Πέρα του Αριστερά-Δεξιά.

Γράφει ο :Νίκος Λιολιόπουλος*

Καταφέραμε τελικά και είδαμε την περιέργως εξαφανισμένη από το διαδίκτυο τηλεοπτική συνέντευξη των υποψήφιων δημάρχων Αλεξάνδρειας που δόθηκε στην δημοτική τηλεόραση Θεσσαλονίκης, πριν αρκετές ημέρες.

 Η απόκρυψη αυτού του πολύ σημαντικού γεγονότος από τα τοπικά ηλεκτρονικά μέσα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά με αναρτήσεις για πολύ μικρότερης σημασίας κινήσεις των υποψήφιων, μας βάζει σε υποψίες, αφού παρακολουθώντας την ο κόσμος θα έβγαζε αρνητικά συμπεράσματα για τους δυο φερόμενους ως επικρατέστερους για τη θέση του δήμαρχου, Δημητριάδη και Γκυρίνη.

Στο τηλεοπτικό πλατό οι τέσσερις καλεσμένοι χωρίστηκαν ανά δυάδες και πήραν τις θέσεις τους εκατέρωθεν της παρουσιάστριας, στα δεξιά της οι δυο «δεξιοί» υποψήφιοι και στα αριστερά της οι δυο «αριστεροί». Θα μπορούσε λοιπόν εύκολα κάποιος που ακόμα και αν δεν γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις της προεκλογικής εκστρατείας στον δήμου μας  εύκολα και με την βοήθεια της τηλεοπτικής. γεωγραφίας να καταλάβει ποιος είναι τι.

 Υπάρχουν άραγε ακόμη δεξιοί και αριστεροί δήμαρχοι, θα αναρωτηθούν πολλοί. Και πόση σημασία έχει αυτό στην εποχή μας;

  Ήμουν και εξακολουθώ να είμαι ένας από αυτούς που πιστεύουν πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν πολιτική χροιά. Οι ιδεολογικές αντιλήψεις των ατόμων που διεκδικούν την ψήφο μας έχουν ιδιαίτερη σημασία που δεν πρέπει να παραβλέπεται, μπορεί όμως να αξιολογηθεί λιγότερο σε σχέση με αλλά χαρακτηριστικά τους, όπως η ακεραιότητα του χαρακτήρα π.χ.

Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή του μνημονίου η χώρα μας εισήλθε σε ένα νέο δίπολο πολιτικής αντιπαράθεσης, που φαίνεται να ξεπερνά τα γνωστά παραδοσιακά πλαίσια του όρου Αριστερά-Δεξιά. Ο πολιτικός εξτρεμισμός στον όποιο επιδόθηκαν τα κόμματα της αριστεράς(αλλά και της δεξιάς)  και η συνεπακόλουθη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας που  προκάλεσαν με την στάση τους πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον Σαμαρά, είχε ως αποτέλεσμα η πολιτική κόντρα να είναι σφοδρή, με πρώτο θύμα την πολιτική.

Η ύστερη στροφή του Σαμαρά αλλά και της παρέας Βενιζέλου από αντιμνημονιακούς σε ακραιφνείς μνημονιακούς επιδείνωσε αυτήν την κατάσταση, αφού άφησε απέναντι μόνο τα κόμματα της άκρας αριστεράς, Σύριζα ΚΚΕ και διάφορες.ανταρσίες.

 Μια μεγάλη ομάδα δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών είδε να στριμώχνεται άσχημα και να ασφυκτιά σε αυτό το επώδυνο δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο, τη νέα δηλαδή εκδοχή του Αριστερά-Δεξιά.

  Για ένα άλλο επίσης σημαντικό μέρος αυτού του κομματιού της κοινωνίας η συμπεριφορά του Σύριζα (κυρίου εκφραστή αυτής της αντιμνημονιακής υστερίας) ήταν τέτοια που μας έφερε απέναντι, σε βαθμό που να θεωρούμε την πολιτική μάχη εναντία στην επικράτηση του ακραίου αυτού συνασπισμού, πρώτη μας προτεραιότητα

 Έχουμε όμως το περιθώριο να δηλώσουμε την αντίθεση μας αυτή στις  προσέχεις εκλογές;

Κατά τη γνώμη μου η πολιτική διαδρομή αλλά και τα τελευταία τερτίπια των δυο δεξιών δημαρχών δεν μας αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το τι θα κάνουμε στις εκλογές.

 Οι καθήμενοι στα δεξιά της παρουσιάστριας, αγχωμένοι απολογητές του παλιού διεφθαρμένου παρελθόντος που έφτασε την χωρά και τον τόπο μας στην καταστροφή, φαντάζουν όψεις του ίδιου νομίσματος. Απευθείας αναθέσεις σε δημοτικούς εργολάβους, αδιαφάνεια στις προσλήψεις, εκλεκτικές συγγένειες με τοπικούς βουλευτές αλλά κυρίως η φοβική και συχνά αντιδημοκρατική άσκηση εξουσίας, είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά των διοικήσεων που βασάνισαν τον τόπο μας εδώ και πολλά χρόνια.

 Από τη μια πλευρά ο κ. Δημητριάδης δώδεκα χρόνια δήμαρχος και δίπλα του ακριβώς ο κ.Γκυρίνης έξι χρόνια αντιδήμαρχος με Χαλκίδιδες, Ναλμπμάντιδες και Τασιόπουλους, να έχουν συσσωρεύσει εκατομμύρια χρεών στις πλάτες των δημοτών.

  Από την άλλη στα δυο ψηφοδέλτια της αριστεράς δεν μπορεί να κάνεις να βρει ψεγάδια κακοδιαχείρισης. Το ηθικό πλεονέκτημα τους είναι τεράστιο έναντι των φθαρμένων παρατάξεων των κυρίων Δημητριαδη και Γκυρίνη.

Αφήνουμε λοιπόν για την διπλανή κάλπη των περιφερικών εκλογών την Κυριακή 18 Μάιου αλλά και των ευρωεκλογών την επόμενη Κυριακή, την πολιτική μας ταυτότητα και τις διαφορές μας με την αριστερά  ή τη δεξιά και βάζουμε πρωταρχικό μας στόχο την αλλαγή στο δήμο. Να πετάξουμε όλα αυτά που μας έφεραν ως εδώ στους σταθμούς μεταφόρτωσης απορριμμάτων της πολιτικής.

* Νίκος Λιολιόπουλος.

Μέλος της κεντρικής επιτροπής της Δράσης, τέως δημοτικός σύμβουλος δήμου Μελίκης.

  

Υ.Γ. Εδώ μπορείτε να δείτε όλη τη συνέντευξη στο TV100.https://www.youtube.com/watch?v=4asL2uKZoo4

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΗΣ «ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ»

ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΣ

 «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ»

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ

ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 18/5/2014

ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

 ΑΛΕΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Υποψήφιος Δήμαρχος

Εκλογική Περιφέρεια Αλεξάνδρειας:

Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι

1.      ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ ΘΩΜΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

2.      ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ                                

3.      ΑΝΒΑΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ                                               

4.      ΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ                        

5.      ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ                                 

6.      ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ                                

7.      ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ                                                       

8.      ΚΑΡΑΜΠΑΣΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ                         

9.      ΚΑΡΑΤΕΓΟΥ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ              

10. ΚΟΛΙΟΥΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ                         

11. ΚΟΛΤΣΙΔΑ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ                                          

12. ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ                                  

13. ΚΟΥΓΚΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ                                                         

14. ΚΩΣΤΑΡΕΛΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ                                             

15. ΜΠΕΛΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ                                                              

16. ΣΙΣΜΑΝΙΔΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ                                            

17. ΤΡΥΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ                          

18. ΤΣΟΓΙΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ                          

19. ΤΣΟΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ                                     

20. ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ                                 

21. ΧΑΣΑΝ ΟΓΛΟΥ ΚΕΝΑΝ ΤΟΥ ΜΠΑΙΡΑΜ                                           

22. ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ                                    

Εκλογική Περιφέρεια Αντιγονιδών:

Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι

1.      ΚΟΥΤΣΑΝΤΑ ΙΣΑΒΕΛΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ                              

2.      ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ                              

3.      ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ                                   

Εκλογική Περιφέρεια Μελίκης:

Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι

1.      ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΟΛΓΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ                        

2.      ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ                                      

3.      ΛΙΒΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ                                                                         

4.      ΜΕΛΙΤΖΑΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΥ                              

5.      ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ                               

          6.    ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ                                                                                

Εκλογική Περιφέρεια Πλατέος:

Υποψήφιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι

1.      ΓΑΛΑΤΣΙΔΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ                  

2.      ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ                              

3.      ΜΑΛΑΘΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΙΟΥ                                                                         

4.      ΜΕΡΤΖΑΝΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ                                         

5.      ΜΕΡΤΖΑΝΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ                                           

6.      ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ                                              

7.      ΤΑΤΣΟΥΔΗ ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ                                           

8.      ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ                                   

Δημοτική Κοινότητα Αλεξάνδρειας

Υποψήφιοι Σύμβουλοι της Δημοτικής Κοινότητας

1.    ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ                        

2.      ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ                                                  

3.      ΚΥΡΙΜΚΥΡΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ                                            

4.      ΜΟΥΣΤΑΚΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ                                      

5.      ΠΑΤΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ                               

6.      ΠΑΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ                                     

7.      ΣΠΥΡΙΔΩΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ                                                                                         

                                   

Δημοτική Κοινότητα Πλατέος:

1.      Υποψήφιοι Σύμβουλοι της Δημοτικής Κοινότητας

2.      ΟΡΜΑΝΙΔΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ                             

3.      ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ                                           

4.      ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ                          

Τοπική Κοινότητα Αγκαθιάς:

Υποψήφιος Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ                       

Τοπική Κοινότητα Βρυσακίου:

Υποψήφιος Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.     ΤΣΟΛΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ                                     

Τοπική Κοινότητα Καμποχωρίου:

Υποψήφιος Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ               

Τοπική Κοινότητα Κλειδίου:

Υποψήφιος Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.        ΜΑΡΤΑΣΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ

Τοπική Κοινότητα Λιανοβεργίου:

Υποψήφια Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΜΠΟΥΡΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ 

                       

Τοπική Κοινότητα Νεοκάστρου

Υποψήφια Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΓΡΗΓΟΡΑΣΚΟΥ ΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ        

Τοπική Κοινότητα Νεοχωρίου

Υποψήφια Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΤΣΟΛΑΚΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ                                 

Τοπική Κοινότητα Νησίου

Υποψήφιος Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΤΣΙΑΠΟΥΡΛΙΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ   

Τοπική Κοινότητα Παλαιού Σκυλλιτσίου

Υποψήφιος Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ                                 

Τοπική Κοινότητα Πλατάνου

Υποψήφιος Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ ΠΕΤΡΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ                    

Τοπική Κοινότητα Πρασινάδας

Υποψήφιος Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.      ΚΟΥΚΟΥΣΙΤΣΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Τοπική Κοινότητα Προδρόμου:

Υποψήφια Σύμβουλος της Τοπικής Κοινότητας

1.    ΜΩΥΣΙΔΟΥ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Η Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Εκπαιδευτικών Ημαθίας για τη εργατική πρωτομαγιά

1η ΜΑΗ  ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΒΕΡΟΙΑ 10:00πμ ΠΛ.ΩΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΝΑΟΥΣΑ 9:30πμ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Εργαζόμενοι- Εργαζόμενες

Η 1η Μάη είναι η μέρα που η παγκόσμια εργατική τάξη τιμά αγωνιστικά τους νεκρούς εργάτες του Σικάγο, τους ηρωικούς αγώνες και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στην ταξική πάλη με το κεφάλαιο και τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, διατρανώνοντας την απόφαση της να συνεχίσει ως το τέλος, ως τη νίκη. Αποτελεί σύμβολο στον αγώνα των εργαζόμενων για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η 1η Μάη μας καλεί, να προωθήσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά την ενότητα της τάξης μας, για την ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, να οργανώσουμε τη δική μας αντεπίθεση. Να δημιουργήσουμε τους όρους για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, νέες και νέοι,

Κάθε εργάτης, νέος, άνεργος πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα, τι φταίει και ζούμε στην απόγνωση, στην ανασφάλεια, στο άγχος, χωρίς δικαιώματα. Έχει σημασία να γνωρίσουμε ολοκληρωμένα για τις αιτίες που οι συλλογικές συμβάσεις και οι μισθοί τσακίστηκαν, που θα εργαζόμαστε μέχρι τα βαθιά γεράματα, που η ανεργία καλπάζει, που οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις πολλαπλασιάζονται και μονιμοποιούνται, που συντάξεις και επιδόματα καταργούνται, που αμφισβητείται το δικαίωμα στην απεργία, που ποινικοποιούνται οι αγώνες.

Μόνο έτσι, θα μπορέσουμε να δώσουμε απάντηση, γιατί σε αυτό το ερώτημα κυβέρνηση, ΕΕ, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, φιλόδοξοι και νέοι κυβερνητικοί διαχειριστές σκορπούν σύγχυση και σκοταδισμό. Θεωρούν τη λαίλαπα που μας έπληξε αποτέλεσμα κακής κυβερνητικής διαχείρισης και προσωρινή, μιλούν για στρεβλώσεις του συστήματος.

Η απάντηση στο ερώτημα «τι φταίει και βασανιζόμαστε» βρίσκεται στο γεγονός ότι τον παραγόμενο από εμάς πλούτο τον αρπάζουν μια χούφτα καπιταλιστές, ότι κριτήριο της παραγωγής δεν είναι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Τα συνεχόμενα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προσφέρουν τεράστια αύξηση κερδών και προνομίων στα μονοπώλια είναι όρος για να ξεπεράσουν την κρίση τους. Οι εξελίξεις αυτές χτυπούνε τη συντριπτική λαϊκή πλειοψηφία, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους μικροβιοτέχνες και τους επαγγελματίες, τη νεολαία, τις γυναίκες. Τα μονοπώλια και το σύστημα τους βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά, ξεκληρίζοντας τους αγρότες από τη γη τους.

Για να βγει αλώβητος και νικητής ο λαός, απαιτείται άμεση οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Χρειάζεται να δυναμώσει ο συντονισμός του αγώνα, να αναπτυχθεί ένα ορμητικό αγωνιστικό ποτάμι αντίστασης για να αναχαιτίσει την κυβερνητική επίθεση, να γκρεμίσει μνημόνια και αφεντικά.

Το ΠΑΜΕ στέλνει ενωτικό μήνυμα προς όλους τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Σας καλούμε να πάρετε την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και τον προσανατολισμό του εργατικού κινήματος στα δικά σας χέρια.

Οι εργαζόμενοι να απορρίψουμε εκείνες τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που 24 ώρες το 24ωρο μας καλούν να υποταχτούμε στις αξιώσεις των μονοπωλίων. Να γυρίσουμε τις πλάτες στους ξεπουλημένους συνδικαλιστές που έχουν γίνει οι καλύτεροι πλασιέ της εκμετάλλευσης, μανιώδεις υποστηριχτές της «ανταγωνιστικότητας», σπέρνουν σε κάθε τόπο δουλειάς το συντεχνιασμό, την απογοήτευση και τη μοιρολατρία,  με σημαία τον «ευρωμονόδρομο» και την «ταξική συνεργασία»..

Σήμερα όσο ποτέ, χρειάζεται να ενισχυθεί η συσπείρωση στις γραμμές του αγώνα. Έχουν βάλει στο μάτι τη συνδικαλιστική δράση, το δικαίωμα στην απεργία, στις διεκδικήσεις. Είναι ζήτημα επιβίωσης να αποκρούσουμε την επίθεση στα νώτα του εργατικού κινήματος. Να μην επιτρέψουμε να βάλουν χέρι στα σωματεία. Να οργανωθούμε σε αυτά, να δυναμώσει η παρέμβαση τους. Να μην αφήσουμε την εργοδοσία να αλωνίζει στους κλάδους και στους τόπους δουλείας.

Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, να ανατραπεί η γραμμή της ταξικής υποταγής, που νεκρώνει το σώμα της εργατικής τάξης. Να ηττηθεί η γραμμή που απελπίζει και αποτρέπει χιλιάδες εργαζόμενους και νέους να μπουν στους αγώνες και την ταξική πάλη.

Εργαζόμενε, εργαζομένη, νέε, άνεργε

Δείξε τη δύναμη σου! Βάλε φραγμό στη μόνιμη φτώχεια που θέλουν να σε καταδικάσουν. Οι νέοι, οι νέες, οι μαθητές, οι σπουδαστές, τα παιδιά της εργατικής-λαϊκής οικογένειας δεν πρέπει να προσαρμοστούν σε ένα μέλλον που προδιαγράφεται πολύ χειρότερο σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Ο δρόμος ανάπτυξης που ζούμε σήμερα έχει χρεοκοπήσει. Δε μπορεί να προσφέρει τίποτα άλλο παρά μόνο ανέχεια και ζόρια. Δεν υπάρχουν περιθώρια για μικροβελτιώσεις.  Κίνητρο της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι το κέρδος μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό σημαίνει συμπίεση δικαιωμάτων, μόνιμη απόγνωση για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι αναγκαίες υλικές προϋποθέσεις για μόνιμη σταθερή δουλειά, για μειωμένο ωράριο και αύξηση του ελεύθερου χρόνου, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν παροχές στην υγεία, τη μόρφωση, τη λαϊκή στέγη, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, περισσότερο ελεύθερο χρόνο, για μισθούς και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών λαϊκών αναγκών.

Μπορούμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο αντίστοιχο του κόπου μας, της εργασίας μας, των προσδοκιών μας. Έναν κόσμο που δε θα μαστίζεται από πολέμους, από ανεργία, από ναρκωτικά, από άγχος και ανασφάλεια. Που θα ζούμε ειρηνικά, ανθρώπινα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπίεση και την βαρβαρότητα του συστήματος που ζούμε.

Παλεύουμε για την ανασυγκρότηση σε ταξική βάση του συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος. Προωθούμε τη λαϊκή συμμαχία με τους αυτοαπασχολουμένους της πόλης και του χωριού, μικροπαραγωγούς όλων των κλάδων, τις γυναίκες μας, τα παιδιά μας. Ανοίγουμε το δρόμο για ένα ελπιδοφόρο αύριο.

 Ζήτω η 1η Μάη! Ζήτω η παγκόσμια εργατική τάξη!

Τα «συγχαρητήρια» και το….. «ψιλό γαζί».

του Γιώργου Σαρρή

Αυτές τις μέρες, «η χώρα» δέχεται συγχαρητήρια από «όλους»...

Οι «όλοι» που δίνουν τα συγχαρητήρια δεν είναι άλλοι από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για το μαρτύριο που περνάμε τα τελευταία χρόνια.

Δηλαδή, η ΕΕ (με τις διάφορες μορφές και τους μηχανισμούς της, όπως η Κομισιόν, η ΕΚΤ κλπ), το ΔΝΤ και οι διάφοροι συνεργάτες τους, είτε σε επίπεδο αναλυτών και κυβερνήσεων είτε σε επίπεδο μηχανισμών και ΜΜΕ.

Με μια πρόταση, ο πανευρωπαϊκός και παγκόσμιος καπιταλισμός χαίρεται και χαμογελά... με τις «επιδόσεις» της ελληνικής οικονομίας!

Όταν όμως ο βασανιστής σου σε χειροκροτάει, τα μαντάτα σίγουρα δεν μπορεί να είναι καλά.

Σε χειροκροτάει γιατί βλέπει πως συμβιβάζεσαι, πως κάνεις πίσω, πως σκύβεις το κεφάλι. Αλλιώς, αν είχες καταφέρει νίκες εναντίον του, δεν θα χαιρόταν καθόλου...

Παρ' όλα αυτά, τα διάφορα «συγχαρητήρια» των «βασανιστών - καταπιεστών» μας παρουσιάζονται με τόσο θετικό τρόπο από τα ΜΜΕ και τους έμπειρους σχολιαστές τους, που όχι μόνο δεν ενοχλούν τους «βασανισμένους», αλλά τους κάνουν να τα βλέπουν κι αυτοί (όχι όλοι φυσικά...) με καλό μάτι και κάποια ανακούφιση.

Κι εδώ είναι όλο το «ζουμί» της υπόθεσης.

Γιατί άραγε ο λαός δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αμέσως τι σημαίνουν αυτά τα συγχαρητήρια της Κομισιόν, της ΕΕ και των άλλων;

Γιατί ενώ αυτά τα «θετικά σχόλια» και τα «εύσημα» θα έπρεπε να ενοχλούν, γίνονται δεκτά από τους πολλούς με θετικό τρόπο;

Γιατί η πλειοψηφία δεν βλέπει ότι όσο πιο πολύ χαίρεται η ΕΕ, τόσο πιο πολύ θα πονάει και θα λυπάται ο λαός;

Μα πολύ απλά, γιατί κανείς εκτός ΚΚΕ δεν του λέει ότι η ΕΕ είναι ο πραγματικός εχθρός του και η αιτία της δυστυχίας του.

Κανείς άλλος εκτός ΚΚΕ δεν του λέει ότι η κρίση αυτή είναι μια πολύ βαθιά κρίση του καπιταλισμού και θα λυθεί είτε εναντίον του συστήματος, των μηχανισμών του (όπως η ΕΕ) και της κερδοφορίας των μονοπωλίων του, είτε υπέρ τους και εναντίον του λαού.

Να λυθεί υπέρ και των δύο, απλά ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!

Οι ευθύνες για τους «αριστερούς» οπαδούς της ...«Ευρώπης», δηλαδή της ΕΕ, είναι ολοφάνερες.

Οι φωνές εναντίον της ΕΕ πρέπει να πολλαπλασιαστούν αν θέλουμε πραγματικά να σταματήσει η λεηλασία της ζωής μας.

Δεν είναι δυνατόν να πολεμήσεις και να νικήσεις έναν πόλεμο, όταν δεν έχεις προσδιορίσει καν ποιος είναι ο εχθρός σου.

Βέβαια κάτι τέτοιο μόνο μαζί και πλάι-πλάι με το ΚΚΕ μπορεί να γίνει.

Δυστυχώς, οι υπόλοιποι δήθεν αριστεροί «φίλοι του λαού» του κρύβουν την αλήθεια. Τον δουλεύουν ψιλό γαζί.

Τόσο απλά.

«Στη χώρα που οι συνεργάτες των Ναζί... δεν έχασαν τον πόλεμο» !

 ( ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. – Ι )

Η ενημέρωση για την ιστορική πραγματικότητα της διαχρονικής σχέσης του καπιταλισμού με το φασισμό και το ναζισμό, αποτελεί το «χρέος» - την οφειλόμενη ενέργεια. Το ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου «ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.», σε δημοσιογραφική έρευνα των Λ.Βατικιώτη, Α.Φωτιάδη και Μ.Τσώμου, τεκμηριώνει τα γεγονότα καταθέτοντας αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι έχει συμβεί:

● O φασισμός, είπε κάποτε ο Franklin Roosevelt, έρχεται όταν τα ιδιωτικά συμφέροντα γίνονται πιο ισχυρά από μια δημοκρατική κυβέρνηση.

● Ο ναζισμός δεν είναι ένα ανεξήγητο φαινόμενο, ο ναζισμός είναι σάρκα από τη σάρκα του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος.

Μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, οι Αμερικάνοι προβληματίζονται πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ναζισμό. Φτιάχτηκε μια λίστα από οικονομικούς εγκληματίες, κυρίως από γερμανούς βιομήχανους οι οποίοι θα έπρεπε να δικαστούν σαν εγκληματίες πολέμου δίπλα στη ναζιστική ιεραρχία. Στην αίθουσα 600 του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, ξεκίνησε η δίκη στις 20/11/1945, που έμεινε στην ιστορία για την καταδίκη του Γ΄ Ράιχ, ανάμεσά τους και ένας δημοσιογράφος-εκδότης που στήριξε την άνοδο του ναζισμού.

Οι οικονομικοί εγκληματίες όμως, θα καθίσουν στο εδώλιο ένα χρόνο αργότερα, το 1946. Στις δίκες αυτές διατυπώθηκαν κατηγορίες κατά μελών της οικονομικής ελίτ της Γερμανίας, ανάμεσα τους γιατροί, δικαστικοί, στρατιωτικοί και ιδιαίτερα Βιομήχανοι, π.χ. η αγωγή κατά της I.G. Farben ή αυτή κατά του Krupp. Όλοι οι παραπάνω κατηγορούνται, ως κύριοι υπεύθυνοι για την πρόκληση στην ανθρωπότητα του πιο καταστροφικού πολέμου στη σύγχρονη ιστορία.

Το βασικό πρόβλημα του δικαστηρίου, προκειμένου να καταδικάσει τους υπαίτιους για την άνοδο του φασισμού ήταν ότι έπρεπε να καταδικάσει τον ίδιο τον καπιταλισμό. Προσπάθησαν να βρουν υπεύθυνους φυσικά πρόσωπα, ώστε να μην κατηγορήσουν ολόκληρο το οικονομικό σύστημα, κατηγόρησαν ηγέτες και στελέχη και σ΄ αυτούς επέβαλαν ποινές.

Μετά τον πόλεμο οι Η.Π.Α. τοποθετούν ανώτατο επίτροπο στη Γερμανία τον τραπεζίτη John McCloy, παλιό γνώριμο του Χίτλερ και δικηγόρο της εταιρείας «I.G. Farben», της εταιρείας που κατασκεύαζε τα χημικά των «θαλάμων αερίων», πριν διασπασθεί στις «Bayer» - «Agfa» - «Basf». Ο John McCloy μεθοδικά αρχίζει να απελευθερώνει τους βιομήχανους που υποστήριξαν τον Χίτλερ. Η ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp, ήταν σχετικά ήπια, εξάλλου όλοι οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά το 1951 !

Ο φασισμός γεννιέται στις 23/3/1919 στο κτίριο του Συνδέσμου Ιταλών Βιομηχάνων στο Μιλάνο. Ο Μουσολίνι υπόσχεται να κηρύξει τον πόλεμο στο σοσιαλισμό στους εργαζόμενους και στους μικρούς αγρότες, και μένει πιστός στην υπόσχεσή του. Τα τάγματα εφόδου που ελέγχει- οι μελανοχίτωνες- χρηματοδοτούνται απευθείας από βιομήχανους και μεγαλογαιοκτήμονες, χτυπούν τις απεργίες και τις καταλήψεις στα εργοστάσια, έκτοτε οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων - όπως ο Τζιοβάνι Ανιέλι της FIAT - δεν θα ξεχάσουν ποτέ το «χρέος» τους!

Την ίδια πρακτική θα ακολουθήσουν, λίγα χρόνια αργότερα, και τα τάγματα εφόδου του Χίτλερ, αυτή τη φορά για λογαριασμό των Γερμανών βιομηχάνων. Εφόσον διασφαλίζονται τα κέρδη, δεν τους ενδιαφέρει ποιος κυβερνά! Αυτό που προσέφερε ο Χίτλερ στους βιομηχάνους, ήταν η απόλυτη καταστροφή των εργατικών οργανώσεων. Τα «τάγματα εφόδου» του Μουσολίνι και του Χίτλερ διαλύουν τις οργανώσεις των εργατών, με την αστυνομία άλλοτε θεατή, άλλοτε συμμέτοχη, πάντοτε με την ανοχή του δικαστικού σώματος. Προκειμένου να νομιμοποίηση την παρουσία του Μουσολίνι και Χίτλερ το πολιτικό κατεστημένο, του τοποθετεί αρχικά σε μεγάλους κυβερνητικούς σχηματισμούς.

● Η αριστερά της εποχής παρουσιάζεται σαν τρομοκρατική οργάνωση, που θα φέρει την καταστροφή, (βολικό σενάριο που χρησιμοποιεί στο έπακρο ο Χίτλερ για να αναρριχηθεί στην εξουσία).

● Φασισμός και ναζισμός προσφέρουν τον παράδεισο που ονειρεύονται οι βιομηχανίες και οι τράπεζες σε συνθήκες δικτατορίας.

● Η δημοκρατία όμως, δεν πεθαίνει στα χέρια του Μουσολίνι και του Χίτλερ, πολύ πριν έρθουν αυτοί στην εξουσία, ήταν ήδη «κλινικά νεκρή».

Τρία χρόνια πριν ο Χίτλερ αναρριχηθεί στη εξουσία, η Γερμανία βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», σχετικός νόμος έδινε τη δυνατότητα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου να επιβάλει τη θέλησή του, ήταν κατά κάποιο τρόπο «προεδρευόμενη δικτατορία», ενώ το κοινοβούλιο δε συνεδρίαζε σχεδόν ποτέ. Το ψαλίδισμα μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, οι απεργίες κρίνονται συχνά παράνομες, ενώ επιβάλλονται περιορισμοί στις συγκεντρώσεις των πολιτών. Το οικονομικό κατεστημένο όμως δεν ικανοποιείται, ούτε με αυτά τα μέτρα.

● Ένας από τους μύθους που ακολουθούν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι είναι ότι κατέλαβαν την εξουσία με τη βία, ενώ στην πραγματικότητα παραβίασαν «ανοικτές θύρες».

Ο Μουσολίνι παραλαμβάνει τα κλειδιά της εξουσίας από το Βασιλιά Vittorio Emanouele, όπως είχε συμφωνηθεί με τους βιομήχανους της Β. Ιταλίας.

Το 1923 στο Μόναχο το «πραξικόπημα της μπυραρίας» δεν είχε καταλάβει ακόμα, ότι κανένας φασίστας δεν θα καταλάβει την εξουσία, χωρίς το «πράσινο φως» των μεγάλων επιχειρηματιών της εποχής του. Ο Χίτλερ «μαθαίνει» από το πάθημά του, υπόσχεται χαμηλά μεροκάματα, περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, «απόλυτη πειθαρχία».

Στη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ υπόσχεται ένα «παράδεισο» και μία «κόλαση».

Αδόλφος Χίτλερ 23/3/1933: « Η κυβέρνηση δε θα προστατεύσει τα συμφέροντα του λαού, με μια γραφειοκρατία οργανωμένη απ΄ το κράτος, αλλά με την υποστήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Αυτό σημαίνει, ότι οι βιομήχανοι, ήξεραν καλά σε ποιόν έδιναν την εξουσία και την κυβέρνηση! Το κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου! Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του, και το παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο δεν μπορεί να το προστατεύσει.

Στις 10/11/1933 στο εργοστάσιο της SIEMENS: « Ίσως κάποιοι δεν μπορείτε να με συγχωρήσετε για την εξάλειψη του Μαρξιστικού κόμματος, μα φίλοι μου, εξαφάνισα και όλα τα άλλα κόμματα» !

Στις 20/2/1933 συναντά τους εκπροσώπους της βαριάς και γεωργικής βιομηχανίας, στους οποίους υπόσχεται τη διάλυση του εργατικού κινήματος, και ζητά από τον Saht, εκπρόσωπο των τραπεζιτών, να περάσει από τα ταμεία του κόμματος, όπως και ο πρόεδρος της ένωσης βιομηχάνων Krupp, ζητούν επίσης από τον πρόεδρο της Γερμανίας, τον ορισμό κυβέρνησης υπό το Χίτλερ. Ο Göring άρχισε να σηκώνει ρευστό «με τις τσάντες» από το καζίνο της επιχείρησης του Heinrich Thyssen, έκτοτε η χρηματοδότηση του κόμματος από τους βιομηχάνους είναι συνεχής. Αυτό το επονομαζόμενο σύστημα βιομηχανικής αυτοδιαχείρισης ήταν η απόλυτη δικτατορία της μονοπωλιακής αστικής τάξης στο πλαίσιο του φασισμού. Το 1936 οι ομάδες κρούσεις πυροβολούν διαδηλωτές από τα μπαλκόνια των κτιρίων, οι φυλακίσεις και οι διωγμοί κομμουνιστών και δημοκρατικών προκαλούν διεθνή κατακραυγή .

Στις ήδη κατεχόμενες χώρες, από τους Γερμανούς, οι επιχειρηματίες καλούνται να αποφασίσουν αν θα συνεργαστούν, η απάντηση είναι σχεδόν η ίδια…ΝΑΙ. Η Ελλάδα δεν θα αποτελέσει εξαίρεση, οι βιομήχανοι συνεργάστηκαν και ενδιαφέρθηκαν η παραγωγή τους να πηγαίνει στα γερμανικά στρατεύματα. «Στο Παρίσι η «RENAYLT», όχι μόνο συνεργάζεται, αλλά «πίνει νερό» στο όνομα του ναζισμού. Ο Βασιλειάδης επισκευάζει τα γερμανικά πλοία στον Πειραιά, ο Λάτσης αναλαμβάνει μεγάλες εργολαβίες, ο Αβέρωφ (αδερφός του Ευάγγελου) κατασκευάζει 25 αεροδρόμια, τα οποία εξυπηρετούσαν αυτούς που τα παράγγειλαν, και προφανώς όχι τον Ελληνικό λαό, που αιμορραγούσε κάτω απ΄την μπότα των Γερμανών - Ιταλών κατακτητών. Ο παππούς του Παπακωνσταντίνου του «μνημονίου», έπεισε τη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου να κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας στη Πτολεμαΐδα, μέσω της SIEMENS. Τα στρατεύματα συγκέντρωσης στην Ελλάδα είναι πηγή δωρεάν εργατικού δυναμικού για τους Έλληνες εργολάβους και βιομηχάνους.

Οι μεγάλοι εκδότες είναι πάντα πρόθυμοι να συνεργαστούν, και συνεργάζονται με τη γερμανική εταιρεία «modus», η οποία ανήκει κατά 50% στο υπουργείο προπαγάνδας υπό τον Goebbels και το άλλο μισό στο υπουργείο εξωτερικών, συγκρότησαν μαζί με το «συγκρότημα Λαμπράκη» εταιρεία, η οποία ανέλαβε τις εκδόσεις του συγκροτήματος, αλλά και του «Ελευθερουδάκη». Όταν ήρθαν οι γερμανοί κατακτητές στην Ελλάδα, εμφανίστηκαν ως ...απελευθερωτές!

Οι «συνεργάτες» γνώριζαν, ότι με την απελευθέρωση θα είχαν απέναντί τους αντιστασιακούς του ΕΑΜ και του ΕΛΛΑΣ, οι οποίοι μάχονται και για κοινωνική αλλαγή, χρειάζονται λοιπόν μια φασιστική οργάνωση για να προστατεύσει τα συμφέροντά τους - τα Τάγματα Ασφαλείας - που χρησιμοποιούνται και από τους Γερμανούς για την αποχώρησή τους, ο Βουλπιώτης χρηματοδοτεί τα «Τ.Α.» με τη δική του περιουσία, ζητά όμως και την βοήθεια των ευπόρων, των επιχειρηματιών, και μαυραγοριτών, οι οποίοι έχουν κίνητρο - τη διάσωση της περιουσίας τους!

Το 1973 η Ντέλλα Ρούνικ παντρεύεται τον Μιχάλη Ρουφογάλη διοικητή της Κ.Υ.Π. της χούντας, ύστερα από χρόνια θυμάται στα απομνημονεύματά της, ποιοί κάθονταν στην πρώτη γραμμή των καλεσμένων, ο Π. Βαρδινογιάννης, ο Κ. Δρακόπουλος, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Ν. Ταβουλάρης, ο Α. Κανελλόπουλος, ο Τομ Πάπας, ο Γ. Λάτσης και πολλοί άλλοι. Αξίζει να αναφερθεί ένα αυτούσιο απόσπασμα από την αυτοβιογραφία αυτής της ξεχωριστής γυναίκας: « Ένα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. ’’ Όσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν’’. Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος ».

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, ζει σε μια έπαυλη που του χάρισε ο Ωνάσης, ενώ η σύζυγος του κάνει τα ψώνια της στην Ευρώπη, με τις λιμουζίνες εφοπλιστών. Ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών κ. Ανδρεάδης, ανέγνωσε ψήφισμα της γενικής συνέλευσης, δια του οποίου ο κ. Πρωθυπουργός αναγνωρίζεται ισόβιος πρόεδρος, για την συμβολή του στην Εμπορική Ναυτιλία. Με τη σειρά του ο κ. Παπαδόπουλος βραβεύει με τη σημαία εφοπλιστές, όπως ο Ωνάσης, ο Γουλανδρής, ο Νιάρχος, ο Χανδρής, προσφέροντας σε όλους φοροασυλία και δημιουργώντας παράλληλα αιμορραγία στον κρατικό προϋπολογισμό, ένα καθεστώς το οποίο καμία κυβέρνηση δεν τολμά να θίξει μέχρι και σήμερα.

Για όλους τους εργαζόμενους οι μισθοί παγώνουν, ενώ οι απεργίες απαγορεύονται, οι επιχειρηματίες απολαμβάνουν σκανδαλώδη προνόμια από το δημόσιο, είναι η εποχή που προελαύνουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, του εφοπλισμού και του πετρελαίου.

● Μετά το τέλος της κατοχής, προκύπτουν οικογένειες που έχουν δημιουργήσει μεγάλο πλούτο, από το μαυραγοριτισμό κυρίως κατά τη διάρκεια της κατοχής.

● Οι συνεργάτες των ναζί κρύβονται μέσα στα κόμματα του λεγόμενου κέντρου. Ξαναβγαίνουν στο προσκήνιο, όποτε τους χρειάζεται το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.

● Η Ελλάδα είναι η χώρα, που οι συνεργάτες των Ναζί…δεν έχασαν τον πόλεμο!

«Oι στενότατοι δεσμοί που ανέπτυξαν μεταξύ τους κεφάλαιο και φασισμός - η αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη - καταγράφηκαν και στοιχειοθετήθηκαν λεπτομερώς στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Η διαβόητη «δίκη των βιομηχάνων» -άγνωστη σήμερα- θεωρήθηκε τότε ίσης σημασίας με τις δίκες των στελεχών των Ναζί, των SS, της Βέρμαχτ, κλπ. Έκτοτε καταδικάστηκαν στη λήθη: οι εγκληματικές ευθύνες των μονοπωλίων για την άνοδο του ναζισμού παραγράφηκαν, τα αίτια του φασισμού και του πολέμου «επαναπροσδιορίστηκαν», τα βιβλία ιστορίας ξαναγράφτηκαν και σύντομα οι κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι…

Τα χρόνια που ακολούθησαν, τα μονοπώλια επένδυσαν μεγάλα ποσά ώστε να καλύψουν το παρελθόν τους, επιχειρώντας να ξαναγράψουν την Ιστορία και επαναπροσδιορίσουν τη λαϊκή μνήμη. Είναι όμως μια ιστορία που έχει γραφτεί με αίμα. Και όπως είναι γνωστό το αίμα δε ξεπλένεται εύκολα…» (Erodotos Weblog)

Άλλωστε, κατά τον Αριστοτέλη … « η μνήμη είναι ο γραφιάς της ψυχής » !

Βέροια 21/4/2014 Για την απόδοση

Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος