες).
Εάν οι ωφελούμενοι αυτοαπασχολούνται στον πρωτογενή τομέα, απαιτείται βεβαίωση ασφαλίσεως από τον ΟΓΑ ή βεβαίωση ότι έχουν καταβληθεί οι ασφαλιστικές εισφορές.
Εκτύπωση εκκαθαριστικού σημειώματος ή αντίγραφο αυτού για το οικονομικό έτος 2010 (δηλαδή για εισοδήματα που αποκτήθηκαν από 1-1-2009 έως 31-12-2009) ή Υπεύθυνη Δήλωση θεωρημένη από τη ΔΟΥ ότι δεν έχουν υποβάλλει Φορολογική Δήλωση για το οικονομικό έτος 2010.
Επίσημο αντίγραφο Απολυτηρίου Τίτλου Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου ή ΙΕΚ κατά περίπτωση.
Πρόσφατο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.
Εάν οι ωφελούμενοι ανήκουν στην ομάδα των ΑμεΑ ή σε οικογένειες με μέλη ΑμεΑ απαιτείται Βεβαίωση Υγειονομικής Επιτροπής, όπου θα αναγράφεται το ποσοστό αναπηρίας.
Η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Αλεξάνδρειας, στοχεύοντας στη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή ωφελουμένων στην πρόταση των δράσεων που θα υποβάλλει στην ΕΕΤΑΑ, καλεί άτομα Ρομά αλλά και άτομα από ομάδες μεταναστών, παλιννοστούντων και προσφύγων που υφίστανται κοινωνικό αποκλεισμό και διαβιούν στην περιοχή του Δήμου Αλεξάνδρειας, να απευθυνθούν στη συντονίστρια του Ιατροκοινωνικού Κέντρου Αλεξάνδρειας, κ. Χριστίνα Ζεϊμπεκίδου, για να βοηθηθούν στη συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών. Η προθεσμία είναι μέχρι τις 12-12-2011.
Το Ιατροκοινωνικό Κέντρο βρίσκεται στην Πλατεία Παπαντωνίου (συνοικισμός Αγίου Γεωργίου) της Αλεξάνδρειας και λειτουργεί καθημερινά, Δευτέρα έως και Παρασκευή, από 7.00 πμ – 3.00 μμ (τηλέφωνο επικοινωνίας: 23330-23114).