ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΕ
ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ 23-3-2011
Συνεχίζουμε με τη με αριθμό 640/28-2-2011 επίκαιρη ερώτηση της Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κας Διαμάντως Μανωλάκου προς τους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Οικονομικών, σχετικά με το μέλλον της Αγροτικής Τράπεζας κλπ.
Στην ερώτηση της κας Μανωλάκου θα απαντήσει ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Σαχινίδης, αφού πρώτα δώσουμε το λόγο στην ίδια για να παρουσιάσει την ερώτησή της.
Ορίστε, κυρία συνάδελφε, έχετε το λόγο.
ΔΙΑΜΑΝΤΩ ΜΑΝΩΛΑΚΟΥ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Το μέλλον της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ συνδέεται τόσο με τις συγχωνεύσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα, όσο και με την παραπέρα ιδιωτικοποίησή της. Εντάσσεται στο διαρκές Μνημόνιο λιτότητας που συνοδεύεται με απολύσεις και φτώχεια. Ήδη έχει ανακοινωθεί μείωση του λειτουργικού κόστους που συνοδεύεται με μείωση των μισθών των εργαζομένων –και δεν ξέρουμε τι θα ακολουθήσει- καθώς και με κλείσιμο υποκαταστημάτων, γεγονός που σημαίνει απολύσεις, ανεργία, φτώχεια.
Ταυτόχρονα, επιπτώσεις έχουμε και από τη μείωση του ενεργητικού, δηλαδή το κλείσιμο κρατικοσυνεταιριστικών μονάδων, όπως είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΖΑΧΑΡΗΣ, η ΕΛΒΙΖ, η ΔΩΔΩΝΗ ή κάποιες άλλες. Αυτό σημαίνει απολύσεις και για τους ίδιους τους εργαζομένους σ’ αυτές τις μονάδες, όπως και χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων.
Επιπτώσεις, όμως, έχουμε και στους μικρομεσαίους αγρότες. Για τους αγροτοκτηνοτρόφους, αυτές οι μονάδες αποτελούσαν ένα αποκούμπι για να δίνουν την παραγωγή τους σε κάπως ανεκτές τιμές.
Ταυτόχρονα, μ’ αυτόν τον προσανατολισμό της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, θα ξεκληριστούν οι φτωχοί και η μεσαία αγροτιά, γιατί το 60% των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, αλλά και οι συνεταιριστικές οργανώσεις στην πλειοψηφία τους είναι υποθηκευμένες και θα ακολουθήσουν μαζικές χρεωκοπίες.
Βεβαίως, όλο αυτό το διάστημα η πολιτική των τραπεζών και της ΑΤΕ είχε ληστρική δράση, στηριζόταν στη μεγάλη διαφορά επιτοκίων, καταθέσεων και χορηγήσεων, καθώς και στα πανωτόκια. Αυτό θα έχει ως επίπτωση οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί να γίνουν γρήγορα και με μαζικό χαρακτήρα και με μορφή καταιγίδας. Και αν θέλετε, αυτό συνδέεται και με το μέλλον της εγχώριας αγροτοπαραγωγής και της ύπαρξης των μικρομεσαίων αγροτών.
Εμείς λοιπόν με την ερώτησή μας ζητάμε να μας πείτε τους σχεδιασμούς για την Αγροτική Τράπεζα, για τους εργαζόμενους, τους μισθούς, το ωράριο, τις απολύσεις, αλλά και τις επιπτώσεις που θα προκαλέσουν οι ιδιωτικοποιήσεις των κρατικοσυνεταιριστικών οργανώσεων.
Εμείς δηλώνουμε καθαρά ότι είμαστε αντίθετοι στο να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η αγροτιά την κρίση που δημιούργησαν τα μονοπώλια και οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Σαχινίδης.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ (Υφυπουργός Οικονομικών): Κρατώ το τελευταίο μέρος της ανάπτυξης της ερώτησης της συναδέλφου και αντιλαμβάνομαι τη θέση που καταθέτει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σε ό,τι αφορά το μέλλον της Αγροτικής Τράπεζας.
Θέλω να πω στην κυρία συνάδελφο ότι την ερώτηση αυτή την έχω απαντήσει πάρα πολλές φορές στη Βουλή.
Κυρία συνάδελφε, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι η χώρα μας αυτή τη στιγμή υλοποιεί ένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής το οποίο πέρα από την προσπάθεια που επιχειρεί να κάνει για να θέσει σε έλεγχο τα δημόσια οικονομικά, ταυτοχρόνως επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει και τις βάσεις πάνω στις οποίες λειτουργεί η ελληνική οικονομία.
Εμείς θεωρούμε ότι η Ελλάδα έχει χάσει σημαντικό μέρος στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας. Είναι μία απώλεια η οποία μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα όταν ξέσπασε η διεθνής κρίση, η χώρα να βρεθεί αντιμέτωπη με τριών ειδών κρίσης. Μία κρίση δημοσιονομική, μία κρίση παραγωγικού προτύπου και μία κρίση ρευστότητας.
Όπως αντιλαμβάνεστε, η κρίση ρευστότητας αγγίζει πρωτίστως το τραπεζικό σύστημα. Μέρος του τραπεζικού συστήματος αποτελεί και η Αγροτική Τράπεζα, η οποία είχε συσσωρευμένες πάνω της όλες τις παθογένειες από τον τρόπο λειτουργίας του ελληνικού δημοσίου, μια και η Τράπεζα αυτή, όπως γνωρίζετε, ανήκει σε ένα μεγάλο βαθμό στο ελληνικό δημόσιο, καίτοι είναι εισηγμένη στο ελληνικό Χρηματιστήριο.
Με βάση τις συζητήσεις που έχουν γίνει, η Αγροτική Τράπεζα θα πρέπει να προχωρήσει στην αναδιάρθρωσή της, διότι σύμφωνα με το νόμο που είχε περάσει η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για τη χορήγηση στο πλαίσιο της ενίσχυσης της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος, έχει πάρει μία ενίσχυση από την πλευρά του κράτους που υπερβαίνει το 2% του σταθμισμένου ενεργητικού. Και σύμφωνα με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού, θα πρέπει να προχωρήσει σε μία κατάθεση του σχεδίου αναδιάρθρωσης. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της.
Και εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει πρώτον, πως σε ό,τι αφορά την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, το ελληνικό δημόσιο θα συμμετάσχει. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τη σχέση που έχει η Αγροτική Τράπεζα με άλλες θυγατρικές οι οποίες δεν έχουν σχέση με χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, θα κοιτάξει να απεμπλακεί, γιατί δεν έχει καμμία αρμοδιότητα, κάτι που έχω δηλώσει υπεύθυνα και δημόσια μέσα στην Αίθουσα της Βουλής απαντώντας σε άλλους συναδέλφους. Δεν έχει καμία ωφέλεια η Αγροτική Τράπεζα από το να εμπλέκεται με δραστηριότητες οι οποίες δεν εντάσσονται στο χρηματοοικονομικό τομέα.
Σε ό,τι δε αφορά τους εργαζόμενους στην Αγροτική Τράπεζα, ξέρετε ότι η Κυβέρνηση είχε πάρει μια νομοθετική πρωτοβουλία για να διασφαλίσει ότι όλοι εκείνοι οι νέοι οι οποίοι είχαν συμμετάσχει στο διαγωνισμό -είχε αναρτηθεί ο κατάλογος των επιτυχόντων- για να περάσουν και να εργαστούν στην Αγροτική Τράπεζα, με νομοθετική πρωτοβουλία θα έχουν τη δυνατότητα, ακριβώς για να μη δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα, να απορροφηθούν από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα για να μη χάσουν τις θέσεις εργασίας.
Αυτό και μόνο, κυρία συνάδελφε, αποτελεί μια έμπρακτη απόδειξη για το ενδιαφέρον το οποίο εξεδήλωσε και εκδηλώνει συνεχώς η Κυβέρνηση για όλους αυτούς οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο να χάσουν θέσεις εργασίας.
Ευχαριστώ πάρα πολύ, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Και εγώ σας ευχαριστώ.
ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο. Επίκαιρο όσο ποτέ το παλιό ξεχασμένο σύνθημα.
Η κυβέρνηση έχει διαθέσει αεροδρόμια, λιμάνια, θάλασσα και αέρα, στην πολεμική μηχανή που σπέρνει το θάνατο στη Λιβύη, επικαλούμενη τις «συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας».
Η εγκληματική αυτή πολιτική της κυβέρνησης συμβάλλει με κάθε μέσο σ' έναν πόλεμο, στόχος του οποίου είναι η επιβολή της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ και η διανομή της λείας ανάμεσα στα πολυεθνικά μονοπώλια, τα οποία, εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, αναζητούν νέα πεδία για να επενδύσουν τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Προσφέρονται τα ελληνικά αεροδρόμια για να απογειώνονται αεροσκάφη που βομβαρδίζουν μια γειτονική χώρα με όπλα, τα οποία, εκτός από τη σφαγή του λιβυκού λαού, απειλούν τη ζωή και την υγεία όλων των γειτονικών λαών, όπως άλλωστε έγινε στη Γιουγκοσλαβία με τα βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου που έσπειραν ραδιενέργεια σε όλα τα Βαλκάνια.
Παρ' όλα αυτά, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας συνεχίζει να δηλώνει προκλητικά ότι «η Ελλάδα δεν μετέχει αυτή τη στιγμή σε στρατιωτικού χαρακτήρα επιχειρήσεις, οι οποίες αναλαμβάνονται από ομάδες κρατών, εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ και εκτός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Η δήλωση αυτή δεν έχει την παραμικρή αξία, με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι με τα μπούνια στον πόλεμο και θα χωθεί ακόμα περισσότερο, ύστερα από την απόφαση του ΝΑΤΟ την περασμένη Τετάρτη να θέσει σε εφαρμογή τα επιχειρησιακά σχέδια για το ναυτικό αποκλεισμό (συμμετέχει μια ελληνική φρεγάτα) και τη συμμετοχή στη «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» (συμμετέχει ένα ελληνικό ιπτάμενο ραντάρ και ελληνικά πληρώματα στα ΝΑΤΟικά «ΑΒΑΚΣ»).
Την ίδια ώρα, ο γγ του ΝΑΤΟ Α. Ράσμουσεν έχει κινήσει τις διαδικασίες για εμπλοκή ακόμα και σε χερσαίες επιχειρήσεις.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, φέρεται να έχει συγχαρεί τον Έλληνα πρωθυπουργό για την …πορεία της ελληνικής οικονομίας αλλά και για το ρόλο και τη σημασία της Ελλάδας, στην επέμβαση στη Λιβύη….
Η εγκληματική αυτή πολιτική της κυβέρνησης συμβάλλει με κάθε μέσο σ' έναν πόλεμο, στόχος του οποίου είναι η επιβολή της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ και η διανομή της λείας ανάμεσα στα πολυεθνικά μονοπώλια, τα οποία, εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, αναζητούν νέα πεδία για να επενδύσουν τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Προσφέρονται τα ελληνικά αεροδρόμια για να απογειώνονται αεροσκάφη που βομβαρδίζουν μια γειτονική χώρα με όπλα, τα οποία, εκτός από τη σφαγή του λιβυκού λαού, απειλούν τη ζωή και την υγεία όλων των γειτονικών λαών, όπως άλλωστε έγινε στη Γιουγκοσλαβία με τα βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου που έσπειραν ραδιενέργεια σε όλα τα Βαλκάνια.
Παρ' όλα αυτά, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας συνεχίζει να δηλώνει προκλητικά ότι «η Ελλάδα δεν μετέχει αυτή τη στιγμή σε στρατιωτικού χαρακτήρα επιχειρήσεις, οι οποίες αναλαμβάνονται από ομάδες κρατών, εκτός του πλαισίου του ΝΑΤΟ και εκτός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Η δήλωση αυτή δεν έχει την παραμικρή αξία, με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι με τα μπούνια στον πόλεμο και θα χωθεί ακόμα περισσότερο, ύστερα από την απόφαση του ΝΑΤΟ την περασμένη Τετάρτη να θέσει σε εφαρμογή τα επιχειρησιακά σχέδια για το ναυτικό αποκλεισμό (συμμετέχει μια ελληνική φρεγάτα) και τη συμμετοχή στη «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» (συμμετέχει ένα ελληνικό ιπτάμενο ραντάρ και ελληνικά πληρώματα στα ΝΑΤΟικά «ΑΒΑΚΣ»).
Την ίδια ώρα, ο γγ του ΝΑΤΟ Α. Ράσμουσεν έχει κινήσει τις διαδικασίες για εμπλοκή ακόμα και σε χερσαίες επιχειρήσεις.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, φέρεται να έχει συγχαρεί τον Έλληνα πρωθυπουργό για την …πορεία της ελληνικής οικονομίας αλλά και για το ρόλο και τη σημασία της Ελλάδας, στην επέμβαση στη Λιβύη….
κάθε 15 δευτερόλεπτα, ένα παιδί πεθαίνει.
Η σημερινή Παγκόσμια Μέρα Νερού είναι ίσως η κατάλληλη αφορμή για να θυμηθούμε ότι ο πολύτιμος φυσικός πόρος του νερού, μετατρέπεται και αυτός από δημόσιο αγαθό σε ένα πανάκριβο εμπόρευμα, προκειμένου να θησαυρίζουν λίγα μονοπώλια, ενώ ένα μεγάλο τμήμα των υδάτινων πόρων μολύνεται από την ασύδοτη δράση, γνωστών-άγνωστων, ρυπαντών .
Η εμπορευματοποίηση του νερού και η συνεχής μόλυνση των υδάτινων πόρων είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής που εφαρμόζεται και στη χώρα μας από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η εφαρμογή της οδηγίας 2000/60ΕΚ της ΕΕ για τα νερά, επιφυλάσσει περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση και εκμετάλλευση του νερού ,ενώ η διαδικασία αποκρατικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, είχε ήδη σαν αποτέλεσμα υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια ύδρευσης .
Η σημερινή κυβέρνηση ειδικά, με πρόσχημα την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ετοιμάζει την παραπέρα ιδιωτικοποίηση όχι μόνο της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ ,αλλά και του συνόλου των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα στον πλανήτη μας ένα στα πέντε παιδιά, δηλαδή περίπου 400 εκατομμύρια, δεν έχει πρόσβαση έστω και σε ελάχιστες ποσότητες πόσιμου νερού, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες ,με αποτέλεσμα καθημερινά να πεθαίνουν 6.000 παιδιά από έλλειψη νερού που σημαίνει ότι κάθε 15 δευτερόλεπτα, ένα παιδί πεθαίνει .!
Η εμπορευματοποίηση του νερού και η συνεχής μόλυνση των υδάτινων πόρων είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής που εφαρμόζεται και στη χώρα μας από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η εφαρμογή της οδηγίας 2000/60ΕΚ της ΕΕ για τα νερά, επιφυλάσσει περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση και εκμετάλλευση του νερού ,ενώ η διαδικασία αποκρατικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, είχε ήδη σαν αποτέλεσμα υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια ύδρευσης .
Η σημερινή κυβέρνηση ειδικά, με πρόσχημα την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, ετοιμάζει την παραπέρα ιδιωτικοποίηση όχι μόνο της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ ,αλλά και του συνόλου των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα στον πλανήτη μας ένα στα πέντε παιδιά, δηλαδή περίπου 400 εκατομμύρια, δεν έχει πρόσβαση έστω και σε ελάχιστες ποσότητες πόσιμου νερού, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες ,με αποτέλεσμα καθημερινά να πεθαίνουν 6.000 παιδιά από έλλειψη νερού που σημαίνει ότι κάθε 15 δευτερόλεπτα, ένα παιδί πεθαίνει .!
ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Η κυβέρνηση θα «πετσοκόψει» τα κονδύλια για αμοιβές και συντάξεις από τα 22 δισ. ευρώ που ήταν το 2009 στα 16 δισ. το μεθεπόμενο χρόνο
Με λίγες λέξεις ο κ. Ραγκούσης τα είπε όλα, πριν λίγες μέρες, για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Περιχαρής και προκλητικός δήλωσε ότι σε δυο - τρία χρόνια «θα έχουμε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά μισθολογικής δαπάνης δημοσίου, σε σχέση με το σύνολο των δαπανών ενός κράτους». Δηλαδή, απλά, όλα τα επόμενα χρόνια οι αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο θα λιγοστεύουν.
Αυτός είναι ο στόχος τους: μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και βεβαίως όχι μόνο στο Δημόσιο. Έτσι βλέπει η άρχουσα τάξη και οι πολιτικές δυνάμεις που την στηρίζουν, τη έξοδο από την καπιταλιστική κρίση. Αύξηση των κερδών τους, με την ύπαρξη εργαζομένων με ελάχιστο μισθολογικό κόστος και, φυσικά, με περιορισμένες ως ανύπαρκτες κοινωνικοασφαλιστικές εισφορές.
Η τακτική που ακολούθησε η κυβέρνηση από τις αρχές του προηγούμενου χρόνου, ήταν μια μεθοδευμένη και βρώμικη προπαγάνδα σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων, με μοναδικό στόχο να προκαλέσει ρήγματα μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων.
Κυβέρνηση και μεγάλα ΜΜΕ ψεύδονταν συνεχώς. Τα στοιχεία για τις αποδοχές των περίπου 760 χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο είναι αποκαλυπτικά:
Το 50% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα κάτω από 1.639 ευρώ το μήνα.
Το 80% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα μέχρι 2.078 ευρώ.
Το επόμενο 10% έχει αποδοχές μέχρι 2.418 ευρώ,και μόλις το 10%, έχει υψηλότερες αποδοχές.
Επίσης το 1990, για τους μισθούς και τις συντάξεις των 633.522 εργαζομένων και συνταξιούχων του δημόσιου τομέα, η κοινωνία πλήρωνε το 14,1% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ το 2009 που ο αριθμός των αμειβομένων από το Δημόσιο είχε διαμορφωθεί ήδη στα 914.946 και το ΑΕΠ άρχισε ήδη να παρουσιάζει κάμψη, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν όλο κι όλο γύρω στο 9%.
Το 2009, πληρώθηκαν αποδοχές και συντάξεις ύψους 24,5 δισ. ευρώ.
Οι εκτιμήσεις είναι ότι το 2010 καταβλήθηκαν 20,2 δισ. ευρώ.
Για το 2011, έχει προϋπολογιστεί δαπάνη 19,8 δισ. ευρώ.
Το 2013 στόχος είναι το σχετικό κονδύλι να «πέσει» στα 16,5 δισ. ευρώ! Το κονδύλι αυτό είναι λίγο μεγαλύτερο από το αντίστοιχο που το Δημόσιο είχε δαπανήσει το 2003, όταν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στο Δημόσιο ήταν περί τις 822,5 χιλιάδες άτομα!
Καμιά λοιπόν αυταπάτη και ανοχή για αυτήν την πολιτική. Φτάνει πια η λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να πληρωθούν οι τοκογλύφοι των τραπεζών για τον κρατικό δανεισμό και να εξασφαλιστούν πόροι για την ακόμα μεγαλύτερη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματιών να ξεπεράσουν την κρίση. Είναι ώρα για μαζική αφύπνιση και συνειδητοποίηση ότι μπορούμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και γυναίκες, να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να βάλουμε φραγμό σε αυτή την πολιτική, να παλέψουμε για ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης της κοινωνίας.
ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ
ΕΣΑΚ ΔΕΕ
ΒΕΡΟΙΑ 8-3-2011
Με λίγες λέξεις ο κ. Ραγκούσης τα είπε όλα, πριν λίγες μέρες, για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Περιχαρής και προκλητικός δήλωσε ότι σε δυο - τρία χρόνια «θα έχουμε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά μισθολογικής δαπάνης δημοσίου, σε σχέση με το σύνολο των δαπανών ενός κράτους». Δηλαδή, απλά, όλα τα επόμενα χρόνια οι αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο θα λιγοστεύουν.
Αυτός είναι ο στόχος τους: μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και βεβαίως όχι μόνο στο Δημόσιο. Έτσι βλέπει η άρχουσα τάξη και οι πολιτικές δυνάμεις που την στηρίζουν, τη έξοδο από την καπιταλιστική κρίση. Αύξηση των κερδών τους, με την ύπαρξη εργαζομένων με ελάχιστο μισθολογικό κόστος και, φυσικά, με περιορισμένες ως ανύπαρκτες κοινωνικοασφαλιστικές εισφορές.
Η τακτική που ακολούθησε η κυβέρνηση από τις αρχές του προηγούμενου χρόνου, ήταν μια μεθοδευμένη και βρώμικη προπαγάνδα σε βάρος του συνόλου των εργαζομένων, με μοναδικό στόχο να προκαλέσει ρήγματα μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων.
Κυβέρνηση και μεγάλα ΜΜΕ ψεύδονταν συνεχώς. Τα στοιχεία για τις αποδοχές των περίπου 760 χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο είναι αποκαλυπτικά:
Το 50% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα κάτω από 1.639 ευρώ το μήνα.
Το 80% έχουν συνολικό μικτό εισόδημα μέχρι 2.078 ευρώ.
Το επόμενο 10% έχει αποδοχές μέχρι 2.418 ευρώ,και μόλις το 10%, έχει υψηλότερες αποδοχές.
Επίσης το 1990, για τους μισθούς και τις συντάξεις των 633.522 εργαζομένων και συνταξιούχων του δημόσιου τομέα, η κοινωνία πλήρωνε το 14,1% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ το 2009 που ο αριθμός των αμειβομένων από το Δημόσιο είχε διαμορφωθεί ήδη στα 914.946 και το ΑΕΠ άρχισε ήδη να παρουσιάζει κάμψη, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν όλο κι όλο γύρω στο 9%.
Το 2009, πληρώθηκαν αποδοχές και συντάξεις ύψους 24,5 δισ. ευρώ.
Οι εκτιμήσεις είναι ότι το 2010 καταβλήθηκαν 20,2 δισ. ευρώ.
Για το 2011, έχει προϋπολογιστεί δαπάνη 19,8 δισ. ευρώ.
Το 2013 στόχος είναι το σχετικό κονδύλι να «πέσει» στα 16,5 δισ. ευρώ! Το κονδύλι αυτό είναι λίγο μεγαλύτερο από το αντίστοιχο που το Δημόσιο είχε δαπανήσει το 2003, όταν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στο Δημόσιο ήταν περί τις 822,5 χιλιάδες άτομα!
Καμιά λοιπόν αυταπάτη και ανοχή για αυτήν την πολιτική. Φτάνει πια η λεηλασία των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να πληρωθούν οι τοκογλύφοι των τραπεζών για τον κρατικό δανεισμό και να εξασφαλιστούν πόροι για την ακόμα μεγαλύτερη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματιών να ξεπεράσουν την κρίση. Είναι ώρα για μαζική αφύπνιση και συνειδητοποίηση ότι μπορούμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι και γυναίκες, να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να βάλουμε φραγμό σε αυτή την πολιτική, να παλέψουμε για ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης της κοινωνίας.
ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ
ΕΣΑΚ ΔΕΕ
ΒΕΡΟΙΑ 8-3-2011
Προωθoύν το σχολείο της αγοράς
Οι καταργήσεις και οι συγχωνεύσεις σχολείων που προωθεί η κυβέρνηση, δίνουν ένα ακόμα χτύπημα, στο δικαίωμα στη μόρφωση. Το σχολείο της δήθεν «δημιουργικής μάθησης και της ελεύθερης σκέψης», το «νέο» σχολείο είναι ένα ψέμα.
Tις μέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία με την οποία θα αποφασιστούν ποια σχολεία θα συγχωνευθούν ή και θα καταργηθούν. Αντιδράσεις για το θέμα αυτό υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Oι αποφάσεις του Υπουργείου είναι ειλημμένες. Άλλωστε η διαδικασία της διαβούλευσης κράτησε, για τα προσχήματα, τέσσερις μέρες. Στόχος τους είναι να δημιουργηθούν μεγάλα πολυδύναμα σχολικά κέντρα, δηλαδή, σχολικές μονάδες μεγαλύτερες από τις ήδη υπάρχουσες. Με τον τρόπο αυτό:
Α) Οι μαθητές θα στοιβαχθούν στις σημερινές περιορισμένες σχολικές υποδομές. Τα 30άρια τμήματα θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Η μαθησιακή διαδικασία θα υποστεί κατακόρυφη υποβάθμιση. Η μετακίνηση πολλών μαθητών θα δυσκολέψει κατά περίπτωση(ταλαιπωρία-κόστος), μιας και αυτή χρεώνεται στους γονείς.
Β) Οι αισθητά λιγότεροι οικονομικοί πόροι που δίνονται στην εκπαίδευση (μείωση του κρατικού προϋπολογισμού κατά 22%) θα κατανεμηθούν σε αριθμητικά λιγότερα, αλλά μεγαλύτερα σχολεία. Άρα, τα σχολεία θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες υποχρεώσεις τους και θα αναγκασθούν να αναζητήσουν άλλους τρόπους οικονομικής επιβίωσης μέσα από χορηγούς και επιχειρηματίες.
Γ) Περιορίζεται ο αριθμός των διορισμένων εκπαιδευτικών, που μαζί με την γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (ωρομίσθιοι, ΕΣΠΑ, μειωμένου ωραρίου κλπ) θα έχει δραματικές συνέπειες στη μόρφωση των παιδιών του λαού. Ταυτόχρονα, ανοίγει περαιτέρω ο δρόμος για απολύσεις εκπαιδευτικών, με πρόσχημα πάντα πως, όταν δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, μονιμότητα δεν υφίσταται.
Δ) Προωθείται το σχολείο της αγοράς. Ένα σχολείο, παραδομένο στις κάθε φορά, δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η κυβέρνηση επιχειρεί σε περιφερειακό επίπεδο να σπάσει τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Δε θα υπάρχει ενιαίο πρόγραμμα, αλλά η κάθε περιοχή ή και σχολείο θα μπορεί να διαμορφώσει το δικό του πρόγραμμα σπουδών, ενισχύοντας έτσι την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων. Τα βασικά μαθήματα θα διδάσκονται με κριτήριο τις «τοπικές» ιδιαιτερότητες και τη «χρηστική» τους αξία στην «αγορά», ενώ μαθήματα και δραστηριότητες που θα συνδέονται με την επιχειρηματικότητα θα ενισχυθούν ιδιαίτερα.
Δεν ενδιαφέρει το Υπουργείο η ενίσχυση της βασικής μόρφωσης, αλλά η γρήγορη εξώθηση των μαθητών στην αγορά εργασίας με τις ανάλογες δεξιότητες. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και το νομοσχέδιο για την Δια βίου μάθηση-κατάρτιση.
Ε) Δημιουργούνται μεγάλοι ενιαίοι σχολικοί χώροι, όπου διευκολύνεται η δράση των επίδοξων επιχειρηματιών «χορηγών». Οι υποψήφιοι «καλοθελητές επενδυτές» ξέρουν πολύ καλά ότι η οικονομική δυστοκία των σχολείων θα τα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, στην ανάγκη αναζήτησης οικονομικών στηριγμάτων. Άρα, ο χορηγός επιχειρηματίας θα επενδύει πια σε μεγαλύτερο χώρο δράσης και όχι σε μικρά σχολεία.
ΣΤ) Τα μεγάλα σχολεία-Λύκεια θα προσαρμοστούν στις νέες αλλαγές που ετοιμάζονται για τα Λύκεια, όπου ενισχύονται τα επιλεγόμενα μαθήματα. Όπως λέει η κ. Υπουργός, ο κάθε μαθητής θα μπορεί να διαμορφώνει το πρόγραμμα σπουδών του. Επίσης ενισχύεται το ψηφιακό σχολείο, όπου οι νέες τεχνολογίες, από αναγκαία υποστηρικτικά μέσα, τείνουν να υποκαταστήσουν το σχολικό βιβλίο.
Ζ) Η κοινωνικοποίηση των παιδιών στα μεγάλα σχολεία δυσκολεύει πάρα πολύ, πράγμα που αναφέρει και σχετικό έντυπο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που εκδόθηκε το 2000.
Η) Η οικοδόμηση του σχολείου που ονειρεύεται το υπουργείο, δηλαδή το νέο Καλλικρατικό σχολείο έχει εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες, π.χ. Βρετανία. Εκεί, τα σχέδια αυτά έχουν δημιουργήσει σχολεία πολλών ταχυτήτων και εκπαιδευτικούς χωρίς ουσιαστικά εργασιακά δικαιώματα.
Τα σχέδια του Υπουργείου είναι κυνικά, ταξικά και βαθιά αντιπαιδαγωγικά. Η επιλογή για συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων είναι πολιτική και είναι κομμάτι της ίδιας στρατηγικής που νομιμοποιεί την εξαθλίωση για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Συνάδελφοι, μην κρίνετε τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων μόνο από οικονομική ή παιδαγωγική σκοπιά, πράγμα που σαφώς υπάρχει, ξεκομμένο από τις στοχεύσεις του υπουργείου για το τι σχολείο θέλει να οικοδομήσει. Αυτό κάνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στην ΟΛΜΕ-ΔΟΕ διευκολύνοντας ή και στηρίζοντας τελικά την φιλοσοφία και στρατηγική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης για το «νέο» σχολείο της αγοράς.
ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ
ΕΣΑΚ ¬ ΔΕΕ
ΒΕΡΟΙΑ 8-3-2011
Tις μέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία με την οποία θα αποφασιστούν ποια σχολεία θα συγχωνευθούν ή και θα καταργηθούν. Αντιδράσεις για το θέμα αυτό υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα. Oι αποφάσεις του Υπουργείου είναι ειλημμένες. Άλλωστε η διαδικασία της διαβούλευσης κράτησε, για τα προσχήματα, τέσσερις μέρες. Στόχος τους είναι να δημιουργηθούν μεγάλα πολυδύναμα σχολικά κέντρα, δηλαδή, σχολικές μονάδες μεγαλύτερες από τις ήδη υπάρχουσες. Με τον τρόπο αυτό:
Α) Οι μαθητές θα στοιβαχθούν στις σημερινές περιορισμένες σχολικές υποδομές. Τα 30άρια τμήματα θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Η μαθησιακή διαδικασία θα υποστεί κατακόρυφη υποβάθμιση. Η μετακίνηση πολλών μαθητών θα δυσκολέψει κατά περίπτωση(ταλαιπωρία-κόστος), μιας και αυτή χρεώνεται στους γονείς.
Β) Οι αισθητά λιγότεροι οικονομικοί πόροι που δίνονται στην εκπαίδευση (μείωση του κρατικού προϋπολογισμού κατά 22%) θα κατανεμηθούν σε αριθμητικά λιγότερα, αλλά μεγαλύτερα σχολεία. Άρα, τα σχολεία θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις αυξημένες υποχρεώσεις τους και θα αναγκασθούν να αναζητήσουν άλλους τρόπους οικονομικής επιβίωσης μέσα από χορηγούς και επιχειρηματίες.
Γ) Περιορίζεται ο αριθμός των διορισμένων εκπαιδευτικών, που μαζί με την γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (ωρομίσθιοι, ΕΣΠΑ, μειωμένου ωραρίου κλπ) θα έχει δραματικές συνέπειες στη μόρφωση των παιδιών του λαού. Ταυτόχρονα, ανοίγει περαιτέρω ο δρόμος για απολύσεις εκπαιδευτικών, με πρόσχημα πάντα πως, όταν δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, μονιμότητα δεν υφίσταται.
Δ) Προωθείται το σχολείο της αγοράς. Ένα σχολείο, παραδομένο στις κάθε φορά, δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η κυβέρνηση επιχειρεί σε περιφερειακό επίπεδο να σπάσει τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Δε θα υπάρχει ενιαίο πρόγραμμα, αλλά η κάθε περιοχή ή και σχολείο θα μπορεί να διαμορφώσει το δικό του πρόγραμμα σπουδών, ενισχύοντας έτσι την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων. Τα βασικά μαθήματα θα διδάσκονται με κριτήριο τις «τοπικές» ιδιαιτερότητες και τη «χρηστική» τους αξία στην «αγορά», ενώ μαθήματα και δραστηριότητες που θα συνδέονται με την επιχειρηματικότητα θα ενισχυθούν ιδιαίτερα.
Δεν ενδιαφέρει το Υπουργείο η ενίσχυση της βασικής μόρφωσης, αλλά η γρήγορη εξώθηση των μαθητών στην αγορά εργασίας με τις ανάλογες δεξιότητες. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και το νομοσχέδιο για την Δια βίου μάθηση-κατάρτιση.
Ε) Δημιουργούνται μεγάλοι ενιαίοι σχολικοί χώροι, όπου διευκολύνεται η δράση των επίδοξων επιχειρηματιών «χορηγών». Οι υποψήφιοι «καλοθελητές επενδυτές» ξέρουν πολύ καλά ότι η οικονομική δυστοκία των σχολείων θα τα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, στην ανάγκη αναζήτησης οικονομικών στηριγμάτων. Άρα, ο χορηγός επιχειρηματίας θα επενδύει πια σε μεγαλύτερο χώρο δράσης και όχι σε μικρά σχολεία.
ΣΤ) Τα μεγάλα σχολεία-Λύκεια θα προσαρμοστούν στις νέες αλλαγές που ετοιμάζονται για τα Λύκεια, όπου ενισχύονται τα επιλεγόμενα μαθήματα. Όπως λέει η κ. Υπουργός, ο κάθε μαθητής θα μπορεί να διαμορφώνει το πρόγραμμα σπουδών του. Επίσης ενισχύεται το ψηφιακό σχολείο, όπου οι νέες τεχνολογίες, από αναγκαία υποστηρικτικά μέσα, τείνουν να υποκαταστήσουν το σχολικό βιβλίο.
Ζ) Η κοινωνικοποίηση των παιδιών στα μεγάλα σχολεία δυσκολεύει πάρα πολύ, πράγμα που αναφέρει και σχετικό έντυπο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που εκδόθηκε το 2000.
Η) Η οικοδόμηση του σχολείου που ονειρεύεται το υπουργείο, δηλαδή το νέο Καλλικρατικό σχολείο έχει εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες, π.χ. Βρετανία. Εκεί, τα σχέδια αυτά έχουν δημιουργήσει σχολεία πολλών ταχυτήτων και εκπαιδευτικούς χωρίς ουσιαστικά εργασιακά δικαιώματα.
Τα σχέδια του Υπουργείου είναι κυνικά, ταξικά και βαθιά αντιπαιδαγωγικά. Η επιλογή για συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων είναι πολιτική και είναι κομμάτι της ίδιας στρατηγικής που νομιμοποιεί την εξαθλίωση για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Συνάδελφοι, μην κρίνετε τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων μόνο από οικονομική ή παιδαγωγική σκοπιά, πράγμα που σαφώς υπάρχει, ξεκομμένο από τις στοχεύσεις του υπουργείου για το τι σχολείο θέλει να οικοδομήσει. Αυτό κάνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στην ΟΛΜΕ-ΔΟΕ διευκολύνοντας ή και στηρίζοντας τελικά την φιλοσοφία και στρατηγική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης για το «νέο» σχολείο της αγοράς.
ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ
ΕΣΑΚ ¬ ΔΕΕ
ΒΕΡΟΙΑ 8-3-2011
ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΖΑΧΑΡΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το 2006 η πρόταση της Κομισιόν για το νέο Κανονισμό ζάχαρης, ήταν στα πλαίσια της αντιαγροτικής αναθεώρησης της ΚΑΠ και της μείωσης των δαπανών για την γεωργία.
Όπως είναι γνωστό με την εφαρμογή του νέου κανονισμού για την ζάχαρη και τα τεύτλα, πού αποφάσισε το Συμβούλιο Υπουργών της Ε.Ε., οδηγηθήκαμε στη συρρίκνωση και τελικά στην εγκατάλειψη μιας ακόμα δυναμικής καλλιέργειας με άμεσες αρνητικές συνέπειες για τους τευτλοπαραγωγούς και τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο ζάχαρης του νομού Ημαθίας. Σήμερα εκβιαστικά βάζουν το δίλημμα ή πώληση ή κλείσιμο του εργοστασίου.
Κανένα μνημόνιο, Καμία Τρόικα δεν το επιβάλλει.
Είναι μία τραγική συνέπεια της αντιαγροτικής και αντιλαϊκής πολιτικής της Ε.Ε. στα πλαίσια της αναθεωρημένης ΚΑΠ, με την οποία συμφώνησαν και εφάρμοσαν οι Κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, για να καλύψουν τις ευθύνες τους, προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν αγρότες κ εργαζόμενους, προσποιούνταν ότι διαφωνούν, αλλά η διαφωνία τους περιοριζόταν μόνο στον τρόπο υλοποίησης αυτών των στόχων, πού πρότειναν να είναι ηπιότερος για να αποφευχθούν κοινωνικές εκρήξεις.
Οι ευρωβουλευτές του Κ.Κ.Ε. , υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα των εργαζομένων και των μικρομεσαίων αγροτών στον τομέα της ζάχαρης, καταψήφισαν και τις δύο εκθέσεις της Κομισιόν.
ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΖΑΧΑΡΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.
Οι τευτλοπαραγωγοί και οι εργαζόμενοι, πρέπει να βγάλουν τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα. Η απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι η πιο συνειδητή, μαζική και οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή, πού ως στόχο έχει να εμποδίσει και να ανατρέψει την πολιτική, πού θυσιάζει τα λαϊκά δικαιώματα για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και των επιχειρηματικών ομίλων.
Κανένας περιορισμός στην τευτλοκαλλιέργια, πλήρης αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, για τη παραγωγή ποιοτικών και φτηνών αγροτικών προϊόντων.
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Ν.ΗΜΑΘΙΑΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.
Το 2006 η πρόταση της Κομισιόν για το νέο Κανονισμό ζάχαρης, ήταν στα πλαίσια της αντιαγροτικής αναθεώρησης της ΚΑΠ και της μείωσης των δαπανών για την γεωργία.
Όπως είναι γνωστό με την εφαρμογή του νέου κανονισμού για την ζάχαρη και τα τεύτλα, πού αποφάσισε το Συμβούλιο Υπουργών της Ε.Ε., οδηγηθήκαμε στη συρρίκνωση και τελικά στην εγκατάλειψη μιας ακόμα δυναμικής καλλιέργειας με άμεσες αρνητικές συνέπειες για τους τευτλοπαραγωγούς και τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο ζάχαρης του νομού Ημαθίας. Σήμερα εκβιαστικά βάζουν το δίλημμα ή πώληση ή κλείσιμο του εργοστασίου.
Κανένα μνημόνιο, Καμία Τρόικα δεν το επιβάλλει.
Είναι μία τραγική συνέπεια της αντιαγροτικής και αντιλαϊκής πολιτικής της Ε.Ε. στα πλαίσια της αναθεωρημένης ΚΑΠ, με την οποία συμφώνησαν και εφάρμοσαν οι Κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, για να καλύψουν τις ευθύνες τους, προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν αγρότες κ εργαζόμενους, προσποιούνταν ότι διαφωνούν, αλλά η διαφωνία τους περιοριζόταν μόνο στον τρόπο υλοποίησης αυτών των στόχων, πού πρότειναν να είναι ηπιότερος για να αποφευχθούν κοινωνικές εκρήξεις.
Οι ευρωβουλευτές του Κ.Κ.Ε. , υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα των εργαζομένων και των μικρομεσαίων αγροτών στον τομέα της ζάχαρης, καταψήφισαν και τις δύο εκθέσεις της Κομισιόν.
ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΖΑΧΑΡΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.
Οι τευτλοπαραγωγοί και οι εργαζόμενοι, πρέπει να βγάλουν τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα. Η απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι η πιο συνειδητή, μαζική και οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή, πού ως στόχο έχει να εμποδίσει και να ανατρέψει την πολιτική, πού θυσιάζει τα λαϊκά δικαιώματα για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και των επιχειρηματικών ομίλων.
Κανένας περιορισμός στην τευτλοκαλλιέργια, πλήρης αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, για τη παραγωγή ποιοτικών και φτηνών αγροτικών προϊόντων.
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Ν.ΗΜΑΘΙΑΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)