 |
| η καλή ημέρα και η κακή ημέρα...... |
Φταίει η κρίση ή μήπως η παρουσίαση της; Και η εθνική
κατάθλιψη; Είναι κι αυτή απόρροια των αιτιών της κρίσης; Σίγουρα. Είναι όμως
και κατασκεύασμα του τρόπου παρουσίασης της κρίσης.
«Αποφάσισα να μην
βλέπω και να μην ακούω πλέον ειδήσεις. Δεν αντέχω να μιλούν για νέα μέτρα, νέες
περικοπές, απεργίες, κατάντια. Προτιμώ να μην ενημερώνομαι καθόλου». Αυτά μου
είπε ένα φίλος πρόσφατα και έχω την υποψία ότι δεν πρόκειται για τον μοναδικό που
αποφάσισε να φιμώσει τον αγγελιοφόρο των κακών μαντάτων στο σαλόνι του.
Όσοι απομείναμε σε αυτή τη χώρα, ζούμε συνεχώς με ένα μαύρο σύννεφο που βρέχει πάνω από το κεφάλι μας.
Όσοι απομείναμε σε αυτή τη χώρα, ζούμε συνεχώς με ένα μαύρο σύννεφο που βρέχει πάνω από το κεφάλι μας.
Η αίσθηση της απώλειας είναι μονίμως παρούσα. Λες και ο
κόσμος πενθεί για τα ανεκπλήρωτα όνειρα, τις προσωπικές σχέσεις που
δοκιμάζονται από την ένταση της κρίσης, την απώλεια της ισορροπίας σε όλα τα
επίπεδα.
Πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Το παζλ των λόγων που οδήγησαν στην κρίση αποτελείται από χιλιάδες κομμάτια που δεν είναι πάντα προφανές το πως συνδέονται μεταξύ τους.
Και η εθνική κατάθλιψη; Είναι κι αυτή απόρροια των αιτιών της κρίσης; Σίγουρα. Είναι όμως και κατασκεύασμα του τρόπου παρουσίασης της κρίσης.
Πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Το παζλ των λόγων που οδήγησαν στην κρίση αποτελείται από χιλιάδες κομμάτια που δεν είναι πάντα προφανές το πως συνδέονται μεταξύ τους.
Και η εθνική κατάθλιψη; Είναι κι αυτή απόρροια των αιτιών της κρίσης; Σίγουρα. Είναι όμως και κατασκεύασμα του τρόπου παρουσίασης της κρίσης.
Η ισορροπία ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο
συμφέρον αποτελεί δίλημμα προς επίλυση για τους δημοσιογράφους σε καθημερινή
βάση
«Οι δημοσιογράφοι πρέπει να εκπαιδεύσουν τον κόσμο γύρω από
την κρίση». Ακούγεται λογικό. Για να συμβεί όμως αυτό, οι δημοσιογράφοι πρέπει
πρώτα να εκπαιδεύσουν τους εαυτούς τους στους οικονομικούς όρους, αν δεν τους
κατέχουν ήδη και μετά να διαφωτίσουν το κοινό. Αν προσθέσεις σε αυτό μειωμένους
μισθούς, αυξημένες υποχρεώσεις και τον αδυσώπητο δημοσιογραφικό χρόνο,
χρειάζεται να είσαι πραγματικά ευσυνείδητος και ταγμένος στην υπηρεσία της
ενημέρωσης για να τα καταφέρεις.
Σε μια κρίση που χαρακτηρίζεται από δυσνόητους οικονομικούς όρους, εκείνοι που δεν πρόσεχαν στο μάθημα της Οικονομίας ή δεν το διδάχτηκαν ποτέ, μένουν εκτός πραγματικότητας...
Και τι συμβαίνει όταν συναντάς άγνωστες λέξεις; Μένεις με τη γενική ιδέα. Στην περίπτωση μας η γενική ιδέα συνδιαμορφώνεται από τον τρόπο παρουσίασης της είδησης, το συγκείμενο: γραφικοί πολιτικοί που μαλώνουν μεταξύ τους, τραβηγμένη από τα μαλλιά πολιτική συναίνεση, υπότιτλοι που προκαλούν με στόχο να καθηλώσουν.
«Οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να αναπαράγουν τις απόψεις των αφεντικών τους, καθώς δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των πολιτών». Μεγάλη συζήτηση με λέξη κλειδί την «αυτολογοκρισία» των επαγγελματιών του χώρου. Η ισορροπία ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο συμφέρον αποτελεί δίλημμα προς επίλυση για τους δημοσιογράφους σε καθημερινή βάση.
«Οι επαγγελματίες θα πρέπει να ακολουθούν μια δική τους συλλογιστική στον τρόπο προσέγγισης της είδησης, να μην ακολουθούν την πεπατημένη». Ή όπως λένε και στα χωριά μας “Think outside of the box”. Πόσοι από εμάς το κάνουμε; Πόσοι άραγε είμαστε σε θέση να το κάνουμε;
Εγκλωβισμένοι σε μια επικαιρότητα που δεν κατανοούν απόλυτα, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι συνεχίζουν να προβάλουν τις συνηθισμένες ιστορίες που πουλούσαν μέχρι πριν από την κρίση. Έχω την αίσθηση ότι είναι η επιμονή σε αυτές τις ιστορίες και στον τρόπο παρουσίασής τους που ωθεί πλέον το κοινό στο να κλείσει αηδιασμένο την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο.
Σε μια κρίση που χαρακτηρίζεται από δυσνόητους οικονομικούς όρους, εκείνοι που δεν πρόσεχαν στο μάθημα της Οικονομίας ή δεν το διδάχτηκαν ποτέ, μένουν εκτός πραγματικότητας...
Και τι συμβαίνει όταν συναντάς άγνωστες λέξεις; Μένεις με τη γενική ιδέα. Στην περίπτωση μας η γενική ιδέα συνδιαμορφώνεται από τον τρόπο παρουσίασης της είδησης, το συγκείμενο: γραφικοί πολιτικοί που μαλώνουν μεταξύ τους, τραβηγμένη από τα μαλλιά πολιτική συναίνεση, υπότιτλοι που προκαλούν με στόχο να καθηλώσουν.
«Οι δημοσιογράφοι δεν πρέπει να αναπαράγουν τις απόψεις των αφεντικών τους, καθώς δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των πολιτών». Μεγάλη συζήτηση με λέξη κλειδί την «αυτολογοκρισία» των επαγγελματιών του χώρου. Η ισορροπία ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο συμφέρον αποτελεί δίλημμα προς επίλυση για τους δημοσιογράφους σε καθημερινή βάση.
«Οι επαγγελματίες θα πρέπει να ακολουθούν μια δική τους συλλογιστική στον τρόπο προσέγγισης της είδησης, να μην ακολουθούν την πεπατημένη». Ή όπως λένε και στα χωριά μας “Think outside of the box”. Πόσοι από εμάς το κάνουμε; Πόσοι άραγε είμαστε σε θέση να το κάνουμε;
Εγκλωβισμένοι σε μια επικαιρότητα που δεν κατανοούν απόλυτα, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι συνεχίζουν να προβάλουν τις συνηθισμένες ιστορίες που πουλούσαν μέχρι πριν από την κρίση. Έχω την αίσθηση ότι είναι η επιμονή σε αυτές τις ιστορίες και στον τρόπο παρουσίασής τους που ωθεί πλέον το κοινό στο να κλείσει αηδιασμένο την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο.
Περικοπές βεβαίως
έχει υποστεί και η υπομονή του κόσμου.
Στην εποχή των στρεβλώσεων που ζούμε, έχω την αίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι αντί να διαφωτίζουν τους πολίτες τους ωθούν στην απαξίωση της ενημέρωσης.
Στην εποχή των στρεβλώσεων που ζούμε, έχω την αίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι αντί να διαφωτίζουν τους πολίτες τους ωθούν στην απαξίωση της ενημέρωσης.
Ελισάβετ Σεργιάδου
