Την δική του άποψη για το «je suis Charlie…» και
τις αντιδράσεις στην Ελλάδα από τη σφαγή
στην σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo, εκφράζει
μέσω της ιστοσελίδας gazzeta.gr o
Μιχάλης Τσόχος.
Αναλυτικά
το κείμενό του από το gazzeta.gr
Κάνω την εξής υπόθεση. Εμφανίζεται αύριο κρεμασμένο στα ελληνικά περίπτερα ένα περιοδικό που βάζει στο εξώφυλλό του ένα σκίτσο του Χριστού που κρατάει ένα καλάσνικοφ και αφήνει υπονοούμενα ότι ο Χριστιανισμός είναι βαμμένος με αίμα…
Τι θα συμβεί την αμέσως επόμενη στιγμή, στην χώρα που από τους πολιτικούς της, τους δημοσιογράφους της, (ο Σαμαράς πήγε στην πορεία στο Παρίσι και στάθηκε δίπλα σε Ολαν και Μέρκελ και ο Πρετεντέρης ξεκίνησε την εκπομπή του «Ανατροπή» με καρτελάκι που έγραφε «Je suis Charlie») μέχρι τους απλούς ανθρώπους της ( τα social media γέμισαν από «μαϊντανούς» αλλά και ανώνυμους που θέλησαν να ποστάρουν ή να τουιτάρουν την συμπαράστασή τους) έσπευσαν άπαντες να φωνάξουν je suis Charlie. Μέχρι και στο gazzetta το βάλαμε slo – gun και ανάθεμα αν υπάρχει ανάμεσα μας έστω κι’ ένας που να το εννοεί πραγματικά…
Θα σας πω τι θα συμβεί. Θα επέμβει ο εισαγγελέας το ίδιο το πρωϊνό, θα βγουν στους δρόμους παπάδες και γριές που θα καίνε το περιοδικό μπροστά σε κάμερες και φωτογραφικούς φακούς, θα κάνουν δηλώσεις το 80% των Ελλήνων εκπροσώπων της δημοκρατίας, το 80% των 300 βουλευτών δηλαδή που θα… κατακεραυνώνουν το περιστατικό, κάποιοι θα ζητήσουν την ισόβια κάθειρξη του διευθυντή του περιοδικού και όλο και κάποιος Αδωνης Γεωργιάδης (κι αυτός φυσικά «je suis Charlie») θα βρει την ευκαιρία να επαναφέρει το θέμα της θανατικής ποινής.
Το 95% των media που σήμερα είναι «je suis Charlie» θα το κάνουν αποκλειστικό θέμα συζήτησης και σχολιασμού, τα τηλεοπτικά παράθυρα θα γεμίσουν από ηγούμενους, δεσπότες, αρχιεπίσκοπους και δεν ξέρω κι’ εγώ τι άλλο και η Λουκά θα γίνει η Νο1 πανελίστρια στα μεσημεριανάδικα βγάζοντας τρομερό μεροκάματο για όποιον την πείσει να την έχει αποκλειστικά.
Νομίζετε ότι γράφω ένα κείμενο στο οποίο αστειεύομαι; Καθόλου. Εχω απόλυτη πεποίθηση ότι αυτά που περιγράφω θα συνέβαιναν 100% αν είχε κυκλοφορήσει αυτό το περιοδικό. Εδώ πριν 20 χρόνια έκαναν ντου στα σινεμά, έσκιζαν τις οθόνες και προπηλάκιζαν όσους είχαν τολμήσει να πάνε να δουν μία ταινία που υποτίθεται ότι έθιγε την θρησκεία μας.
Οι Ελληνες έγιναν μαζικά και ξαφνικά, μέσα σε μία νύχτα «je suis Charlie». Ρε είστε με τα καλά σας; Αν αυτό το περιοδικό κυκλοφορούσε στην Ελλάδα είναι βέβαιο ότι τις μέρες της Αμφίπολης θα είχε βγει με πρωτοσέλιδο σκίτσο τον Μέγα Αλέξανδρο στα τέσσερα και θα εκτιμούσε ότι στον τάφο είναι ο γκόμενος. Θα το αντέχατε;
Θα είχε βάλει τον Κολοκοτρώνη σε σκίτσο να είναι περικυκλωμένος από παιδάκια και θα άφηνε να εννοηθούν διάφορα για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις… Θα το αντέχατε;
Και για να τα λέμε όλα. Αυτόν τον διευθυντή του περιοδικού που θα είχε βάλει ως εξώφυλλο όλα αυτά τα σκίτσα και πολλά περισσότερα, όταν κάποια στιγμή θα τον εκτελούσαν έξω από τα γραφεία του περιοδικού με μία σφαίρα στο κεφάλι, θα βγαίνατε στους δρόμους κατά χιλιάδες για να συμπαρασταθείτε, ή θα λέγατε «ε, τα ήθελε και ο κώλος του…». Για πείτε την αλήθεια;
Ρε εσείς εδώ δεν αντέχετε κείμενο που γράφει ότι ο Κριστιάνο δεν έπρεπε να πάρει την χρυσή μπάλα αν είστε της άποψης ότι έπρεπε να την πάρει. Και ξεπατώνετε τον δημοσιογράφο με τις… βαριές κατηγορίες ότι είναι Μπαρτσελόνα, φιλο-Μέσι, εχθρός της Ρεάλ, άμπαλος, ακατάλληλος για να γράφει, μειωμένης αντίληψης, γενικά ένας μαλάκας ρε παιδί μου…
Τώρα που έγραψα μ@λάκας. Η Μαρία Σπυράκη νυν ευρωβουλευτής της Ν.Δ. και πρώην δημοσιογράφος η οποία δηλώνει φανατική του «je suis Charlie», (αν δεν κάνω λάθος πήγε και στην πορεία) την ίδια ακριβώς ώρα ζητούσε την απόλυση δημοσιογράφου που είπε τον Αντώνη Σαμαρά «μ@λάκα» σε κάποια εκδήλωση. Να απολυθεί ο άνθρωπος που είπε ότι λέει το 100% του ελληνικού πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Σαμαρά. Και είναι και φανατική του «je suis Charlie» και πρώην δημοσιογράφος… Σωστά, αν το καλοσκεφτείς δεν είπε να τον εκτελέσουμε…
Παρεμπιπτόντως ας κάνω και την απαραίτητη διευκρίνιση. Κυρία Σπυράκη μου εγώ τον Σαμαρά «μ@λάκα» δεν τον λέω. Ασε μην ψάχνουμε για δουλειά από αύριο…
Και την έκανα αυτή την διευκρίνιση για να τονίσω ότι εγώ «je suis Charlie» δεν είμαι. Πολύ θα ήθελα να είμαι, αλλά δεν… Μεγάλωσα σε μία συγκεκριμένη χώρα, εκπαιδεύτηκα σε συγκεκριμένα σχολεία, διάβασα συγκεκριμένα βιβλία, έζησα με ανθρώπους με μία συγκεκριμένη κουλτούρα, που τόση ελευθερία έκφρασης δεν ξέρω αν θα την άντεχα. Οσο κι’ αν θεωρώ (καλώς η κακώς), ότι μεγαλώνοντας το μυαλό μου άνοιξε και είδα τα πράγματα λίγο διαφορετικά, δεν έφτασα να μπορώ να φωνάζω «je suis Charlie» και να το εννοώ απολύτως…
Υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που σίγουρα θα τα κατάφεραν. Μεγαλείο, αλλά είναι λίγοι. Ολοι οι υπόλοιποι ας διαβάσουμε τις συνεντεύξεις που έδωσαν τις τελευταίες ημέρες όσοι σκιτσογράφοι του Charlie Hebdo έμειναν ζωντανοί από το μακελειό…
Εγώ απλώς θα μεταφέρω στο φινάλε μία δύο ατάκες ενός εξ’ αυτών όταν ρωτήθηκε για το παγκόσμια κίνημα «je suis Charlie».
«Πριν μερικά χρόνια στο Πακιστάν βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν χιλιάδες άνθρωποι κατά του περιοδικού. Δεν είχαν ιδέα τι είναι. Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βγαίνουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν υπέρ του περιοδικού. Επίσης δεν έχουν ιδέα τι είναι. Ξερνάω πάνω στους περισσότερους από αυτούς που διαδηλώνουν υπέρ μας. Ξαφνικά είναι φίλος μας ο Ολαν, ο Πούτιν και η Βασίλισσα Ελισάβετ…»…
Κάνω την εξής υπόθεση. Εμφανίζεται αύριο κρεμασμένο στα ελληνικά περίπτερα ένα περιοδικό που βάζει στο εξώφυλλό του ένα σκίτσο του Χριστού που κρατάει ένα καλάσνικοφ και αφήνει υπονοούμενα ότι ο Χριστιανισμός είναι βαμμένος με αίμα…
Τι θα συμβεί την αμέσως επόμενη στιγμή, στην χώρα που από τους πολιτικούς της, τους δημοσιογράφους της, (ο Σαμαράς πήγε στην πορεία στο Παρίσι και στάθηκε δίπλα σε Ολαν και Μέρκελ και ο Πρετεντέρης ξεκίνησε την εκπομπή του «Ανατροπή» με καρτελάκι που έγραφε «Je suis Charlie») μέχρι τους απλούς ανθρώπους της ( τα social media γέμισαν από «μαϊντανούς» αλλά και ανώνυμους που θέλησαν να ποστάρουν ή να τουιτάρουν την συμπαράστασή τους) έσπευσαν άπαντες να φωνάξουν je suis Charlie. Μέχρι και στο gazzetta το βάλαμε slo – gun και ανάθεμα αν υπάρχει ανάμεσα μας έστω κι’ ένας που να το εννοεί πραγματικά…
Θα σας πω τι θα συμβεί. Θα επέμβει ο εισαγγελέας το ίδιο το πρωϊνό, θα βγουν στους δρόμους παπάδες και γριές που θα καίνε το περιοδικό μπροστά σε κάμερες και φωτογραφικούς φακούς, θα κάνουν δηλώσεις το 80% των Ελλήνων εκπροσώπων της δημοκρατίας, το 80% των 300 βουλευτών δηλαδή που θα… κατακεραυνώνουν το περιστατικό, κάποιοι θα ζητήσουν την ισόβια κάθειρξη του διευθυντή του περιοδικού και όλο και κάποιος Αδωνης Γεωργιάδης (κι αυτός φυσικά «je suis Charlie») θα βρει την ευκαιρία να επαναφέρει το θέμα της θανατικής ποινής.
Το 95% των media που σήμερα είναι «je suis Charlie» θα το κάνουν αποκλειστικό θέμα συζήτησης και σχολιασμού, τα τηλεοπτικά παράθυρα θα γεμίσουν από ηγούμενους, δεσπότες, αρχιεπίσκοπους και δεν ξέρω κι’ εγώ τι άλλο και η Λουκά θα γίνει η Νο1 πανελίστρια στα μεσημεριανάδικα βγάζοντας τρομερό μεροκάματο για όποιον την πείσει να την έχει αποκλειστικά.
Νομίζετε ότι γράφω ένα κείμενο στο οποίο αστειεύομαι; Καθόλου. Εχω απόλυτη πεποίθηση ότι αυτά που περιγράφω θα συνέβαιναν 100% αν είχε κυκλοφορήσει αυτό το περιοδικό. Εδώ πριν 20 χρόνια έκαναν ντου στα σινεμά, έσκιζαν τις οθόνες και προπηλάκιζαν όσους είχαν τολμήσει να πάνε να δουν μία ταινία που υποτίθεται ότι έθιγε την θρησκεία μας.
Οι Ελληνες έγιναν μαζικά και ξαφνικά, μέσα σε μία νύχτα «je suis Charlie». Ρε είστε με τα καλά σας; Αν αυτό το περιοδικό κυκλοφορούσε στην Ελλάδα είναι βέβαιο ότι τις μέρες της Αμφίπολης θα είχε βγει με πρωτοσέλιδο σκίτσο τον Μέγα Αλέξανδρο στα τέσσερα και θα εκτιμούσε ότι στον τάφο είναι ο γκόμενος. Θα το αντέχατε;
Θα είχε βάλει τον Κολοκοτρώνη σε σκίτσο να είναι περικυκλωμένος από παιδάκια και θα άφηνε να εννοηθούν διάφορα για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις… Θα το αντέχατε;
Και για να τα λέμε όλα. Αυτόν τον διευθυντή του περιοδικού που θα είχε βάλει ως εξώφυλλο όλα αυτά τα σκίτσα και πολλά περισσότερα, όταν κάποια στιγμή θα τον εκτελούσαν έξω από τα γραφεία του περιοδικού με μία σφαίρα στο κεφάλι, θα βγαίνατε στους δρόμους κατά χιλιάδες για να συμπαρασταθείτε, ή θα λέγατε «ε, τα ήθελε και ο κώλος του…». Για πείτε την αλήθεια;
Ρε εσείς εδώ δεν αντέχετε κείμενο που γράφει ότι ο Κριστιάνο δεν έπρεπε να πάρει την χρυσή μπάλα αν είστε της άποψης ότι έπρεπε να την πάρει. Και ξεπατώνετε τον δημοσιογράφο με τις… βαριές κατηγορίες ότι είναι Μπαρτσελόνα, φιλο-Μέσι, εχθρός της Ρεάλ, άμπαλος, ακατάλληλος για να γράφει, μειωμένης αντίληψης, γενικά ένας μαλάκας ρε παιδί μου…
Τώρα που έγραψα μ@λάκας. Η Μαρία Σπυράκη νυν ευρωβουλευτής της Ν.Δ. και πρώην δημοσιογράφος η οποία δηλώνει φανατική του «je suis Charlie», (αν δεν κάνω λάθος πήγε και στην πορεία) την ίδια ακριβώς ώρα ζητούσε την απόλυση δημοσιογράφου που είπε τον Αντώνη Σαμαρά «μ@λάκα» σε κάποια εκδήλωση. Να απολυθεί ο άνθρωπος που είπε ότι λέει το 100% του ελληνικού πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Σαμαρά. Και είναι και φανατική του «je suis Charlie» και πρώην δημοσιογράφος… Σωστά, αν το καλοσκεφτείς δεν είπε να τον εκτελέσουμε…
Παρεμπιπτόντως ας κάνω και την απαραίτητη διευκρίνιση. Κυρία Σπυράκη μου εγώ τον Σαμαρά «μ@λάκα» δεν τον λέω. Ασε μην ψάχνουμε για δουλειά από αύριο…
Και την έκανα αυτή την διευκρίνιση για να τονίσω ότι εγώ «je suis Charlie» δεν είμαι. Πολύ θα ήθελα να είμαι, αλλά δεν… Μεγάλωσα σε μία συγκεκριμένη χώρα, εκπαιδεύτηκα σε συγκεκριμένα σχολεία, διάβασα συγκεκριμένα βιβλία, έζησα με ανθρώπους με μία συγκεκριμένη κουλτούρα, που τόση ελευθερία έκφρασης δεν ξέρω αν θα την άντεχα. Οσο κι’ αν θεωρώ (καλώς η κακώς), ότι μεγαλώνοντας το μυαλό μου άνοιξε και είδα τα πράγματα λίγο διαφορετικά, δεν έφτασα να μπορώ να φωνάζω «je suis Charlie» και να το εννοώ απολύτως…
Υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που σίγουρα θα τα κατάφεραν. Μεγαλείο, αλλά είναι λίγοι. Ολοι οι υπόλοιποι ας διαβάσουμε τις συνεντεύξεις που έδωσαν τις τελευταίες ημέρες όσοι σκιτσογράφοι του Charlie Hebdo έμειναν ζωντανοί από το μακελειό…
Εγώ απλώς θα μεταφέρω στο φινάλε μία δύο ατάκες ενός εξ’ αυτών όταν ρωτήθηκε για το παγκόσμια κίνημα «je suis Charlie».
«Πριν μερικά χρόνια στο Πακιστάν βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν χιλιάδες άνθρωποι κατά του περιοδικού. Δεν είχαν ιδέα τι είναι. Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βγαίνουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν υπέρ του περιοδικού. Επίσης δεν έχουν ιδέα τι είναι. Ξερνάω πάνω στους περισσότερους από αυτούς που διαδηλώνουν υπέρ μας. Ξαφνικά είναι φίλος μας ο Ολαν, ο Πούτιν και η Βασίλισσα Ελισάβετ…»…
