Σελίδες

Ξεκινά πρόγραμμα που χτυπά τα εργασιακά δικαιώματα


Ενα ακόμα πρόγραμμα 5μηνης απασχόλησης ανέργων, ανακοίνωσαν σε κοινή τους συνέντευξη Τύπου τα υπουργεία Εργασίας και Εσωτερικών. Το νέο πρόγραμμα που το ονομάζουν «πρόγραμμα αυτεπιστασίας» αφορά απασχόληση 35.000 ανέργων το 2012 και 100.000 με 120.000 για την επόμενη τριετία. Για το συγκεκριμένο πρόγραμμα υπάρχει χρηματοδότηση 100% από το ΕΣΠΑ που για το 2012 θα φθάσει τα 200 εκατ. ευρώ. Οι άνεργοι θα απασχοληθούν σε οικοδομικά έργα στους δήμους. Οσοι δήμοι συμμετάσχουν θα καλύψουν το κόστος που αφορά στα υλικά και στα μηχανήματα που απαιτούνται για τα έργα.
Στην πραγματικότητα, το πρόγραμμα αυτό, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας, δημιουργεί μια ακόμα στρατιά δεκάδων χιλιάδων πολύ φθηνών εργατών χωρίς δικαιώματα. Χτυπά ευθέως τα δικαιώματα που απορρέουν από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με μισθούς πείνας για δουλειά έως 5 μήνες ή 135 μέρες. Είναι στην ίδια ρότα με τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας που θα υλοποιηθούν από δήμους και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις (ΓΣΕΕ, ΜΚΟ κ.ά.) Αντί να πάρουν μέτρα προστασίας των ανέργων, επιχειρούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια και να διαχειριστούν ένα πρόβλημα που γεννιέται και τρέφεται από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.
Στη συνέντευξη απέφυγαν να αναφέρουν τις πραγματικές καθαρές μηνιαίες αποδοχές. Είπαν μόνο ότι «θα υπάρχει κλιμάκωση ανάλογα με την ειδικότητα». Ομως ενώ αρχικά αναφέρθηκε ότι θα καλυφθούν 8 ειδικότητες (εργάτες γενικών καθηκόντων, ηλεκτρολόγοι, οδηγοί, οικοδόμοι, ελαιοχρωματιστές, σιδεράδες, υδραυλικοί και διαχειριστές μηχανημάτων) στο τέλος διευκρινίστηκε ότι στο μεγαλύτερο μέρος του (πάνω από 70%) αφορά σε εργάτες γενικών καθηκόντων. Δηλαδή, ανειδίκευτους.
Ο υπουργός Εσωτερικών, Τ. Γιαννίτσης, επισήμανε πως η απασχόληση μπορεί να είναι συνεχής, «αλλά και διακεκομμένη κατά μέρα, κατά βδομάδα ή μήνα, ανάλογα με τις ανάγκες του έργου». Από τα παραπάνω γίνεται καθαρό ότι το πρόγραμμα είναι ακόμα ένας μηχανισμός «ανακύκλωσης των ανέργων», όπως σημείωσε ο Π. Κουκουλόπουλος, υφυπουργός Εσωτερικών.
Μαζί με άλλα παρόμοια προγράμματα έχουν στόχο να «περιορίσουν την αύξηση της ανεργίας», σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνη, ο οποίος πρόσθεσε ότι αν δεν υπήρχαν αυτά, η ανεργία αντί για 18% «θα είχε ξεπεράσει οπωσδήποτε το 23%». Από εδώ φαίνεται και πως προσπαθούν να κουκουλώσουν την ανεργία, αφού στους άνεργους δεν προσμετρούν όσους δουλεύουν σε τέτοια προγράμματα για 3 και 5 μήνες.
Μια άλλη πλευρά αυτών των προγραμμάτων είναι πως αναδεικνύουν ότι η κυβερνητική προπαγάνδα περί εργαζομένων που περισσεύουν στο Δημόσιο είναι ψευδής. Τον ισχυρισμό αυτό χρησιμοποίησε για να απολύσει πάνω από 100.000 συμβασιούχους η προηγούμενη κυβέρνηση. Τον ίδιο ισχυρισμό χρησιμοποιεί η συγκυβέρνηση για να δικαιολογήσει την εργασιακή εφεδρεία και την τεράστια μείωση προσωπικού που επίκειται και θα φθάσει τους 150.000 δημόσιους υπαλλήλους. Ομως, την ίδια στιγμή μέσω των προγραμμάτων, για παράδειγμα, κοινωφελούς εργασίας και αυτεπιστασίας, επιδιώκουν να απασχολήσουν προσωρινά και με πολύ χαμηλά μεροκάματα περί τα 180.000 άτομα.
Ο υπουργός Εσωτερικών είπε ότι τα προγράμματα αυτεπιστασίας, μεταξύ άλλων, θα συμβάλουν στη συντήρηση τοπικών υποδομών «που αλλιώς μένουν ασυντήρητες γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι να καλύψουν αυτές τις ανάγκες»! Για να δικαιολογήσουν τα προγράμματα λένε ότι δεν υπάρχει προσωπικό και για να κάνουν τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων με δικαιώματα λένε ότι περισσεύουν! Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν έργα υποδομής που χρειάζονται και πρέπει να εκτελεστούν με ευθύνη του κράτους και από εργάτες με μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η αναπληρώτρια υπουργός Εσωτερικών, Φ. Γεννηματά, είπε ότι «η προσπάθεια που κάνουμε (...) είναι ό,τι προγράμματα σχεδιάσουμε σε αυτή την κατεύθυνση (...) να μη δημιουργούν προβλήματα πιθανότητας στο μέλλον μονιμοποίησεων ή τέτοιου είδους διεκδικήσεων». Να ποιος είναι ο στόχος τους. Εργάτες χωρίς δικαιώματα να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.

Η "Υπεύθυνη δήλωση μετανοίας" , αυτών που δεν γνωρίζουν αν το επόμενο μήνα θα έχουν σπίτι να μένουν....


ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ Μ Ε Τ Α Ν Ο Ι Α Σ

Μπιλιλής Νικόλαος
Σκηνοθέτης A.C.S. Ανταποκριτής επικαίρων Τηλεοράσεως
Μητροπόλεως 61
Θεσσαλονίκη ΤΚ 54623
Τηλ/φαξ 2310 274325


Ο κάτωθι υπογεγραμμένος Μπιλιλής Νικόλαος του Σταματίου και της Γεωργίας, γεννηθείς εν Θεσσαλονίκη στις 7 Αυγούστου του έτους 1926, κάτοικος Θεσσαλονίκης οδός Μητροπόλεως αρ. 61 Τ.κ. 54623 δηλώ υπευθύνως και εν γνώσει των συνεπειών του Νόμου περί ψευδούς δηλώσεως ότι:
   Είμαι κάτοχος ιστορικού κινηματογραφικού αρχείου με γεγονότα της Θεσσαλονίκης από το έτος 1911 μέχρι και το 1990 και γενικότερα όλης της Ελλάδας με αναρίθμητα θέματα που το μήκος τους σε φιλμ των 35 και 16 χιλιοστών (| “θετικό”, “αρνητικό”,  “αναστρεφόμενο”) είναι 80.000 μέτρα.
Επίσης κατέχω ελληνικά και ξένα κινηματογραφικά φιλμς των 35, 16 και 9,5 χιλιοστών με : επίκαιρα, ντοκιμαντέρ, κινούμενα  σχέδια, κινηματογραφικά έργα κ.λ.π. από το 1895 έως το 1975 όπου το μήκος τους είναι 190.000 μέτρα καθώς και τρέιλερ κινηματογραφικών έργων, ελληνικών και ξένων 35 χιλιοστών (1960 – 2005) 300 τεμάχια, περί τις 20.000μ ΣΗΜ. Πάρα πολύ μικρό μέρος του κινηματογραφικού υλικού, περί τις 10 ώρες, μεταγράφηκε σε D.V.D. +R και περί τις 20 ώρες σε V.H.S. - Πλην των ως άνω φίλμς κατέχω  ακόμη:
α) 30.000 κινηματογραφικές φωτογραφίες, αφίσες κ.α. ελληνικές και ξένες στο πρωτότυπό τους από το 1920 έως το 2005.
β) 100 φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης (1900-1965)  και 1500 (1970-1976) στάσεις στο πρωτότυπο αρνητικό τους
γ) Αθλητικό φωτογραφικό αρχείο Θεσσαλονίκης και περιοχών της ΟΛΩΝ των αθλημάτων 1974-1976 σε 955 στάσεις, στο πρωτότυπο αρνητικό τους
δ) Αρκετά μηχανήματα ιστορίας κινηματογράφου ως εκθέματα από το 1790 έως το 1960
ε) Άριστα λειτουργούντα μηχανήματα εικονοληψίας, προβολής, “μοντάζ”, των 16 και 35 χιλιοστών με μεγάλο αριθμό συμπληρωματικών εξαρτημάτων τους
στ) αρκετά άλλα κινηματογραφικά είδη που την περιγραφή τους δεν έκρινα απαραίτητη.

Όλα τα πιο πάνω φιλμς τα χρησιμοποίησα μετά από πολυδάπανη και μακρόχρονη συντήρησή τους και ανατύπωση των κατεστραμμένων POSITIF – NITRATE (1900-1937) σε ενδιάμεσο NEGATIF ACETATE, αυτό λόγω της αποθήκευσής τους σε δυσπρόσιτους και ακατάλληλους γι' αυτά χώρους και τα συμπλήρωσα με την αγορά άλλων από διάφορες συλλεκτικές πηγές, μετά το 1995, όπου παραχώρησα τότε, το αρχειοθετημένο, απαριθμημένο και πολλαπλάσιο του ως άνω, αρχειακό κινηματογραφικό μου υλικό στην Νομαρχία Θεσσαλονίκης, η οποία το δώρισε στον Ο.Π.Π.Ε. Θ'97 για την ίδρυση του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Θεσσαλονίκης. ΔΥΣΤΥΧΩΣ την ΤΥΧΗ αυτού του υλικού σε ΕΙΔΟΣ, ΑΡΙΘΜΟ και ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, όπως αναγράφονται στην από 194 σελίδες Α4 απόδειξη παραλαβής τους (την έχω στη διάθεση παντός ενδιαφερομένου) ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ. Εάν τη γνώριζα, όλα όσα σήμερα κατέχω ΣΙΓΟΥΡΑ θα βρίσκονταν εκεί και δεν θα αντιμετώπιζα το ΑΛΥΤΟ πρόβλημα της διάθεσής τους.
Το αρχειακό κινηματογραφικό υλικό το απέκτησα ως:
κινηματογραφιστής (1945), παραγωγός και Ανταποκριτής ελληνικών και ξένων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών επικαίρων (1960 – 1990) και, ως συλλέκτης κινηματογραφικού υλικού από το 1935.

Επειδή:
 α) επί ΔΕΚΑ χρόνια, 2001 – 2011, ΚΑΝΕΝΑΣ κρατικός ή Δημοτικός φορέας της χώρας μας ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ στην πρότασή μου, να διαθέσει μόνιμο χώρο 400 τ.μ. και να το παραλάβει ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ, προς διάσωση και αξιοποίησή του με μόνη αμοιβή τα πνευματικά μου δικαιώματα που θα προέκυπταν από τη χρήση του,
β) λόγω της μειωμένης μου σύνταξης, πολύ μικρότερης από χίλια Ευρώ το μήνα (ακόμη δεν γνωρίζω πόσο θα μου την μειώσουν  με τα μέτρα λιτότητας που συνεχώς επιβάλλονται)  ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ να πληρώσω και να πληρώνω το “ΧΑΡΑΤΣΙ” για τη φύλαξή του στους ΥΠΟΓΕΙΟΥΣ αποθηκευτικούς του χώρους, που μου τους χρέωσαν με την αντικειμενική αξία των διαμερισμάτων -!- (αντί αποθηκών ως έπρεπε), δηλαδή   με 2200 και με 1850 Ευρώ το τ.μ. (ποσόν πολύ μεγαλύτερο από τη μειωμένη μου σύνταξη). -
γ) ούτε έχω χρήματα να πληρώσω “κοντέϊνερ” να το παραλάβει και να το ξεφορτώσει -όπως θα έπρεπε- έξω από το ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟ ή τη ΔΗΜΑΡΧΙΑ Θεσσαλονίκης, αλλά ούτε και η καρδιά μου αντέχει να το μοιράσω στα παλιατζίδικα ή να το πετάξω στα σκουπίδια,

αφού λοιπόν και η διάσωσή του στην Ελλάδα αποδείχτηκε ΑΔΥΝΑΤΗ, γι΄αυτό ΔΗΛΩΝΩ                     ΥΠΕΥΘΥΝΑ ότι:
ΜΕΤΑΝΟΩ πικρά για την αφέλεια που είχα να πιστεύω ότι κάποιος εκ των επί του Πολιτισμού άρχοντες της Ελλάδας θα έδειχνε το ιστορικά επιβαλλόμενο ενδιαφέρον για τη ΔΙΑΣΩΣΗ και ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ του αρχείου μου, πράγμα που επί ΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια,  δεν έγινε.
Ως εκ τούτου, συν το αβάσταχτο “ΧΑΡΑΤΣΙ” (η χαριστική του βολή) με αναγκάζουν στη δύση του βίου μου, με αλύτρωτο πόνο ψυχής να προσπαθήσω να το πουλήσω εκτός Ελλάδος, όπου  ευχαρίστως θα το ΔΙΑΣΩΣΟΥΝ, θα το ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ και, θα το ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ, για να εισπράττουν σε χρυσό από παραγωγούς, Έλληνες και ξένους (κινηματογράφου και τηλεόρασης), πουλώντας τους ανατυπωμένα γεγονότα της ιστορίας τους Έθνους μας, όπως γίνεται και με το αρχείο των αδελφών Μανάκια.

Ίσως, εάν, το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο ήταν σε θέση να αναλάβει την τήρηση των όρων της ΔΙΑΣΩΣΗΣ & ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΟΛΟΥ   του προαναφερθέντος υλικού, και την εξασφάλιση ενός πάγιου μικρού ποσού έναντι των πνευματικών μου δικαιωμάτων, δεν θα έφθανα έως εδώ. Για την τραγική για μένα αυτήν κατάληξη, την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ, θα την φέρουν ακέραια οι εκάστοτε αρμόδιοι επί του Πολιτισμού της Ελλάδας, οι οποίοι προκλητικά επί ΔΕΚΑ χρόνια ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ τόσο επί των δικών μου προτάσεων και επικλήσεων, όσο και περισσότερο επί των εντόνων αναφορών επί του θέματος, των πλέον έγκυρων ηλεκτρονικών Μέσων Επικοινωνίας και της έντυπης Δημοσιογραφίας της χώρας μας και όχι μόνο.-

ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΩ για τα όσα πρόσφερα στους χώρους  του Πολιτισμού, της ενημέρωσης της κοινής γνώμης και της Διεθνούς προβολής της γενέτειράς μου, για τα οποία βραβεύθηκα:
α) το 2006, στην ΑΘΗΝΑ από το ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΒΑΣ. ΜΠΟΤΣΗ και το ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ και
β) το 2011, από το ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και το Δήμαρχο της πόλης μας κ. Ιωάννη Μπουτάρη, μετά από πρόταση της Προέδρου της Εφορευτικής Επιτροπής του Βαφοπουλείου και Δημοτικής Συμβούλου, κυρίας Θεοδώρας Λειψιστινού.

Διατελώ απογοητευμένος ανίατα.
Με απέραντη αγάπη για την Πατρίδα μου και με βαθιά θλίψη και οργή για το σημερινό της κατάντημα.-

                                                                             Ο υπευθύνως δηλών
                                                                             Ν. Σ. Μπιλιλής
                                                                             2310 274 325 (tel-fax)
                                                                             bililisnikos@gmail.com
Θεσσαλονίκη 31/12/2011

Η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών.


Ανοιχτή επιστολή του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για το πρόβλημα των ναρκωτικών

Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, απευθύνεται στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας και ιδιαίτερα στους μαθητές, για να πει την άποψή του για το ζήτημα των ναρκωτικών, τις επικίνδυνες εξελίξεις που φέρνει το νέο νομοσχέδιο της σημερινής συγκυβέρνησης, που κατατέθηκε στη βουλή στις 9/1/2012.
Με το νομοσχέδιο αυτό γίνεται ουσιαστικά ευκολότερη η διακίνηση των ναρκωτικών, μιας και αποποινικοποιείται η «προσωπική» χρήση τους.  Όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο, «Η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών υπαγορεύθηκε από τη σκέψη ότι η χρήση ναρκωτικών αποτελεί πράξη αυτοπροσβολής του εννόμου αγαθού από το φορέα του(...). Θα έπρεπε αυτή η πράξη να αντιμετωπισθεί από το νομοθέτη και το νόμο με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει η πολιτεία μας άλλες αυτοπροσβολές (αλκοόλ, τσιγάρο)».
             Στο άρθρο 29 με τίτλο «καλλιέργεια κάνναβης, δημόσια χρήση ναρκωτικών ουσιών, πλαστογραφία ιατρικής συνταγής» του νομοσχεδίου αναφέρεται:
1. Όποιος για δική του αποκλειστική χρήση καλλιεργεί φυτά κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση, τιμωρείται με κράτηση μέχρι τριών μηνών ή με πρόστιμο μέχρι πεντακοσίων ευρώ.
2. Όποιος κάνει χρήση ναρκωτικών δημοσίως τιμωρείται με κράτηση μέχρι έξι μηνών ή με πρόστιμο μέχρι χιλίων ευρώ. Ο δράστης της πράξης του προηγούμενου εδαφίου μπορεί να κριθεί ατιμώρητος, εάν το δικαστήριο, εκτιμώντας τις περιστάσεις τέλεσης της πράξης και της προσωπικότητας του δράστη, κρίνει ότι η αξιόποινη πράξη ήταν εντελώς συμπτωματική και δεν είναι πιθανόν να επαναληφθεί.
3. Δεν τελεί άδικη πράξη όποιος, για δική του αποκλειστικά χρήση, με οποιονδήποτε τρόπο προμηθεύεται ή κατέχει ναρκωτικά, σε ποσότητες που δικαιολογούνται μόνο για ατομική του χρήση.
Σαφώς, είμαστε κατά της φυλάκισης όσων κάνουν χρήση και υπέρ της ένταξης τους στα λεγόμενα «στεγνά προγράμματα» χωρίς υποκατάστατα, αλλά με όλα τα παραπάνω, ουσιαστικά ανοίγει ο δρόμος για να δράσουν ελεύθερα μικροί και μεγάλοι έμποροι ναρκωτικών.
Ποιοι είναι αυτοί που έχουν συμφέρον από μια κοινωνία που τα ναρκωτικά θα κυκλοφορούν ελεύθερα; Είναι αυτοί που ετοιμάζονται να παραδώσουν στην νέα γενιά, ένα μέλλον και μια κοινωνία που θεωρεί πλεονάζον ανθρώπινο δυναμικό μεγάλο μέρος  των νέων και των εργαζομένων. Είναι αυτοί που αξιοποιώντας την σημερινή καπιταλιστική κρίση προσπαθούν να δημιουργήσουν για την νέα γενιά και τους εργαζόμενους γονείς τους, συνθήκες μεσαίωνα.
 Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι ανακάλυψαν τη «λύση για όλα» τα «κακά»: «Νόμιμο το χασίσι». Και τα «υποκατάστατα» των ναρκωτικών» (που κι αυτά είναι ναρκωτικά ) «θα πουλιούνται λέει ελεύθερα στα φαρμακεία και στα νοσοκομεία».
Τονίζουμε ότι: Α)Το πρόβλημα των ναρκωτικών εμφανίζεται ιστορικά μαζί με τον καπιταλισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη «τοξικομανία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, δηλαδή μέσα στον καπιταλισμό. Β) Η διακίνηση ναρκωτικών (νόμιμη ή παράνομη) είναι ένα εμπόριο που αποφέρει στους καπιταλιστές 500 δις δολάρια ετησίως. Γ)Στο Αφγανιστάν από τότε που μπήκαν Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές τετραπλασιάστηκε η παραγωγή και το εμπόριο ναρκωτικών σ’ αυτή τη χώρα. Δ) Όπου νομιμοποιήθηκαν τα ναρκωτικά, η χρήση ναρκωτικών όχι μόνο δεν περιορίστηκε αλλά εκτοξεύτηκε στα ύψη. Το ίδιο και η εγκληματικότητα. Για παράδειγμα στην Ελβετία που τα νομιμοποίησαν, μέσα σ’ ένα χρόνο τα αποτελέσματα τους έκαναν άρον-άρον να ανακαλέσουν την απόφασή τους αυτή. Ε)Τα «υποκατάστατα» (π.χ.μεθαδόνη αντί ηρωίνη) είναι κι αυτά ναρκωτικά που σε εθίζουν και που πεθαίνεις κι από αυτά. Στη Δανία π.χ. το 45% των θανάτων από ναρκωτικά προέρχεται από χρήση μεθαδόνης. ΣΤ) Τα «υποκατάστατα» εμφανίστηκαν πρώτη φορά σαν «προϊόντα» που τα διαφήμιζαν μεγάλες εταιρείες φαρμάκων (Μπάγερ κλπ)
Επομένως ΜΗΝ πιστεύετε τα ψέματα που πλασάρουν.
               Μιλούν για ελευθερία, για «ελεύθερη διάθεση του σώματος». Σκεφτείτε όμως πόσο ελεύθερος είναι ο νέος που τον πετάνε στην ανεργία, που τον καταδικάζουν σε μισθούς και μεροκάματα πείνας, που τον κρατάνε αμόρφωτο, του στερούν την ψυχαγωγία, τον αθλητισμό; Αυτοί που διαφημίζουν την «ελευθερία των ναρκωτικών», είναι οι ίδιοι που συνεργάζονται με την Αμερικάνικη πρεσβεία για να διαφημιστούν οι ιμπεριαλιστές-σφαγείς των λαών.
               Η «φυγή» δεν είναι ελευθερία, ούτε πράξη αντίστασης και απειθαρχίας στο σύστημα τους.
            Την ίδια ώρα, όλα όσα αφορούν δικαιώματα και όνειρά, κρίνονται... «παράνομα». Παράνομες οι καταλήψεις, οι κινητοποιήσεις, η ανυπακοή στους νόμους τους. Την ίδια ώρα, το μόνο νόμιμο θέλουν να είναι τα ναρκωτικά.  Και δεν φτάνουν σε αυτό. Καταργούν τις θεραπευτικές κοινότητες που παλεύουν για την απεξάρτηση των ναρκομανών κι οδηγούν τους ναρκομανείς να παίρνουν απ’ τα υποκατάστατα, τάχα «νόμιμα» ναρκωτικά που τα πουλούν οι πολυεθνικές.  Με το νομοσχέδιο θέλουν να βγάλουν χρήματα οι ιδιώτες και από τον ανθρώπινο πόνο.
Ξέρετε καλά ότι δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» ναρκωτικά. Δεν υπάρχουν «μαλακά» και «σκληρά» προβλήματα που οδηγούν στα ναρκωτικά. Και για να λυθεί το πρόβλημα χρειάζεται να λείψουν απ’ τη γη οι αιτίες που το γεννούν. Αιτίες γνωστές κι ομολογημένες: η φτώχια, η εκμετάλλευση, η ανεργία, η σχολική ή άλλη κοινωνική απόρριψη και περιθωριοποίηση. Είναι οι συνέπειες της κοινωνίας της εκμετάλλευσης μέσα στην οποία ζούμε.  Αυτή η κοινωνία που έχει όνομα, τη λένε «καπιταλισμό».
Η μοναδική πραγματικά ελεύθερη επιλογή είναι ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή, τέτοια που δικαιούται η νεολαία.
ΒΕΡΟΙΑ 16-1-2012

Άλλο ένα ναυάγιο – έγκλημα,πλοίου με πλήρωμα «βαβέλ»,1013 ναυτικών!.

Το κρουαζιερόπλοιο «COSTA CONCORDIA», από τη νύχτα της περασμένης Παρασκευής έχει μετατραπεί σε «πλωτό φέρετρο» για τουλάχιστον 11 ανθρώπους ενώ ακόμα 26 αγνοούνται. Το υπερπολυτελές πλοίο που έπλεε πολύ κοντά στην ακτή του νησιού Τζίλιο κοντά στην Τοσκάνη της Ιταλίας (για να έχουν θέα οι επιβάτες όπως συνηθίζεται) προσέκρουσε σε ύφαλο, που του προκάλεσε ένα τεράστιο ρήγμα μήκους 50 (από τα συνολικά 290 μέτρα του σκάφους), με αποτέλεσμα το πλοίο να πλημμυρίσει νερά .
Τρεις μέρες μετά το ναυάγιο αρχίζουν να εξανεμίζονται οι ελπίδες για την ανεύρεση των αγνοούμενων ενώ ενισχύονται οι φόβοι για οικολογική καταστροφή καθώς το κρουαζιερόπλοιο έφερε 2.380 τόνους καυσίμων και σιγά σιγά από το σημείο που έχει γείρει πάνω στο βράχο, άρχισε να βυθίζεται.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε με αρκετή καθυστέρηση η ιδιοκτήτρια εταιρεία, το πλοίο μετέφερε 3.216 επιβάτες (τουρίστες από τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, ανάμεσά τους και τρεις Ελληνες που είναι καλά στην υγεία τους) σε κυκλική κρουαζιέρα από την Ιταλία, στην Γαλλία, Ισπανία και επιστροφή στην Ιταλία, και 1.013 μέλη «διεθνούς» πληρώματος. Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός πως στο ίδιο πλοίο είχε σημειωθεί ρήγμα στην μάσκα του (την πλευρική επιφάνεια των εξάλων προς την πλώρη που καμπυλώνει) στις 22 Νοέμβρη του 2008 στο Παλέρμο όταν προσέκρουσε στο λιμάνι κατά τη διάρκεια καταιγίδας.
Το βολικό «ανθρώπινο λάθος»
Οι αρχές και η εταιρεία έριξαν αμέσως τις ευθύνες της τραγωδίας στον καπετάνιο Φρανσέσκο Σετίνο, υποστηρίζοντας ότι «έκανε λάθος εκτίμηση και αυτό είχε τραγικές συνέπειες», ενώ ανέφερε πως «η πορεία που ακολουθούσε το πλοίο ήταν πολύ κοντά στην ακτογραμμή», ενέργεια που λέει η εταιρεία «εν μέρει συνηθίζεται και από άλλα κρουαζιερόπλοια που περνούν στην περιοχή». Στην ανακοίνωση τονίζεται πως ο πλοίαρχος δεν τήρησε τις διαδικασίες που έχει υιοθετήσει η εταιρεία για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, ενώ το Σάββατο οι αρχές προχώρησαν στη σύλληψή του. Ο πλοίαρχος ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε χαρτογραφημένος ο ύφαλος που προσέκρουσε το πλοίο ενώ μαρτυρίες διασωθέντων αναφέρουν πως στην όλη διαδικασία το πλήρωμα φαινόταν να μη γνωρίζει τι ακριβώς έπρεπε να πράξει, πως επικρατούσαν σκηνές πανικού και συνωστισμού. Και όλα αυτά σε ένα ουσιαστικά ...«μεγάλο χωριό» 4.000 ανθρώπων, που αν μη τι άλλο πρέπει να υπάρχει οργανωμένο σχέδιο σε περίπτωση εκκένωσης έκτακτης ανάγκης.
Σύγχρονα δουλεμπορικά που προσφέρουν ...αμύθητα κέρδη στο κεφάλαιο
Αυτό που αναδεικνύεται και από την συγκεκριμένη ναυτική τραγωδία, είναι ότι η ανθρώπινη ζωή για το κεφάλαιο έχει ελάχιστη σημασία. Για το συγκεκριμένο κρουαζιερόπλοιο «COSTA CONCORDIA», όπως και για τα άλλα του είδους, ο χαρακτηρισμός «διεθνές» πλήρωμα είναι η επιβεβαίωση ότι πρόκειται για πλωτά εργασιακά γκέτο. Ανάλογου τύπου ήταν το κρουαζιερόπλοιο «SEA DIAMOND» που από τον Απρίλη του 2007 βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας της Σαντορίνης, εξακολουθώντας να βρωμίζει την θαλάσσια περιοχή, του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του πληρώματος και συγκεκριμένα 217 ναυτεργάτες ήταν «διεθνείς» και κυρίως από Νεπάλ και Βιρμανία.
Ανάλογη «σύνθεση» πληρώματος είχε και το κρουαζιερόπλοιο «ZENITH», με 613 «διεθνείς» ναυτεργάτες από 27 εθνικότητες, το οποίο ήταν και ο «πιλότος» για να εφαρμοστεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η πλήρης άρση του καμποτάζ, δηλαδή η «ελευθερία δράσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου» στην κρουαζιέρα το καλοκαίρι του 2010, σύμφωνα με τον κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με αποτέλεσμα να «εξαφανιστούν» από τα κρουαζιερόπλοια οι ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα.
Αυτού του «είδους» η σύνθεση πληρώματος, όπως έχει επισημανθεί κατ' επανάληψη από τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία, πλήττει την ασφάλεια του πλοίου και την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Τα διεθνή πληρώματα, είναι πληρώματα «βαβέλ», όπου η πλειοψηφία των ναυτεργατών αν όχι όλοι είναι θύματα του διεθνούς δουλεμπορίου, είτε πληρώνονται με βάση τους μισθούς της χώρας προέλευσης. Είναι χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα, κοινωνική ασφάλιση, συνδικαλιστική εκπροσώπηση με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαμαρτυρηθούν για εξαντλητικά ωράρια, με ναυτικά πιστοποιητικά που είναι άγνωστο αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σε κατάσταση ανάγκης η έλλειψη εκπαίδευσης, κοινής γλώσσας και επικοινωνίας, πλήττουν καίρια τις συνθήκες ασφαλείας. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το τελευταίο ναυάγιο:
Το πρώτο στοιχείο που αναδείχθηκε ήταν η «κατάσταση χάους» στην διαδικασία εγκατάλειψης πλοίου και στη χρήση των σωστικών μέσων που είναι άγνωστο και αν επαρκούσαν. Ακριβώς η ίδια κατάσταση είχε επικρατήσει και στο ναυάγιο του «SEA DIAMOND».
Το ναυάγιο του «COSTA CONCORDIA», που έρχεται να καταγραφεί ως μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες σε επιβατηγά μαζί με το «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», αλλά και το κρουαζιερόπλοιο «SEA DIAMOND» στην Αν. Μεσόγειο, δείχνει ότι η πολιτική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του εφοπλιστικού κεφαλαίου μετατρέπει τα καράβια σε «παγίδες θανάτου» και απειλεί ευθέως πλήρωμα, επιβάτες και περιβάλλον. Αυτό το καθεστώς της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας επιδιώκουν και οι Ελληνες εφοπλιστές να επικρατήσει και σε όλες τις κατηγορίες πλοίων.
Το «COSTA CONCORDIA» ανήκει στην ιταλική εταιρία COSTA CRUISES, θυγατρική του αμερικανικού μονοπωλιακού «θηρίου» CARNIVAL με περισσότερα από 100 πλοία, της οποίας η κερδοφορία στηρίζεται ακριβώς στα «διεθνή πληρώματα», δηλαδή στην πάμφθηνη εργατική δύναμη. Για ένα τέτοιο πλοίο πανηγύριζαν πρόσφατα στον Πειραιά, οι υπουργοί του μαύρου μετώπου. Το μονοπωλιακό μεγαθήριο CARNIVAL από το καλοκαίρι του 2012 θα δρομολογήσει πλοίο από το Ηράκλειο της Κρήτης για κυκλική κρουαζιέρα.

Δραχμή. Καταδίκη ή Μοναδική Ελπίδα;

Ο κύριος Γ. Προβόπουλος, Δοικητής της αποκαλούμενης “Τράπεζας της Ελλάδος”, ακολουθώντας την ίδια πολιτική με τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλο και με το ίδιο περισπούδαστο ύφος μας απείλησε  ότι η επιστροφή στο Εθνικό μας νόμισμα, την ξακουστή Δραχμή, θα σήμαινε την επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του 1950 όταν η Ελλάδα μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο και έναν εμφύλιο σπαραγμό ανασυγκροτούσε τις δυνάμεις της για να φθάσει, μέχρι τις αρχές της μεταπολίτευσης, σε ένα βιοτικό επίπεδο που μπόρεσε να σπουδάσει και να μορφώσει όλους αυτούς που σήμερα την έχουν καταντήσει παγκόσμιο περίγελο. Ας δούμε όμως αρχικά ποιά είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος» την οποία διευθύνει ο κ. Γ. Προβόπουλος και ως εκ τούτου φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη όλων όσων τη χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων. Εκ του καταστατικού της, οι ιδιώτες μέτοχοι της τράπεζας με ποσοστό συμμετοχής μικρότερο του 5% μπορούν να παραμένουν ανώνυμοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι παραμένουν άγνωστοι οι μέτοχοι της τράπεζας που συνολικά κατέχουν το 92% των μετοχών της. Αυτό γεννά  τέσσερα ερωτήματα και καταγγελίες.
Ποίος είναι ο ρόλος της κεντρικής τράπεζας της Ελλάδος όταν σε αυτή συμμετέχουν ιδιώτες, ασχέτως του ποσοστού συμμετοχής τους ή της ανωνυμίας τους;
Πως αυτή η μετοχική σύνθεση εξασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα έναντι του ντόπιου και ξένου χρηματοπιστωτικού συστήματος;
Γιατί αυτοί οι μέτοχοι παραμένουν άγνωστοι και γιατί ένα τέτοιο κερδοσκοπικό  ίδρυμα χρησιμοποιεί τον παραπλανητικό και ψευδεπίγραφο τίτλο της Τραπέζης της Ελλάδος;
Με τι δικαίωμα ο Διοικητής ενός τέτοιου ψευδεπίγραφου  κερδοσκοπικού ιδρύματος έχει τα προνόμια να καθορίζει την νομισματική πολιτική της χώρας, όποια έχει απομείνει μετά την είσοδο μας στο Ευρώ, και να μας απειλεί για ενδεχόμενους κινδύνους που κατά τη γνώμη του ενέχει η επιστροφή μας στη Δραχμή, όταν δεν τολμά καν να μας πει σε τι σκλαβοπάζαρο τους διεθνούς  χρηματοπιστωτικού συστήματος θα καταντήσουμε όσο η νομισματική μας πολιτική καθορίζεται από τα ζωώδη πνεύματα (animal spirits) των αγορών;
Όσον αφορά την επιλογή Ευρώ ή Δραχμή θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα με δίδυμα ελλείμματα, το  δημοσιονομικό έλλειμμα της κυβέρνησης  αλλά και το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών, που κατά την τελευταία δεκαετία ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 30 δις € ετησίως, χωρίς ποτέ κανένας από τους κυβερνώντες να μιλήσει για αυτό. Για το 2012 έχουν συντάξει έναν προϋπολογισμό 170 δις εκ των οποίων τα 50 δις περίπου είναι για μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία και ασφάλεια και λίγο πολύ θα καλυφθούν από φόρους και τα άλλα έσοδα του κράτους ενώ τα υπόλοιπα 120 δις προορίζονται, 42 για χρεολύσια, 32 για χρέη των Ελληνικών δήθεν τραπεζών , 16 δις για τόκους (όσο οι δαπάνες για υγεία, παιδεία και ασφάλεια), 25 δις για βραχυπρόθεσμο δανεισμό και 5 δις για κάτι μεταβατικούς λογαριασμούς. Θα πληρώσουμε 32 δις για να αναπληρώσουμε τις ζημίες των τραπεζών από το κούρεμα που με αυτό τον τρόπο το επιφορτίζεται ο Έλληνας πολίτης. Οι τράπεζες ονομάζονται δήθεν Ελληνικές από τη σύνθεση του μετοχικού τους κεφαλαίου στο οποίο  η συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου έχει ως ακολούθως: Τράπεζα της Ελλάδος 8%, Εθνική 1,2%, Alpha bank 0,5%,  Eurobank 0%. Το σύνολο των 120 δις θα το δανειστούμε στερώντας τον μέσο Έλληνα από τα στοιχειώδη για τη διαβίωση του, βάζοντας υποθήκη τη χώρα  και το μέλλον των παιδιών μας, χωρίς να δοθεί ούτε μία δραχμή για αναπτυξιακά έργα και όλα αυτά όχι για να αναπληρώσουμε κάποια εθνική καταστροφή από λοιμό, σεισμό, καταποντισμό ή επιδρομή αλλοφύλων. Θα τα πληρώσουμε για να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις τοκογλύφων και τα χρέη που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριακονταετίας για να παραμείνουν στην εξουσία εξαπατώντας το λαό ότι η φαινομενική ευημερία που παρείχαν προερχόταν από ανακατανομή του πλούτου που πέτυχαν οι σοσιαλιστές. Πέραν τούτου, αποβιομηχανοποίησαν τη χώρα, εισήγαγαν ένα σωρό άχρηστες καταναλωτικές συνήθειες  για ξένα προϊόντα και το χειρότερο έβαλαν τη χώρα στο Ευρώ, μία χώρα με δίδυμα ελλείμματα σε ένα νόμισμα με αμετάκλητη νομισματική ισοτιμία.  Αυτή η ιδιορρυθμία της χώρας μας απαιτεί την ευχέρεια έκδοσης νομίσματος και την δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής που να ενθαρρύνει τις εξαγωγές και να επιβάλλει δασμούς σε ανταγωνιστικά προϊόντα, πράγμα αδύνατο με τη συνθήκη του Μάαστριχ. Η τράπεζα της Ελλάδος δεν μπορεί να δράσει ως δανειστής έκτακτης ανάγκης αλλά ούτε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  αναλαμβάνει το ρόλο αυτό για τα προβληματικά μέλη της ΕΕ τα οποία είναι αναγκασμένα να δανείζονται με τους κερδοσκοπικούς όρους της αγοράς. Είμαστε αναγκασμένοι να συναλλασσόμαστε με ένα νόμισμα αμετάκλητης ισοτιμίας και να καταφεύγουμε σε εσωτερική υποτίμηση που αν και μειώνει την αγοραστική δύναμη των πολιτών δεν αυξάνει αντίστοιχα την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών καταδικάζοντας τη χώρα σε συνεχή ύφεση. Είτε με το Ευρώ είτε με τη Δραχμή το βιοτικό μας επίπεδο θα πέσει στα επίπεδα της παραγωγικότητας μας διότι οι εταίροι μας δεν πρόκειται να μας χαρίσουν τίποτε. Όμως με τη Δραχμή θα έχουμε την ελπίδα της ανάκαμψης εκμεταλλευόμενοι τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις του τόπου (γεωργία, κτηνοτροφία, ορυκτό πλούτο, μεταποιητική βιομηχανία, ενέργεια και πολλά άλλα) που σήμερα έχουμε εγκαταλείψει. Εάν αυτό ονομάζεται επιστροφή στη δεκαετία του 1950,  όταν οι Έλληνες  έβγαζαν το ψωμί τους με τον ιδρώτα τους, τότε αντίστοιχα η παραμονή μας στο Ευρώ θα πρέπει να εξομοιωθεί με την περίοδο της Γερμανικής κατοχής που οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, ή με την κατάσταση στις τριτοκοσμικές χώρες που οι πλουτοπαραγωγικές μονάδες ανήκουν στους ξένους ενώ οι εντόπιοι λιμοκτονούν ή εκδίδονται για να επιβιώσουν. Κάτι τέτοιο πρότεινε εμμέσως και ένας εκ των υποστηρικτών της παρούσας μεταβατικής κυβέρνησης, που με μία κωλοτούμπα ανέτρεψε τις ιδέες του κόμματος του περί  εθνικής ανεξαρτησίας. Για τα υπόλοιπα κόμματα δεν λέμε τίποτε γιατί  είναι γνωστή η νεοφιλελεύθερη και εθνομηδενιστική πολιτική τους, που  ευνοεί μεν τις βιομηχανικές χώρες, μητροπόλεις του καπιταλισμού, όμως αποτελεί ταφόπλακα για τα αδύνατα κράτη της περιφέρειας.         
*Ηλίας Σταμπολιάδης    Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης
*Σπύρος Λαβδιώτης      Οικονομολόγος

Το «πατριωτικό» έργο κάποιων ....πολεμιστών.


                                                      Του Ν. Μπογιόπουλου
«Πόλεμο» κατά του πρωθυπουργού  κ. Παπαδήμου διαπίστωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κάρολος Παπούλιας. Ποιος είναι όμως ο πραγματικός πόλεμος;.
Πόλεμος είναι να δουλεύεις μια ζωή για ένα ξεροκόμματο και κάποια στιγμή να έρχεται αυτός που σου έταζε λαγούς με πετραχήλια και να σου κόβει το μισό από το ξεροκόμματο λέγοντάς σου ότι «συμπάσχει», αλλά πως πρέπει να τον συγχαρείς διότι επιτελεί «πατριωτικό» έργο...
Πόλεμος είναι να έχεις πληρώσει μέχρι τελευταία πεντάρα τις ασφαλιστικές σου εισφορές και να έρχεται ο «σοσιαλιστής» να σου κόβει ακόμα κι αυτή την σύνταξη πείνας, να σου ξεφτιλίζει τα γεράματα και όταν διαμαρτύρεσαι να σου αντιγυρίζει - αυτός που καταχράστηκε τους κόπους σου - ότι «δεν υπάρχει σάλιο»...
Πόλεμος είναι να βλέπεις τα παιδιά σου να ρημάζουν στην ανεργία...
Πόλεμος είναι να σου λένε ότι απολύεσαι και αντί για απολυμένο να σε αποκαλούν «έφεδρο»...
Πόλεμος είναι να στέλνεις τα παιδιά σου στο σχολείο, να το έχεις πληρώσει αυτό το «δημόσιο και δωρεάν» σχολείο εκατό φορές, κι αντί για βιβλία να τους μοιράζουν φωτοτυπίες...
Πόλεμος είναι να σου κόβουν το μισθό και να σου αυξάνουν τα εισιτήρια στα λεωφορεία κατά 40%...
Πόλεμος είναι να έχεις φτύσει το γάλα της μάνας σου για να βάλεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου και να έρχεται ο φορογδάρτης να σου επιβάλει μέσω της ΔΕΗ χαράτσι για ένα σπίτι που το πληρώνεις μια ζωή στην τράπεζα...
Πόλεμος είναι να έρχεται ο ίδιος αυτός φορογδάρτης που σε άφησε χωρίς μισθό και χωρίς δουλειά και να σου προσθέτει - δίπλα στο χαράτσι της ΔΕΗ - την 11η (!) μέσα σε δυο χρόνια αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος...
Πόλεμος είναι να κλείνει το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο, στην θέση τους να ανοίγουν ενεχυροδανειστήρια και ο «πατριώτης» που σε κυβερνά να βγάζει φιρμάνια για το πώς θα ζυγίζεις τη χρυσή σου βέρα ή το χρυσό σου δόντι (!) πριν το παραδώσεις στον σαράφη για να εξασφαλίσεις ένα κομμάτι ψωμί...
Πόλεμος είναι να λουφάζεις τυλιγμένος στις κουβέρτες μέσα στο σπίτι, να τρέμουν τα δόντια σου από το κρύο και να μην ανοίγεις το καλοριφέρ γιατί δεν έχεις να πληρώσεις για πετρέλαιο θέρμανσης...
Πόλεμος είναι να σε κοροϊδεύουν κάθε μέρα ότι «δίνουν μάχη» για να μη σου κόψουν τον 13ο και 14ο μισθό όταν σου έχουν ήδη κόψει τον 8ο και τον 9ο μισθό και την ίδια ώρα σφυρίζουν στα αυτιά σου τα «πακέτα» των δισεκατομμυρίων υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών...
Πόλεμος είναι να βλέπεις μια δράκα ξιπασμένων φιλάνθρωπων με καρφιτσωμένο στο πέτο το ταμπελάκι με τη φίρμα του μονοπωλίου που εκπροσωπούν, να φιγουράρουν στις ιλουστρασιόν λίστες του παγκόσμιου τζετ σετ, να μην χωρούν οι ελβετικές τράπεζες τις καταθέσεις τους, να έχουν  ξεχειλίσει οι θάλασσες της υδρογείου από το (αφορολόγητο) εφοπλιστικό τους «δαιμόνιο», να μετακινούν στους λογαριασμούς τους δισεκατομμύρια μέσω των «οφ σορ» εταιρειών σαν να ήταν μαρουλόφυλλα, κι εσύ μαζί με τα δέκα εκατομμύρια των ομοίων σου να κατηγορείσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»...
Πόλεμος είναι να έχουν φτάσει τη βενζίνη στα 2 ευρώ το λίτρο, να σου έχουν ρίξει το μισθό στα 350 ευρώ το μήνα και να σου ζητούν από πάνω να πληρώσεις και φόρο...
Πόλεμος είναι να έχουν γεμίσει οι δρόμοι της Αθήνας με άστεγους, να τρέχουν οι άνθρωποι για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια (τα οποία ο κ. Παπαδήμος τα βάφτισε την Πρωτοχρονιά «γιορτή»!!), να μην υπάρχει φανάρι, πεζοδρόμιο, σοκάκι χωρίς επαίτη και ζητιάνο, γιατί οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη «κατευνάζουν τις αγορές»...
Πόλεμος είναι να αρρωσταίνεις και να μην έχεις λεφτά για τα φάρμακα, να πηγαίνεις στο νοσοκομείο κι αντί για «δημόσια και δωρεάν» Υγεία που την έχεις πληρώσει εκατό φορές, να σου ζητάνε να φέρεις τις γάζες από το σπίτι και να περάσεις πρώτα από το ταμείο...
Πόλεμος είναι τον πλούτο που εσύ δημιουργείς στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, σε στεριά και θάλασσα, να τον έχουν σφετεριστεί οι κηφήνες της πλουτοκρατίας, να τον έχουν κάνει υπερκέρδη για τις τσέπες τους, ελλείμματα και χρέη για το δημόσιο ταμείο, όλα βγαλμένα με το δικό σου ιδρώτα, με το δικό σου κόπο, με τη δική σου δουλειά, και εσύ αυτή τη δουλειά να την «πληρώνεις» πλέον με επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, αλυσοδεμένος στα κάτεργα της εργασιακής τρομοκρατίας, στα απαρτχάιντ των εκβιασμών και της εκ περιτροπής ανάσας...
Πόλεμος είναι να σου ξεσκίζουν τη ζωή, να σου σκοτώνουν το σήμερα και το αύριο και να σου λένε κι από πάνω ότι είναι «σωτήρες», ότι παίρνουν δάνεια για να σου εξασφαλίζουν το μισθό και τη σύνταξη - αυτοί που σου κατάργησαν το μισθό και τη σύνταξη - όταν από το δικό σου μισθό κι από τη δική σου σύνταξη πληρώνονται τα δάνεια που διπλά και τρίδιπλα τα εισπράττουν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι, με μια κουβέντα: Τα μονοπώλια.
Αυτός είναι ο πόλεμος που μαίνεται τούτη την ώρα στην Ελλάδα, κύριε Κάρολε Παπούλια. Είναι ένας πόλεμος μονόπλευρος. Μονομερής. Ένας πόλεμος που τον έχει εξαπολύσει η τάξη των αστών ενάντια στην τάξη των προλετάριων. Που τον έχει διεξαγάγει ενάντια στις μάζες των εργαζομένων και όλου του λαού η τάξη των κεφαλαιοκρατών. Είναι ένας πόλεμος αδίστακτος και στυγνός. Που - κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας - τον διευθύνει όλο το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, μηδενός εξαιρουμένου, με επικεφαλής την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου υπό τον τραπεζίτη κ. Παπαδήμο.    

Δεν τα φάγαμε μαζί. Να τα φάμε, όμως.


Του Α.Ζενάκου
Το επιχείρημα επαναλαμβάνεται συνεχώς και μάλλον το έχετε ακούσει: Η διαφθορά, λένε, διαπνέει την ελληνική κοινωνία. Όλοι κάπου φταίξαμε: χρησιμοποιήσαμε βύσμα, ζητήσαμε ρουσφέτι, φοροδιαφύγαμε, διορίσαμε έναν συγγενή μας στο Δημόσιο, λαδώσαμε έναν εφοριακό, χτίσαμε ένα υπόστεγο χωρίς άδεια, πουλήσαμε κάτι χωρίς απόδειξη, δώσαμε φακελάκι, παρκάραμε παράνομα, σβήσαμε μια κλήση. Φταίμε ο καθένας μας, όλοι, για την κατάντια μας. Και, συνεπώς, μας πρέπει τώρα η επιβολή μιας σκληρής πολιτικής. Απλώσαμε τα πόδια μας πέρα από το πάπλωμα και μάλιστα ανέντιμα. Όσοι αντιδρούν απλώς δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Και όσο δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας όλοι, δεν θα οικοδομήσουμε ποτέ μια δίκαιη κοινωνία, όπου ο νόμος να τηρείται, να έχουμε όχι μόνο δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις κτλ.
Μοιάζει λογικό το επιχείρημα. Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να προτείνω την εξής λίγο ευρύτερη εικόνα:
Η διαφθορά είναι ενδημική σε κάθε πολιτικό και οικονομικό σύστημα που βλέπουμε. Ακριβέστερα, ενδημικό είναι ιδιαίτερα εκείνο το είδος διαφθοράς που καθιστά συγκοινωνούντα δοχεία την πολιτική εξουσία, τους οικονομικά ισχυρούς και τα ΜΜΕ. Στην Ελλάδα, το είδος αυτό το είπαμε «διαπλοκή». Αλλά δεν είναι ελληνικό φαινόμενο – απαντάται σε όλες τις οικονομίες και σε όλες τις πολιτείες. Πιο ενδιαφέρον, ακόμη, είναι ότι συχνότατα δεν είναι παράνομο.
Για να πάμε στη μητέρα της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς, δεν είναι παράνομο, λόγου χάρη, ότι ο Χανκ Πόλσον βρέθηκε από διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs στη θέση του υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Μπους. Ούτε είναι παράνομο ότι ως υπουργός φώναξε τον διάδοχό του στην επιχείρηση για να κουβεντιάσουν τι θα έκαναν με την επαπειλούμενη χρεοκοπία της Lehman Brothers. Ούτε ότι αποφάσισαν να μη δώσουν δημόσια χρήματα για τη διάσωσή της, μολονότι μετά αποφάσισαν να δώσουν δημόσια χρήματα για τη στήριξη της ίδιας της Goldman Sachs.
Στα δικά μας, δεν είναι παράνομο ότι ο αδελφός του πρώην πρωθυπουργού και ο εξάδελφος της συζύγου του υπουργού Οικονομικών συμμετείχαν στα Δ.Σ. της Proton Bank, την οποία ενίσχυσε με δημόσια χρήματα ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών. Ούτε είναι παράνομο ότι ο γιος ενός από τους ισχυρότερους ιδιοκτήτες ΜΜΕ της χώρας ανέλαβε σύμβουλος του προέδρου ενός από τα μεγαλύτερα κόμματα, το οποίο στηρίζει την κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας». Ούτε είναι παράνομο ότι ο πρώην διευθυντής σε δύο εφημερίδες του ίδιου εκδοτικού συγκροτήματος επιλέχθηκε για υπουργός Επικρατείας από έναν πρωθυπουργό που εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια βρίσκεται πλάι σε κάθε οικονομική πολιτική της χώρας.
Θα μπορούσα να επιστρατεύσω αμέτρητα ακόμη παραδείγματα, αλλά, νομίζω, αρκούν. Πώς φωτίζεται λοιπόν η λογική του αρχικού επιχειρήματος από το γεγονός ότι αυτά τα φαινόμενα είναι ενδημικά; Τι καθιστούσε την Ελλάδα, έστω κι έτσι, διαφορετική;
Η διαφορά στην Ελλάδα ήταν πως το σύστημα είχε βαθιές ατέλειες και, προκειμένου αυτό το «διάπλεγμα» -συγχωρήστε μου το νεολογισμό- πολιτικών, επιχειρηματιών και ΜΜΕ να παρακάμψει περιορισμούς με τερατώδη τρόπο, παρείχε τη δυνατότητα στους πολίτες να κάνουν το ίδιο με ισχνό τρόπο: μπορούσαν κι αυτοί κάπως, έστω κι αν στη δική τους περίπτωση ήταν συνήθως παράνομο, καθότι δεν διέθεταν την ισχύ να προσθέτουν τροπολογίες σε νόμους ή να προστατεύονται από ασυλίες, να παρακάμψουν μια τεράστια, απάνθρωπη γραφειοκρατία και τον σαδιστικό παραλογισμό των κρατικών υπηρεσιών.
Πίσω λοιπόν από το λογικοφανές επιχείρημα που αναφέραμε στην αρχή, κρύβεται η εξής κυνική δήλωση: Εμείς (οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες και τα ΜΜΕ) θα συνεχίσουμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο, αφού αυτό είναι ενδημικό στις οικονομίες για τις οποίες συζητάμε και οι οποίες μας συντηρούν. Εσείς (οι πολίτες), όμως, θα σταματήσετε να κάνετε αυτό που κάνατε και θα πληρώσετε αναδρομικά γι’ αυτό. Διότι εμείς αποφασίσαμε ότι με αυτόν τον τρόπο θα βγούμε από την κρίση.
Βρίσκω, λοιπόν, την πρότερη -καίτοι απεχθή- κατάσταση δικαιότερη από αυτήν που απειλεί να εγκαταστήσει το λογικοφανές επιχείρημα της συλλογικής ευθύνης. Αν πρόκειται να οικοδομήσουμε δίκαιη κοινωνία και τα τοιαύτα, πείτε μας πρώτα πώς θα σταματήσουν τα λουκούλλεια γεύματα. Κι ύστερα συζητάμε για το τσιμπολόγημα. Αυτό είναι το ηθικό.  
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη στήλη “Τεχνηέντως”.

μισθωτή .....σκλαβιά.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΝΕ, για την εγκύκλιο που αφορά την εργασία νέων 18-25 ετών με συμβάσεις «εργασιακής εμπειρίας» :
«Το δώρο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ., πλουτοκρατίας, είναι η εγκύκλιος με την οποία αποσαφηνίζουν τους όρους με τους οποίους θα εκμεταλλεύονται ακόμα πιο στυγνά τις νέες και τους νέους εργάτες 18 με 25 ετών.
Οι νέοι εργαζόμενοι θα δουλεύουν για 2 χρόνια με 592 ευρώ μεικτά με συμβάσεις "εργασιακής εμπειρίας". Οι μεγαλοεπιχειρηματίες θα μπορούν να επεκτείνουν αυτό το χρόνο σε άλλα δύο χρόνια, αλλάζοντας ειδικότητα στους νέους εργάτες. Πρόκειται για καταδίκη κυριολεκτικά σε δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί - ανεργία - και πάλι δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί. Την περιπλάνηση από ειδικότητα σε ειδικότητα και από αφεντικό σε αφεντικό. Οι στόχοι τους είναι η νέα βάρδια της εργατικής τάξης να αξιοποιηθεί ως μοχλός πίεσης για τους υπόλοιπους εργάτες, καθώς οι επιχειρηματίες μπορούν να απολύουν εργαζόμενους με 2-3μηνες συμβάσεις, ενοικιαζόμενους, να εκβιάζουν με εθελούσιες εξόδους και να τους ανακυκλώνουν με τις νέες στρατιές συμβασιούχων.
Αξιοποιούν την ανεργία που τη γεννά αναπόφευκτα ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης για να εκβιάσουν. Επιδιώκουν να σβηστεί από το λεξιλόγιο της νέας γενιάς η σταθερή δουλειά με δικαιώματα, οι συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις. Θέλουν να φτηνύνουν κι άλλο την εργατική δύναμη και παράλληλα οι άνεργοι να είναι έτοιμοι για την ίδια και μεγαλύτερη εκμετάλλευση.
Η εγκύκλιος που ανακοίνωσαν αποτελεί κομμάτι της ενιαίας αντεργατικής πολιτικής για την εξασφάλιση φθηνών εργατών, σύγχρονων σκλάβων. Ετσι στρώνεται το έδαφος για την καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία. Ετσι εξασφαλίζεται η ανταγωνιστικότητα. Αυτά τα ιδεολογήματα που πλασάρουν και οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες των νέων εργατών και εργατριών. Θέλουν να αποδεχτούμε τη μισθωτή σκλαβιά. Τα μέτρα δεν είναι προσωρινά. Τα επιδίωκαν πολλά χρόνια πριν την κρίση. Υλοποιούνται ήδη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Να μη χαθεί χρόνος. Καμιά αναμονή. Καμιά συναίνεση. Οι χώροι δουλειάς, οι σχολές και οι συνοικίες να γίνουν κάστρα της ανειρήνευτης πάλης με το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Δουλειά όλων να απαλλαγεί τώρα το εργατικό κίνημα από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Ολοι στα συνδικάτα, στις επιτροπές αγώνα, όλοι με το ΠΑΜΕ. Για σταθερή και μόνιμη δουλειά, για συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις, για μέτρα προστασίας των ανέργων. Κάθε κλάδος και τόπος δουλειάς, κάθε συνοικία να γίνει μια "Χαλυβουργία". Ταξική ενότητα, αλληλεγγύη, αντεπίθεση.
Οι νέοι εργαζόμενοι, οι νέοι άνεργοι, οι νέοι από τις εργατικές λαϊκές οικογένειες έχουν συμφέρον να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, να διαμορφωθεί η μεγάλη εργατική λαϊκή συμμαχία της αντεπίθεσης και της ανατροπής για τη Λαϊκή Εξουσία. Για να κατακτήσουμε τα σύγχρονα δικαιώματά μας, για να βάλουμε τέλος στην καπιταλιστική εκμετάλλευση. Μονόδρομος είναι η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, με αποδέσμευση από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους».