Σελίδες

H ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ...ΩΣ ΜΟΧΛΟΣ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ


H ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ...ΩΣ ΜΟΧΛΟΣ  ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Τούτες οι ώρες είναι κρίσιμες! Κυριολεκτικά, μπαίνει στην «κλίνη του Προκρούστη» το ίδιο το δικαίωμα μας στη δουλειά, το δικαίωμά μας να είμαστε εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου-Τρόικα-αστικό κράτος, σχεδιάζουν 150 χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2014. Μοχλός για την υλοποίηση του παραπάνω μέτρου είναι η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. Αφού η εργασιακή εφεδρεία «απέτυχε», όπως λένε, τώρα επανέρχονται και σχεδιάζουν απολύσεις μέσω της αξιολόγησης σε όλο το Δημόσιο Τομέα, με γραπτές εξετάσεις και προφορική συνέντευξη. (βλ. εξαγγελίες Ρέππα).
Την ίδια γραμμή υπερασπίζεται και η Υπουργός Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου που δήλωσε ότι: «Να αξιολογηθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι έχουν τα προσόντα, την πρόθεση και την προσφορά, να παραμείνουν ή να μετακινηθούν σε άλλους χώρους όπου τους χρειάζεται το Δημόσιο. Όσοι δεν τα έχουν αυτά, να απολυθούν όπως και γίνεται και στον ιδιωτικό τομέα» (23/1/2012). Ανακοίνωσε επίσης, ότι η αξιολόγηση θα ισχύσει και στους εκπαιδευτικούς, μέτρο που: οδηγεί σε απολύσεις-συνδέεται με την βαθμολογική εξέλιξη και άρα με το μισθό των εκπαιδευτικών!
Μάλιστα, δήλωσε ότι «φέτος θα εφαρμοστεί υποχρεωτικά, γιατί όσοι καθηγητές και δάσκαλοι δεν συμμετέχουν δεν θα μπορούν να έχουν καμιά εξέλιξη» (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 24/12/2011). Την προώθηση της αξιολόγησης είχε ανακοινώσει και σε συνάντηση με το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (9/1/2012).
Τι σημαίνει «άξιος» εκπαιδευτικός για την κυβέρνηση; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΑΠ' ΟΛΟΥΣ: Η αξιολόγησή τους δεν έχει καμιά σχέση με τη λαϊκή ανάγκη να γίνει ο εκπαιδευτικός καλύτερος, επιστημονικά πληρέστερος, πιο ικανός στο να μορφώνει ολόπλευρα τα παιδιά. Δεν έχει καμιά σχέση με την ανάγκη για ένα ενιαίο σχολείο, βασικό, υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν. Δεν θέλουν ούτε έναν τέτοιο εκπαιδευτικό, ούτε ένα τέτοιο σχολείο. Θέλουν απολύσεις, «σχολείο ΑΕ» και το δάσκαλο σκυφτό.
Καλούμε τους Σχολικούς Σύμβουλους και τους Διευθυντές να μην υλοποιήσουν την αξιολόγηση, γιατί ουσιαστικά θα γίνουν "ΕΧΘΡΟΙ" ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ- ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.
 Καμιά απόλυση- Καμιά«αξιολόγηση» -Καμιά κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων. Καμιά κατάργηση - συγχώνευση σχολικής μονάδας. Καμιά οργανική θέση χαμένη, όλοι οι εκπαιδευτικοί με οργανική θέση. Όχι στο νέο σχολείο της αγοράς και στις καταργήσεις μαθημάτων.
Συνάδελφοι, Όλο το προηγούμενο διάστημα έχουν δημιουργηθεί λανθασμένες αντιλήψεις στην κοινωνία αλλά και στους εκπαιδευτικούς, σε σχέση με την αξιολόγηση, που πατάνε σε υπαρκτά προβλήματα της εκπαίδευσης (αδιαφορία εκπαιδευτικών - μαθητών, ιδιαίτερα μαθήματα εκπαιδευτικών, άθλια υλικοτεχνική υποδομή κλπ). Ας δούμε όμως τι εννοεί το Υπουργείο Παιδείας «αξιολόγηση» μέσα από τα κείμενά του:
«Εφαρμογή καινοτομιών». Σημασία πια δεν έχει αν κάνεις καλό μάθημα, αλλά αν εφαρμόζεις «πρωτοποριακές» ιδέες που τους έχει επιβάλλει η αγορά εργασίας.  «Ανάπτυξη κοινωνικών δραστηριοτήτων». Σημασία για τη λειτουργία του σχολείου θα έχει πια ο καθοδηγούμενος εθελοντισμός κι η σύνδεση με την «τοπική αγορά» και τις ανάγκες της. «Κατανομή εσόδων ανά κατηγορία πηγών και προβλεπόμενης δαπάνης». Τα κείμενα του υπουργείου Παιδείας αναρωτιώνται: «Ο δήμος υποστηρίζει οικονομικά το σχολείο; Ο Σύλλογος Γονέων ενισχύει οικονομικά το σχολείο;»  Βάλτε τώρα δίπλα σ' αυτά τον Καλλικράτη και το πέρασμα των σχολείων στους δήμους. Βάλτε τα 30άρια τμήματα και το πάγωμα των διορισμών εκπαιδευτικών και θα έχετε μια εικόνα του νέου σχολείου: Συμπτύξεις τμημάτων, συγχωνεύσεις σχολείων και απολύσεις (αφού θα έχουν καταργηθεί οι οργανικές θέσεις). Σχολείο παρόμοιο με τους παιδικούς σταθμούς, όπως τους κατάντησε ο «Καποδίστριας» και το πέρασμά τους στους δήμους: Υπέρογκα τροφεία και δίδακτρα. Ελαστικές εργασιακές σχέσεις και άρση της όποιας μονιμότητας. «Αναλυτική παρουσίαση των επιδόσεων των μαθητών» (εκπαιδευτικά-μαθησιακά αποτελέσματα): Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, θα αξιολογούνται οι επιδόσεις των μαθητών και ανάλογα με το επίπεδο των επιδόσεων θα κατηγοριοποιούνται οι σχολικές μονάδες σε σχολεία Α,Β,Γ,Δ κατηγορίας. Στη βάση αυτή θα γίνεται και η χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων. «Αριθμός ημερών πραγματοποιηθείσας λειτουργίας του σχολείου».Δηλαδή «Καλό σχολείο είναι αυτό που οι εκπαιδευτικοί του δεν απεργούν κι οι μαθητές του δεν κινητοποιούνται ποτέ και για τίποτα». «Χρήση του κτιρίου για δραστηριότητες ή εκδηλώσεις από άλλους φορείς» και «ενέργειες αξιοποίησης πόρων «Εφαρμογή διδακτικών μεθόδων»...« με σκοπό την ανάπτυξη ποικίλων δεξιοτήτων των μαθητών». Αν δεν εφαρμόζεις δηλαδή τις νέες «διδακτικές μεθοδολογίες» του αγνωστικισμού, του σχετικισμού, της καλλιέργειας δεξιοτήτων και της κατηγοριοποίησης μέσα στο ίδιο το μάθημα, μακριά απ' τη γνώση και την ολόπλευρη μόρφωση για όλα τα παιδιά . τότε δεν είσαι «καλός» δάσκαλος. Αν ασχολείσαι με όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο, δεν είσαι πια καλός δάσκαλος. «Διαμόρφωση ηλεκτρονικών αρχείων που αφορούν την πρόοδο των μαθητών ανά γνωστικό αντικείμενο με εργασίες, γραπτές δοκιμασίες, κλπ» και «Αναλυτική παρουσίαση επιδόσεων των μαθητών, κατά μάθημα» ... «μεταγραφές από και προς το σχολείο». Η προσωπικότητα του καθηγητή κι η επιστημονική -παιδαγωγική του ματιά, που ξέρει την τάξη του και δίνει ευκαιρίες και στον μαθητή που κάποια στιγμή έχει μια αποτυχία πάει περίπατο. Τώρα έχουμε... «μετρήσιμους στόχους». Όποιος δεν τα καταφέρνει καλά ... πάει στον καιάδα.
Είναι ώρα προσωπικής ευθύνης για τον καθένα και την καθεμιά, για όλους μας. Αν τώρα δεν αποφασίσουμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει θα βρεθούμε χειροπόδαρα δεμένοι και με την πλάτη στον τοίχο για πολλά, πολλά χρόνια. Τέτοιο δικαίωμα δεν έχουμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ  ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ 
  ΕΣΑΚ –ΔΕΕ

Μνημόνια ανά διετία!


 Ακριβώς την ίδια στιγμή που οι Παπαδήμος, Βενιζέλος και Σαμαράς, συνεπικουρούμενοι από τα απαστράπτοντα καταγώγια του μιντιακού κατεστημένου, πανηγύριζαν για την «ιστορικής σημασίας» απόφαση που επετεύχθη στις Βρυξέλλες (σ.σ.: πρέπει να πρόκειται για την 34η ή την 35η «ιστορική» απόφαση του τελευταίου δίχρονου...) το κοντέρ της υποκρισίας και του αδίστακτου ψεύδους χτυπούσε συναγερμό ξεπερνώντας όλα τα μέχρι στιγμής καταγεγραμμένα... σπρεντς» της πολιτικής απάτης.
Ηδη από τις 15 Φεβρουαρίου, μια βδομάδα δηλαδή πριν την «ιστορική» απόφαση, τόσο οι εγχώριοι όσο και οι ξένοι «σωτήρες» τελούσαν εν γνώσει της μυστικής έκθεσης της τρόικας, η οποία αποκαλύφθηκε χτες από τον διεθνή Τύπο.
Γνώριζαν, δηλαδή, με οικονομετρικά στοιχεία - με δικά τους στοιχεία - αυτό που όλοι οι υπόλοιποι το αντιλαμβανόμαστε σε πολιτικό επίπεδο: Οτι
το «μνημόνιο 2» δεν είναι παρά το πρελούδιο του «μνημονίου 3»,
όπως ακριβώς το «μνημόνιο 1» ήταν ο προθάλαμος του «μνημονίου 2»!
Ηξεραν και ξέρουν ότι η «ιστορική» τους απόφαση(σ.σ.: αυτή με την οποία εγκαθίστανται τα εργασιακά «Γκουαντανάμο», αφανίζονται οι εργαζόμενοι, εξαϋλώνονται οι συνταξιούχοι και ξεπουλιέται η Ελλάδα)είναι εκείνη η απόφαση που σε μικρό διάστημα οδηγεί καισε τρίτο μνημόνιο!
Ηξεραν και ξέρουν ότι σε δυο χρόνια από τώρα, το 2014, ο ελληνικός λαός θα κληθεί να επωμιστεί νέα ισοπεδωτικά βάρη, αφού, όπως ομολογεί η μυστική έκθεση,οι τράπεζες (πάλι οι τράπεζες) θα έχουν τότε «νέες ανάγκες» και η Ελλάδα θα τελεί ακόμα λόγω της κρίσης και της ύφεσης σε αναζήτηση νέας «σωτηρίας»,η οποία θα κοστίσει στον ελληνικό λαό από 50 έως 110 δισ. ευρώ επιπλέον των όσων έχει επωμιστεί μέχρι σήμερα!
Η μυστική έκθεση της τρόικας αποτέλεσε και το κύριο ζήτημα στην πολύωρη συνεδρίαση του Eurogroup.
Εντούτοις, το γεγονός αυτό, δεν εμπόδισε το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο της πλουτοκρατίας, να εμφανιστεί - μόλις λίγη ώρα αργότερα από τη λήξη της συνεδρίασης - ενώπιον του ελληνικού λαού λέγοντας
αισχρά ψέματα!
Ετσι και ενώ είναι πια αποδεδειγμένο ότι με την πολιτική τους οδηγούν ανά διετία τον ελληνικό λαό από μνημόνιο σε μνημόνιο (2010, 2012 και τώρα το 2014),έχουμε το εξής σκηνικό:Το κάθε προηγούμενο έγκλημά τους να το γιορτάζουν και να το επικυρώνουν εκφωνώντας «επετειακούς» λόγους και εκτοξεύοντας εκείνα τα μπαλκονάτα παραμύθια περί «σωτηρίας», που στην πραγματικότητα δεν αποτελούν παρά την προεργασία του αμέσως επόμενου,προετοιμασία του αμέσως επερχόμενου,προανάκρουσμα του ήδη προαποφασισμένου νέου εγκλήματος!
Το θέμα βέβαια δεν είναι ότι στις μεταξύ τους, στις μυστικές τους συναθροίσεις, ομολογούν πως το πρόγραμμά τους «δεν βγαίνει» για το λαό.
Το θέμα είναι ακριβώς το αντίθετο.
Οτι, δηλαδή, η πολιτική τους είναι φτιαγμένη, είναι κατασκευασμένη με τούτο το σκοπό:Να... «μη βγαίνει»!
Ποτέ δεν είχαν και δεν θα έχουν «αγωνία» για την τύχη του λαού. Ποτέ δεν εφάρμοσαν μια πολιτική εξόδου του λαού από την κρίση. Τέτοια πολιτική ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να έχουν.
Τέτοια πολιτική μέσα στο σύστημα που παράγει τις καπιταλιστικές κρίσεις
και από αυτούς που υπηρετούν τον καπιταλισμό,
ούτε υπήρξε, ούτε μπορεί να υπάρξει.
Η πολιτική τους, αυτό που βαφτίζουν και προωθούν ως «ελεγχόμενη χρεοκοπία», είναι να σπρώχνουν τον λαό βαθύτερα στην κρίση, φορτώνοντας στις πλάτες του τα βάρη της, να τον χρεοκοπούν, να τον πτωχεύουν, να τον καταστρέφουν ανεξέλεγκτα, για να διασωθούν οι κεφαλαιοκράτες με το λιγότερο γι' αυτούς κόστος από την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Με άλλα λόγια: Δεν πρόκειται περί «λάθους» που έστω και εν κρυπτώ το παραδέχονται ή που μέσω ενός άλλου «μείγματος» θα... διορθωθεί.
Οχι!
Η βαρβαρότητά τους δεν έχει τέλος και δεν «διορθώνεται».
Η επιτυχία, δε, της πολιτικής τους βασίζεται σε μια προπαγάνδα που μέσα από διαδοχικές «νίκες», «επιτυχίες» και «ιστορικές» αποφάσεις, θα εμφανίζει,από μνημόνιο σε μνημόνιο και από «σωτηρία» σε «σωτηρία»,
την κάθε νέα θηριωδία εναντίον του ελληνικού λαού σαν «αναπόφευκτη»!
Για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους χρησιμοποιούν και θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα:Εκβιασμούς, τρομοκρατία, εκφοβισμό, κινδυνολογία, καταστολή, προβοκάτσιες και ψέμα. Πολύ ψέμα!
Εκτελούν το λαό και για να μην αντιδράσει τον απειλούν (αυτοί που τον εκτελούν) με... «εμφύλιο»!
Δεν αφήνουν πέτρα πάνω στην πέτρα και για να μην αντιδράσει ο λαός τον απειλούν με... «αποσταθεροποίηση»!
Εφαρμόζουν κατά γράμμα το εγχειρίδιο της απάτης.
Ψέμα. Πολύ ψέμα!
Επιφέρουν την ραγδαία υποτίμηση της αξίας της ζωής του εργαζόμενου λαού στα επίπεδα του είλωτα, και ταυτόχρονα με τον πιο αδίστακτο τρόπο ανακηρύσσουν σε δόγμα τους και σε «χειρουργικό - τεχνοκρατικό» εργαλείο για τον σφαγιασμό του λαού την υποτίμηση της νοημοσύνης του.
Λειτουργούν με πυξίδα τον κυνισμό της τάξης των κηφήνων, που πίσω από κλειστές πόρτες χαριεντίζονται με διαπιστώσεις του τύπου:
«Κανείς δεν έχασε στην Ελλάδα υποτιμώντας τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού»...
Μόνο που, πλέον, βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.
Ζαλισμένοι καθώς είναι από το χρέος τους να υπηρετούν την τάξη των χορτάτων, δεν έχουν αντιληφθεί ότι το διάστημα που χωρίζει το ψεύδος από την αποκάλυψή του έχει εσχάτως σμικρύνει δραματικά - γι' αυτούς.
Τώρα πια, για να τιναχτούν τα «πανηγύρια» τους στον αέρα, δεν αρκούν παρά δυο - τρία δευτερόλεπτα:
Οσο, δηλαδή, κρατάει μια ματιά στους κάδους απορριμμάτων, εκεί που άνθρωποι κρέμονται ψάχνοντας για ένα κομμάτι ψωμί.
Οσο κρατάει μια ματιά στις ουρές των συσσιτίων και των αστέγων.
Οσο κρατάει η «λάμψη» από το μηνιάτικο των 400 ευρώ!
Αν αυτοί χρειάζονται περίπου δυο χρόνια για να σέρνουν τον ελληνικό λαό από το ένα μνημόνιο στο άλλο, ο ελληνικός λαός μέσα από τις τόσες θυσίες και μέσα από τόσα βάσανα εκείνο που «κέρδισε» είναι να του χρειάζονται πια μόνο δυο - τρία δευτερόλεπτα για να «διαβάζει» πεντακάθαρα τόσο το παρόν όσο και το μέλλον που του ετοιμάζουν.
Αλλά αυτός ο χρόνος, ο πολύτιμος χρόνος που για να τον «κερδίσει» ο λαός τον πλήρωσε και τον πληρώνει με το αίμα του, δεν είναι ανεξάντλητος. Και δεν πρέπει να πάει χαμένος. Μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί τώρα. Για την οργάνωση και την αντεπίθεσή του.
 Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Νόαμ Τσόμσκι: ο φασισμός του οικονομικού συστήματος


 Για την Ελλάδα της κρίσης, τους οίκους αξιολόγησης, τη Goldman Sachs, την σχέση Ελλάδας- Τουρκίας και πολλά ακόμα θέματα μίλησε ο  Νόαμ Τσόμσκι.

-Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Έτσι μας λένε. Όμως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό;
«Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνουν αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι’ αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
-Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας;
«Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν “αγορές”, δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
-Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος;
«Ήδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν “δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος” και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα»
-Πιστεύετε, παρ’ όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς;
«Ναι, παρ’ ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι’ αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: “Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα”. Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο. Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».
-Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;
«Είναι το οικονομικό σύστημα “στυγνή ληστεία”».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα…
«Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε “κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής”. Ακριβώς όπως η Μαφία! Όπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ’ τα πάρουν πίσω».
-Αρα η ανυπακοή και η μη πληρωμή του χρέους μας είναι η πρότασή σας;
«Προσέξτε. Η ανυπακοή πολλές φορές θέλει ψυχραιμία και υπομονή. Και κυρίως να βρείτε τον τρόπο που σας ταιριάζει».
-Το ίδιο σύστημα, όμως, δεν επιβάλλεται και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες;
«Βεβαίως. Από τα πρώτα χρόνια του Ρίγκαν και ως σήμερα, πάρα πολλές φορές έχουν κληθεί οι αμερικανοί πολίτες να πληρώσουν τα κεφάλαια τραπεζών που χάθηκαν σε επενδυτικά ρίσκα που πήραν οι ίδιες εντός και εκτός ΗΠΑ. Αυτό, προσέξτε, δεν θα συνέβαινε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά συμβαίνει στο δικό μας οικονομικό σύστημα, διότι απλώς είναι “γκανγκστερικό”. Μάλιστα υπάρχει και όνομα για αυτό το σύστημα, ο Στίγκλιτζ θα σας έχει μιλήσει φαντάζομαι. Ονομάζεται “πολύ μεγάλο για να αποτύχει”. Αυτό περιγράφει στην ουσία την πολιτική “παροχής εξασφάλισης” από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία διασφαλίζει στις τράπεζες και στους επενδυτικούς οργανισμούς πως “ό,τι ρίσκο και να πάρετε, όταν το σύστημα καταρρεύσει και δεν θα μπορείτε να πάρετε άλλα λεφτά, θα σας τα δώσουμε εμείς από τα χρήματα των φορολογουμένων”. Παρεμπιπτόντως, το σύστημα καταρρέει κάθε τόσο».
-Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το “γκανγκστερικό σύστημα”, αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι’ αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του ’70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».
-Και εμείς οι πολίτες, όμως, δεν αντιδράσαμε καθόλου και τα αποδεχτήκαμε όλα αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας.
«Μα δεν τα έχουμε αποδεχτεί! Δεν μας δόθηκε καμία επιλογή και καμία εναλλακτική. Δεν μας ρώτησε κανένας: “Σας αρέσει το ΔΝΤ;”. Εμένα δεν με ρώτησε κανένας, εσάς; Απλώς το σχεδίασαν και μας το επέβαλαν».
-Γι’ αυτό η Goldman Sachs, ας πούμε, αν και βασική υπεύθυνη της κρίσης, βγάζει ακόμη τεράστια κέρδη;
«Ακριβώς. Αν και είναι βασικοί υπεύθυνοι και από τους αρχιτέκτονες της κρίσης, τα πάνε μια χαρά, με τεράστιους μισθούς και με μπόνους. Αυτό συμβαίνει επειδή απλώς ανήκουν στο σύστημα που προανέφερα. Η Goldman Sachs τώρα είναι πλουσιότερη από ποτέ. Αλλά ο κόσμος δεν εστιάζει σε γεγονότα όπως αυτό, διότι η προπαγάνδα αναζητεί και βρίσκει άλλους “υπεύθυνους” να κατηγορήσει. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, όμως, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι να στοχοποιείς διάφορες κοινωνικές ομάδες».
-Η στοχοποίηση, όμως, συμβαίνει και από τις δύο πλευρές. Και από το κράτος προς κάποιους, αλλά και από τους πολίτες προς κάποιους άλλους. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Υπάρχει «καλή» στοχοποίηση;
«Όχι βέβαια. Προσέξτε τι γίνεται. Από την πλευρά του κράτους έχουμε ορισμένους ιδιαίτερα εύκολους στόχους, όπως είναι για παράδειγμα οι δάσκαλοι και η Παιδεία γενικότερα. Από την πλευρά του πληθυσμού τώρα, έχουμε τον εύκολο στόχο, που είναι οι αλλοδαποί, και στην Ευρώπη εξαπλώνεται ανησυχητικά το φαινόμενο της μετανάστευσης. Στην Ουγγαρία με το νεοφασιστικό κόμμα Τζομπίκ, στην Αγγλία με το Βρετανικό Εθνικό Μέτωπο και την Αγγλική Αμυντική Λίγκα. Και αν σας ακούγεται ανακουφιστικό ότι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης τα ακροδεξιά ρατσιστικά κόμματα παίρνουν κάτω από 10%, μην ξεχνάτε ότι το 1928 στη Γερμανία το Ναζιστικό Κόμμα είχε πάρει κάτω από 3%. Πέρυσι βγήκε στη Γερμανία το βιβλίο του Τίλο Σαραζίν “Η Γερμανία καταργεί τον εαυτό της”, στο οποίο ισχυρίζεται ότι οι μετανάστες καταστρέφουν τη χώρα. Έγινε μπεστ σέλερ. Η δε καγκελάριος Μέρκελ, παρ’ ότι καταδίκασε το βιβλίο, δήλωσε ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει τελικά αποτύχει. Οι Τούρκοι και οι Άραβες που τους έκαναν εισαγωγή για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά “απέτυχαν”, δηλαδή, να γίνουν ξανθοί και γαλανομάτηδες, κανονικοί άριοι…».
-Υπάρχει πάντως το παράδοξο σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής ηρεμίας οι άνθρωποι να επιλέγουν τον καπιταλισμό και να θυμούνται όλα τα κακά του σοσιαλισμού. Όταν όμως έρχεται η οικονομική κρίση, τότε βρίζουν τα κακά του καπιταλισμού και μνημονεύουν τα καλά του σοσιαλισμού. Είναι λίγο ανόητο αυτό. Πώς γίνεται να αλλάξει;
«Αυτό είναι και το ένα και μοναδικό μήνυμα που πραγματικά έχω να δώσω. Δεν είναι συνταγή και πρέπει ο καθένας να το καταφέρει μόνος του: Χρησιμοποιήστε την κοινή λογική».
Με αυτό που λέτε ελπίζετε να βελτιώσετε τον κόσμο;
«Δεν θέλω να βελτιώσω τον κόσμο, θέλω οι άνθρωποι να τον βελτιώσουν».

*Τη συνέντευξη πήρε ο Μάκης Προβατάς και δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑgazino στις 16 Οκτωβρίου 2011.

.

Η τραγωδία των λαών .


Του Γιώργου Ουρσουζίδη
Την τελευταία διετία όποιος επιχειρήσει να διαβάσει μία απλή εφημερίδα ή να παρακολουθήσει κάποιο δελτίο ειδήσεων, εύκολα θα διαπιστώσει πως χρειάζεται να είναι πτυχιούχος οικονομικού πανεπιστημίου για να βγάλει άκρη και να καταλάβει τι θέλει να πει ο ποιητής. Τα πράγματα γίνονται τραγικά όταν οι «γίγαντες» της δημοσιογραφίας των «μεγάλων» καναλιών κυριολεκτικά ψήνουν το μυαλό μας, υπηρετώντας την σκοπιμότητα και τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Πριν μερικούς μήνες λοιπόν, βρέθηκα ξανά σε ένα πολύ καλό  βιβλιοπωλείο, στο Μπλαγκόεβγραντ της Βουλγαρίας, έπεσε στα χέρια ένα βιβλίο που εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να κατανοήσω και να μεταφέρω την όποια αλήθεια κρύβει, και κρύβει πολλές και πικρές. Ο συγγραφέας του βιβλίου Philipp Bagus γεννημένος στο Metingen της Γερμανίας μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον - από τη χώρα της frau Merkel βλέπετε  - σπουδαγμένος στη Μαδρίτη με καθηγητή τον Jesus Huerta de Soto από την Ισπανία, ότι καλύτερος συνδυασμός δηλαδή, η ατμομηχανή της Ε.Ε. απo την μια και  με μια χώρα των PIIIGS απo τήν άλλη, ίσως η πιο σοβαρή. Διαβάζοντας τον πρόλογο του βιβλίου πείσθηκα ότι κρατώ κάτι πολύτιμο, έτσι αποφάσισα να το διαβάσω να το μεταφράσω και επιλέγοντας από τα κεφάλαια του, ό,τι θεωρώ σημαντικότερο, να το δημοσιοποιήσω σχολιάζοντάς το. Νομίζω αξίζει τον κόπο.
 «Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ» του Philipp Bagus master της οικονομίας του Universidad Rey Juan Carlos της Μαδρίτης. 
Πρόλογος του βιβλίου, από τον  Jesus Huerta de Soto καθηγητού του Universidad   Rey Juan Carlos της Μαδρίτης.   
Η σημερινή κρίση, με τα εθνικά δημόσια χρέη, είναι αποτέλεσμα της πιστωτικής επέκτασης του Ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Στις αρχές του  21ου αιώνα οι χώρες της περιφέρειας της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης – Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία – βιώνουν την πιστωτική επέκταση, εξαιτίας της οποίας το επίπεδο των επιτοκίων πέφτει σημαντικά.  Η πιστωτική επέκταση αυτή είναι συνδεδεμένη , τόσο με την κάθετη πτώση του αναμενόμενου πληθωρισμού, όσο και με το αναλαμβανόμενο επενδυτικό ρίσκο (ασφάλιστρο κινδύνου). Η πτώση αυτή οφείλεται στο prestige  της νεοϊδρυθείσας Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σαν πιστό αντίγραφο της Γερμανικής «budensbank».  Το επενδυτικό ρίσκο περιορίζεται τεχνητά, εξαιτίας της προσδοκώμενης στήριξης από τα ισχυρά κράτη-μέλη. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι ένα απολύτως τεχνητό περιβάλλον ευημερίας (Μπουμ). Παρουσιάζονται οι λεγόμενες «Φούσκες» της αγοράς, με τιμές διάφορες από την πραγματική τους αξία , όπως για παράδειγμα οι τιμές των ακινήτων στην Ισπανία.
Τα νεοκδοθέντα χρήματα πλημυρίζουν τις χώρες της περιφέρειας της  Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου χρηματοδοτούν την υπερκατανάλωση και τις λάθος επενδύσεις, κυρίως στον ήδη διογκωμένο τομέα της  αυτοκινητοβιομηχανίας και των κατασκευών. Το ίδιο χρονικό διάστημα η πιστωτική επέκταση, βοηθά την χρηματοδότηση και την διεύρυνση οικονομιών, εξαιρετικά ασταθών «κρατών της ευημερίας».
Το 2007 άρχισαν να εμφανίζονται τα μικροοικονομικά αποτελέσματα, ανατρέποντας την πορεία της «ανάπτυξης» (μπουμ), που στηρίζονταν στην τεχνική χρηματοδότηση της πιστωτικής επέκτασης και όχι σε φυσικά αποθέματα πραγματικών αποταμιεύσεων.
Οι τιμές των μέσων παραγωγής (εμπορεύματα – μισθοί) αρχίζουν να ανεβαίνουν. Τα επιτόκια επίσης αυξήθηκαν εξαιτίας της  πίεσης του πληθωρισμού, γεγονός το οποίο ανάγκασε την Ε.Κ.Τ. να ελαττώσει τον βηματισμό της πιστωτικής επέκτασης.
Εν τέλει οι τιμές των καταναλωτικών αγαθών άρχισαν να αυξάνονται σε σχέση με τις τιμές των μέσων παραγωγής (κόστος παραγωγής). Γίνονταν όλο και πιο κατανοητό ότι, εξαιτίας της έλλειψης πραγματικών - φυσικών αποταμιεύσεων, ένα μεγάλος αριθμός επενδύσεων δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένες, πολλές από αυτές τις επενδύσεις υλοποιήθηκαν στον κατασκευαστικό τομέα. Ο πιστωτικός τομέας αρχίζει να αισθάνεται την πίεση, την στιγμή κατά την οποία  οι υποθήκες αντικαθίστανται με αξιόγραφα (τίτλους), τα οποία εν τέλει άμεσα ή έμμεσα, κυριάρχησαν στην εξισορρόπηση των οικονομικών δομών, (καταλήγοντας πού αλλού, στα κιτάπια των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων!). Η πίεση φτάνει στο απόγειό της με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας «Lemans Brothers», η οποία επέφερε ανεπανάληπτο πανικόστις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Αντί να αφήσουν τις δυνάμεις της αγοράς να δράσουν ελεύθερα, οι κυβερνήσεις δυστυχώς αναμείχθηκαν στην αναγκαία και αναπόφευκτη διαδικασία προσαρμογής («διόρθωση» της αγοράς) . Ακριβώς αυτή η απαράδεκτη - καταστροφική παρέμβαση, όχι μόνο εμπόδισε στην πιο γρήγορη και γενικότερη αποκατάσταση της αγοράς, αλλά επέφερε και σαν παράπλευρο αποτέλεσμα, την κρίση των κρατικών δανείων (δημόσιου χρέους) την Άνοιξη του 2010. Οι κυβερνήσεις επιχείρησαν να βάλλουν «πλάτη» στους ήδη διογκωμένους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, αυξάνοντας επιπλέον τις δαπάνες προς αυτούς, πληρώνοντας αδικαιολόγητες επιδοτήσεις σε όσους επιθυμούσαν να αποκτήσουν νέα αυτοκίνητα, ώστε να στηρίξουν την αυτοκινητοβιομηχανία και ταυτόχρονα ξεκίνησαν σχεδιασμούς «Φαραωνικών» υπερκατασκευών, προκειμένου να  βοηθήσουν τον κατασκευαστικό τομέα, όπως και τον πιστωτικό τομέα των τραπεζών ώστε να υλοποιηθούν οι χρηματοδοτήσεις. Ακόμη περισσότερο, οι κυβερνήσεις υποστήριξαν και απευθείας τον τομέα των χρηματοδοτήσεων εγγυώμενες για τις υποχρεώσεις του, εθνικοποίησαν τράπεζες, αγοράζοντας μέρος των δραστηριοτήτων τους ή μέρος των μετοχών τους.
Την ίδια χρονική περίοδο, εξαιτίας των «ρυθμίσεων» στην αγορά εργασίας, η ανεργία εκτοξεύθηκε στα ύψη. Τα έσοδα των  κυβερνήσεων από τους φόρους και από την κοινωνική ασφάλιση κατρακύλησαν απότομα προς τα κάτω. Τα έξοδα αντίθετα, για την στήριξη των ανέργων αυξήθηκαν ραγδαία. Οι φόροι, οι οποίοι είχαν τεχνητά διογκωθεί στους τομείς των τραπεζών, των κατασκευών και στην αυτοκινητοβιομηχανία στους καιρούς της «ευημερίας» του μεγάλου Μπουμ, τώρα πλέον έχουν σχεδόν εξαφανισθεί. Εξαιτίας της κάθετης πτώσης των εσόδων και των διαρκώς αυξανομένων εξόδων , το έλλειμμα και τα δάνεια των κυβερνήσεων διογκώθηκαν υπερβολικά. Αυτό ήταν το άμεσο αποτέλεσμα από την αντίδραση των κυβερνήσεων ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης, η οποία προκλήθηκε από το Μπουμ, πίσω από το οποίο δεν υπήρχαν πραγματικά αποθεματικά κεφάλαια, φυσικών αποταμιεύσεων.
Η περίπτωση της Ισπανίας είναι η πλέον ενδεικτική. Η Ισπανική κυβέρνηση επιχορηγεί την αυτοκινητοβιομηχανία, των τομέα των κατασκευών και τις τράπεζες, οι οποίες είχαν σημαντικά διευρύνει την δραστηριότητα τους τον καιρό της πιστωτικής επέκτασης την περίοδο της οικονομικής έκρηξης (Μπουμ), ταυτόχρονα εξαιτίας της ακαμψίας στην  αγορά εργασίας η ανεργία αγγίζει το 20%. Το έλλειμμα που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο, αρχίζει να τρομάζει τις αγορές και τα άλλα κράτη – μέλη της Ε.Ε., τα οποία εν τέλει κατάφεραν να υποχρεώσουν την Ισπανική κυβέρνηση να ανακοινώσει κάποια ημίμετρα δημοσιοοικονομικής πειθαρχίας (λιτότητας), μόνο και μόνο για να μπορεί να συνεχίζει να δανείζεται.
Στην περίπτωση αυτή το κοινό νόμισμα παρουσίασε ένα από τα «πλεονεκτήματά» του. Χωρίς το ευρώ η Ισπανική κυβέρνηση, σχεδόν με απόλυτη βεβαιότητα, θα ήταν υποχρεωμένη να υποτιμήσει το νόμισμά της, όπως ακριβώς έκανε το 1993, όταν ξεκίνησε να τυπώνει χρήματα ώστε να μειώσει το έλλειμμά της. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να επιφέρει επανάσταση στην  δομή των τιμών της χώρας και αναπόφευκτα θα οδηγούσε στην περαιτέρω οικονομική κατάρρευση των Ισπανών, από το γεγονός και μόνον, ότι οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων θα είχαν πετάξει στους ουρανούς. Εκτός αυτού με την υποτίμηση η κυβέρνηση θα μπορούσε να συνεχίσει να ξοδεύει χωρίς καμία απολύτως διαρθρωτική μεταρρύθμιση στην οικονομία. Με το ευρώ σαν  εθνικό νόμισμα η Ισπανία και οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν μπορεί να υποτιμήσει το συνάλλαγμα της ή απευθείας να τυπώσει χρήμα, ώστε να πληρώσει τα χρέη της. Στην περίπτωση αυτή, οι κυβερνήσεις θα ήταν υποχρεωμένες να εφαρμόσουν μέτρα δημοσιοοικονομικής πειθαρχίας και να υλοποιήσουν οικονομικές μεταρρυθμίσεις,  μετά από πίεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή από χώρες μέλη όπως η Γερμανία. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος είναι δυνατόν να εξελιχθεί  το δεύτερο σενάριο για το μέλλον, το οποίο εξετάζεται στο βιβλίο του Philipp Bagus.
Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης θα μπορούσε να αναθεωρηθεί και επιβληθεί. Κατά συνέπεια, οι κυβερνήσεις τηςΟικονομικής Νομισματικής Ένωσης θα πρέπει να συνεχίσουν και να εντείνουν τα μέτρα λιτότητάς και τις μεταρρυθμίσεις προκειμένου να συμμορφωθούν με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Κάτω από την πίεση συντηρητικών χωρών όπως η Γερμανία, το σύνολο της Οικονομικής Νομισματικής Ένωσης θα ακολουθήσει τον δρόμο των παραδοσιακών πολιτικών για την αντιμετώπιση κρίσεων με περικοπές δαπανών.
Σε αντίθεση με την ΟΝΕ, οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν την Κεϋνσιανή συν-
ταγή για την αντιμετώπιση περιόδων ύφεσης. Σύμφωνα με την Κεϋνσιανή θεώρηση, κατά τη διάρκεια της κρίσης η κυβέρνηση πρέπει να υποκαταστήσει την πτώση της «συνολικής ζήτησης» αυξάνοντας τις δαπάνες της. Οι ΗΠΑ αρχίζουν να δαπανούν σε βάρος του ελλείμματος και εφαρμόζουν εξαιρετικά σπάταλη νομισματική πολιτική ώστε να πετύχουν «ιπτάμενο start» στην οικονομία. Ίσως μια από τις ευεργετικές επιδράσεις του ευρώ ήταν ότι,  «έσφιξε» όλη την Ευρωζώνη  και  επέβαλε  την  πειθαρχία σε όλα τα μέλη της.
Έχω ισχυριστεί στο παρελθόν ότι το ενιαίο νόμισμα είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, δεδομένου ότι, καθορίζει τις συναλλαγματικές ισοτιμίες στην Ευρώπη και συνεπώς θέτει τέλος στο νομισματικό εθνικισμό και το χάος των μεταβαλλόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών που τις «επεξεργάζονται» κατά το δοκούν οι κυβερνήσεις, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης.
Ο αγαπητός μου συνάδελφος Philipp Bagus με είχε προκαλέσει πάνω στη μάλλον
θετική μου γνώμη για το ευρώ από τότε που ήταν μαθητής στην τάξη μου, δείχνοντας σωστά τα πλεονεκτήματα του ανταγωνισμού μεταξύ των ισοτιμιών. Το βιβλίο του,
«Η Τραγωδία του Ευρώ», αποτελεί βαθυστόχαστη έκθεση   των επιχειρημάτων του εναντίον του ευρώ. Αν και το ενιαίο νόμισμα καταργεί τον νομισματικό εθνικισμό στην Ευρώπη από θεωρητική άποψη, το ερώτημα είναι: πόσο σταθερό είναι το ενιαίο νόμισμα στην πραγματικότητα; Ο Bagus ασχολείται με αυτό το ερώτημα από δύο οπτικές γωνίες, παρέχοντας ταυτόχρονα τα δύο σημαντικά επιτεύγματα και συνεισφορές αυτού του βιβλίου:
Μια ιστορική ανάλυση της προέλευσης του ευρώ και μια θεωρητική ανάλυση της λειτουργίας και των μηχανισμών στη βάση του συστήματος της Ο.Ν.Ε.  
Και οι δύο αναλύσεις δείχνουν την ίδια κατεύθυνση. Στην ιστορική ανάλυση,ο Bagus ασχολείται με την προέλευση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Αποκαλύπτει τα συμφέροντα των εθνικών κυβερνήσεων, των πολιτικών και των τραπεζιτών με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που εφαρμόζει ο Rothbard σε σχέση με την προέλευση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve System) στο «Κατηγορητήριο κατά της Fed».
Στην πραγματικότητα, το βιβλίο θα μπορούσε κατ’ αναλογία να είχε τίτλο «Κατηγορητήριο κατά της ΕΚΤ».
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα πολιτικά συμφέροντα, τη δυναμική και τις συνθήκες που οδήγησαν στην εισαγωγή του ευρώ, γίνεται ξεκάθαρο, ότι το ευρώ ίσως ήταν στην πραγματικότητα, ένα βήμα στη λάθος κατεύθυνση: ένα βήμα προς ένα πανευρωπαϊκό πληθωριστικό νόμισμα, προορισμένο να εκτοπίσει τους περιορισμούς που ο ανταγωνισμός και η συντηρητική νομισματική πολιτική της Bundesbank είχαν επιβάλει προηγουμένως.
Η θεωρητική ανάλυση του Bagus, υπογραμμίζει τους  πληθωριστικούς σκοπούς και τις ορέξεις του Ευρωσυστήματος ακόμα πιο καθαρά. Αυτό το σύστημα αποκαλύπτεται  ως ένα αυτοκαταστροφικό δημιούργημα, που οδηγεί σε μαζική αναδιανομή στα όρια της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης , που υποκινεί  τις κυβερνήσεις για να χρησιμοποιούν την ΕΚΤ σαν εργαλείο για να χρηματοδοτούν τα ελλείμματά τους.
Ο συγγραφέας καταδεικνύει, πως η έννοια «Τραγωδία της κοινής ιδιοκτησίας», την οποία είχα εφαρμόσει στην περίπτωση του τραπεζικού συστήματος κλασματικών (μερικών) αποθεμάτων, ισχύει και για το Ευρωσύστημα, όπου οι διαφορετικές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μπορούν να εκμεταλλευτούν την αξία του ενιαίου νομίσματος.
Χαίρομαι που αυτό το βιβλίο είναι διαθέσιμο στο κοινό.
Το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου εξαρτάται από την κατανόηση της
νομισματικής θεωρίας και των δράσεων των νομισματικών ιδρυμάτων.
Αυτό το βιβλίο είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την κατανόηση της ιστορίας του ευρώ και του διεστραμμένου θεσμικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε.
Ελπίζω  πως θα βοηθήσει στο να ανατραπεί η επικρατούσα τάση, και να στραφούμε  προς ένα σταθερό νομισματικό σύστημα στην Ευρώπη και παγκοσμίως.

Jesus Huerta de Soto
Χρήσιμες έννοιες και θεσμοί.
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  ή  το μεγάλο πλυντήριο της Ευρώπης: Μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, έχοντας την αρμοδιότητα της ρύθμισης της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος.
Goldman Sachs  : είναι μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο διεθνείς τράπεζες επενδύσεων τραπεζικών τίτλων, ομολόγων, κινητών αξιών, διαχείρισης επενδυτικών χαρτοφυλακίων ή άλλων περιουσιακών στοιχείων, οικονομικών συμβούλων και εκτιμητών εξαγορών - συγχωνεύσεων και μ΄ ένα πλήθος άλλων χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Πελάτες της εταιρείας αυτής είναι κυρίως μεγάλες εταιρείες, κρατικές και ιδιωτικές, κυβερνήσεις χωρών αλλά και ιδιώτες. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο οικονομικό παράγοντα στο χώρο της οικονομικής διαχείρισης.
Πιστωτική επέκταση : Πλημμύρισμα της αγοράς με χρήμα, σε οποιαδήποτε επιχειρηματική – οικονομική δραστηριότητα, εδώ χωρίς υπόβαθρο και προοπτική βιώσιμης ανάπτυξης.
Μπουμ : Τεχνητό περιβάλλον ευημερίας, επενδυτικών ευκαιριών και εύκολου κέρδους , με σαθρό υπόβαθρο.
Υπερκατανάλωση : Είναι ένα κυρίαρχο στοιχείο της εποχής μας, απόκτηση αγαθών χωρίς καμιά χρηστική αξία, που όμως τα πληρώνουμε δίκην φόρου βλακείας, επειδή επιτήδειοι μας πείθουν να τα αγοράσουμε.
Spread : Το Spread ουσιαστικά μετράει την διαφορά μεταξύ δύο πραγμάτων ή δύο τιμών. Στην περίπτωση της Ελληνικής οικονομία και της τρέχουσας επικαιρότητας, το Spread (αυτό που ανεβοκατεβαίνει καθημερινώς) αναφέρεται στην διαφορά των επιτοκίων με τα οποία δανείζεται η Ελλάδα σε σχέση με τα επιτόκια που πληρώνει η Γερμανία για τον δικό της δανεισμό.
Για παράδειγμα, αν η Γερμανία δανείζεται με 2% επιτόκιο και η Ελλάδα με επιτόκιο 5%, τότε: 5-2=3, δηλαδή το spread είναι 300 μονάδες βάσης. Ένα εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί η σύγκριση γίνεται με την Γερμανία και όχι με κάποια άλλη χώρα. Η Γερμανία έχει επιλεχθεί διότι θεωρείται η πιο σταθερή και ισχυρή οικονομία στην ευρωζώνη, συνεπώς η σύγκριση γίνεται με αυτήν.
CDS : Ανταλλαγή Κινδύνου Αθέτησης, είναι μια συμφωνία ότι ο πωλητής των CDS θα αποζημιώσει τον αγοραστή σε περίπτωση ενός δανείου με προεπιλογή αθέτησης υποχρέωσης. The buyer of the CDS makes a series of payments (the CDS "fee" or "spread") to the seller and, in exchange, receives a payoff if the loan defaultsΟ αγοραστής του CDS κάνει μια σειρά πληρωμών για τον πωλητή και, σε αντάλλαγμα, λαμβάνει μια πληρωμή, εάν τα δάνεια προκύψουν επισφαλή.
Με άλλα λόγια πρόκειται για στοίχημα, με τίμημα την ευημερία ή την καταστροφή μιας χώρας, την επιβίωση ή όχι των ανθρακωρύχων της Χιλής κ.λ.π. Τόσο απλά !!

Κλείνουν τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), κατεδαφίζουν την κοινωνική κατοικία.


Του Μάριου Κρητικού*
Μέρες τώρα, το κλίμα είναι βαρύ για τους εργαζόμενους της χώρας Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ σφαγιάζει τα εργασιακά δικαιώματα και συμφωνεί στην άμεση απόλυση 15.000 Δημοσίων Υπαλλήλων.
Παρ’ όλα αυτά όταν την Τετάρτη το μεσημέρι μαθεύτηκε ότι τηλεοπτικό κανάλι μετέδωσε την πληροφορία για το κλείσιμο των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ)και Εργατικής Εστίας πολλοί το θεώρησαν αστείο. Εκείνη την ώρα στις υπηρεσίες του (ΟΕΚ) υπογράφονταν εγκρίσεις επιδότησης ενοικίου, σε συμπολίτες μας που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, και διακηρύξεις διαγωνισμών για την κατασκευή Εργατικών Κατοικιών.
Οι πληροφορίες από την μεριά των διευθυντικών στελεχών του Υπουργείου Εργασίας, στους οποίους προσέφυγε ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων, ήταν ότι πρόκειται για ανυπόστατες φήμες. Μετά από αυτά ξεκίνησε η προσπάθεια καθησυχασμού...
Την Πέμπτη το πρωί, όμως, επιβεβαιώθηκε ότι στο νέο μνημόνιο προβλεπόταν η κατάργηση των δύο Οργανισμών. Ο ξεσηκωμός των εργαζομένων υπήρξε άμεσος και με την πίεση που άσκησε παρέσυρε το Σωματείο σε κατάληψη του κτιρίου διοίκησης του ΟΕΚ, του υπουργείου Εργασίας και σε δυναμικές ενέργειες πρωτόγνωρες για την μέχρι τότε πορεία και δράση του Σωματείου, που ελέγχεται απόλυτα από την ΠΑΣΚΕ.
 Τι έκανε ο ΟΕΚ
 Για την επιτυχία του αγώνα που έχει ξεκινήσει είναι απαραίτητο να αναδειχθεί το έργο του ΟΕΚ και οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους της χώρας από την τυχόν κατάργησή του.
Ο ΟΕΚ ιδρύθηκε το 1954 χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τις εισφορές των εργαζομένων (1%) και εργοδοτών (0,75%) και έχει αναπτύξει πλήθος δραστηριοτήτων, υπέρ των εργαζομένων, ώστε να θεωρείται η τράπεζά τους και ο εργολάβος τους. Από το 1954 έχει κατασκευάσει πάνω από 50.000 χιλιάδες κατοικίες σε όλη την Ελλάδα καλύπτοντας τις στεγαστικές ανάγκες των εργαζομένων στις Πρωτεύουσες των Νομών αλλά και σε περιοχές με συγκέντρωση εργατικού δυναμικού(Μεταλλεία Χαλκιδικής κ.α.). Δίκαια οι Τεχνικές Υπηρεσίες του θεωρούνται πρωτοπόρες, αν όχι μοναδικές, στον τομέα της οργανωμένης δόμησης σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα σε κάθε σεισμό χρηματοδοτεί τις επισκευές σεισμόπληκτων κατοικιών.
Σήμερα ο ΟΕΚ χρηματοδοτεί την κατασκευή 1.300 κατοικιών ενώ έχει στην κατοχή του έκταση, για μελλοντικές ανεγέρσεις οικισμών, 230 οικόπεδα με συνολική επιφάνεια 5.500 στρέμματα.
Χορηγούσε κάθε χρόνο, από δικά του κεφάλαια, περίπου 10.000 δάνεια για επισκευή κατοικιών, την τελευταία δεκαετία έχει επιδοτήσει περίπου 80.000 στεγαστικά δάνεια εργαζομένων και μόνο για την επιδότηση ενοικίου, των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, την ίδια περίοδο έχει καταβάλλει το ποσό του 1,13 δισ. ευρώ.
Όλα αυτά αποκλειστικά από τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων χωρίς καμία επιχορήγηση από τον Τακτικό Προϋπολογισμό.
Τυχόν κατάργησή του ΟΕΚ θα είχε τρομακτικές συνέπειες για τους εργαζόμενους:
- που έχουν πάρει στεγαστικά δάνεια, και οι τράπεζες θα τους απαιτούσαν άμεσα το ποσό της επιδότησης που σήμερα καταβάλλει ο ΟΕΚ
- που έχουν στην κατοχή τους κατοικία και δεν έχουν τον τίτλο ιδιοκτησίας (περίπου 16.000 οικογένειες) αφού δεν την έχουν αποπληρώσει ακόμη
- θα σταματούσε η κατασκευή των εν εξελίξει κατοικιών.
Η προσπάθεια και οι αγώνες των εργαζομένων θα είναι συνεχείς μέχρι την ανατροπή της απόφασης κατάργησης των δύο Οργανισμών και παλεύουν με όλους τους εργαζόμενους της χώρας. Σ’ αυτή την κινητοποίηση δυστυχώς είναι απούσα (!) η διοίκηση της ΓΣΕΕ η οποία όφειλε να εκφράσει δυναμικά την αντίδρασή της αφού η περιουσία των Οργανισμών είναι κυρίως περιουσία των εργαζομένων που εκπροσωπεί. Να τονίσουμε ότι όλα τα κτίρια που στεγάζονται τα Εργατικά Κέντρα είναι περιουσία της Εργατικής Εστίας.
Θέλουμε να εμποδίσουμε τη μεταφορά της περιουσίας του ΟΕΚ στις τράπεζες και στο ιδιωτικό κεφάλαιο, να συνεχίσει την κατασκευή των  κατοικιών προς όφελος των εργαζομένων, η περιουσία του να παραμείνει στην κατοχή των εργαζομένων. Για το λόγο αυτό καλούν όλα τα Εργατικά Κέντρα των νομών να συμβάλουν στην κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών τη ΓΣΕΕ να σταματήσει να κρύβεται και για τον υπουργό Εργασίας (;) μόνο τούτο.
Α, τι ωφελεί, χωμένος
μέχρι το λαιμό στη λάσπη, να κρατάς
τα νύχια των χεριών σου καθαρά;

* Ο Μάριος Κρητικός είναι μέλος του Δ.Σ. Εργαζομένων ΟΕΚ.

Δημιουργείστε ένα εικαστικό έργο με συσκευασμένα τρόφιμα...


Προκήρυξη 1ου διεθνούς εικαστικού διαγωνισμού FeedHope.
Ο Δήμος Κορδελιού-Ευόσμου, ο φορέας ΔΗ.Κ.Ε.Κ.Ε (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου) και το διαδικτυακό περιοδικό www.decobook.gr διοργανώνουν τον πρώτο διεθνή εικαστικό διαγωνισμό FeedHope.
Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε κάθε είδους εικαστικό δημιουργό  (ζωγράφο, γλύπτη, γραφίστα, φωτογράφο, αρχιτέκτονα, βίντεο-καλλιτέχνη, χειροτέχνη, εικονογράφο, κλπ).
Το βασικό υλικό με το οποίο θα πρέπει να δουλέψει ο καλλιτέχνης είναι τα τρόφιμα. Και μάλιστα τα συσκευασμένα τρόφιμα, έτσι ώστε μετά το τέλος του διαγωνισμού να μπορούν να δοθούν σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.  Με άλλα λόγια, οι  συμμετέχοντες καλούνται να δημιουργήσουν ένα εικαστικό έργο πάνω σε συσκευασμένα τρόφιμα ή χρησιμοποιώντας συσκευασμένα τρόφιμα ενώ στη συνέχεια το βασικό υλικό, δηλαδή τα τρόφιμα, θα πρέπει να μπορούν να καταναλωθούν.
Ενδεικτικά παραδείγματα τροφίμων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν
 Κονσέρβες
 Ξηρά τροφή (πχ, μπισκότα, παξιμάδια)
Όσπρια
Ζυμαρικά
Υγρά (λάδι, μέλι, κρασί)
Παιδικές τροφές σε σκόνη
Γλυκίσματα για παιδιά
Αλεύρι, ζάχαρη
Τα τρόφιμα πρέπει να έχουν ημερομηνία λήξης μεγαλύτερη του 1 έτους και να παραδοθούν συσκευασμένα.
Το θέμα δεν περιορίζεται σε κάποια συγκεκριμένη μορφή τέχνης και ενδεικτικά μπορεί να περιλαμβάνει:
         Ζωγραφική, γραφιστική η άλλη επέμβαση πάνω σε μία ή περισσότερες  συσκευασίες τροφίμων. Οποιαδήποτε επέμβαση πάνω στη συσκευασία, θα πρέπει να εξασφαλίζει ότι το τρόφιμο στο εσωτερικό θα παραμένει αναλλοίωτο και κατάλληλο προς κατανάλωση μετά την αφαίρεση της συσκευασίας.
        Assemblage ή εικαστική εγκατάσταση με ένα ή περισσότερα συσκευασμένα τρόφιμα.
        Φωτογράφηση ή video art όπου θα απεικονίζονται ένα ή περισσότερα τρόφιμα.
        Οποιοδήποτε άλλο είδος εικαστικής έκφρασης όπου  η βασική «πρώτη ύλη» πρέπει να είναι τα συσκευασμένα τρόφιμα.
Σε κάθε περίπτωση τα συσκευασμένα τρόφιμα (η μέρος αυτών) που περιέχονται στο  εικαστικό έργο (είτε ως πραγματικά αντικείμενα είτε ως απεικόνιση) θα πρέπει να μπορούν να δοθούν προς κατανάλωση. Αυτό σημαίνει, ότι αρκετά εικαστικά έργα θα είναι εφήμερα και αναγκαστικά θα “καταστραφούν” όταν το τρόφιμο θα πρέπει να καταναλωθεί.
Επιμέλεια και θεωρητική υποστήριξη: Χρύσα Ξουβερούδη (ιστορικός τέχνης)

Α. ΒΡΑΒΕΙΑ / ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Θα βραβευθούν τα τρία πρώτα έργα με τα εξής χρηματικά έπαθλα:
1ο Βραβείο 1000 ευρώ
2ο βραβείο 600 ευρώ
3ο βραβείο 400 ευρώ
Ενώ θα απονεμηθούν και τρεις τιμητικοί έπαινοι.
Η κριτική επιτροπή θα αποτελείται από πέντε μέλη (2 εικαστικούς,  2 μέλη του δημοτικού συμβουλίου και 1 θεωρητικό της τέχνης). Όλα τα έργα θα εκτεθούν σε εκθεσιακό χώρο του δήμου και στη διάρκεια της έκθεσης θα γίνει και η βράβευση από την επιτροπή.
Β. ΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΜΕΡΟΣ
Οι διαγωνιζόμενοι θα πρέπει να είναι ενήλικες.
Οι διαγωνιζόμενοι μπορούν να συμμετέχουν είτε ατομικά είτε ομαδικά
Κάθε μορφή εικαστικής τέχνης γίνεται δεκτή (ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, assemblage, video art, χαρακτική, γραφιστική, κλπ).
Γ. ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΦΑΚΕΛΟΣ (Η ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΚΟΥΤΙ) ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Αν συμμετέχετε με  Βίντεο-τέχνη
1) Το CD/DVD με το βίντεο (μέγιστη διάρκεια 15 λεπτά)
2) Την αίτηση συμμετοχής
3) Τα τρόφιμα ή μέρος των τροφίμων που εμφανίζονται στο βίντεο. Τα τρόφιμα πρέπει να είναι συσκευασμένα.
4) Έως 3 εικόνες (στιγμιότυπα) από το βίντεο, εκτυπωμένες. Οι εκτυπώσεις πρέπει να έχουν καλή ποιότητα και να είναι    κατάλληλες για έκθεση. Προτεινόμενο μέγεθος Α3.
5) Έως 10 στιγμιότυπα από το βίντεο σε ψηφιακή μορφή. Οι εικόνες πρέπει να έχουν πολύ καλή ανάλυση (Τύπος αρχείου:   jpeg. Ανάλυση: 300 dpi)
Αν συμμετέχετε με φωτογραφία
1) Τη φωτογραφία εκτυπωμένη. Η εκτύπωση πρέπει να έχει καλή ποιότητα και να είναι κατάλληλη για έκθεση. Προτεινόμενο μέγεθος Α3.
2) Τη φωτογραφία σε ψηφιακή μορφή (σε CD/ DVD). Οι εικόνες πρέπει να έχουν πολύ καλή ανάλυση (Τύπος αρχείου: jpeg. Ανάλυση: 300 dpi)
2) Την αίτηση συμμετοχής
3) Τα τρόφιμα ή μέρος των τροφίμων που «περιέχονται» στο έργο. Τα τρόφιμα πρέπει να είναι συσκευασμένα.
Αν συμμετέχετε με εικαστικό  έργο, το οποίο δεν είναι δυνατόν να εκτεθεί στο συγκεκριμένο χώρο της έκθεσης (πχ. το έργο αφορά μια εφήμερη εγκατάσταση )
1) Έως 3 φωτογραφίες που να αποτυπώνουν το έργο, εκτυπωμένες. Η εκτύπωση πρέπει να έχει καλή ποιότητα και να είναι κατάλληλη για έκθεση. Προτεινόμενο μέγεθος Α3.
2) Έως 10 φωτογραφίες που να αποτυπώνουν το έργο, σε ψηφιακή μορφή. Οι εικόνες πρέπει να έχουν πολύ καλή ανάλυση (Τύπος αρχείου: jpeg. Ανάλυση: 300 dpi)
3) Την αίτηση συμμετοχής
4) Τα συσκευασμένα τρόφιμα ή μέρος των τροφίμων που «περιέχονται» στο έργο.
Αν συμμετέχετε με εικαστικό έργο, το οποίο δεν είναι δυνατόν να αποσταλεί αυτούσιο (πχ. αφορά μια εγκατάσταση που απαιτεί συναρμολόγηση)
Σε αυτήν την περίπτωση ο συμμετέχων θα πρέπει:
-         Είτε να αποστείλει στους διοργανωτές σαφείς οδηγίες και φωτογραφίες (ώστε να μπορέσει να εγκατασταθεί το έργο στον εκθεσιακό χώρο από τους διοργανωτές). Μετά την έκθεση και τη βράβευση τα συσκευασμένα τρόφιμα θα αποσπαστούν ώστε  να δοθούν σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.
-          Είτε ο ίδιος ο συμμετέχων να παραβρεθεί στο χώρο της έκθεσης (σε καθορισμένη ημερομηνία) ώστε να το εγκαταστήσει ο ίδιος.  Μετά την έκθεση και τη βράβευση τα συσκευασμένα τρόφιμα θα αποσπαστούν ώστε  να δοθούν σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.
-          Είτε να αποστείλει 3 φωτογραφίες που να αποτυπώνουν το έργο, εκτυπωμένες. Η εκτύπωση πρέπει να έχει καλή ποιότητα και να είναι κατάλληλη για έκθεση. Προτεινόμενο μέγεθος Α3. Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει επίσης να αποστείλει τα συσκευασμένα τρόφιμα ή μέρος των τροφίμων που «περιέχονται» στο έργο.
Επίσης θα πρέπει να αποστείλει
1) Έως 10 φωτογραφίες που να αποτυπώνουν το έργο, σε ψηφιακή μορφή. Οι εικόνες πρέπει να έχουν πολύ καλή ανάλυση (Τύπος αρχείου: jpeg. Ανάλυση: 300 dpi)
2) Την αίτηση συμμετοχής
Αν συμμετέχετε με οποιοδήποτε άλλο έργο (ζωγραφικής, γραφιστικής, γλυπτικής, χαρακτικής, κλπ)
1) Έως 10 φωτογραφίες που αποτυπώνουν το έργο, σε ψηφιακή μορφή. Οι εικόνες πρέπει να έχουν πολύ καλή ανάλυση. Τύπος αρχείου: jpeg. Ανάλυση: 300 dpi.
2) Την αίτηση συμμετοχής
3) Το ίδιο το έργο το οποίο θα εκτεθεί αυτούσιο. Μετά την έκθεση και τη βράβευση τα συσκευασμένα τρόφιμα θα αποσπαστούν ώστε  να δοθούν σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.
Σημείωση: Καθώς ο σκοπός των διοργανωτών είναι να ενθαρρύνουν όσους περισσότερους καλλιτέχνες γίνεται και να συγκεντρώσουν τρόφιμα για τους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, δεν υπάρχει περιορισμός στην καλλιτεχνική έκφραση. Έτσι γίνονται δεκτοί και συνδυασμοί των παραπάνω κατηγοριών (για παράδειγμα φωτογραφία με εγκατάσταση). Αρκεί τα έργα να «περιέχουν» κάποια συσκευασμένα τρόφιμα.
Αν κάποιο εικαστικό έργο δεν εμπίπτει σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας στο info@decobook.gr ώστε σας δώσουμε οδηγίες αποστολής των έργων.
Συμμετοχή με περισσότερα του ενός έργα. 
Ο κάθε συμμετέχων μπορεί να συμμετέχει με περισσότερα του ενός έργα. Για κάθε έργο θα πρέπει να ετοιμαστεί και ξεχωριστός φάκελος συμμετοχής.
Δ. ΑΛΛΟΙ ΟΡΟΙ 
Τα έξοδα αποστολής και ασφάλειας των φακέλων και των έργων είναι ευθύνη των διαγωνιζομένων.
Οι διοργανωτές διατηρούν το δικαίωμα να τροποποιήσουν ή να πάρουν πρωτοβουλίες, που δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτούς τους όρους, για τη βελτίωση της διοργάνωσης.
Ε. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ 
Οι διαγωνιζόμενοι θα πρέπει να στείλουν μέχρι τις 6 Απριλίου 2012 το φάκελο (κουτί) συμμετοχής.
ΣΤ. ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΡΓΩΝ 
Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου
Μεγάλου Αλεξάνδρου 57,
Τ.Κ. 56224
Εύοσμος-Θεσσαλονίκης
Περισσότερες πληροφορίες και διευκρινήσεις για τις συμμετοχές:info@decobook.gr

«Γενίτσαροι και Μπούλες, σε πραγματικό χρόνο και τόπο»


Προκήρυξη 3ου Ανοικτού  Διαγωνισμού Φωτογραφίας από την Κοινωφελή Επιχείρηση Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος Δήμου Νάουσας (Κ.Ε.Π.Α.Π) σε συνεργασία με τα Εικαστικά Εργαστήρια.

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος Δήμου Νάουσας σε συνεργασία με τα Εικαστικά Εργαστήρια, στο πλαίσιο της Αποκριάς 2012 και του Δρώμενου «Γενίτσαροι και Μπούλες» προσκαλεί να συμμετέχετε στον 3ο Ανοικτό Διαγωνισμό Φωτογραφίας με τίτλο:
«Γενίτσαροι και Μπούλες, σε πραγματικό χρόνο και τόπο»

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή των ενδιαφερόμενων στο διαγωνισμό είναι οι φωτογραφίες (έως τρεις στον αριθμό) να ληφθούν κατά τις ημέρες της Αποκριάς (Τις Κυριακές 19  και 26 Φεβρουαρίου 2012) και στα σημεία της πόλης, που θα πραγματοποιείται το δρώμενο. Στις φωτογραφίες θα πρέπει να αποτυπώνονται εμφανώς στοιχεία τα οποία θα μαρτυρούν τη συγκεκριμένη διοργάνωση.

ΟΡΟΙ  ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
1.  Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να υποβάλουν μέχρι τρεις (3) φωτογραφίες έγχρωμες ή ασπρόμαυρες σε απλό φωτογραφικό χαρτί διαστάσεων 20Χ30 και σε ψηφιακή μορφή σε CD, (ανάλυση τουλάχιστον 300 ppi και μέγεθος 20Χ30 εκ.) συνοδευμένες απαραίτητα από την αίτηση συμμετοχής τους.
2.  Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να υποβάλουν τις συμμετοχές τους ταχυδρομικώς στην παρακάτω Διεύθυνση:
Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος Δήμου Νάουσας (Κ.Ε.Π.Α.Π), Χώρος Τέχνης «Ναϊάς», Αφών Λαναρά και Φ. Πεχλιβάνου 1, 59200 ΝΑΟΥΣΑ (Για το 3ο φωτογραφικό διαγωνισμό)

Καταληκτική ημερομηνία αποστολής των φωτογραφιών συμμετοχής: Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012 (Σφραγίδα ταχυδρομείου)
3.   Οι φωτογραφίες δεν θα πρέπει να είναι κολλημένες σε χαρτόνι.
4.   Στο πίσω μέρος κάθε φωτογραφίας θα πρέπει να αναγράφεται:
α) Το ονοματεπώνυμο του φωτογράφου
β) Ο αύξων αριθμός της φωτογραφίας
γ) Η ημερομηνία που ελήφθη η φωτογραφία
5. Συμμετοχές με Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο (e-mail), όπως επίσης και με διαφάνειες (slides) δεν θα γίνονται δεκτές.
6. Οι συμμετοχές στον διαγωνισμό φωτογραφίας θα πρέπει να συνοδεύονται απαραίτητα από αίτηση συμμετοχής που θα προμηθεύεται από τα γραφεία της Κ.Ε.Π.Α.Π (Χώρος Τέχνης «Ναϊάς» Αφών Λαναρά και Φ. Πεχλιβάνου 1), από τα Εικαστικά Εργαστήρια (Συγκρότημα Λόγγου-Τουρπάλη) και από το διαδικτυακό τόπο του Δήμου Νάουσας (www.naoussa.gr).

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν όλοι (με την προϋπόθεση ότι οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί κατά τις ημέρες της Αποκριάς και στα σημεία της πόλης, που θα πραγματοποιείται το δρώμενο στη Νάουσα)

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ:
1. Τη σύνθεση της κριτικής επιτροπής αποτελούν: 1. Αργύρης Δημητράκης – Φωτογράφος 2. Νικόλας Μπλιάτκας - Καλλιτεχνικός Διευθυντής των Εικαστικών Εργαστηρίων, 3. Μαρία Παπαδοπούλου - Φωτογράφος, 4. Κώστας Περισοράτης - Πρόεδρος της Επιτροπής Αποκριάς, 5. Γιώργος Ζαχαριάδης - Πρόεδρος του Συλλόγου «Γενίτσαροι και Μπούλες».
2. Οι αποφάσεις της κριτικής επιτροπής είναι οριστικές και αμετάκλητες.
3. Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων θα γίνει την Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012 με τηλεφωνική επικοινωνία, καθώς και μέσα από το διαδικτυακό τόπο του Δήμου Νάουσας  (www.naoussa.gr).
4. Οι ενδιαφερόμενοι, με τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό δηλώνουν υπεύθυνα ότι, παραχωρούν στους διοργανωτές το δικαίωμα χρήσης των φωτογραφιών τους για κάθε σκοπό (όπως για δημοσίευση και έκθεση με τον όρο της αναφοράς του ονόματος του δημιουργού. Αποκλείεται η εμπορική εκμετάλλευση).
5. Η απονομή των βραβείων και των επαίνων θα γίνει σε δημόσια τελετή, στον Χώρο Τέχνης «Ναϊάς», Αφών Λαναρά και Φ. Πεχλιβάνου 1 κατά τη διάρκεια των εγκαινίων της έκθεσης το Σάββατο 10 Μαρτίου 2012. (Διάρκεια έκθεσης: 10- 18 Μαρτίου 2012)
6. Οι επιπλέον φωτογραφικές δουλειές που θα αποφασίσει η επιτροπή να αναρτηθούν στην ειδική αυτή έκθεση φωτογραφίας θα πάρουν τιμητικό δίπλωμα συμμετοχής.
7. Η (Κ.Ε.Π.Α.Π), σε συνεργασία με τα Εικαστικά Εργαστήρια θα κάνει κάθε προσπάθεια για την προστασία και τη φύλαξη των έργων, δεν ευθύνεται όμως για απρόβλεπτη απώλεια ή καταστροφή τους.
9. Η συμμετοχή στον διαγωνισμό συνεπάγεται την ανεπιφύλακτη αποδοχή από τους διαγωνιζόμενους όλων των όρων της προκήρυξης του διαγωνισμού.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:
1ο Βραβείο: Χρηματικό βραβείο αξίας 300€
2ο Βραβείο: Χρηματικό βραβείο αξίας 200€
3ο Βραβείο: Χρηματικό βραβείο αξίας 100€

1ος έπαινος: Απονομή τιμητικού διπλώματος
2ος έπαινος: Απονομή τιμητικού διπλώματος
3ος έπαινος: Απονομή τιμητικού διπλώματος
Ο αριθμός ανάρτησης των φωτογραφιών θα καθορισθεί από την κριτική επιτροπή και θα συνοδεύεται από αναμνηστικό τιμητικό δίπλωμα συμμετοχής.

Για περισσότερες πληροφορίες:
Γραφεία (Κ.Ε.Π.Α.Π), Χώρος Τέχνης «Ναϊάς», Αφών Λαναρά και Φ .Πεχλιβάνου 1, 59200 ΝΑΟΥΣΑ, τηλ. 23320 29800 και 23320 29803 (το απόγευμα – εκτός Πέμπτης)
email: dipon@otenet.gr

  

Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος Δήμου Νάουσας (Κ.Ε.Π.Α.Π.)
Εικαστικά Εργαστήρια
 «Γενίτσαροι και Μπούλες, σε πραγματικό χρόνο και τόπο»
3ος Ανοικτός Διαγωνισμός Φωτογραφίας



Αίτηση Συμμετοχής

   

Όνομα


Επίθετο


Ηλικία


Διεύθυνση Κατοικίας

        
Ταχυδρομικός Κώδικας


Πόλη


Σταθερό Τηλέφωνο


Κινητό τηλέφωνο


E-mail


Αριθμός Φωτογραφιών



Απόκριες : Ευκαιρία να γελάσουν λίγο οι πικραμένοι Έλληνες.


Συνεχίζοντας την παράδοση και παρά την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο που διανύει η πατρίδα μας και τα σκληρά μέτρα λιτότητας που βιώνουν καθημερινά οι συμπολίτες μας, ο Δήμος Αλεξάνδρειας, σε συνεργασία με τη Δημοτική Κοινότητα Μελίκης, την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου και τον Λαογραφικό Όμιλο Μελίκης και Περιχώρων, διοργανώνει και φέτος αποκριάτικες εκδηλώσεις, με σημείο αναφοράς το Μελικιώτικο Καρναβάλι. Αποκριάτικες εκδηλώσεις θα γίνουν και στην πόλη της Αλεξάνδρειας.  
 Πρόγραμμα Εκδηλώσεων Μελικιώτικου Καρναβαλιού 2012
 Παρασκευή 17-02-2012, Πλατεία Δημαρχείου Μελίκης (ώρα 19.00)
Τελετή έναρξης Μελικιώτικου Καρναβαλιού  
 Κυριακή 19-02-2012,  στο Angel’s Club της Μελίκης (ώρα 16.00)
Παιδικό Πάρτυ Μεταμφιεσμένων.  
 Δευτέρα 20-02-2012, Μελίκη        
«Καλόγερος». Αναβίωση του γνωστού Θρακιώτικου Εθίμου.
 Πέμπτη 23-02-2012, Πλατεία Δημαρχείου Μελίκης (ώρα 19.00)
Βραδιά μεταμφιεσμένων – Αποκριάτικο Γλέντι.
 Παρασκευή 24-02-2012
Στο ρυθμό του Μελικιώτικου Καρναβαλιού:
Μουσική, Ζογκλέρ, Κλόουν, με τη συμμετοχή των σχολείων της δημοτικής ενότητας Μελίκης (στην Πλατεία Δημαρχείου Μελίκης, ώρα 10.30 π.μ.).
Παραδοσιακό Γλέντι για Ηλικιωμένους (στην Ταβέρνα «Αρχοντικό» της Μελίκης, ώρα 20.00).
 Σάββατο 25-02-2012 (ώρα 21.00)
Ετήσιος Αποκριάτικος Χορός του Λαογραφικού Ομίλου Μελίκης και Περιχώρων, στην Ταβέρνα «Αρχοντικό» της Μελίκης.
 Κυριακή 26-02-2012    
Αναβίωση Παραδοσιακού Γάμου, στην Πλατεία Δημαρχείου Μελίκης (από ώρα 11.00 έως ώρα 14.00).
Κάψιμο Κέδρων-Καρνάβαλου (αναβίωση παραδοσιακού εθίμου), στην πλατεία Νεοκάστρου, ώρα 19.00.
 Καθαρά Δευτέρα 27-02-2012 – Μελίκη   
Παραδοσιακοί Χοροί (ώρα 12.00).
Μεγάλη παρέλαση Αρμάτων και πεζοπόρων τμημάτων Συλλόγων, Σωματείων, Σχολείων και Ομάδων Μεταμφιεσμένων (ώρα 13.30). Μετά το τέλος της παρέλασης θα ακολουθήσει γλέντι για όλο τον κόσμο στην Πλατεία του Δημαρχείου.

Συμβασιούχοι οκτώ μηνών στην Καθαριότητα διακόπτουν συνεδρίαση του Δ.Σ.Θεσσαλονίκης


Περίπου 70 συμβασιούχοι οκτώ μηνών στην Καθαριότητα είχαν κατακλύσει από νωρίς την αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης. Οι συμβάσεις τους, όπως άλλων 700 και πλέον συναδέλφων τους, έληξαν στο τέλος του προηγούμενου έτους (κάποιες έληξαν αυτές τις ημέρες). Τα αιτήματα των συμβασιούχων ήταν η καταβολή δεδουλευμένων και η έγγραφη διαβεβαίωση του δήμου ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ώστε με το έγγραφο να διεκδικήσουν δικαστικά την επιστροφή τους στην εργασία. Ο κ. Αβραμόπουλος έδωσε τον λόγο σε εκπρόσωπο των συμβασιούχων, ο οποίος ανέφερε τα αιτήματα.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης ανέφερε ότι πάγια θέση της παράταξής του είναι πως ο τομέας της Καθαριότητας πρέπει να έχει μόνιμους υπαλλήλους. Ωστόσο, η πολιτεία «ανακυκλώνοντας την ανεργία» επιλέγει να καλύπτονται οι θέσεις με συμβασιούχους. «Δεν επέλεξε ο δήμος να λειτουργεί με ομηρική εργασία», είπε. Ο δήμος έκανε από τον περασμένο Ιούνιο αίτηση για την πρόσληψη συμβασιούχων 18 μηνών, η οποία δεν εγκρίθηκε, και αναγκαστικά από τις αρχές του έτους καλύπτει τις ανάγκες του με διμηνίτες.
Επίθεση στον δήμαρχο εξαπέλυσε ο επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Σωτήρης Ζαριανόπουλος, ζητώντας να συζητηθεί το θέμα των συμβασιούχων στη συνεδρίαση και να δοθεί η βεβαίωση ότι καλύπτουν πάγιες ανάγκες. «Να δοθεί η δυνατότητα στους εργαζόμενους να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους στα δικαστήρια, κι ας τους απορρίψουν», ήταν η θέση του Κώστα Καζαντζίδη, εκπροσώπου της παράταξης της μείζονος αντιπολίτευσης. Επικαιροποίηση του παλαιότερου ψηφίσματος ζήτησε ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, ενώ ο Στέλιος Παπαθεμελής έκρινε ότι «ακόμη και στο βάρβαρο μνημόνιο 2 μπορούν να ικανοποιηθούν οι μόνιμες ανάγκες του δήμου». Θέση του Χρήστου Μάτη ήταν ότι «πρέπει να σταματήσει η διοίκηση να απασχολεί συμβασιούχους».
Ο κ. Μπουτάρης διευκρίνισε ότι δεν είναι στις προθέσεις του να ιδιωτικοποιηθούν οι υπηρεσίες της Καθαριότητας, αλλά να λειτουργήσει ένα μικρό σύστημα δήμου - ιδιωτών, στο οποίο ο πρώτος θα έχει την ευθύνη της αποκομιδής και οι δεύτεροι τη διαχείριση των απορριμμάτων. Επίσης, ανακοίνωσε ότι για την ανανέωση του στόλου καθαριότητας θα δαπανηθούν 20 εκατ. ευρώ και επιπλέον 9 εκατ. για την ανανέωση του Σταθμού Μεταφόρτωσης, χρήματα που θα προέλθουν από το ΕΣΠΑ.
Στις διευκρινίσεις του δημάρχου οι παρευρισκόμενοι συμβασιούχοι άρχισαν να αντιδρούν φωνάζοντας, και ο κ. Αβραμόπουλος στις 4.11 μ.μ. αναγκάστηκε να διακόψει προσωρινά τη συνεδρίαση, η οποία επαναλήφθηκε στις 4.30 μ.μ., με τον αντιδήμαρχο Οικονομικών Χασδάι Καπόν να διαβεβαιώνει τους συμβασιούχους ότι τις επόμενες ημέρες θα τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα. Ο αντιδήμαρχος Καθαριότητας Θανάσης Παππάς ενημέρωσε ότι στάλθηκαν έγγραφα στα αρμόδια υπουργεία με αίτημα την κάλυψη μόνιμων αναγκών στον τομέα του.
Ενώ ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου ζητούσε από τους συμβούλους να ψηφίσουν εάν πρέπει να συζητηθεί το θέμα των συμβασιούχων ή όχι, οι διαμαρτυρόμενοι κατευθύνθηκαν στο προεδρείο και κατέλαβαν τον χώρο μπροστά από τα έδρανα, πιέζοντας το σώμα να δεχτεί το αίτημά τους. Η συνεδρίαση διακόπηκε για μία ώρα  και όταν ο κ. Αβραμόπουλος τους ρώτησε αν θα απομακρύνονταν ώστε να συνεχιστεί η συνεδρίαση, εκείνοι δεν δέχτηκαν, με αποτέλεσμα ο πρόεδρος να λήξει τη συνεδρίαση, υπογραμμίζοντας, «εσείς καταλύετε τη δημοκρατία».
ΠΗΓΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Ήρθε η ώρα να πάρει ο λαός τη ζωή στα χέρια του.


Ήρθε η ώρα ο λαός να γίνει θύτης.


Η επίθεση είναι σαρωτική. Γκρεμίζουν τα πάντα. Η χρεοκοπία του λαού είναι ανεξέλεγκτη και θα είναι ασταμάτητη. Η σφαγή - που «διευθύνουν» συγκυβέρνηση - τρόικα με τις εντολές της πλουτοκρατίας, αλλά και τη συνευθύνη των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, τη στήριξη των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών - θα μεγαλώνει κάθε μέρα σε αγριότητα γιατί ο δικός τους μονόδρομος είναι η καταστροφή του λαού. Γιατί μόνο έτσι σώζονται τα μονοπώλια. Ακόμα κι αν υπάρχουν όλα τα εργαλεία για την ευημερία, ακόμα κι αν ο κοινωνικός πλούτος αυξάνεται διαρκώς και μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες κάθε λαϊκής οικογένειας, ο λαός θα βλέπει τη ζωή του να βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στη φτώχεια, στην πείνα, στις αρρώστιες, στα βάσανα. Κανείς δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό. Θα 'ναι σα να υπογράφει τη θανατική καταδίκη τη δικιά του και των παιδιών του. Ο ξεσηκωμός είναι μονόδρομος.
Τώρα είναι η ώρα ο λαός να πάρει επιτέλους τη ζωή στα χέρια του. Να πάψει να είναι θύμα, να γίνει θύτης, πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Θύμα να κάνει τους δυνάστες του, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που για να κερδίσουν χρόνια ζωής ρουφάνε το αίμα του λαού, τον θανατώνουν αργά και βασανιστικά. Να πάψει ο εργάτης να δέχεται την κλοπή του κόπου του, να πάψει ο φτωχός αγρότης να δέχεται τη λεηλασία της γης, να πάψει ο αυτοαπασχολούμενος να δέχεται τη γιγάντωση των μονοπωλίων, να πάψει ο νέος να δέχεται την ανεργία, την αμάθεια, την εξαθλίωση, να πάψει η γυναίκα των λαϊκών στρωμάτων να δέχεται τη διπλή και τριπλή καταπίεσή της. Ηρθε η ώρα ο λαός να γίνει θύτης.
Ο λαός έχει τη δύναμη. Εχει τη δύναμη για τη σκληρή αναμέτρηση στην οποία ήδη πρωτοστατούν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ ώστε να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί στόχοι και οι συνέπειες των μέτρων, πως επιδίωξη δεν είναι η προσωρινή εξυπηρέτηση του χρέους αλλά η συστηματική ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών, με κάθε τρόπο. Η δύναμη του λαού θα μεγαλώνει όσο ξεμπροστιάζει και αποδυναμώνει τα πολιτικά και συνδικαλιστικά δεκανίκια των αντιπάλων του. Η δύναμή του θα γιγαντώνεται όσο απαντά στοιχειοθετημένα στην απογοήτευση, στη μοιρολατρία, στο συμβιβασμό που λυσσάνε να του επιβάλλουν, όσο θα γυρνά την πλάτη στα «κινήματα» και τις «κινήσεις» που θα ξεπηδάνε σα μανιτάρια το επόμενο διάστημα για να τον συμφιλιώνουν με τους δυνάστες του και να εγκλωβίζουν την οργή και την ελπίδα του.
Πεδίο της μάχης είναι πρώτα απ' όλα ο τόπος δουλειάς, ο κλάδος. Εκεί όπου καθημερινά εκδηλώνεται η κλοπή της περιουσίας του λαού, ληστεύεται ο παραγωγός του πλούτου, αραδιάζονται οι παράλογες συνέπειες της «ανταγωνιστικότητας». Οπως το να χτίζει ο οικοδόμος πολιτείες ολόκληρες αλλά ο ίδιος να μένει άστεγος. Οπως το να χειρίζεται ο υγειονομικός μηχανήματα και τεχνικές που μπορούν ακόμα και να εκμηδενίσουν κινδύνους για την ανθρώπινη ζωή, αλλά ο ίδιος να φεσώνεται για να πάει στο γιατρό. Οπως το να κινεί ο ναυτεργάτης πλωτές πολιτείες αλλά ο ίδιος να δυσκολεύεται να ταξιδέψει μέχρι το νησί του.
Στον τόπο δουλειάς είναι που αυτές τις μέρες πρέπει να σημάνει συναγερμός. Στο εργοστάσιο, στον κλάδο είναι που πρέπει να στρέψουν πρώτα απ' όλα τα «πυρά» τους όλα τα εργατικά συνδικάτα, αλλά και οι άλλοι μαζικοί φορείς του κινήματος, οι Λαϊκές Επιτροπές, οι Επιτροπές Αγώνα.
Ο αγώνας κρίνεται στο εργοστάσιο στους τόπους δουλειάς. Γύρω από κάθε τόπο δουλειάς και γραφείο, ιδιωτικό ή δημόσιο, πρέπει να συγκεντρωθεί η εργατική, λαϊκή γειτονιά. Στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο, εκεί βρίσκεται ο ταξικός αντίπαλος που πρέπει με τον ασταμάτητο πολιτικό αγώνα να ηττηθεί. Ο αγώνας θα είναι συνεχής, με εναλλαγές μορφών πάλης, αλλά θα είναι εργατικός, λαϊκός και μόνο τέτοιος.
Ν' αναπτυχθούν πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες, με συσκέψεις, συνελεύσεις κλπ. Να οργανωθεί η αντίσταση στην αντεργατική λαίλαπα, στην έλλειψη μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας, στην εντατικοποίηση, στις ατομικές «διαπραγματεύσεις», στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, στην κατάργηση των συμβάσεων και του σταθερού χρόνου εργασίας. Να γίνει σύνθημα το «Εδώ - εδώ, μ' αγώνα ταξικό, γιατί εμείς δε ζούμε με 400 ευρώ». Να εξηγηθεί γιατί είναι μονόδρομος να «γίνει όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία». Να εκφραστεί οργανωμένα και έμπρακτα η αλληλεγγύη σε όσους χώρους βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Να μπει η βάση για να στηθούν όσο το δυνατόν περισσότερες εστίες αντίστασης στην εργοδοτική επιθετικότητα, στην πολιτική που την τρέφει. Ολα αυτά να προχωρήσουν όχι μόνο σήμερα, όχι μόνο για όσο κρατήσουν οι πολυήμερες κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγελθεί, πρέπει να γίνουν σταθερός τρόπος δουλειάς για όλο το επόμενο διάστημα. Να μετατραπεί σε κάστρο του αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα κάθε τόπος δουλειάς. Κάστρα υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών να στηθούν και σε κάθε γειτονιά, κάθε σχολειό, κάθε πανεπιστήμιο κλπ. Να κάνει ο λαός μας την πατρίδα του μια Χαλυβουργία, ένα άπαρτο κάστρο, επιτελείο μάχης και αντεπίθεσης για την υπεράσπιση της ζωής του.
Ο αγώνας πρέπει να είναι ακούραστος και επίμονος, για το σήμερα αλλά και για το αύριο. Για να μην καταδικαστούν οι λαϊκές οικογένειες στην εξαθλίωση, τον υποσιτισμό, την ανεργία, στη ζωή σε σπίτια χωρίς ρεύμα και νερό, αλλά και για να συγκεντρώνονται καθημερινά δυνάμεις για την οικονομία και την κοινωνία που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Πρέπει να είναι συνεχής και ολόπλευρος. Μαχητικός, ανυποχώρητος, με επαγρύπνηση παντού απέναντι στην προβοκάτσια, στην υπονόμευση, στην κρατική και εργοδοτική καταστολή. Ολοι στην πάλη, κάθε μέρα, με κάθε τρόπο. Αμεσος στόχος να ανατρέψουμε την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, να μην ψηφιστεί το νέο μνημόνιο, να γίνουν εκλογές. Εκλογές που, δυναμώνοντας το ΚΚΕ, το μόνο Κόμμα που έχει στρατηγική την υπεράσπιση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών, θα οδηγήσουν σε ρήγμα το πολιτικό σύστημα και τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί, και αυτό το ρήγμα μπορεί να γίνει μόνο με το ΚΚΕ. Οι εκλογές αποτελούν έναν κρίκο στην ταξική πολιτική πάλη που μπορεί να δώσει ώθηση στον αγώνα για ρήξη, ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Με την προϋπόθεση αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ.
«Πυξίδα» του αγώνα μας αυτό που απαιτούν τα συμφέροντα του λαού, γιατί αυτό μπορεί να ικανοποιήσει ο κοινωνικός πλούτος, γιατί αυτό προϋποθέτει η προστασία και ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας. Γιατί, τελικά, αυτό είναι το μόνο ρεαλιστικό. Ρεαλισμός είναι ο πλούτος της χώρας να ανήκει στο λαό, να πάψει να μαντρώνεται και να αχρηστεύεται στα θησαυροφυλάκια μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών. Να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια, σε μια οικονομία που με εργατική εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό, με εργατικό έλεγχο θα υπηρετεί τις ανάγκες της λαϊκής - εργατικής οικογένειας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με τη χώρα ενταγμένη σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις. Γι' αυτό λέμε αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερής διαγραφή του χρέους. Αυτή είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, και είναι ρεαλιστική.
Επομένως, η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να εκμηδενίσουν την πολιτική δύναμη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., να μην παρασυρθούν σε δήθεν εύκολες μεσοβέζικες κεντροαριστερές και «αριστερές» λύσεις. Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση, ανεξάρτητα από ορισμένες διαφορές που έχουν σε θέματα αντίληψης για το σοσιαλισμό.

Με τι ψυχολογικό τέχνασμα ,οι βουλευτές , θα πείσουν τον εαυτό τους ότι υπερψηφίζοντας θα κάνουν καλό στον τόπο;


του Γιάνη Βαρουφάκη


Το Μνημόνιο, που κάποιοι δεν διάβασαν πριν υπερψηφίσουν, βασιζόταν στην λογική ότι χωρίς τα δάνεια των €110 δις που προέβλεπε:
1). το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαζόταν σε στάση πληρωμών η οποία θα μας έθετε για τουλάχιστον 10 χρόνια εκτός αγορών
2). δεν θα υπήρχαν αρκετοί πόροι για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις
3). δεν θα δινόταν χρόνος στην ελληνική οικονομία να ανακάμψει και να παραγάγει τα πρωτογενή πλεονάσματα που θα μας επέτρεπαν να κάνουμε βήματα πίσω από το χείλος της χρεοκοπίας.
Τότε κάποιοι είχαμε πει ότι αυτό το τρίπτυχο αποτελούσε επικίνδυνη φαντασίωση. Καθώς οι όροι για να πάρουμε το δάνειο εγγυόντουσαν την υφεσιακή δίνη στην οποία θα εισερχόταν η χώρα, τα πλεονάσματα του (3) δεν θα παράγονταν, το σημείο (1) δεν θα το αποφεύγαμε έτσι κι αλλιώς, και, για αυτό τον λόγο, θα επιστρέφαμε θέλοντας και μη στο (2), στην σημερινή κατάσταση που το κράτος, αφού χρεώθηκε με την μερίδα του λέοντος του δανείου-μαμμούθ των €110 δις και πάλι αδυνατεί να καλύπτει τα έσοδά του.
Από αυτές εδώ τις σελίδες, τον Απρίλη του 2010, σε άρθρο με τίτλο «Το πρώτο τάνγκο στην ευρωζώνη»είχα γράψει τα εξής:
«[Ο] φόβος μου είναι ότι οδεύουμε στον δρόμο που χάραξε η Αργεντινή του 2002. Κάθε μέρα που περνά τα δάνεια που παίρνουμε… μου θυμίζουν τα δάνεια του ΔΝΤ προς την Αργεντινή της περιόδου 1998-2002: Δάνεια που μας κρατούν εντός του ευρώ προσωρινά αλλά τα οποία κάποια στιγμή δεν θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε. Και τότε; Το 2002 η χώρα του τάνγκο (ας με συγχωρήσουν οι φίλοι Ουρουγουανοί που το διεκδικούν) προέβη και σε στάση πληρωμών αλλά και σε απώλεια ενός (ουσιαστικά) κοινού νομίσματος δολαρίου-πέσος με τέσσερα χρόνια και 50 δις δολάρια μεγαλύτερη καθυστέρηση από όσο έπρεπε. Το 2012 τι επιφυλάσσει σε εμάς; Νομίζω ότι μας επιφυλάσσει ένα εκ των ακόλουθων δύο σεναρίων:
(1) Στάση πληρωμών που όμως θα έχει πολύ μεγαλύτερο κόστος λόγω ενός απίστευτα αναποτελεσματικού δανεισμού δεκάδων δις ευρώ του οποίου η μόνη λογική εν τέλει είναι η καθυστέρηση της στάσης πληρωμών ώστε να διασωθούν οι Γερμανικές τράπεζες που θα χρησιμοποιήσουν τον χρόνο που εμείς "αγοράζουμε" (δανειζόμενοι) εκ μέρους τους ώστε να προλάβουν να πουλήσουν τα ομόλογά μας.
(2) Την συνειδητοποίηση εκ μέρους της Γερμανίας ότι, αν θέλουν να κρατήσουν το ευρώ ως έχει, δηλαδή να αποτρέψουν αλυσιδωτές κρίσεις τύπου Αργεντινής εντός της ευρωζώνης, θα πρέπει επί τέλους να κατανοήσουν ότι μία πραγματική οικονομική ενοποίηση, ιδίως μετά από μια παγκόσμια οικονομική κρίση τύπου 1929 ή 2008, απαιτεί ανακύκλωση των πλεονασμάτων - δηλαδή, πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση.
Αν κρίνουμε από τις έως τώρα συμπεριφορές των βορείων εταίρων μας, οδεύουμε ολοταχώς προς το πρώτο σενάριο.»
Κάπως έτσι έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Η Γερμανία έχει βρεθεί σε αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε στον εαυτό της, επικουρούμενη βέβαια από τους δικούς μας φωστήρες, που δεν μπόρεσαν να διανοηθούν μια στάση πληρωμών (τότε που το ΑΕΠ μας ήταν 15% μεγαλύτερο απ’ ότι σήμερα και τα χρέη μας 20% μικρότερα). Η καλύτερη αφήγηση της οικονομικής αποτυχίας και πολιτικής αστοχίας του πρώτου Μνημονίου της χώρας μας δόθηκε από τον Keynes το… 1920. Τότε ήταν που είχε γράψει τις ακόλουθες αράδες:
"... η ανειλικρινής αποδοχή... όρων που ήταν αδύνατον να τηρηθούν..., και τους οποίους δεν είχε σκοπό να τηρήσει, καθιστά την {Ελλάδα} το ίδιο ένοχη με {τους ευρωπαίους εταίρους } οι οποίοι επέβαλαν όρους που δεν είχαν το δικαίωμα να επιβάλουν." (*)
Προφανώς τα παραπάνω δεν είναι ακριβώς τα λόγια του Keynes. Είναι όμως πολύ κοντά. Το μόνο που άλλαξα ήταν εκεί που εκείνος έγραφε {Γερμανία} εγώ έγραψα {Ελλάδα} και αντί για {τους Συμμάχους} που ανέφερε εκείνος, αντικατέστησα τις λέξεις { τους ευρωπαίους εταίρους }. Η ουσία όμως είναι ακριβώς η ίδια: Οι ισχυροί προσέφεραν μια συμφωνία στους αδύναμους υπό όρους που ούτε οι μεν είχαν δικαίωμα να επιβάλουν ούτε οι δε να αποδεχθούν. Συνένοχοι σε μια τέτοια λογικά ατέρμονη συμφωνία, οι ηγέτες μας, Έλληνες και Γερμανοί, έσπρωξαν και τις δύο χώρες μας βαθύτερα στην Κρίση του Ευρώ. Πρόκειται για μια πρωτοφανή πολιτική αποτυχία στα χρονικά της παγκόσμιας ιστορίας (για πληρέστερη παρουσίαση της αποτυχίας αυτής δείτε αυτό το πρόσφατο άρθρο στην ιστοσελίδα του CNN).
Θα μου πείτε, περασμένα-ξεχασμένα. Μακάρι. Να όμως που το ένα λάθος οδηγεί κατ’ ευθείαν στο επόμενο. Σήμερα, αρχές 2012, παρά το γεγονός ότι έχουμε όλα τα στοιχεία, και όλη την εμπειρική γνώση, που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε πως η λογική του Μνημονίου (που περιστρέφεται γύρω από τον άξονα «νέα δάνεια– βαθύτερη λιτότητα») καταποντίστηκε, έχουμε μια κυβέρνηση (εθνικής ενότητας μάλιστα) που έχει στόχο ένα νέο Μνημόνιο.
Μήπως το νέο Μνημόνιο έχει μάθει από τα παθήματα του προηγούμενου; Σε καμία περίπτωση. Η συνταγή είναι η ίδια: Άλλες δεκάδες δις με στόχο την αποπληρωμή προηγούμενων δανείων, υπό τον όρο ακόμα μεγαλύτερης αφαίμαξης της ενεργούς ζήτησης της ελληνικής οικονομίας, και με την κούφια «υπόσχεση» για ανάπτυξη μέσω διαρθρωτικών αλλαγών και ενός στρεβλού, διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού ΕΣΠΑ.
Μήπως υπάρχουν νέα επιχειρήματα για να αποδεχθούμε την νέα Μνημονιακή συμφωνία; Ας δούμε ποια επιχειρήματα ακούγονται υπέρ της υπογραφής της: Χωρίς αυτήν, μας λένε,
1. το ελληνικό κράτος θα εξαναγκαστεί σε στάση πληρωμών τον Μάρτιο η οποία θα μας θέσει εκτός του ευρώ
Αυτό είναι! Το εξής ένα επιχείρημα! Δεν υπάρχει άλλο. Προσέξτε πως τα (2) και (3) που είχαμε στην περίπτωση του πρώτου Μνημονίου δεν υπάρχουν πια. Μας τελείωσαν. Κανείς δεν τολμά πλέον να μιλά για μισθούς και για συντάξεις καθώς η γερμανική πλευρά το έχει ξεκαθαρίσει: ό,τι πάρει το ελληνικό κράτος από τούδε και στο εξής θα πρέπει να το χρησιμοποιεί για να αποπληρώνει τους τραπεζίτες, το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ. Τελεία και παύλα. Άρα, η νέα δανειακή συμφωνία προβλέπει δάνεια για την αποπληρωμή δανείων. Μήπως όμως έτσι δοθεί η ευκαιρία στο ελληνικό κράτος να αρχίσει κάποια στιγμή να αποπληρώνει να χρέη του και να ξαναγίνει αξιόπιστο;
Μήπως ισχύει το μέρος (3), βλ. στη αρχή του άρθρου, της λογικής του αρχικού Μνημονίου; Σε καμία των περιπτώσεων! Επ’ ουδενί! Γιατί είμαι τόσο κάθετος; Επειδή αυτό μας λέει ακόμα και το ΔΝΤ. Τι λέει δηλαδή; Ότι για να τιθασευτεί το ελληνικό χρέος, και να μπει η Ελλάδα στην τροχιά της αποπληρωμής των χρεών της, θα πρέπει να ισχύσουν ταυτόχρονα οι εξής προϋποθέσεις: (α) Η οικονομία μας να μπει σε ρυθμούς μεγέθυνσης της τάξης του 2% από το πρώτο εξάμηνο του 2012, (β) ο πληθωρισμός να μην ξεπερνά το 2%, (γ) να πετύχει 100% το κούρεμα (το κατ’ ευφημισμόν γνωστό και ως PSI) και (δ) να εισπράξει το δημόσιο €50 δις από ιδιωτικοποιήσεις. Σε μια οικονομία που αντί να μεγεθύνεται φθίνει με ρυθμό -7%, με το κούρεμα να αποδίδει πολύ λιγότερα στην πράξη από αυτά που θα ανακοινωθούν, με τις ιδιωτικοποιήσεις να αδυνατούν να αποδώσουν όταν οι αξίες όλων των περιουσιακών στοιχείων καταρρέουν, κλπ., τα παραπάνω αποτελούν σενάριο νοσηρής και κακόβουλης φαντασίας.
Οπότε, λοιπόν, μένουμε με το εξής ένα επιχείρημα: Να υπογράψουμε την συμφωνία γιατί αλλιώς θα βρεθούμε εκτός ευρώ. Πόσο όμως στέκει αυτή η απειλή; Έστω ότι έρχεται η 20η Μαρτίου, η μέρα που το δημόσιο πρέπει να καταβάλει €14 δις στους δανειστές του, και η κυβέρνηση ανακοινώνει πως η πληρωμή αυτή αναβάλλεται μέχρι νεοτέρας, έως ότου η Ευρωπαϊκή Ένωση μας παρουσιάσει ένα Σχέδιο Λύσης το οποίο, αντίθετα με τον τραγέλαφο της 27ης Οκτωβρίου, να έχει έστω και μια μικρή ελπίδα να βάλει την χώρα (αλλά και την υπόλοιπη ευρωζώνη, ιδίως την περιφέρεια) σε τροχιά επιστροφής από την κόλαση. Τι θα γίνει τότε; Θα μας διώξουν από το ευρώ;
Κατ’ αρχάς, δεν μπορούν να το κάνουν μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες. Π.χ. ακόμα και να ψηφίσουν οι υπόλοιποι 17 του eurogroup υπέρ της αποπομπής της Ελλάδας, η απόφαση αυτή δεν έχει καμία νομική ή ουσιαστική σημασία. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η ΕΚΤ να δηλώσει πως δεν δέχεται πλέον ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, και του ελληνικού δικαίου, ως εχέγγυα για την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών. Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε ασφυξία στις ελληνικές τράπεζες, με σημαντική πιθανότητα να αναγκαστούν να θέτουν όριο αναλήψεων στους αποταμιευτές τους. Μια τέτοια εξέλιξη, λένε πολλοί, θα ανάγκαζε την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει το ευρώ, τυπώνοντας ξανά δραχμές ώστε να τροφοδοτούνται οι τράπεζες. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι πρόκειται και άλλο ένα κενό περιεχομένου επιχείρημα. Τέσσερεις είναι οι λόγοι που δεν στέκει:
Πρώτον, μια τέτοια επιθετική κίνηση της ΕΚΤ θα είχε μεγαλύτερο κόστος για εκείνη, και την Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας, από ότι για την (ήδη ρημαγμένη) ελληνική οικονομία. Από τότε που ξεκίνησε η Κρίση, η φυγή κεφαλαίων από την περιφέρεια προς την Γερμανία και την Ολλανδία έχουν δημιουργήσει (εντός του συστήματος της ΕΚΤ) χρέη των Κεντρικών Τραπεζών της Περιφέρειας προς τις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών του πυρήνα της τάξης των €600 δις. Από αυτά, €250 δις έχει λαμβάνειν μόνο η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας από τις Κεντρικές Τράπεζες της Ελλάδας, Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ιρλανδίας. Μια κίνηση αποκλεισμού των ελληνικών τραπεζών από το σύστημα αυτό απειλεί με άμεση κατάρρευση ολόκληρο το σύστημα εσωτερικού δανεισμού της ευρωζώνης.
Δεύτερον, οι ελληνικές τράπεζες έχουν ήδη καταθέσει ό,τι ομόλογα είχαν στην ΕΚΤ και έχουν ήδη λάβει ρευστότητα στην βάση αυτών των χάρτινων τίτλων. Το πουλί, με άλλα λόγια., έχει πετάξει. Τώρα πια, καταθέτουν στην ΕΚΤ ως εχέγγυο ότι «πατσαβούρι» βρουν. Αν πει η ΕΚΤ ότι δεν τα δέχεται αυτά τα «πατσαβούρια», τότε πρέπει να κάνει κάτι αντίστοιχο και για τα «πατσαβούρια» των ιταλικών, των ισπανικών, των πορτογαλικών τραπεζών. Τότε, όμως ευρώ γιοκ.
Τρίτον, η ΕΚΤ γνωρίζει ότι αν η Ελλάδα επιστρέψει στην δραχμή, σε περίπτωση που η παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μειωθεί απότομα, οι τράπεζές μας θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα (καθώς τα δάνεια που έχουν λάβει είναι σε ευρώ, ενώ η νέα δραχμή που θα λαμβάνουν από την Τράπεζα της Ελλάδας θα χάνει αξία με το δευτερόλεπτο), όπως άλλωστε και οι έλληνες καταθέτες (των οποίων οι καταθέσεις θα απολέσουν εν μία νυκτί τουλάχιστον την μισή τους αξία). Άρα, η ΕΚΤ γνωρίζει ότι, ακόμα κι αν κινηθεί επιθετικά δημιουργώντας ασφυξία στις ελληνικές τράπεζες, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να επιστρέψει στην δραχμή.
Τέταρτον, ό,τι και να λένε, δεν έχει δημιουργηθεί κανένας μηχανισμός που θα σταματήσει την αποδιάρθρωση του ευρώ μετά την αποχώρηση της Ελλάδας από αυτό. Κανένας. Σε μερικές μέρες, μετά από μια τέτοια κίνηση της ΕΚΤ, η ίδια η Γερμανία θα βάλει μπροστά το σχέδιο του Νέου Μάρκου, καθώς το κόστος στήριξης της εναπομείνασας ευρωζώνης θα ανέλθει στα πολλά τρις.
Καταλήγουμε λοιπόν στο απλούστατο συμπέρασμα ότι η υπογραφή από την Ελλάδα του νέου πακέτου Μνημονίου 2 –  PSI στερείται οποιασδήποτε λογικής. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα στους πολιτικούς μας, και ιδίως στον κ. Σαμαρά ο οποίος, υποτίθεται, απέρριψε την λογική του πρώτου Μνημονίου: Πώς θα το υπογράψετε; Πάλι θα αποφύγετε να το διαβάσετε σε μια ύστατη προσπάθεια να προσποιηθείτε ότι, δεν μπορεί, κάποια λογική θα έχει;
Και για να μην νομίζετε ότι την πιο πάνω ανάλυση την ενστερνιζόμαστε μόνο κάποιοι περίεργοι «εγχώριοι», επιτρέψτε μου να κλείσω με ένα απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του ανταποκριτή των Financial Times στην Washington, Alan Beattie:
«Μια φτωχή χώρα της περιφέρειας ενθαρρύνθηκε να γίνει μέλος μιας κακοσχεδιασμένης νομισματικής ένωσης των πλούσιων χωρών οι οποίες κυριαρχούσαν σε αυτήν. Αυτές οι χώρες, αφού επέβαλαν κανόνες δανεισμού για τους συμμετέχοντες στην νομισματική τους ένωση, ήταν οι πρώτες που τους παραβίασαν. Και το έκαναν χωρίς να υποστούν καμία συνέπεια. Λόγω εφησυχασμού και αναποτελεσματικών κανόνων στις χρηματαγορές, και δεδομένης της έλλειψης επενδυτικών ευκαιριών στις αργοκίνητες οικονομίες τους, ενθάρρυναν τις τράπεζές τους να δανείζουν χωρίς μέτρο στην χώρα αυτή. Κι όταν αυτά τα δάνεια «έσκασαν», οι κυβερνήσεις των πλούσιων κρατών έτρεξαν να διασώσουν τις τράπεζές τους φορτώνοντας με νέα δάνεια την ελλειμματική κυβέρνηση της περιφέρειας. Αργότερα απαίτησαν και την τοποθέτηση τοποτηρητή στην χώρα αυτή με νομική ισχύ να προβαίνει σε κατασχέσεις φόρων από τους πολίτες της.»
Το ερώτημα, επαναλαμβάνω, είναι: Οι βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν αυτή την νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών, για δεύτερη φορά σε δύο χρόνια, με τι ψυχολογικό τέχνασμα θα πείσουν τον εαυτό τους ότι υπερψηφίζοντάς την κάνουν καλό στον τόπο; Πάλι θα αποφύγουν να την διαβάσουν;

(*) “Dr. Melchior: A Defeated Enemy” στα Two Memoirs του John Maynard Keynes (1949), όπως αυτά ανατυπώθηκαν στο Collected Writings, Vol. X: Essays in Biography, σελ. 428. Την παραπομπή αυτή την είχα χρησιμοποιήσει στις 20 Μαΐου του 2010 σε άρθρο με τίτλο «Ο Θυμός της Γερμανίας».