"Συνάδελφοι απεργοί Χαλυβουργοί,
Πριν από 272 μέρες απέναντι στο εκβιαστικό
δίλλημα του Μάνεση, πεντάωρο ή 180 απολύσεις, μέσα από την
συνέλευση μας απαντήσαμε ομόφωνα απεργία… Ορισμένοι καλοπροαίρετα ή και άλλοι
κακοπροαίρετα αναρωτιούνται : «τι βγήκε από αυτό τον αγώνα», «τι κέρδισαν οι
χαλυβουργοί, αφού τα αιτήματα τους δεν υλοποιήθηκαν»…. Το
αποτέλεσμα ενός αγώνα δεν μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο
χέρι. Υπάρχουν αγώνες που προσφέρουν πολύ περισσότερα από όσα παίρνεις στο
χέρι, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα, τις επόμενες μάχες συνολικά της
εργατικής τάξης. Βοηθάνε σημαντικά στην γενικότερη αφύπνιση, να σπάσει η
τρομοκρατία, γίνονται ορόσημα…. Τους νικήσαμε όλους, αυτός είναι ο δικός μας
απολογισμός. Τους νικήσαμε γιατί είχαμε το δίκιο με το μέρος μας, γιατί είμαστε
ενωμένοι. Γιατί δουλεύαμε με βάση το «ένας για όλους και όλοι για έναν».
Γιατί παλεύαμε και ταυτόχρονα περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας….
Τους αναγκάσαμε να ξεβρακωθούνε
Τελικά ο αντίπαλος αφού δεν κατόρθωσε με όλα αυτά να μας νικήσει
αναγκάστηκε να βγάλει την μάσκα “της δημοκρατίας και του διαλόγου, την προβιά
του λύκου” και να παρουσιαστεί όπως πραγματικά είναι, τύραννος, εχθρός των
εργατών...
Ήρθαν με την εντολή του πρωθυπουργού Σαμαρά, που δρα ως υπάλληλος
του Μάνεση και της τάξης του. Που καυχιέται χωρίς ντροπή για την επιτυχία του.
Που ηδονίζεται βλέποντας τις κλούβες έξω από τη Χαλυβουργία, όπως κάνουν οι
θρασύδειλοι. Συνεργοί του είναι, ο Βενιζέλος, και ο Κουβέλης της Δημοκρατικής
Αριστεράς, που απ’ ότι φαίνεται την έμαθε γρήγορα τη δουλειά. Το ρόλο του
υπονομευτή, και της παραπλάνησης έχει αναλάβει ο υπουργός εργασίας Βρούτσης,
νομίζοντας ότι μπορούσε να μας ξεγελάσει. Τους θυμίζουμε ότι και άλλοι
προκάτοχοί τους είχαν προβλέψει το τέλος της πάλης των τάξεων και διαψεύστηκαν
οικτρά. Το ίδιο θα γίνει και τώρα…
Ο αγώνας μας αποτελεί ήδη μια μεγάλη παρακαταθήκη. Τα παιδιά
μας θα περπατάνε με ψηλά το κεφάλι, θα είναι υπερήφανα γιατί οι πατεράδες τους
και οι μανάδες τους έκαναν το καθήκον τους. Γιατί στάθηκαν με ψηλά το κεφάλι,
αψήφησαν την ταπείνωση και τον τρόμο της εργοδοσίας. Γιατί στάθηκαν αλύγιστοι,
πάλεψαν για ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Ο αγώνας μας θα
αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και θαυμασμού στις επόμενες γενιές, θα αποτελεί
πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού."
