Σελίδες

Με αφορμή το κυνηγητό των εξαθλιωμένων της παγκοσμιοποίησης.


Ανακοίνωση εξέδωσε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) με αφορμή το άγριο κυνηγητό σε βάρος των μεταναστών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ετοιμάζει η κυβέρνηση και γενικά την ένταση της καταστολής σε βάρος των μεταναστών. Η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, φυλακές, που δημιουργεί η Κυβέρνηση δεν θα λύσουν το πρόβλημα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης.
Αμέσως μετά τα μέτρα σκούπα για το κέντρο της Αθήνας, που ανακοίνωσε ο νέος υπουργός Προστασίας του πολίτη, έσπευσε η κυβέρνηση να εξαγγείλει, την ίδρυση 30 νέων κέντρων κράτησης σε όλη την Ελλάδα. Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου με τη σύμφωνη γνώμη ή την ανοχή των κομμάτων της πλουτοκρατίας και των περιφερειαρχών, εξαπολύει νέα επίθεση σε χιλιάδες ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν περνώντας τα σύνορα χωρίς χαρτιά και προσπαθεί να τους φορτώσει την ευθύνη για όλα τα δεινά της εργατικής τάξης, ανεργία, φτώχεια, εγκληματικότητα, διακίνηση ναρκωτικών.
Οι ανακοινώσεις που έκανε ο υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης για τους κατατρεγμένους που συλλαμβάνονται είτε στα σύνορα από τo FRONTEX, είτε στο κέντρο της Αθήνας, είναι αποκαλυπτικές.
Τα καθημερινά πτώματα μεταναστών και προσφύγων που ξεβράζονται στον Εβρο και στα παράλια της Ελλάδας, οι θάνατοι από κρυοπαγήματα, από πείνα, πεζοπορία, δεν απασχολούν τη συγκυβέρνηση. Αυτό που την απασχολεί είναι πώς θα ξεγλιστράει από τις ευθύνες της, θα δημιουργεί ψεύτικες εντυπώσεις για τα μέτρα που παίρνει και θα υλοποιεί απαρέγκλιτα τις ευρωπαϊκές οδηγίες για την καπιταλιστική κερδοφορία.
Για να χρυσώσει το χάπι δε διστάζει να τάζει θέσεις εργασίας στους άνεργους του νομού Κοζάνης ή άλλων περιοχών που θερίζει η ανεργία και την ίδια στιγμή να παραδίδει τη φύλαξη των "θηραμάτων" της σε ιδιωτικές εταιρείες που θα προσλαμβάνουν με 200 και 300 ευρώ. Μετατρέπει σε κέντρα κράτησης, παλιά ακατάλληλα στρατόπεδα για να φιλοξενήσει όπως ισχυρίζεται τους μετανάστες. Η αλήθεια είναι ότι σχεδιάζει φυλακές ύψιστης ασφάλειας με τριπλά συρματοπλέγματα που δε θα κρατούν εγκληματίες, αλλά κυνηγημένους από τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ιμπεριαλιστική θηριωδία λαούς που η μοναδική τους παρανομία θα είναι ότι πιάστηκαν χωρίς χαρτιά. Χαρτιά που στο κάτω κάτω, μπορεί να τους προμηθεύσει η ίδια η κυβέρνηση και είτε να συνεχίσουν το ταξίδι τους για τη χώρα που επιθυμούν, είτε να εργαστούν στη χώρα μας νόμιμα. Βολεύει όμως την κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας που την υπηρετούν να κρατούν φυλακισμένους για 18 μήνες και έπειτα να τους απελαύνουν, αθώους μετανάστες και πρόσφυγες παρά να αθετήσουν τη συνθήκη ΣΕΓΚΕΝ και τον κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ που υπέγραψαν.
Πλευρά της γενικότερης αντιλαϊκής επίθεσης
Η επίθεση στους μετανάστες και πρόσφυγες αποτελεί πλευρά της γενικότερης επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζόμενων, ντόπιων και ξένων. Το σάρωμα που γίνεται στο κέντρο της Αθήνας είναι για να στηριχθεί η προσπάθεια Καμίνη και Κυβέρνησης να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις, να παραδοθεί το κέντρο της Αθήνας άσπιλο και αμόλυντο στα σαγόνια των πολυεθνικών και των κερδοσκόπων και όχι για να βοηθηθούν οι μικρομαγαζάτορες που αφανίζονται από την αντιλαϊκή πολιτική και οι κάτοικοι της περιοχής.
Καλούμε τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τους Ελληνες εργάτες,
Να ξεσκεπάζουν τους πραγματικούς στόχους της κυβέρνησης που υπηρετεί την πλουτοκρατία και τα μονοπώλια, της κυβέρνησης που υλοποιεί τις οδηγίες των καπιταλιστών. Με φράχτες, FRONTEX και στρατόπεδα φυλακές, δεν σταματάνε οι λαοί που βρίσκονται σε απόγνωση να επιλέγουν το δρόμο της προσφυγιάς και του οικονομικού μετανάστη. Τα στρατόπεδα τα δημιουργούν οι ίδιοι που ευθύνονται για τη μαζική μετανάστευση και Ελλήνων εργαζομένων.
Η επιλογή μας πρέπει να είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τους Ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, ο εργατικός λαϊκός έλεγχος, το χτύπημα του δουλεμπορίου, της μαύρης εργασίας, της πορνείας, της ναρκοκουλτούρας.
Πρέπει να τιμωρήσουμε αυτούς που πραγματικά ευθύνονται για τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που βυθίζουν ντόπιους και ξένους εργάτες στο φόβο και την ανασφάλεια.
Κοινός αγώνας ελλήνων, μεταναστών και προσφύγων
Το ΠΑΜΕ στηρίζει τον αγώνα Ελλήνων, Μεταναστών και Προσφύγων για:
Να ματαιωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης για δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης - φυλάκισης μεταναστών.
Δημιουργία ανοιχτών κέντρων με ανθρώπινους και αξιοπρεπείς κρατικούς χώρους φιλοξενίας στα σημεία που μπαίνουν οι μετανάστες - πρόσφυγες, για να περιθάλπονται - σιτίζονται, στεγάζονται, θα λαμβάνουν νομική αρωγή και διερμηνεία, μέχρι να δοθούν τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα, για να συνεχίζουν το ταξίδι τους.
Ανυπακοή στη Συνθήκη Σένγκεν και τον Κανονισμό του Δουβλίνο ΙΙ της ΕΕ.
Να υπάρχει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες, μητέρες και παιδιά, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων.
Να δίνονται τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα νομιμοποίησης σε όλους για να μπορούν να πάνε στις χώρες προορισμού.
Να δοθεί άσυλο ή ανθρωπιστικό καθεστώς στους πρόσφυγες και σε όσους προέρχονται από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή εμφυλίων πολέμων και σε όσους το δικαιούνται.
Αυστηρή εφαρμογή των εργασιακών δικαιωμάτων όσων μεταναστών - προσφύγων ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας. Εντατικοί έλεγχοι για την εφαρμογή των κλαδικών Συμβάσεων για όσους έρχονται με εταιρείες ενοικίασης προσωπικού (δουλεμπόριο) και την οδηγία Μπολκεστάιν από την ΕΕ.
Να αναγνωριστούν κοινωνικά, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα στους μετανάστες.
Να εγγραφούν στα δημοτολόγια τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα. Να νομιμοποιηθούν χωρίς όρους και περιορισμούς όσα παιδιά ενηλικιώνονται και να δοθεί ιθαγένεια σε όσους το επιθυμούν.
Να σταματήσει η χώρα μας να συμμετέχει σε επεμβάσεις σε ξένες χώρες. Για να επιστρέψουν οι μετανάστες - πρόσφυγες στις πατρίδες τους, πρέπει να φύγουν οι Ελληνες φαντάροι και όλοι οι στρατοί κατοχής από τις χώρες τους. Να σταματήσουν να λεηλατούν τον πλούτο αυτών των χωρών, ενώ οι λαοί τους πεθαίνουν από την πείνα».

«Έρευνα» μαζικής τάσης επιστροφής από τα αστικά κέντρα στην ύπαιθρο.


Εμπαιγμός και κοροϊδία αγροτών, εργαζομένων και ανέργων .
Ανακοινώθηκε χτες «έρευνα» μαζικής τάσης επιστροφής από τα αστικά κέντρα στην ύπαιθρο, που επιχειρεί  να «λουστράρει» τις ολέθριες επιπτώσεις της εφαρμογής της φιλομονοπωλιακής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης και των μνημονίων.
 Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, παρουσίασε χτες «έρευνα» που έγινε, όπως είπε, για λογαριασμό του νεοσύστατου, από το πρώτο μνημόνιο, Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού και με βάση την οποία διαφαίνεται τάση μαζικής επιστροφής των κατοίκων, από τα αστικά κέντρα στην ύπαιθρο. Ο Κ. Σκανδαλίδης ανέφερε ότι εκτιμάται πως 1.500.000 άνθρωποι περίπου επιθυμούν να επιστρέψουν στην ύπαιθρο. Βέβαια η έρευνα που παρουσίασε είχε δείγμα... 1.500 άτομα και έγινε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπως ειπώθηκε επίσημα από τον ίδιο.
Ομως αν δεν είχε γίνει ό,τι έχει γίνει εδώ και δύο χρόνια και αν δεν ήταν να ακολουθήσει ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει, πόσοι θα σκέφτονταν να γυρίσουν στην ύπαιθρο και να ασχοληθούν με τη γεωργία; Πάντως ο υπουργός επιχείρησε να εμφανίσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι οι σκέψεις επιστροφής στην ύπαιθρο γίνονται από μορφωμένους ανθρώπους, που επιθυμούν πλέον να γυρίσουν στα χωριά και στη γεωργία, ακόμα και με μικρότερο εισόδημα... Μόνο που οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι έχουν ξεπεράσει ήδη το 1.000.000 και έρχονται να προστεθούν και οι μελλοντικοί άνεργοι. Μπρος στο φάσμα της ανεργίας και της πείνας, για όσους έχουν γονείς, σπίτια και χωράφια στα χωριά, λογικά η πρώτη σκέψη είναι να γυρίσουν πίσω. Ομως, αυτό δε σημαίνει τάση ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας και της αγροτικής παραγωγής, ούτε ότι όλοι αυτοί θα τα καταφέρουν τελικά να ασχοληθούν με την πρωτογενή παραγωγή, όπως προκλητικά αυθαίρετα επιχείρησε να εμφανίσει χτες ο Κ. Σκανδαλίδης. Ο υπουργός είπε ότι με βάση την έρευνα, το 68,2% των ερωτηθέντων έχει σκεφθεί να επιστρέψει... στις ρίζες, το 19,3% έχει κάνει κινήσεις για την επιστροφή του, ενώ πάνω από το 50% αυτών επιλέγει ως πρώτη απασχόληση τον τομέα της αγροτικής παραγωγής.
Η όλη παρουσίαση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ήταν σκέτη κοροϊδία και είχε να κάνει σαφώς με προεκλογικές σκοπιμότητες. Η πολιτική που ακολουθούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου δεν είναι ελπιδοφόρα για τους μικρομεσαίους αγρότες, πολύ περισσότερο για εκείνους που σχεδιάζουν τώρα να ασχοληθούν με τη γεωργία.
Το 2000 ο αριθμός των αγροτοκτηνοτρόφων ήταν 720.000 και το πρώτο τρίμηνο του 2011 ήταν 504.000. Τα «επισφαλή» στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για το 2010, ότι επέστρεψαν στη γεωργία 60.000 άτομα, δεν αλλάζουν τη ζοφερή εικόνα. Ταυτόχρονα, το αγροτικό εισόδημα το 2011 μειώθηκε κατά 5,3%, ενώ στην πενταετία 2006 - 2011 η επίσημη μείωση έφτασε το 22,6%.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Οι νέοι που θέλουν να γίνουν γεωργοί, δεν θα έχουν την παραμικρή βοήθεια. Δε φτάνουν μερικές δεκάδες αγροτεμάχια που δόθηκαν με φτηνό ενοίκιο σε κάποιους νέους και άνεργους, να αλλάξουν την εικόνα. Πολύ περισσότερο που όσοι εκδηλώσουν την επιθυμία να γίνουν γεωργοί δεν θα έχουν δικαιώματα επιδοτήσεων, αφού η ΚΑΠ βάζει φραγμούς και οι επιδοτήσεις μετά το 2013 θα είναι ακόμα πιο μειωμένες. Δεν θα μπορούν το επόμενα χρόνια να κάνουν σχέδια βελτίωσης, αφού στην τελευταία αναθεώρηση του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2007 - 2013, προτείνεται στο σχετικό μέτρο 121 να κοπούν 260,3 εκατ. ευρώ (198,1 εκατ. ευρώ από την εθνική συμμετοχή και 52,2 εκατ. ευρώ από την κοινοτική).
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι στη σχετική έρευνα που παρουσίασε χτες ο Κ. Σκανδαλίδης το 51% της ερωτηθέντων δήλωσε ότι θα ήθελε να ασχοληθεί με τη βιολογική γεωργία, αλλά και εδώ προτείνεται να κοπούν 77,4 εκατ. ευρώ - 46,6 εκατ. ευρώ από την εθνική συμμετοχή και 30,8 από την κοινοτική.
Η αντιλαϊκή - αντιαγροτική πολιτική που ακολουθείται δεν οδηγεί στην επιστροφή στη γεωργία και στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής σε όφελος του λαού και της μικρομεσαίας αγροτιάς. Μεταφέρει την ανεργία και την ανέχεια από την πόλη στο χωριό, οδηγεί στη φτώχεια και στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, εντείνει την οικονομική εξαθλίωση συνολικά των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και των ανέργων. Η πολιτική αυτή θα πρέπει με μέτωπο πάλης και αγώνα να ανατραπεί.

Λουκάνικα χωρίς μεσάζοντες ,αλλά με προσκόμματα και προσαγωγές, στην ΑΓΡΕΞ .

Γράφουν οι «ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ»   
  
Σήμερα εκεί στην ΑΓΡΕΞ, στην διάθεση των προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, ήρθε και δημοσιογράφος από την μεγαλύτερη εφημερίδα της Νορβηγίας. Ήταν ο ίδιος που έκανε ρεπορτάζ και για την επανασύνδεση του ρεύματος. Ήταν ενθουσιασμένος με αυτό που έβλεπε. Πατάτες, αλεύρι, κρεατικά, φασόλια, ακτινίδια. Έβγαζε φωτογραφίες γελώντας. Όμως πρίν φύγει, μας είπε τι τίτλο θα βάλει στο ρεπορτάζ. «Κοιτάτε με τι ασχολούνται οι Έλληνες. Με λουκάνικα». Γιατί το είπε;
          Σε προηγούμενη ανάρτηση, είπαμε για τις εξυπνάδες κάποιων. Οι κάποιοι λοιπόν, ήτανε ο σύλλογος κρεοπωλών. Έκανε καταγγελία, και κατά το μεσημέρι, ήρθε η Αστυνομία. Τρία περιπολικά παρακαλώ. Ζητάνε αυτά τα χαρτιά και τα παίρνουν, ζητάνε τα άλλα και τα ξαναπαίρνουν. Ζητάνε και τα υπόλοιπα και πάλι τα παίρνουν. Όλα καλά. Τι να κάνουν; Συνεννοήσεις με τους ανωτέρους. Τελικά, θα έρθει και αστυκτηνίατρος. Υγειονομικός έλεγχος δηλαδή. Ήρθε. Άρχισε τον έλεγχο. Θερμοκρασίες, τιμολόγια, Δελτία αποστολής, συσκευασίες… Όλα εντάξει. Όμως απαγορεύεται να πουλάει από εκεί. Μόνον από κρεοπωλείο. Ο νόμος το λέει. Έντονες ήταν οι αντιπαραθέσεις τους και με πολίτες που περίμεναν να αγοράσουν αλλά και με τους «ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ». Επι δύο ώρες ήταν εκεί και κατέγραφαν. Προσπαθούσαν να βρούν άκρη και η άκρη βρέθηκε. Οι «ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ», άνοιξαν τα ψυγεία και άρχισαν να μοιράζουν την συσκευασία των κρεατοσκευασμάτων, λέγοντας. « Διαθέτουμε δωρεάν, ότι υπάρχει στο ψυγείο. Μας κόστισε τρία ΕΥΡΩ, κάθε συσκευασία. Αν θέλετε να μην μπούμε με το κεφάλι μέσα, αφήστε στο κουτί, ότι θέλετε». Και το έκαναν. Άφηναν το ακριβές αντίτιμο όσων έπαιρναν.
          Μετά απο πάνω δυο ώρες, δόθηκε εντολή προσαγωγής στο Αστυνομικό τμήμα. Και ο κ, Γκασνάακης και ένας από τους «ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ». Στην ουσία, ψάχνανε να βρούν παράβαση. Δηλαδή έγινε προσαγωγή, χωρίς να είναι γνωστή η κατηγορία. Όμορφος κόσμος. Αυτό που βρήκανε λοιπόν οι υπάλληλοι της κτηνιατρικής ήταν, ότι στην άδεια μεταφοράς, δεν ανέφερε ότι μπορεί να μεταφέρει, κρεατοσκευάσματα. Άδεια μεταφοράς που οι ίδιοι εξέδωσαν στον κ. Γκασνάκη και με την οποίαν χρόνια τώρα κάνει την μεταφορά όλων των προϊόντων του σε όλη την Ελλάδα, σήμερα, έπαψε να ισχύει. Μέχρι το απόγευμα, περίμεναν την απόφαση της Εισαγγελέως. Πάνω από έξι ώρες ταλαιπωρία, για να αποφανθεί η Εισαγγελέας ότι κακώς έγινε προσαγωγή και ότι η άδεια μεταφοράς είναι νόμιμη.
          Μετά από έξι ώρες, λοιπόν, κακώς έγινε προσαγωγή. Όλα ήταν νόμιμα και απο υγειονομικής πλευράς, άριστα. Τι ήταν όμως η αιτία αυτής της ταλαιπωρίας; Να μην πουλήσει ο κ. Γκασνάκης φθηνά; Ότι υγειονομικά, απαγορεύεται; Ρωτάμε με καλή πρόθεση τους κρεοπώλες και τον αστυκτηνίατρο. Δεν είναι παράνομο να κάνουν διανομή κρέατος τα κρεοπωλεία; Δεν μοιράζουν κρέας σε σακούλες στους πελάτες τους; Η παράδοση κατ ΄οίκον δηλαδή. Επιτρέπεται αυτό; Δεν το είδε κανείς; Τελικά ή θα φάμε σε διπλάσιες τιμές τα προϊόντα ή δεν θα φάμε; Η πρόθεση των ελεγκτών, φάνηκε από μια και μόνον φράση, που την απεύθυναν στον κ. Γκασνάκη και να κουνιέται ο δείκτης του χεριού. « Θα το πληρώσεις αυτό που έκανες». Αλήθεια, είναι αυτή φράση Δημόσιου λειτουργού; Αυτός θα προστατέψει τα συμφέροντά μας; Θέλει να πεί λοιπόν, θα τον τρελάνουν στους ελέγχους, και θα βρίσκουν πάτημα, εκεί που δεν υπάρχει. Θα τον γονατίσουν, στα πρόστιμα. Ε λοιπόν ας τολμήσουν να κάνουν κάτι διαφορετικό από όσα μέχρι σήμερα.   Κλασικά πράγματα , μεταξύ Διοικητικών υπαλλήλων και πολιτών. Ή θα γονατίσεις ή θα το πληρώσεις. Ας μας πει κάποιος μετά από όλο αυτό, ποιος προστατεύει ποιόν και από ποιούς. Επίκαιροι και εύστοχοι οι Νορβηγοί.
«Να με τι ασχολούνται οι Έλληνες. Με λουκάνικα».
Είναι τόσο προβλέψιμα τα πράγματα. Τόσο γελοία. Με ύφος εκατό Καρδιναλίων οι Διοίκηση, συνεχίζει τα μνημόσυνα μιας ολόκληρης χώρας.

ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ    

Η σπέκουλα της ΝΔ, σε βάρος των εργατικών αγώνων

 Η ΝΔ σε σημείωμα που διένειμε στα στελέχη του κόμματος η γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού, με τον τίτλο «Οι ευθύνες της αριστεράς» γράφει, μεταξύ άλλων:
«(Η "αριστερά") εξανάγκασε με στοχευμένες κινητοποιήσεις και μαξιμαλιστικές θέσεις μεγάλες και μικρότερες επιχειρήσεις να βάλουν "λουκέτο", καταδικάζοντας στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους. Αναφέρουμε για παράδειγμα ότι στις αρχές της 10ετίας του 1990, Pirelli και Goodyear αποχώρησαν από την Ελλάδα, επειδή τα συνδικάτα δεν δέχθηκαν τη μείωση του προσωπικού κατά 10%. Μέχρι τότε, το 80% των ελαστικών αυτοκινήτων κατασκευαζόταν στην Ελλάδα και γίνονταν και εξαγωγές, ενώ σήμερα εισάγονται όλα».
Η προσπάθεια αληθοφανούς κατασυκοφάντησης των εργατικών αγώνων, αποσκοπεί έμμεσα πλην σαφώς να πλήξει το ΚΚΕ, σαν υποκινητή καταστροφικών !  εργατικών διεκδικήσεων.
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα;
Το παράδειγμα της Goodyear είναι αποκαλυπτικό και ξεσκεπάζει τους εμπνευστές της σπέκουλας σε βάρος των εργατικών αγώνων. Το εργοστάσιο της Goodyear στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης έκλεισε οριστικά το καλοκαίρι του 1996. Εως τότε, διατηρούσε το 50% της ελληνικής αγοράς και ταυτόχρονα έκανε εξαγωγές ύψους 5 δισ. δραχμές (περίπου 15 εκ. ευρώ), ποσό μεγάλο για την εποχή.
Η λειτουργία του εργοστασίου ξεκίνησε το 1978. Τα οικονομικά αποτελέσματα που κατέγραφε ήταν αξιοζήλευτα για τις επιχειρήσεις της εταιρείας σε άλλες χώρες. Ενδεικτικά, οι πωλήσεις της Goodyear Hellas, από 15,2 δισ. δρχ. το 1992, έφτασαν στα 18 δισ. δρχ. το 1993 και στα 23,3 δισ. δρχ. το 1995. Αντίστοιχα, τα κέρδη της επιχείρησης στην Ελλάδα, από το 1 δισ. δρχ. το 1992 διαμορφώθηκαν στα 1,8 δισ. το 1994 και στα 1,7 δισ. το 1995. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στα οικονομικά φύλλα της εποχής, η μέση απόδοση των ιδίων κεφαλαίων ξεπερνούσε ακόμα και το 35%!
Τη χρονιά που έκλεισε, το εργοστάσιο της Σίνδου κάλυπτε το 0,9% της παγκόσμιας παραγωγής της Goodyear και συνεισέφερε κατά 3,5% στα παγκόσμια κέρδη της πολυεθνικής. Με άλλα λόγια, η Goodyear είχε κέρδος από τη δραστηριοποίησή της στην Ελλάδα και μάλιστα, το 1995, μια χρονιά πριν κλείσει το εργοστάσιο, είχε αναβαθμίσει τον μηχανολογικό του εξοπλισμό, με επένδυση ύψους 900 εκατ. δρχ.
Το γεγονός, εξάλλου, ότι η πολυεθνική απολάμβανε ιδιαίτερης μεταχείρισης από το τότε αστικό κράτος, καθώς και το ότι το σύνολο των κρατικών παραγγελιών σε ελαστικά (κύρια για τις Ενοπλες Δυνάμεις) πήγαινε στην Goodyear, συνιστούσε παράγοντα αύξησης και διασφάλισης της κερδοφορίας της. Σημειωτέον ότι από το 1994 η ελληνική καπιταλιστική οικονομία βρισκόταν σε φάση μεγέθυνσης. Μέχρι το 2008, ο μέσος όρος ανάπτυξης του ελληνικού ΑΕΠ ήταν 3,4% σε ετήσια βάση.
Τι έγινε;
Τι έγινε, λοιπόν, και έκλεισε το εργοστάσιο; Η ΝΔ και οι άλλοι συκοφάντες του εργατικού κινήματος λένε πως η απαίτηση των 350 εργαζομένων για υπογραφή ικανοποιητικής Συλλογικής Σύμβασης, είναι αυτή που οδήγησε την εταιρεία στο να βάλει λουκέτο. Στην πραγματικότητα, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε παρέμβει ανοιχτά υπέρ της πολυεθνικής και είχε σύρει την πλειοψηφία του σωματείου, που ήταν επίσης ΠΑΣΟΚ, σε συμβιβασμό με την εργοδοσία.
Το ίδιο το σωματείο, έγραφε σε ανακοίνωσή του μετά το λουκέτο: «(...) εφέτος, όπως επιθυμούσε η εταιρεία, υπογράψαμε σύμβαση και δεχτήκαμε μειώσεις επιδομάτων, μείωση προσωπικού, λειτουργία 4ης βάρδιας εκεί που η εταιρεία επιθυμούσε για φέτος, με δυνατότητα επέκτασης σε όλο το εργοστάσιο, όταν η εταιρεία το επιθυμούσε. Ολα τα παραπάνω, με στόχο τη μείωση του κόστους (...)» («Ριζοσπάστης», 24/6/1996).
Αρα, το παραμύθι των «κακών» εργαζομένων, που με τις «μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις τους κλείνουν τα εργοστάσια», όπως λέει η ΝΔ και άλλοι, δεν μπορεί να σταθεί ούτε για αστείο στην περίπτωση της Goodyear. Ο λόγος για τον οποίο έκλεισε το εργοστάσιο, είναι ο ίδιος για τον οποίο ο κάθε καπιταλιστής επενδύει ή αποσύρει τα κεφάλαιά του από έναν κλάδο, από μια χώρα, μια επιχείρηση: Η μεγιστοποίηση του κέρδους του.
Τι είχε γίνει στην πραγματικότητα; Εβδομήντα χρόνια μετά την εμφάνισή της στην Ευρώπη, η αμερικάνικη Goodyear, όπως και άλλες πολυεθνικές εταιρείες - μεγαθήρια στον κλάδο τους, έσπευσε να εκμεταλλευτεί τις σαρωτικές ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και να μεταφέρει μέρος της παραγωγής σε χώρες με μικρότερο συγκριτικά «εργατικό κόστος», αναδιαρθρώνοντας εκ βάθρων τα εργοστάσιά της.
Λίγους μήνες πριν βάλει λουκέτο στο εργοστάσιο της Σίνδου, η Goodyear διέθετε σε 8 χώρες στην Ευρώπη και στη Βόρειο Αφρική 10 μονάδες, εκ των οποίων οι δύο στην Τουρκία, με 13.000 εργαζομένους. Τη διαφορά όμως έκανε η υπερσύγχρονη - πρώην κρατική - μονάδα παραγωγής ελαστικών αυτοκινήτων, που απέκτησε η πολυεθνική στην Πολωνία και η απόφασή της να πραγματοποιήσει εκεί επενδύσεις για την παραγωγή ελαστικών υψηλής τεχνολογίας.
Η συγκεκριμένη επένδυση σχεδιαζόταν αρχικά να γίνει στην Ελλάδα, όπου, σύμφωνα με Ελληνα - στέλεχος της επιχείρησης, «το κόστος παραγωγής ανά μονάδα παραγόμενου προϊόντος (στην Ελλάδα) ήταν απόλυτα ανταγωνιστικό σε σύγκριση με το αντίστοιχο του υπολοίπου ευρωπαϊκού δικτύου». Σαν αποτέλεσμα, αν και κερδοφόρο, το εργοστάσιο της Σίνδου διαγράφηκε από τα επενδυτικά πλάνα της επιχείρησης και μετά από λίγους μήνες έκλεισε οριστικά, μαζί με άλλα εργοστάσια της εταιρείας στην Ευρώπη (Γαλλία, Ιταλία) και την Αφρική (Μαρόκο).
Είναι αυτονόητο ότι, σε όλες τις παραπάνω χώρες, το εργατικό κίνημα ήταν είτε πολύ αδύναμο, είτε ενσωματωμένο πλήρως, για να μπορεί κανείς να του αποδώσει ευθύνες στο κλείσιμο των εργοστασίων της Goodyear, εξαιτίας «μαξιμαλιστικών θέσεων» και τα άλλα φαιδρά που λέει η ΝΔ. Η ίδια η πολυεθνική, στην ανακοίνωση που εξέδωσε στις 22/6/96, παραδεχόταν ότι το λουκέτο στη Σίνδο ήταν αποτέλεσμα «διαρθρωτικών αλλαγών στην ευρωπαϊκή στρατηγική της εταιρείας στην παραγωγή ελαστικών».
Ακόμα και το ΒΗΜΑ της εποχής, διαχρονικός εκφραστής της αστικής προπαγάνδας, σε σχετικό δημοσίευμα (27/8/1996) αναγκαζόταν να ομολογήσει: «Κάποιες θυγατρικές μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών στην Ελλάδα κερδίζουν για λογαριασμό τους τη μάχη της ανταγωνιστικότητας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, κάποιες τη χάνουν. Οι πολυεθνικές συγκεντρώνουν λοιπόν τις δραστηριότητές τους σε ορισμένες χώρες, συνεκτιμώντας το κόστος παραγωγής και πολλά άλλα κριτήρια. Αυτό συμβαίνει και με την Goodyear».
Στο ίδιο ρεπορτάζ, το ΒΗΜΑ αναφερόταν και σε δήλωση του τότε προέδρου της Goodyear, Samir F. Gibara, ο οποίος, λίγους μήνες πριν το λουκέτο στη Σίνδο, είχε ανακοινώσει κέρδη - ρεκόρ για την πολυεθνική, εξαγγέλλοντας ταυτόχρονα «γεωγραφική διαφοροποίηση της παραγωγικής ικανότητας...».
«Λουκέτα» - καρμπόν
Με άλλα λόγια, το λουκέτο στο εργοστάσιο ήταν προμελετημένο και καμιά σχέση δεν έχει με τους αγώνες των εργαζομένων για αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες δουλειάς. Ακόμα και το γεγονός ότι ήταν ένα κερδοφόρο εργοστάσιο, δεν εμπόδισε την πολυεθνική να το κλείσει, αφού το κέρδος από τη μεταφορά της παραγωγικής δραστηριότητας σε άλλη χώρα, εν προκειμένω στην Πολωνία, ήταν μεγαλύτερο και άρα η απόφαση για λουκέτο προειλημμένη.
Μάλιστα, όπως έγραφε το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», αμέσως μετά το λουκέτο, στο εργοστάσιο (25/7/1996),«στη διάρκεια σύσκεψης χτες στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ο Ι. Ρεγκούζας, μέλος της ΤΕ της ΝΔ και νομαρχιακός σύμβουλος, ανέφερε πως είχε πληροφορηθεί σχετικά για τη μελέτη μετεγκατάστασης πριν από 4 μήνες, από υπάλληλο της Good Year»!
Στο ίδιο ρεπορτάζ, ο τότε αντιπρόεδρος της πολυεθνικής στην Ευρώπη Σίλβιαν Βαλένσι και ο (επίσης τότε) υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της εταιρείας στην Ελλάδα, Μιχάλης Λαβετζής, εμφανίζονται να ομολογούν δημόσια ότι το λουκέτο ήταν προγραμματισμένο και ότι «η εταιρεία περίμενε την καλοκαιρινή περίοδο για να κλείσει το εργοστάσιο, ούτως ώστε να μην υπάρξουν επικίνδυνες συνέπειες». Τη μέρα που ανακοινώθηκε ότι κλείνει το εργοστάσιο, η πλειοψηφία των εργαζομένων ήταν σε καλοκαιρινή άδεια.
Πανομοιότυποι είναι οι λόγοι για τους οποίους και η Pirelli έκλεισε το δικό της εργοστάσιο στην Πάτρα, το 1991, προβάλλοντας τότε σαν αφορμή τις κινητοποιήσεις των 800 εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις 200 συναδέλφων τους και ενώ η εταιρεία βρισκόνταν και αυτή σε φάση «αναδιοργάνωσης». Για του λόγου το αληθές, την περίοδο που έκλεινε η Goodyear, στέλεχος της Pirelli δήλωνε σε οικονομική εφημερίδα: «Σήμερα, δεν πρέπει να λέμε ότι το κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι υψηλό και γι' αυτό η παραγωγή δε συμφέρει εδώ, αλλά να λέμε ότι το κόστος αυτό είναι αλλού χαμηλότερο σε σχέση με το ελληνικό και γι' αυτό συμφέρει η παραγωγή αλλού».
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους έκλεισε η «Φριγκογκλάς», που ήταν κερδοφόρα και η ιδιοκτησία της αποφάσισε να μεταφέρει σε άλλο κράτος τις δραστηριότητές της, απολύοντας την πλειοψηφία των εργατών. Οπως και η «ΖΗΜΕΝΣ HELLAS» στη Θεσσαλονίκη, που ήταν επίσης κερδοφόρα, ή τα εργοστάσια ζάχαρης, η ΕΤΜΑ που πήγε στην Κίνα, και χιλιάδες ακόμα επιχειρήσεις, που είτε μαράζωσαν από τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, είτε τα αφεντικά τους τις μετέφεραν σε άλλες χώρες, είτε τις έκλεισαν για να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους σε άλλους, περισσότερο κερδοφόρους κλάδους.
Κάτι ακόμα: Για τη μεταφορά επιχειρήσεων σε άλλες χώρες, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι διπλά υπόλογοι στους εργαζόμενους, στους οποίους με θράσος κουνάνε το δάχτυλο. Με τους δικούς τους νόμους, το κράτος έφτασε να επιδοτεί μέχρι και την αγορά μηχανήματος fax (!) για τους επιχειρηματίες που έκαναν εξαγωγή κεφαλαίων στο Ελντοράντο των ρημαγμένων Βαλκανίων, μετά από το διαμελισμό τους, στον οποίο πρόθυμα συμμετείχαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στο πλευρό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Σαν αποτέλεσμα, οι ελληνικές επενδύσεις στην ΠΓΔΜ ανέρχονται σήμερα σε περισσότερα από 1 δισ. ευρώ, ενώ το εμπορικό επιμελητήριο στη Βουλγαρία καταγράφει περίπου 800 ελληνικές επιχειρήσεις, με 82.000 εργαζόμενους στο σύνολο. Οι επιχειρήσεις αυτές αναφέρουν ότι μεταφέρθηκαν εκεί κυρίως, επειδή η Βουλγαρία απολαμβάνει το χαμηλότερο ποσοστό φόρου στην ΕΕ, προσφέρει φτηνά εργατικά χέρια, μακροοικονομική σταθερότητα, καλές υπηρεσίες μεταφορών, φτηνά ακίνητα και ενοίκια, τα περισσότερα εκ των οποίων ισχύουν και για την ΠΓΔΜ.
Να, λοιπόν, ποιος κλείνει τα εργοστάσια: Ο καπιταλισμός σε ανάπτυξη και κρίση. Η αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή, που σημαίνει επενδύσεις μόνο σε κλάδους που είναι κερδοφόροι για το κεφάλαιο, ακόμα και αν εχθρεύονται τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Η ΕΕ των μονοπωλίων και οι ελευθερίες της Συνθήκης του Μάαστριχτ, για απρόσκοπτη κίνηση κεφαλαίων, όπου και όταν υπάρχει κέρδος για τον καπιταλιστή.
Οι ευθύνες για τα λουκέτα ανήκουν αποκλειστικά στα κόμματα της ΕΕ, με πρώτα τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Είναι η άλλη όψη των μέτρων που νομοθετούν για να βαθαίνει η εργασιακή εκμετάλλευση στις επιχειρήσεις των καπιταλιστών. Αυτούς υπηρετούν με την πολιτική τους και τους υπερασπίζονται, πολεμώντας ακόμα και τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, για να μη στερηθεί ο εργοδότης ούτε σεντ από τα κέρδη του.
Να γιατί η ήττα της πολιτικής τους είναι προϋπόθεση για λαϊκή ευημερία. Να γιατί ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, οι κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής με εργατική λαϊκή εξουσία είναι η μόνη διέξοδος που συμφέρει το λαό, η μόνη ικανή να εξαλείψει την ανεργία, να αναπτύξει στο έπακρο όλες τις παραγωγικές δυνάμεις, να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες σε βασικά προϊόντα και να κάνει και εξαγωγές. Αυτή την εναλλακτική λύση θέλουν να κρύψουν από το λαό οι αστοί και τα κόμματά τους, γι' αυτό συκοφαντούν τους αγώνες και το ΚΚΕ.

Κακή κουρά.


Τα σημειολογικά μας αντανακλαστικά έχουν κάπως αμβλυνθεί, ίσως γιατί κυριαρχεί πλέον μια συγκεκριμένη θεωρητική και ιδεολογική τάση που θεωρεί κάθε ερμηνευτική άτοπη ή και ύποπτη, ίσως γιατί έχουμε τόσο υπερεκτεθεί σε σημεία που πλέον δεν τα αντιλαμβανόμαστε παρά ως «εικόνες», με την έννοια που έδινε στις εικόνες ο C.S. Peirce. Σημεία δηλαδή που έχουν «τοπολογική ομοιότητα» με το αντικείμενο αναφοράς τους και δεν είναι παρά αυτό που δείχνουν: ένας διαδηλωτής στις ειδήσεις που πετάει μολότωφ δεν είναι παρά ένας διαδηλωτής στις ειδήσεις και ένας πρωθυπουργός που μιλάει από το Καστελόριζο, δεν είναι παρά ένας πρωθυπουργός στο Καστελόριζο, ακόμη κι αν από πίσω του εκείνη την ώρα περνάει μια ψαρότρατα με την ελληνική σημαία να κυματίζει. Ή ίσως πάλι να έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στη δομή του κόσμου και να θεωρούμε μάταιη κάθε προσπάθεια αποκατάστασης του νοήματός του.
Ωστόσο, ο χαριτωμένος αυτός ευφημισμός που αποκαλεί την πτώχευση κούρεμα δεν αποσιωπεί μόνον μια λέξη ταμπού,  παραλλάσσοντας λεξιλογικά μια οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα που θα γίνει αργά ή γρήγορα από όλους αντιληπτή. Αντικαθιστά ένα συνειρμικό πεδίο –την πτώχευση: ένας αξύριστος και ατημέλητος επιχειρηματίας με το κεφάλι σκυμμένο και μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια στα πρόθυρα της αυτοκτονίας και τους λογαριασμούς συσσωρευμένους στο πάτωμα και το γραφείο του– με ένα άλλο –το κούρεμα και το πλήθος των πολιτισμικών συνδηλώσεών του: από την haute coiffure και τις κυρίες που ξεφυλλίζουν περιοδικά κουτσομπολεύοντας κάτω από ωοειδή σεσουάρ μέχρι τη μύχια σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον κουρέα, κι ας είναι ο Μπίλυ Μπομπ Θόρτον στον «Άνθρωπο που δεν ήταν εκεί», και στον πελάτη του που κάθεται βαθιά στην πολυθρόνα και δέχεται γαλήνιος τις κομμωτικές περιποιήσεις. Το κούρεμα βρίσκεται στο κέντρο ενός πλέγματος σημασιών.  Η χρήση του όρου δεν καθησυχάζει και δεν παρηγορεί απλώς όσους κατεξοχήν θα υποστούν τις συνέπειες από την οικονομική αυτή κίνηση. Κυρίως χειραγωγεί τις αναπαραστάσεις που έχουμε για την οικονομία, για την πολιτική και για την ηθική.
Θέτοντας καταρχάς ένα ζήτημα κομψότητας. Από τον Οδυσσέα που όταν πια πρόκειται να παρουσιαστεί στην Πηνελόπη αφήνεται στη στυλιστική περιποίηση της Παλλάδας –«από την κεφαλή του μαλλιά κρεμούσε σαν τα ολόσγουρα του ζουμπουλιού λουλούδια»– μέχρι το περιοδικό Fantastic Man, τη σύγχρονη βίβλο του αντρικού στυλ που συνοψίζει όλη την ποπ εικόνα του Brian Ferry στις διαδοχικές κομμώσεις του, ο σωστά κουρεμένος άνθρωπος είναι εκείνος που έχει εκπληρώσει την αναγκαία, αν και όχι πάντα ικανή συνθήκη, για να μπει στα καλύτερα σαλόνια, να γοητεύσει και να υποσχεθεί πρώτα με την εικόνα του όσα θα χρειαστεί να αποδείξει αργότερα με τις πράξεις του.
Υπονοώντας κατά δεύτερο λόγο μια πράξη ευπρέπειας. Οι τρίχες που πετάνε ατίθασες θέτουν ένα επίμονο ηθικό ζήτημα, όπως ηθικός είναι κατά βάση και όλος ο πυρήνας της επιχειρηματολογίας όχι μόνον για τους λόγους που οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτό το σημείο αλλά και για τα μέτρα που χρειάζεται να ληφθούν για την αποκατάσταση της οικονομικής ισορροπίας και εν πολλοίς της τάξης. Μικρές ανομίες, άτυπες συναλλαγές, το προσωπικό συμφέρον έναντι του συλλογικού, αυτοί είναι οι κοινοί τόποι που επιχειρούν να εξηγήσουν την κρίση. Ακόμη και η προβαλλόμενη συλλογική ευθύνη μεταθέτει την πολιτική επιχειρηματολογία στο πεδίο της κατηγορικής προσταγής. Ο λαός, ένα συντεταγμένο πολιτικό σώμα με κανόνες συγκρότησης και εκπροσώπησης δεν μπορεί να τα «φάει» ούτε από πολιτική ούτε από οντολογική άποψη· αυτοί που μπορούν να τα φάνε είναι τα υποκείμενα που είναι έρμαια των παθών και της ατομικής τους κρίσης. Ακόμη περισσότερο, η ίδια η έννοια του χρέους είναι ηθικής και όχι οικονομικής τάξης και φέρνει τον υπόχρεο αντιμέτωπο όχι μόνον με την οφειλή του αλλά και με τα σφάλματά του που τον οδήγησαν σε αυτή την οφειλή και με τον καθολικό νόμο ο οποίος επιβάλλει την εξόφλησή της. Ο παραστρατημένος άνθρωπος που έχει για πολλά χρόνια περιπλανηθεί στο περιθώριο της ανομίας και παίρνει την απόφαση να μεταμεληθεί, καλά θα κάνει πρώτα να κουρευτεί, ώστε τουλάχιστον κοιτώντας τον εαυτό του στον καθρέφτη να πάρει δυνάμεις από ετούτη την αποκατεστημένη του εικόνα για τον δύσκολο δρόμο της αρετής που έχει να κατακτήσει.
Επιβάλλοντας όμως κυρίως έναν μηχανισμό συμμόρφωσης. Το κούρεμα είναι ένας από τους πρώτες τελετουργίες ένταξης σε οποιοδήποτε σώμα του οποίου η βασική προϋπόθεση λειτουργίας είναι η πειθαρχία, από το στρατό μέχρι τις φυλακές. Έχει μυητικό χαρακτήρα, καθιστά τα μέλη του συστήματος ομοιόμορφα και με αυτόν τον τρόπο ακυρώνει τους ενδείκτες της προσωπικότητάς τους, η οποία αργότερα θα μπορούσε να δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην εκτέλεση των διαταγών. Ο κουρεμένος είτε στην τραγική εκδοχή του στρατόπεδου συγκέντρωσης είτε στην ελαφριά τιμωρητική εκδοχή του κεκαρμένου τεντιμπόι είναι ο ταπεινωμένος άνθρωπος που μέχρι τουλάχιστον να επανέλθουν τα μαλλιά του σε μια κόσμια εκδοχή θα κοιτάζει τον εαυτό του και θα θυμάται τα κρίματα που τον οδήγησαν σε αυτό το επονείδιστο σημείο διαπόμπευσης.
Το κούρεμα -κατεξοχήν συμβολικός και προσωρινός ακρωτηριασμός- είναι επώδυνο, επειδή ακριβώς είναι συμβολικό. Όπως και στο πένθος, όπου η θυσία της κόμης ή το συμβολικό αντίστοιχό της, η αποχή από το κούρεμα, συμβολοποιεί την περίοδο της διαχείρισης της απώλειας –του αγαπημένου προσώπου, της οικονομικής και πολιτικής ασφάλειας– το κούρεμα είναι η απαρχή ενός κύκλου όπου τίποτε δεν έχει χαθεί κι όμως έχουν χαθεί τα πάντα. Το κούρεμα δεν είναι μια πραγματική επανεκκίνηση ούτε ένα πραγματικό τέλος. Είναι όμως η εναρκτήρια επίκληση μιας μυθολογίας στην οποία η ταπείνωση συνυπάρχει με την κομψότητα, η ευπρέπεια με την πειθαρχία, η απώλεια με την προσδοκία της ανάκτησης.
Aπό Theophilos Tramboulis
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 18 του περιοδικού Κοντέινερ.

Στην Ολομέλεια της Βουλής σήμερα η συμφωνία - λαιμητόμος


Με τις ψήφους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «πέρασε» χτες από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
Με κατεπείγουσες διαδικασίες, σε μία και μόνη συνεδρίαση, ψηφίζεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής η νέα σύμβαση για το δάνειο των 137,1 δισ. ευρώ από την ΕΕ (109,1 δισ.) και το ΔΝΤ (28 δισ.). Χτες με τις ψήφους βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ η σύμβαση εγκρίθηκε σε μια επίσης συνεδρίαση στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Καταγγέλλοντας και τη νέα δανειακή σύμβαση ο εισηγητής του ΚΚΕ, Ν. Καραθανασόπουλος, έκανε λόγο για ολοκλήρωση ενός εγκλήματος σε βάρος του λαού από τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και την τρόικα, που δένει χειροπόδαρα το λαό για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Ο ταξικός χαρακτήρας, τόνισε, της δανειακής σύμβασης είναι ολοφάνερος αφού προβλέπει ότι προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της κάθε δόσης είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή του νέου μνημονίου και των βάρβαρων μέτρων που αυτό προβλέπει. Ο βουλευτής υπογράμμισε ότι χαρακτηριστικό της σύμβασης είναι πως απαγορεύει οποιαδήποτε αλλαγή της με απόφαση δικαστηρίων ή με τροπολογία στη Βουλή, χωρίς την έγκριση της τρόικας, ενώ το σύνολο των 109,1 δισ. ευρώ θα πάει αποκλειστικά στους δανειστές και αποκλείεται οποιαδήποτε άλλη αξιοποίηση των ποσών για μισθούς ή συντάξεις, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα.
Τόνισε επίσης ότι προβλέπεται δέσμευση των εσόδων του κράτους για την εξυπηρέτηση του δανείου, ενώ η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να την καταγγείλει μονομερώς. Αυτό το δικαίωμα το έχει μόνο η τρόικα και μάλιστα μπορεί με την καταγγελία να ζητήσει την άμεση καταβολή του συνόλου του δανείου. Επίσης, κατήγγειλε ότι η Ελλάδα παραχώρησε την ασυλία των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου και το κερασάκι, όπως είπε, στην τούρτα είναι ότι η σύμβαση θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και οι διαφορές θα εκδικάζονται σε δικαστήρια του Λουξεμβούργου.
Καταλήγοντας τόνισε ότι είναι λόγια του αέρα που αποπροσανατολίζουν το λαό τα όσα λέγονται για τη δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης της σύμβασης και είπε ότι αυτό που πρέπει να είναι καθαρό είναι πως μέσα στην ΕΕ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βελτιωθεί η θέση του λαού.
Αντιλαϊκός συντονισμός
Υπερασπιζόμενος τη δανειακή σύμβαση ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών,Φ. Σαχινίδης, είπε ότι αυτή είναι μονόδρομος γιατί το δημόσιο χρέος είχε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Προαναγγέλλοντας νέα αντιλαϊκά μέτρα, ανέφερε ότι«μπροστά μας υπάρχει δύσκολος δρόμος για την προσαρμογή της οικονομίας»και είπε ότι το στοίχημα είναι να εμπεδωθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία.
Ψηφίζοντας υπέρ της δανειακής σύμβασης ο Θ. Καράογλου, της ΝΔ, είπε ότι αυτή αποτελεί μονόδρομο μπροστά «στον εφιάλτη της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας». Υπενθύμισε περιχαρής ότι το κόμμα του δε λέει, ούτε έλεγε «όχι σε όλα», και γι' αυτό όλο το προηγούμενο διάστημα είχε ψηφίσει αρκετά νομοσχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Ο Α. Ροντούλης, από το ΛΑ.Ο.Σ., είπε ότι η σύμβαση θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και επιτρέπει την κατάσχεση ιδιωτικής περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, όπως άλλωστε και η πρώτη δανειακή σύμβαση, την οποία όμως το κόμμα του είχε ψηφίσει. Ο Δ. Παπαδημούλης, από τον ΣΥΡΙΖΑ, στάθηκε στο ότι η ΕΕ δεν μπορεί να διώξει την Ελλάδα από το ευρώ, γιατί αυτό «θα τους κοστίσει πάνω από ένα τρισ. ευρώ».

«ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΝΤΑΞΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ


Για την αντιμετώπιση και επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες καθώς και στην ενίσχυση της ένταξής τους στην τοπική κοινωνία
 Η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Αλεξάνδρειας κ. Όλγα Μοσχοπούλου εξέδωσε την Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012 νέα δημόσια πρόσκληση, που απευθύνεται στην κοινότητα των μεταναστών που κατοικεί μόνιμα στο δήμο Αλεξάνδρειας και σε τοπικούς φορείς που αναπτύσσουν δράση σχετική με τα θέματα των μεταναστών, να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για τη συμμετοχή εκπροσώπων τους στο συμβούλιο ένταξης μεταναστών.
Υπενθυμίζεται ότι στο δήμο Αλεξάνδρειας, παρά την ανοιχτή δημόσια πρόσκληση που είχε εκδώσει ο δήμος στις 3 Μαΐου 2011, δεν κατέστη δυνατή μέχρι σήμερα η συγκρότηση συμβουλίου ένταξης μεταναστών, λόγω έλλειψης σχετικής ανταπόκρισης.
Σύμφωνα με το άρθρο 78 του Ν.3852/2010, το συμβούλιο ένταξης μεταναστών συγκροτείται και λειτουργεί σε κάθε δήμο ως συμβουλευτικό όργανο για την ενίσχυση της ένταξης των μεταναστών στην τοπική κοινωνία. Το συμβούλιο ένταξης μεταναστών του δήμου Αλεξάνδρειας, όπως καθορίστηκε με σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, αποτελείται από εννέα μέλη (δημοτικοί σύμβουλοι και εκπρόσωποι τοπικών κοινωνικών φορέων και μεταναστών), τα οποία ορίζει το δημοτικό συμβούλιο. Για τη συγκρότηση του συμβουλίου ένταξης μεταναστών δεν τίθεται χρονική προθεσμία από το νόμο.
Αναλυτικά, η υπ’ αριθ. 10026/19-03-2012 πρόσκληση της προέδρου του δημοτικού συμβουλίου, έχει ως εξής:
Η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αλεξάνδρειας
Έχοντας υπόψη:
1. Τις διατάξεις του άρθρου 78 του Ν. 3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης - Πρόγραμμα Καλλικράτης» (ΦΕΚ 87 Α’, 07-06-2010),
2. Το άρθρο 3 του Κανονισμού Λειτουργίας του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών Δήμου Αλεξάνδρειας, που εγκρίθηκε με την υπ’ αριθ. 160/21-03-2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου,
3. Την ανάγκη συγκρότησης από το Δημοτικό Συμβούλιο του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Αλεξάνδρειας,
απευθύνουμε δημόσια πρόσκληση προς:
Α. Τοπικούς Κοινωνικούς Φορείς, οι οποίοι αναπτύσσουν εντός του Δήμου Αλεξάνδρειας δράση σχετική με τα προβλήματα των μεταναστών, να υποδείξουν εγγράφως στο Δήμο τον εκπρόσωπό τους με τον αναπληρωτή του, για το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών, έως την Δευτέρα 2 Απριλίου 2012.
Β. Μετανάστες που κατοικούν μόνιμα στο Δήμο Αλεξάνδρειας και επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές για την ανάδειξη των εκπροσώπων της Κοινότητας των Μεταναστών στο Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών, να καταθέσουν στο Δήμο δήλωση υποψηφιότητας έως την Δευτέρα 2 Απριλίου 2012, προσκομίζοντας τα παρακάτω δικαιολογητικά: α) άδεια παραμονής, β) επίσημο έγγραφο (π.χ. διαβατήριο) που αποδεικνύει τα πλήρη στοιχεία της ταυτότητάς τους, και γ) οποιοδήποτε δημόσιο έγγραφο που αποδεικνύει τη διεύθυνση κατοικίας τους στον Δήμο Αλεξάνδρειας.
Δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές αυτές έχουν όλοι οι μετανάστες που συγκεντρώνουν τις προβλεπόμενες και για τους Έλληνες εκλογείς προϋποθέσεις (πλην της Ελληνικής Ιθαγένειας), έχουν άδεια παραμονής στην Ελλάδα και, επιπλέον, κατοικούν μόνιμα στο Δήμο Αλεξάνδρειας.
Η ημερομηνία και ο τόπος διεξαγωγής των εκλογών για την ανάδειξη των εκπροσώπων της Κοινότητας των Μεταναστών στο Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών, η ανακήρυξη των υποψηφίων καθώς και οι λοιπές λεπτομέρειες της εκλογής, θα καθοριστούν με ανακοίνωση του Δήμου που θα εκδοθεί μετά την παρέλευση της ως άνω καταληκτικής προθεσμίας υποβολής υποψηφιοτήτων.
Τα έγγραφα των φορέων και οι δηλώσεις υποψηφιότητας των μεταναστών, όπως πιο πάνω αναφέρονται, υποβάλλονται στο Γραφείο του Δημοτικού Συμβουλίου, που βρίσκεται στον πρώτο όροφο του Δημαρχείου Αλεξάνδρειας (αρμόδια υπάλληλος για πληροφορίες: Πελαγία Δημητρίου, τηλ. 23333-50142).
Σημειώνεται ότι το Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών συγκροτείται μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, το οποίο και ορίζει τα μέλη του. Αποτελεί συμβουλευτικό όργανο του Δήμου και η λειτουργία του αποβλέπει κυρίως στην αντιμετώπιση και επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες καθώς και στην ενίσχυση της ένταξής τους στην τοπική κοινωνία.
 Η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου
Όλγα Μοσχοπούλου»

Στήνουν επειγόντως κόμματα-αναχώματα του συστήματος.

 Όσο και αν προσπαθούν να αποκρύψουν το φουσκωμένο ποτάμι από τη οργή του λαού , όσο και αν  δοκιμάζουν  με τερτίπια σαν τη δοτή μαύρη συγκυβέρνηση να εξασφαλίσουν τη απορρόφηση των πιέσεων, τίποτε δεν μπορούν να αλλάξουν αφού το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
 Δυο κόμματα μέσα στη ιδία εβδομάδα ,σημαίνει άραγε ότι μέσα στις επόμενες 7 εβδομάδες ως τις εκλογές , θάχουμε 2 Χ 7 = 14 κόμματα ακόμη; !!!!   Έχουμε λοιπόν  και λέμε ....
 1) «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»
Το κόμμα του παρουσίασε την Κυριακή ο πρώην βουλευτής και υπουργός της ΝΔ, Π. Καμμένος
Το ρόλο του σαν ένα ακόμα κόμμα της πλουτοκρατίας, που θέλει να λειτουργήσει ως ανάχωμα της λαϊκής δυσαρέσκειας και καθήλωσής της εντός των τειχών του συστήματος, επιβεβαίωσε ο Π. Καμμένος, παρουσιάζοντας την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος «Ανεξάρτητοι Ελληνες», την Κυριακή στο Δίστομο. Στη διακήρυξη περισσεύουν οι κορόνες περί εξάρτησης και οι κούφιες υποσχέσεις για «εξυγίανση» του αστικού πολιτικού συστήματος, ενώ σταθερά στο απυρόβλητο παραμένουν το κεφάλαιο και η πολιτική του εξουσία. Στην πραγματικότητα, επιχειρεί να συσκοτίσει τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης και να αποκρύψει τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων που κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού, αναπαράγοντας το επικίνδυνο ιδεολόγημα περί (γερμανικής) κατοχής και εκχώρησης της εθνικής ανεξαρτησίας.
«Η ελληνική τραγωδία δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα οικονομίας. Είναι ένα πολιτικό πρόβλημα και κάθε μέρα μετατρέπεται σε πρόβλημα εθνικής ανεξαρτησίας», είπε, για να συμπληρώσει ότι «η πατρίδα μας είναι αντιμέτωπη με μια καταστροφή εφάμιλλη της μικρασιατικής, είναι αντιμέτωπη με μια εθνική ταπείνωση ισάξια της κυπριακής τραγωδίας».Δεν έκρυψε ότι στόχος του κόμματός του είναι να συμμετέχει σε μια«αποτελεσματική διαχείριση του προβλήματος του χρέους», αφήνοντας σαφώς ανοιχτό το ενδεχόμενο της συμμετοχής του σε κυβερνητικές συνεργασίες. Δίνοντας το στίγμα του κόμματός του μίλησε για«διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας, διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, ακύρωση του παράνομου μνημονίου και η προσπάθεια οικοδόμησης μιας νέας Ελλάδας».
2) «Κοινωνική Συμφωνία για την Ελλάδα στην Ευρώπη» ονομάζεται ο πολιτικός φορέας, την ίδρυση του οποίου ανακοίνωσαν την Τετάρτη οι σχεδόν αναμάρτητοι !!! πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ Λούκα Κατσέλη και Χάρης Καστανίδης.
Η πρόεδρος του κόμματος Λούκα Κατσέλη και ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Χάρης Καστανίδης παρουσίασαν χθες το μεσημέρι, σε  συνέντευξη Τύπου στην Αίγλη του Ζαππείου, την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος. Μαζί τους συντάσσονται άλλοι πέντε διαγραφέντες από το ΠΑΣΟΚ βουλευτές, οι Λάμπρος Μίχας, Μαρία Κυριακοπούλου, Γιώργος Κασσάρας και Κυριακή Τεκτονίδου.
Σε ανακοίνωσή τους τονίζουν ότι η ίδρυση της Κοινωνικής Συμφωνίας «φιλοδοξεί να ανταποκριθεί στο παλλαϊκό αίτημα για τη διατύπωση και υλοποίησης μιας ρεαλιστικής και συγχρόνως ριζοσπαστικής πολιτικής εξόδου από την πολύμορφη κρίση που μαστίζει την Ελλάδα», ενώ επισημαίνεται πως το νέο κόμμα «δεσμεύεται να υπηρετήσει μια προοδευτική πολιτική πρόταση που θα θέσει στο επίκεντρο της την προστασία του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος, που θα προάγει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη».
Γίνεται επίκληση στις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού και του πολιτικού φιλελευθερισμού, ενώ επισημαίνεται ότι «οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες δεν είναι μόνον απότοκες της λειτουργίας του αχαλίνωτου καπιταλισμού, αλλά και συνέπεια ενός πολιτικού συστήματος στο οποίο οι ολιγαρχίες του πλούτου, τα κλειστά κυκλώματα εξουσίας και τα εξωθεσμικά κέντρα ασκούν υπέρμετρη επιρροή».
Δανείζεται τον όρο «δημοκρατική παράταξη», λέγοντας ότι η Κοινωνική Συμφωνία είναι «η πολιτική είναι υπεράνω της οικονομίας και το δημόσιο συμφέρον υπεράνω των οικονομικών ελίτ». 


Τι ακριβώς φοβούνται ; Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα.


Θέλουν να βάλουν όλες τις πολιτικές  στο  ίδιο καζάνι ,για να θεωρηθούν όλοι συνυπεύθυνοι για όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης.

Ο Ευ. Βενιζέλος στην ομιλία του στην Εθνική Συνδιάσκεψη, δεσμεύτηκε για πιστή τήρηση του μνημονίου και τη λήψη όσων αντιλαϊκών μέτρων επιτάσσει το συμφέρον της πλουτοκρατίας, ενώ επιτέθηκε σε όσους αγωνίζονται εναντίον της επιβολής των βάρβαρων μέτρων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να υποστηρίξει ότι το ΠΑΣΟΚ «άργησε να κάνει ρήξεις με τις συντεχνίες». Επιτέθηκε στο ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ κάνοντας λόγο για «ψευτοσυνδικαλισμό και αριστερόστροφο τυχοδιωκτισμό», ενώ προχώρησε σε μια επικίνδυνη και αντιδραστική διατύπωση, αναφερόμενος «σε λαούς, σε κοινωνίες, σε εκλογικά σώματα» που προσχωρούν σε «συντηρητικές αντιλήψεις».
Ο ίδιος επιδόθηκε σε ανοιχτή κοροϊδία του λαού, αρχικά με «ένα ευχαριστώ προς το λαό για τις θυσίες» και ένα«συγγνώμη» για τα δήθεν «λάθη» του ΠΑΣΟΚ.
Αναμασώντας τις αθλιότητες που είπε τις προάλλες από το βήμα της Βουλής, ο Α. Σαμαράς στη Καλαμάτα, ισχυρίστηκε προκλητικά ότι η «η Αριστερά δεν προτείνει κάτι διαφορετικό και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την απελπισία του κόσμου»,κατασυκοφαντώντας την.
Εμφάνισε ακόμα τα δικαιώματα και τους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού ως«βασικούς υπεύθυνους για την κρίση και τα δεινά που ζούμε». Η επεξήγηση αποτελεί ωμή συκοφαντία και στοχοποίηση του ταξικού κινήματος αφού, όπως είπε ο Σαμαράς, «έδιωξαν επιχειρήσεις από την Ελλάδα. Έδιωξαν επενδύσεις από την Ελλάδα. Έδιωξαν τουρίστες από την Ελλάδα. Επέβαλαν ακαμψία στις αγορές. Έκαναν τα πάντα για να μην έρθουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα».
Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν περιορίστηκε μόνο στη βάναυση κακοποίηση της πραγματικότητας και τη συκοφαντία, αλλά προχώρησε και σε προβοκάτσιες υποστηρίζοντας ότι «προστάτεψαν ή ανέχθηκαν το όργιο των κουκουλοφόρων» και πως «έχουν ενοχοποιήσει την έννοια της ασφάλειας, όπως έχουν ενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα».
Στη βάση αυτή προανήγγειλε ενίσχυση της καταστολής των λαϊκών αγώνων μετά τις εκλογές. Στο όνομα «της ασφάλειας των πολιτών»που αναγόρευσε ως δεύτερη προτεραιότητα, μετά την «ανάκαμψη», προανήγγειλε ένταση της αστυνομοκρατίας, κατάργηση των διαδηλώσεων, ανελέητο κυνήγι κατά των μεταναστών. «Μιλάω για μια ευρύτερη στρατηγική να ανακτήσουμε το κέντρο της Αθήνας - και άλλων πόλεων - περιοχές δηλαδή που, να το πούμε καθαρά, βρίσκονται πια εκτός ελέγχου», τόνισε χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας στο ίδιο ύφος: «Μιλάω και για την αλλαγή όλου του δικονομικού πλαισίου που εμποδίζει την αστυνόμευση και αποθρασύνει τους εγκληματίες».
Ο Γ. Καρατζαφέρης κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, με τους οποίους συγκυβέρνησε, για «φοβικά σύνδρομα απέναντι στις συντεχνίες που απαιτούσαν, επιτρέποντας και δίνοντας χώρο στο ΚΚΕ να κάνει κουμάντο στην Ελλάδα, όχι ως κυβέρνηση, αλλά ελέγχοντας όλα τα συνδικάτα»!
Ξεφυλλίζοντας εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, όσο και αν ψάξεις δεν θα βρεις κουβέντα της προκοπής για την αριστερά. Απεναντίας, αν υπάρξει αναφορά, αυτή θα είναι συνήθως λίβελος, οδοστρωτήρας, απαξίωση. Αλλά και στα τηλεοπτικά κανάλια η εικόνα δεν είναι καλύτερη.
Ο φόβος τους είναι προφανής, το ζήτημα είναι τι ακριβώς φοβούνται... Μήπως είναι η δημοσκοπική της άνοδος αυτή που τους ανησυχεί;
Μήπως είναι η διάλυση των παραδοσιακών σχέσεων που είχαν οι δυνάμεις του δικομματισμού με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα;
Μήπως είναι η οργή της κοινωνίας, οι αντιστάσεις, τα πρόσωπα που γυρνούν το κεφάλι τους προς τα αριστερά όταν συναντούν τους εκπροσώπους του μνημονίου;
Μήπως είναι η ανυπακοή στους αντιλαϊκούς νόμους, η δυσκολία να τιθασεύσουν την αμφισβήτηση των ανθρώπων στο «μονόδρομο» της εξαθλίωσής τους;
Οι δυνάμεις της εξουσίας γνωρίζουν καλά, καλύτερα από εμάς, ότι για να κερδίσουν, ή έστω για να μην χάσουν, τον πόλεμο που κήρυξαν εναντίον των λαϊκών στρωμάτων, χρειάζεται να απαξιωθεί η διαμαρτυρία ως επικίνδυνη για το έθνος και ταυτόχρονα να βάλουν στο ίδιο καζάνι με αυτές, ως συνυπεύθυνους για όλα τα δεινά της μεταπολίτευσης, όλους τους Έλληνες (μαζί τα φάγαμε).
Έτσι, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σχέδιο φίμωσης της αριστεράς, αλλά και κατασυκοφάντησής της , ενώ την ίδια στιγμή την κατηγορούν θρασύτατα ότι είναι μέρος του προβλήματος, ακόμα και ότι είναι αυτή που με το λαϊκισμό της οδήγησε τη χώρα στην οικονομική καταστροφή!

ΤΟ 2012, ΜΕΤΑ…..12 ΧΡΟΝΙΑ «ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ» ΤΟ ΡΕΜΑ ΤΗΣ «ΘΕΣΗ 12»


    Από το 2000 στην αρχική φάση της μελέτης για την επίλυση του ζητήματος των απορριμμάτων του νομού, και της χωροθέτησης της Μονάδας Επεξεργασίας των Απορριμμάτων - Χώρου Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων (Μ.Ε.Α. – Χ.Υ.Τ.Υ.) και αφού ολοκληρώθηκε η μελέτη, «Προκαταρτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση» το 2001 και στην συνέχεια η «Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων» το 2003,  τον Οκτώβρη του 2005 εκδόθηκαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ οι Περιβαλλοντικοί Όροι του έργου: «Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων και Συγκροτήματος Παραγωγής Ενέργειας Ν. Ημαθίας».
   Έργο το οποίο προβλέπεται να κατασκευασθεί στην περιοχή "πλαλήστρες" της Τ.Κ. Πολυδενδρίου του Δ. Βέροιας, στην πανελληνίως πλέον γνωστή και πιο πολυσυζητημένη «θέση 12», επιλεγείσα από τους επαΐοντες, ως τόπο εγκατάστασης εργοστασίου σκουπιδιών. Στο παρελθόν το Δημοτικό Συμβούλιο Βέροιας - επανειλημμένως μάλιστα - τάχθηκε κατά του συγκεκριμένου έργου, προβάλλοντας ως αιτιολόγηση το καθεστώς προστασίας της περιοχής, Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους(Υ.Α.8383/92 ΥΜΑΘ), Natura 2000 «Στενά του Αλιάκμονα" την γειτνίαση με τον υπέρ-πολύτιμο Αρχαιολογικό χώρο των Αιγών.
    Εξάλλου στο με αρ.πρωτ. 6203/26-10-2003 έγγραφο της ΙΖ΄ Εφορείας Κλασικών Αρχαιοτήτων στα πλαίσια της έγκρισης της Μελέτης Εφαρμογής, χαρακτηριστικά αναφέρεται:
« Ο αρχαιολογικός αυτός χώρος που περιβάλει την μονάδα επεξεργασίας απορριμμάτων από τα νότια βορειοδυτικά και νοτιοανατολικά αποτελούσε στην αρχαιότητα μία από τις κώμες των Αιγών και περιλαμβάνει κατάλοιπα κτισμάτων, αλλά και αρχαίου λιθόστρωτου δρόμου. Ολόκληρη αυτή η περιοχή περιλαμβάνεται στην πρόταση επέκτασης κήρυξης που κατέθεσε η εφορεία μας και εκκρεμεί από το 2003 (έγγραφο της ΙΖ΄ ΕΠΚΑ αρ.πρ.:7566/19.12.2003). Η πρόταση αυτή αποτελεί επέκταση της θεσμοθετημένης κήρυξης του χώρου των Αιγών (ΥΑ 35117/2019/2.8.95 ΦΕΚ 738/28.8.95)».
    Έπειτα από δώδεκα σχεδόν χρόνια από την αρχική μελέτη, επτά  από την έκδοση των Π.Ο. του ΥΠΕΧΩΔΕ, και δύο χρόνια μετά την υπογραφή της Σύμβασης (26/3/2010) για την υλοποίηση του έργου, ο ΕΣΔΑ των Ο.Τ.Α. του νομού Ημαθίας, κατέθεσε σχετική μελέτη στην Δ/νση Τεχνικών Έργων της Π.Ε. Ημαθίας, για την οριοθέτηση του ρέματος που διαρρέει την παραχωρηθείσα δασική έκταση, για την κατασκευή του έργου!
     Αντικείμενο της μελέτης είναι η οριοθέτηση – διευθέτηση του  ρέματος, που διασχίζει την ήδη παραχωρηθείσα έκταση των 50 στρεμμάτων περίπου, για την εγκατάσταση της Μονάδας Επεξεργασίας Απορριμμάτων (εμβαδού 7,500 τ.μ.) και του Χώρου Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων (Μ.Ε.Α.-Χ.Υ.Τ.Υ.), το οποίο ρέμα καταλήγει κατευθείαν στην λίμνη του Αλιάκμονα, στο ύψος της Αγίας Βαρβάρας. Είναι επίσης γνωστό, ότι από την συγκεκριμένη λίμνη του Αλιάκμονα, υδροδοτείται η πόλη της Θεσσαλονίκης με 160.000 κυβικά μέτρα νερού ανά 24ωρο από το 2003, και στο άμεσο μέλλον προβλέπεται η παροχή να φτάσει τα 600.000 κυβικά μέτρα νερού.

    Το ζήτημα της οριοθέτησης του ρέματος, θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί στα πλαίσια της Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης του κυρίως έργου της Μ.Ε.Α. – Χ.Υ.Τ.Υ. ήδη από το 2001, και ακολούθως στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου, ώστε τον Οκτώβριο  του 2005 που εγκρίθηκαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ οι Περιβαλλοντικοί Όροι  του έργου, να είχαν εξετασθεί και να είχαν αντιμετωπισθεί, όλες οι δυνητικές δυσμενείς συνέπειες για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Επισημαίνεται ότι το ρέμα καταλήγει σε ταμιευτήρα νερού ανθρώπινης κατανάλωσης.

     Αξίζει να σημειωθεί ότι, από τις δύο πλευρές του ρέματος προβλέπεται να συσσωρευτούν προς επεξεργασία και ταφή, οι παραγόμενοι 60.000 τόνοι ανά έτος απορριμμάτων του Ν.Ημαθίας, και ενδεχομένως, επιπλέον ακόμη 40.000 τόνοι προερχόμενοι από όμορους νομούς, όπως προβλέπεται στην Διακήρυξη του έργου. Συνεπώς δεν έγινε εκτίμηση των δυνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την άμεση γειτνίαση του ρέματος στην Μ.Ε.Α. – Χ.Υ.Τ.Υ., καθώς  επίσης  στις δυνητικές επιπτώσεις επί των βασικών χαρακτηριστικών της άμεσης και ευρύτερης περιοχής. Πέραν της οριοθέτησης της οριογραμμής του ρέματος, προτείνονται τεχνικά έργα μέσα στην κοίτη του ρέματος καθώς και τεχνικές παρεμβάσεις στα πρανή της κοίτης, που αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον και το οικοσύστημα. Πιο είναι το κόστος και ποια η αναγκαιότητα των έργων αυτών (οικονομικό και περιβαλλοντικό), και μάλιστα σε εκτεταμένο τμήμα της κοίτης και των πρανών του ρέματος, αφού δεν προηγήθηκε η σύνταξη Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, ώστε να υπάρξει αξιολόγηση;
 Έχοντας υπόψη ότι:
«Στα πλαίσια της μελέτης οριοθέτησης, επιβάλλεται η εκπόνηση και περιβαλλοντικής μελέτης, ιδιαίτερη σημασία έχει το θέμα της επιλογής των καταλλήλων μεθόδων και τεχνικών εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, με βάση τις εναλλακτικές λύσεις της οριοθέτησης, κυρίως των σημαντικών υδατορεμάτων.» (Γ. Μανούρης Δρ. πολ. Μηχανικός- ΥΠΕΚΑ Δ/νση Πολεοδομικού Σχεδιασμού)
Σε απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, αναφέρεται ρητά ότι, η οριοθέτηση θα πρέπει να θεσμοθετείται,σε κάθε περίπτωση, με προεδρικό διάταγμα.
 Προκύπτουν εύλογα οι παρακάτω διαπιστώσεις - ερωτήματα: 
    Ενώ η αδιαφορία των επισπευδόντων προκύπτει παροιμιώδης, η ευθύνη των ακριβοπληρωμένων κάθε λογής συμβούλων δεδομένη, είχαν το θράσος κατά καιρούς, να κατηγορήσουν τον Τεχνικό κόσμο της Ημαθίας για σκοτεινές σκοπιμότητες, κωλυσιεργία και υστεροβουλία!
    Η δειλία και η λειψανδρία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αφού οι κατά καιρούς «ανώνυμες καταγγελίες» και απειλές, παρέμεναν απειλές και ύβρεις, ευπρόσδεκτες πάντως, στα «παπαγαλάκια» και στην «πλερωμένη γνώμη».
    Και ενώ ο άξιος συνάδελφος και προϊστάμενος- τότε- του τμήματος Περιβάλλοντος Ν. Ημαθίας, ο Γιώργος Ρίστας,  έγκαιρα είχε επισημάνει το αδιέξοδο και το παράνομο του εγχειρήματος ως προς την επιλεγείσα θέση, οι επαΐοντες φρόντισαν να τον μεταθέσουν, και μάλιστα σε άλλη πόλη! 
     Ποιος έμμισθος ή άμισθος σύμβουλος του ΕΣΔΑ σήμερα, μπορεί αξιόπιστα να απαντήσει στο ερώτημα, γιατί δεν υλοποιήθηκε 12 χρόνια μετά, η οριοθέτηση του ρέματος που διασχίζει τη «θέση 12» ;
   Ποιος έμμισθος ή άμισθος σύμβουλος του ΕΣΔΑ, μπορεί αξιόπιστα να απαντήσει στο ερώτημα, γιατί δεν υλοποιήθηκε μέχρι σήμερα, 2 χρόνια μετά την υπογραφή της Σύμβασης, η οριοθέτηση του ρέματος της «θέση 12» ;
   Ποιος ευθύνεται για την αδικαιολόγητη αυτή κωλυσιεργία, μήπως το Τεχνικό Επιμελητήριο και οι πολίτες που αντέδρασαν στην παράλογη επιλογή;
 Ή μήπως το Συμβούλιο της Επικρατείας !
        


     Βέροια 12/3/2012                         Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος



Αθηροσκλήρωση: Νόσος με τραγικές κοινωνικοοικονομικές συνέπειες


Τραγικές είναι οι κοινωνικοοικονομικές συνέπειες από τις επιπλοκές της Αθηροσκλήρωσης στη χώρα μας. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα καταγράφονται 40.000 νέα περιστατικά στεφανιαίας νόσου και σημειώνονται 15.000 θάνατοι. Το κόστος αντιμετώπισης των επιπλοκών της νόσου, όπως οι θεραπείες, τα νοσήλια, οι αναπηρίες ή οι συντάξεις, υπολογίζεται ετησίως σε 7 δις ευρώ στην Ελλάδα και 200 δις στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Τα παραπάνω τόνισε σε συνέντευξη Τύπου, ο Καθηγητής Καρδιολογίας και πρόεδρος της Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης Βορείου Ελλάδας Απόστολος Ευθυμιάδης με αφορμή το 8ο ετήσιο συνέδριο Αθηροσκλήρωσης που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη 15 με 17 Μαρτίου 2012 στο συνεδριακό χώρο του ξενοδοχείου Hyatt Regency. 
Λόγω των πολυποίκιλων επιπτώσεων στην υγεία του ανθρώπου η πρόληψη και η εξέλιξη της αθηροσκληρωτικής Νόσου, σε επίπεδο διαιτητικό και θεραπευτικό, κρίνεται επιβεβλημένη, ανέφερε ο κ. Ευθυμιάδης. Έτσι μεταξύ των θεμάτων που θα αναπτυχθούν στο συνέδριο, είναι οι νέες κοινές Κατευθυντήριες Οδηγίες που ανακοίνωσαν, μετά από 10 χρόνια, η Ευρωπαϊκή Καρδιολογική και η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Αθηροσκλήρωσης.
Τα νέα στοιχεία που προκύπτουν είναι ότι διατρέχουν πολύ υψηλό κίνδυνο οι άρρωστοι με:
1. Τεκμηριωμένη καρδιαγγειακή νόσο, με επεμβατικές ή μη επεμβατικές δοκιμασίες
2. με διαβήτη τύπου 2 & με διαβήτη τύπου 1, με βλάβη των οργάνων-στόχων (όπως μικρολευκωματινουρία)
3. με μέτρια έως σοβαρή χρόνια νεφρική ανεπάρκεια [σπειραματική διήθηση (GFR), 60 ml/min/1.73 m2).
Σε όλους αυτούς, συνιστάται η LDL (κακή) χοληστερίνη να είναι < 70 mg/dl , η με τη φαρμακευτική αγωγή να μειώνεται τουλάχιστον >50% από την αρχική τιμή.
Με βάση τα νέα στοιχεία των οδηγιών οι άρρωστοι με Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια, μπαίνουν επίσημα στην κατηγορία των πολύ Υψηλού Κινδύνου, επομένως χρειάζονται επιθετική αντιμετώπιση των λιπιδίων τους.
Σύμφωνα με καταγραφές και εκτιμήσεις της Πανελλήνιας Νεφρολογικής Εταιρείας, οι άρρωστοι αυτοί προσεγγίζουν το 1.000.000, εκ των οποίων πάνω από 500.000 υποφέρουν από σακχαρώδη διαβήτη. Στην περίπτωση αυτή μεγάλη είναι η συμβολή της μελέτη Sharp, που ανακοινώθηκε και δημοσιεύθηκε προ έτους. Όπως επισήμανε ο κ. Ευθυμιάδης «είναι κλινική μελέτη σε περισσότερους από 9.000 ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Απέδειξε, μετά από σχεδόν πέντε έτη παρακολούθησης, τη δυνατότητα του συνδυασμού εζετιμίμπης / σιμβαστατίνης να μειώνει τα μείζονα αγγειακά και αθηροσκληρωτικά συμβάματα κατά 17%, χωρίς να επιβαρύνει την εξέλιξη της νόσου και ούτε το προφίλ ασφάλειας και ανεκτικότητας της θεραπείας».
Σε ότι αφορά τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, που αντιστοιχούν στο 7-8% του πληθυσμού, ο καθηγητής Καρδιολογίας επισήμανε ότι θεωρούνται πολύ υψηλού κινδύνου, ισοδύναμοι της στεφανιαίας νόσου, και πρέπει, μαζί με τη ρύθμιση του σακχάρου, να παίρνουν υπολιπιδαιμικά φάρμακα.
Υπολογίζεται ότι στην χώρα μας υπάρχουν 1.000.000 άνθρωποι με σακχαρώδη διαβήτη, πολλοί από τους οποίους δεν γνωρίζουν την ασθένεια τους. Λαμβάνοντας υπόψη και τη γήρανση του πληθυσμού, ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιασθεί σε περίπου 20 χρόνια. Είναι επίσης γνωστό ότι ο σακχαροδιαβητικός άρρωστος θα πεθάνει από καρδιαγγειακές επιπλοκές (έμφραγμα) και πολύ συχνά οδηγείται στο διαβητικό πόδι, την τύφλωση ή τη νεφρική ανεπάρκεια.
Στις Κατευθυντήριες Οδηγίες δίνεται έμφαση στα υγιεινοδιαιτητικά μέσα που πρέπει να εφαρμόζονται (δίαιτα, με έμφαση στη μεσογειακή διατροφή, την αποφυγή του καπνίσματος και της παχυσαρκίας, την σωστή άσκηση και την αποφυγή στου στρες. Ακόμη συνιστούν τροφές με εμπλουτισμό με φυτόλες, στανόλες και στη χρησιμοποίηση τροφών με αντιοξειδωτικές ουσίες.
Σύγχρονη Φαρμακευτική Αντιμετώπιση του Διαβήτη τύπου 2
Ο πρόεδρος της ΕΑΒΕ, κ. Ευθυμιάδης, έκανε εκτενή αναφορά στα σύγχρονα σκευάσματα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την αντιμετώπιση του Διαβήτη τύπου 2. Όπως είπε, στο συνέδριο θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά δεδομένα για το σχεδιασμό και τη διεξαγωγή της μελέτης LEADER® που αφορά τη λιραγλουτίδη. Πρόκειται για μια μακροχρόνια, πολυκεντρική, πολυεθνική, τυχαιοποιημένη, διπλή τυφλή μελέτη φάσης 3b, στην οποία έχουν ήδη ενταχθεί 8.613 ασθενείς παγκοσμίως και η οποία θα διαρκέσει 5 έτη.
Στο συνέδριο θα παρουσιαστούν επίσης τα πλεονεκτήματα που προσφέρει στους ασθενείς με διαβήτη η σιταγλιπτίνη, που αν αποδειχθεί από κλινικές μελέτες, που διεξάγονται ήδη, θα δώσει μία νέα διάσταση στη συνολική θεώρηση του μεγάλου προβλήματος που λέγεται σακχαρώδης διαβήτης.
Για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της Αθηροσκλήρωσης στις Κατευθυντήριες Οδηγίες επισημαίνεται η συμβολή των υπολιπιδαιμικών φαρμάκων, κύρια των στατινών, που θεωρούνται αποτελεσματικά φάρμακα, με καλή συμμόρφωση και ανεκτικότητα.
BY KENTRINEWS

Παγκόσμια Mέρα της Γυναίκας .


Χαιρετισμός της ΚΕ του ΚΚΕ
H ΚΕ του ΚΚΕ χαιρετίζει τις γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, τις αυτοαπασχολούμενες και αγρότισσες, τις νέες, τις μετανάστριες.
Αποδίδει τιμή στις γυναίκες που αντιστέκονται σθεναρά στις δυσκολίες της ανισότιμης ζωής τους, απεργούν με τα σωματεία τους, παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες, στις κινητοποιήσεις τους και σε αυτές των αγωνιστικών γυναικείων οργανώσεων, μετέχουν στις λαϊκές επιτροπές, στις επιτροπές αγώνα, δίνουν το «παρών» στην πάλη κατά των χαρατσιών και της άδικης φορολογίας, στέκονται στο πλευρό των απεργών ανδρών και παιδιών τους, τους δίνουν δύναμη και κουράγιο, υιοθετούν συνθήματα αντίστασης, ανυπακοής και απειθαρχίας στους άδικους αντιλαϊκούς νόμους.
Τιμά τις νέες μητέρες που, παρά την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, ρίχνονται στον αγώνα για τα δικαιώματα των παιδιών τους, για κάλυψη όλων των αναγκών σε παιδικούς σταθμούς, διεκδικούν δωρεάν σύγχρονη Παιδεία και Υγεία για την οικογένειά τους, τις μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών που δίνουν ηρωικά τη μάχη της ζωής, διεκδικώντας όλα τα δικαιώματα που ανήκουν σ' αυτές και τα παιδιά τους.
Η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας βρίσκει γυναίκες και άνδρες της λαϊκής οικογένειας αντιμέτωπους με μια βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματά τους από την αστική τάξη, τα κόμματά της και την ΕΕ. Είναι επίθεση που ξεπερνά κάθε προηγούμενο.
Το καπιταλιστικό σύστημα ένα πράγμα μόνο μπορεί να δώσει: φτώχεια, ανισοτιμία, σχετική και απόλυτη εξαθλίωση για τη μεγάλη πλειοψηφία αυτών που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο.
Οι περισσότεροι από τους βάρβαρους νόμους, στο όνομα της κρίσης και προς χάριν της κερδοφορίας, είναι ίδιοι για άνδρες και γυναίκες. Ομως, στην πράξη, μετατρέπονται σε διπλό ασφυκτικό βάρος για τις γυναίκες, τις αντιμετωπίζουν ως εργαζόμενες για μερικό, συμπληρωματικό μισθό στην οικογένεια. Αναπαράγουν αναχρονιστικές αντιλήψεις για την ισοτιμία των δύο φύλων, για τη «συνευθύνη» στις οικογενειακές υποχρεώσεις.
Το «κούρεμα» του χρέους, τα συνεχή μνημόνια, οι εφαρμοστικοί νόμοι, όχι μόνο δεν φέρνουν ανάπτυξη προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, αλλά δημιουργούν τις προϋποθέσεις μιας πάμφθηνης εργατικής δύναμης για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και συνεπώς της φτώχειας του λαού.
Παράλληλα, μεθοδευμένα και σταθερά εδώ και χρόνια χαράζονται στρατηγικές και εφαρμόζονται πολιτικές από την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου για τη δήθεν ισότητα των δύο φύλων που εντείνουν την ανισοτιμία των γυναικών, αφαιρούν δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζόμενων γυναικών, όπως είναι η κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στη συνταξιοδότηση των γυναικών, η άρση της απαγόρευσης της νυχτερινής εργασίας των γυναικών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία και στοχεύουν να κρατούν τις γυναίκες χειραγωγημένες και μακριά από τη δράση.
Η βαθιά οικονομική καπιταλιστική κρίση ήταν η πρόφαση και η αφορμή για μια νέα εκτεταμένη αντιλαϊκή επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων και στη μητρότητα.
Καταργούνται οι κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μειώσεις μισθών, παροχών και θετικών ρυθμίσεων υπέρ των γυναικών. Μειώνεται ο κατώτερος μισθός, ιδιαίτερα στους νέους και στις νέες.
Γενικεύεται η μερική και η εκ περιτροπής δουλειά. Καταργούνται σταδιακά όσες κατακτήσεις της εργατικής τάξης είχαν απομείνει μέχρι τώρα, κατακτήσεις που άρχισαν να ξηλώνονται στη δεκαετία του 1990.
Η ανεργία αυξάνεται αλματωδώς, με μεγαλύτερα θύματα τους νέους και κυρίως τις νέες γυναίκες που στην ηλικία μέχρι 25 χρόνων αγγίζει το 50%.
Η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας, η κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών σε δεκάδες κλάδους και ειδικότητες όπου εργάζονται πολλές γυναίκες, οι ανατροπές στο Ασφαλιστικό με την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης των γυναικών και τη μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, η δημιουργία του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις νοσοκομείων και κλινικών με τη μείωση των παροχών, την αύξηση των πληρωμών από τους εργαζόμενους για εξετάσεις, φάρμακα, νοσηλεία, θέτουν σε κίνδυνο την υγεία ιδιαίτερα της γυναίκας που χρειάζεται επιπλέον πρόληψη και προστασία της υγείας της λόγω του αναπαραγωγικού ρόλου της.
Το επίδομα τοκετού καταργήθηκε για την πλειοψηφία των γυναικών και χορηγείται μόνο σε αυτές που ο τοκετός γίνεται στα ιδιωτικά μαιευτήρια. Μειώθηκε ο αριθμός των εργαζόμενων γυναικών που δικαιούνται άδειες εγκυμοσύνης και τοκετού, εξαιτίας των απολύσεων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, της αύξησης της ανεργίας, της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων, της αύξησης της ανασφάλιστης εργασίας, αλλά και του εκβιασμού των εργοδοτών προς τις έγκυες να εργαστούν παράνομα.
Οι παράγοντες αυτοί, μαζί με την οικονομική ανέχεια, την έλλειψη πολιτικής για τη λαϊκή στέγη δημιουργούν ανασφάλεια και επιδρούν αρνητικά στην απόφαση του νέου ζευγαριού να κάνει τη δική του οικογένεια.
Οι αυτοαπασχολούμενες, εκτός από το μονοπωλιακό ανταγωνισμό που, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, αυξάνεται με αποτέλεσμα να κλείνουν το ένα πίσω από τ' άλλο τα μικρομάγαζα, δεν έχουν στοιχειώδεις παροχές, όπως άδεια μητρότητας, για την προστασία της μητέρας και του παιδιού. Τώρα πια αρκετές δεν έχουν και ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα ασφάλιστρα του ταμείου τους.
Το ίδιο καθεστώς ισχύει και για την αγρότισσα που ζει το ξεκλήρισμα του μικρού αγροτικού νοικοκυριού, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και ταυτόχρονα τη μείωση των κοινωνικών παροχών.
Οι αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία, η λειτουργία του σχολείου της φωτοτυπίας στην οικονομία της αγοράς, βάζουν περισσότερα εμπόδια στην εκπαίδευση των παιδιών των λαϊκών οικογενειών.
Τα διαφοροποιημένα προγράμματα σπουδών, με περιεχόμενο που ταυτίζεται με τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ, όπως έχουν αποτυπωθεί σε μνημόνια και Συνθήκες, εκτός από τον ανορθολογισμό και τον αντικομμουνισμό που ποτίζουν τις συνειδήσεις των παιδιών, αναπαράγοντας τις σάπιες αξίες του καπιταλιστικού συστήματος, διδάσκουν στη νεολαία και νέες αντιδραστικές θεωρίες, π.χ. περί «κοινωνικού φύλου», ότι δήθεν δε γεννιέσαι άντρας ή γυναίκα αλλά επιλέγεις στην πορεία της ζωής σου αν θα έχεις τον αντρικό ή το γυναικείο ρόλο. Προτάσσεται η διάκριση σε πληθυσμιακές ομάδες, η αναγνώριση της διαφορετικότητας και ο αγώνας κατά των διακρίσεων αυτών των ομάδων, χωρίς να υπολογίζεται η πραγματική κοινωνική θέση τους. Με όλα αυτά μένει στο απυρόβλητο η ταξική ρίζα της ανισοτιμίας των γυναικών, η άρση των όποιων θετικών ρυθμίσεων και δικαιωμάτων που με αγώνα είχαν κατακτηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια. Υπονομεύεται η ανάγκη να υπάρχει γυναικείο κίνημα, για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών, η προοδευτικότητα του οποίου δεν εξασφαλίζεται αν δε συναντηθεί με το εργατικό κίνημα.
Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις εργαζόμενες, τις νέες γυναίκες να απορρίψουν τους ωμούς εκβιασμούς συγκυβέρνησης, τρόικας και ΕΕ, να πιστέψουν στη δύναμή τους. Μαχητικά να σταθούν απέναντι στα μεγάλα προβλήματα και τις οξυμένες αντιθέσεις του κεφαλαίου που, για να λυθούν, μπορεί να φτάσουν μέχρι τον πόλεμο, τις πολεμικές συγκρούσεις και επεμβάσεις.
Οι γυναίκες, εργατοϋπάλληλοι, άνεργες, μισοάνεργες, αυτοαπασχολούμενες στην πόλη και στην ύπαιθρο, να μην αποδεχτούν την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση. Δεν είναι δικό τους δημιούργημα το χρέος και το έλλειμμα.
Το ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες του λαού μας, που δέχονται αυτήν την πρωτόγνωρη ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά τους, να οργανωθούν στα σωματεία τους, στις επιτροπές αγώνα, στους συλλόγους του γυναικείου κινήματος με αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στις λαϊκές επιτροπές. Να συμμετέχουν αποφασιστικά στις συνελεύσεις, στις εκδηλώσεις, στους κοινούς αγώνες που αναπτύσσονται από τη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), στην Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων (ΠΑΣΕΒΕ), στην Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), στην Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) και το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ).
Να παλέψουν για την ανατροπή της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και μέσα από τις εκλογές, που άμεσα πρέπει να διεξαχθούν, να συμβάλουν στο βάθεμα του ρήγματος που έχει ανοίξει στο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Να γυρίσουν την πλάτη σε όσους «αριστερά» και «δεξιά» σπέρνουν αυταπάτες και συγχύσεις για λύσεις εντός των τειχών του συστήματος και της ΕΕ. Να ενισχύσουν το ΚΚΕ. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι μονόδρομος στην προοπτική, στη δυνατότητα να οργανωθεί η παραγωγή και η οικονομία με στόχο την ικανοποίηση των εργατικών και λαϊκών αναγκών.
Συμπόρευση με το ΚΚΕ σημαίνει εργατική - λαϊκή δύναμη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την κοινωνικοποίησή τους, για πλήρη - μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.
Καλούμε τις γυναίκες που δέχονται μαζί με τις οικογένειές τους τα πιο μεγάλα πλήγματα, να οργανωθούν στο μέτωπο αντεπίθεσης, να παρεμποδίσουν τα νέα μέτρα, ώστε να μην περάσουν στη ζωή, να επιβάλουν με τη δύναμή τους μέτρα ανακούφισης.
Διεκδικούμε με όρους ρήξης και ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων:
Πλήρη σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς.
Προστασία των ανέργων.
Σύνταξη στα 55 χρόνια και στα 50 για βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα στις γυναίκες και στα 60 και 55, αντίστοιχα, για τους άνδρες.
Επίδομα τοκετού 1.000 ευρώ και άδεια μητρότητας για όλες τις μητέρες, μισθωτές, αυτοαπασχολούμενες και αγρότισσες, δυο μήνες πριν και έξι μήνες μετά τον τοκετό με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα και επιπλέον ένα χρόνο γονική άδεια στη μητέρα ή τον πατέρα.
Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
Καμία πληρωμή και εισφορά για Υγεία, φάρμακα, εξετάσεις, θεραπεία.
Δημόσια δωρεάν Κέντρα Υγείας, με προσανατολισμό στην πρόληψη με προστασία της γυναίκας και του παιδιού.
Δημόσιους δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, παιδικές κατασκηνώσεις.
Αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Παιδείας. Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Δίχρονη υποχρεωτική δημόσια δωρεάν προσχολική αγωγή.
Να καταργηθούν όλα τα χαράτσια και οι φόροι που ξεζουμίζουν ό,τι απέμεινε από το απόθεμα των λαϊκών νοικοκυριών.
Οι αγώνες μας δεν περιορίζονται μόνο στην άμυνα, ή στην προσπάθεια να επιβληθούν κάποια θετικά μέτρα ανεπαρκή και προσωρινά. Πρέπει να κατευθύνονται στην κοινωνία της εργατικής, λαϊκής εξουσίας και οικονομίας που θα καταργήσει μαζί με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την ανισότητα και αδικία σε βάρος των γυναικών.
Η Ελλάδα έχει τεράστιο πλούτο που παράγεται από το λαό της, άνδρες και γυναίκες, όπως ορυκτό πλούτο, αγροτική παραγωγή ικανή να θρέψει όλους επαρκώς και ποιοτικά κ.ά. Η κοινωνικοποίησή τους, η ένταξη στον παραγωγικό συνεταιρισμό, στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό με την εργατική - λαϊκή εξουσία, τη συμμετοχή και τον έλεγχο στον οποίο οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών νοικοκυριών θα παίζουν σημαντικό, ισότιμο ρόλο, μπορεί να κάνουν θαύματα.
Στη σοσιαλιστική κοινωνία δημιουργούνται και αναπτύσσονται οι προϋποθέσεις να συνδυάζεται αρμονικά η δουλειά με την οικογένεια και με το καθοριστικό δικαίωμα του ελεύθερου χρόνου και για τα δύο φύλα. Ο ελεύθερος χρόνος είναι απαραίτητος για να μπορεί η γυναίκα όπως και ο άνδρας να ασκούν τον εργατικό έλεγχο, την υλοποίηση των αποφάσεων, να ανακαλούν τους λαϊκούς αντιπροσώπους όταν δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Ο ελεύθερος χρόνος για τη γυναίκα είναι απαραίτητη προϋπόθεση μετέχοντας στον έλεγχο και στους νέους λαϊκούς θεσμούς εξουσίας, να αντιπαλέψει στην πράξη όλες τις αναχρονιστικές αντιλήψεις και προλήψεις κληρονομημένες από το καπιταλιστικό σύστημα, όσον αφορά την ισοτιμία και την κοινωνική ισότητα, την αδελφοσύνη των λαών, ενάντια σε κάθε μορφής ιμπεριαλιστική επέμβαση και πόλεμο.
Η συμπαράταξη και η κοινή δράση με το ΚΚΕ είναι η ελπίδα και η ευθύνη της κάθε γυναίκας που δοκιμάζεται.
Μάρτης 2012
Η ΚΕ του ΚΚΕ

Τα πρωτότυπα και τα αντίγραφα φάρμακα.


Μετά την ψήφιση του εφαρμοστικού νόμου για την υγεία, πρόνοια, φάρμακο, όλοι οι γιατροί υποχρεωτικά πρέπει να συνταγογραφούν τα φάρμακα με βάση τη δραστική ουσία και όχι την εμπορική ονομασία τους. Το μέτρο αυτό θα εφαρμόζεται από την 1ηΑπρίλη στα νοσοκομεία και από την 1η Ιούνη για τους ασφαλισμένους στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης. Επίσης να συνταγογραφούν αντίγραφα, φτηνά φάρμακα και όχι πρωτότυπα που είναι ακριβά. Η κυβέρνηση ήδη προετοιμάζει την εφαρμογή των θεραπευτικών πρωτοκόλλων συνταγογράφησης, δηλαδή τον καθορισμό των κατηγοριών δραστικών ουσιών, οι οποίες θα αντιστοιχούν στην αντιμετώπιση κατηγοριών ασθενειών. Ταυτόχρονα θα καθορίσει και το ύψος της δαπάνης που θα αποζημιώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία.
Το κριτήριο που θέτει η κυβέρνηση για αυτές τις αλλαγές, είναι η μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, αδιαφορώντας για την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα του φαρμάκου και γενικά την προστασία της υγείας του λαού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα εάν ένα φάρμακο διαπιστωθεί από το γιατρό ότι δεν είναι αποτελεσματικό για τον ασθενή ή δημιουργεί παρενέργειες και χρειαστεί να του δώσει ένα άλλο που δεν αποζημιώνεται από το ασφαλιστικό ταμείο, τότε θα πρέπει να το πληρώσει ο ασθενής. Ταυτόχρονα δίνει κίνητρο στον ασθενή με τη μείωση του ποσοστού συμμετοχής στην αγορά ενός φαρμάκου, αν επιλέξει φθηνότερο φάρμακο από αυτό που του έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός.
Σχετικά με τα πρωτότυπα και τα αντίγραφα φάρμακα να διευκρινίσουμε τα εξής:
Ολα τα φάρμακα - πρωτότυπα ή αντίγραφα - αποτελούνται από τη δραστική ουσία που αυτή δρα θεραπευτικά στην ασθένεια και από άλλες ουσίες, τα λεγόμενα έκδοχα, τα οποία κυρίως ρυθμίζουν τη σωστή διάχυση της δραστικής ουσίας στον οργανισμό.
Τα αντίγραφα ή γενόσημα φάρμακα έχουν την ίδια δραστική ουσία με τα πρωτότυπα, όμως κανένα αντίγραφο φάρμακο δεν έχει στη σύστασή του τα ίδια έκδοχα με το πρωτότυπο, όπως και με κανένα άλλο αντίγραφο.
Τα πρωτότυπα φάρμακα έχουν την ίδια δραστική ουσία και τα ίδια έκδοχα και όταν έχουν «πατέντα» και όταν τη χάσουν, μετά από 10 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία τους.
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι, ανάλογα με το έκδοχο που έχει κάθε φάρμακο μπορεί να έχει διαφορετική «συμπεριφορά» σε διαφορετικούς ασθενείς που έχουν την ίδια ασθένεια. Μπορεί να έχει διαφορετική αποτελεσματικότητα ή και παρενέργειες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Μπορεί για την ίδια πάθηση ένας ασθενής να καλύπτεται πλήρως από ένα «αντίγραφο», «φτηνό» φάρμακο όπως λέγεται, ενώ ένας άλλος με την ίδια ασθένεια να χρειάζεται άλλο φάρμακο, αντίγραφο ή και πρωτότυπο.
Η μαζική αντικατάσταση των πρωτότυπων φαρμάκων με αντίγραφα, όπως προωθείται από την κυβέρνηση, σε συνδυασμό με την έλλειψη ουσιαστικών ελεγκτικών μηχανισμών από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκου (ΕΟΦ), όπως και ο ίδιος ο Πρόεδρός του αναγνωρίζει, μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη διακίνηση μη ασφαλών και αναποτελεσματικών αντιγράφων φαρμάκων.
Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι ο ΕΟΦ, όπως και ο αντίστοιχος της ΕΕ, ελέγχει τη βιοϊσοδυναμία όλων των εισαγόμενων και των παραγόμενων στην Ελλάδα φαρμάκων και μετά εκδίδει την πιστοποίηση για να κυκλοφορούν στο εμπόριο, αποτελεί το προκάλυμμα για να υλοποιηθεί η επικίνδυνη πολιτική της για την υγεία του λαού. Διότι είναι γνωστό ότι ουσιαστικοί έλεγχοι για τη βιοϊσοδυναμία των φαρμάκων από τον ΕΟΦ δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Αυτό που κυρίως κάνουν οι ελεγκτές του ΕΟΦ είναι να ελέγχουν αν με την αίτηση του φαρμακοβιομήχανου για την άδεια κυκλοφορίας του φαρμάκου έχει προσκομίσει και την έκθεση βιοϊσοδυναμίας, η οποία φτιάχνεται από ιδιωτικές εταιρείες. Δηλαδή βάζουν το βιομήχανο να αποδείξει ότι το φάρμακο που έφτιαξε είναι ποιοτικό, ασφαλές και αποτελεσματικό.
Από τη στιγμή που το φάρμακο είναι εμπόρευμα και η φαρμακοβιομηχανία ελέγχει ουσιαστικά τον κύκλο έρευνα - παραγωγή - διακίνηση, επίσης λόγω του αυξανόμενου ανταγωνισμού για το ποιος θα επικρατήσει στην αγορά, αυξάνονται οι πιθανότητες διακίνησης ακόμα και επικίνδυνων φαρμάκων.
Για παράδειγμα περιοδικά εμφανίζονται «φθηνά» φάρμακα, με πρόβλημα τουλάχιστον στην αποτελεσματικότητά τους. Επίσης κυκλοφορούν «ακριβά» φάρμακα που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή των ασθενών από τις παρενέργειες που προκαλούν. Υπήρξε πρόσφατο παράδειγμα με φάρμακο που η βιομηχανία παραγωγής του (πολυεθνική), είχε αποκρύψει ένα μέρος των διαπιστωμένων από την έρευνα παρενεργειών, προκειμένου να περιοριστούν τα μειονεκτήματα και να ανταγωνιστεί με καλύτερους όρους το αντίστοιχο φάρμακο άλλης πολυεθνικής.
Είναι φανερό ότι με τις ανατροπές αυτές στον τρόπο συνταγογράφησης, περιορίζεται η δυνατότητα του γιατρού να παρακολουθήσει την πορεία της θεραπείας που έχει δώσει στον ασθενή για την οποία έχει την ευθύνη.
Η κυβέρνηση προκειμένου να κρύψει το στόχο της για άγριες περικοπές, επικαλείται τη μη ορθολογική χρήση των φαρμάκων ή την υπερσυνταγογράφηση που οδηγεί εκτός από την αύξηση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης και στο να στοκάρονται στα σπίτια φάρμακα ή να πετάγονται.
Δε θα υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα αν η κυβέρνηση με την πολιτική της δεν είχε αφαιρέσει τα δικαιώματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε χιλιάδες ανέργους ή αυτοαπασχολούμενους που δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές τους. Αν οι ασθενείς δεν έπρεπε να περιμένουν στις τεράστιες λίστες αναμονής για μια εξέταση και συνταγή και ο καθένας μπορούσε οποιαδήποτε ώρα και μέρα του χρόνου να βρει στο δημόσιο σύστημα υγείας γρήγορα και εύκολα τον κατάλληλο γιατρό και να πάρει τα φάρμακα δωρεάν. Επίσης φάρμακα μένουν στα σπίτια γιατί ο γιατρός μπορεί να αλλάξει τη θεραπεία. Τώρα μάλιστα θα αυξηθούν αυτές οι περιπτώσεις με την κυκλοφορία των αντιγράφων γιατί ενδεχομένως η αλλαγή της φαρμακευτικής αγωγής να είναι πιο συχνό φαινόμενο.
Ο γιατρός με την επιστημονική του γνώση και εμπειρία στη χορήγηση φαρμάκων στους ασθενείς και ως ο μοναδικός υπεύθυνος για τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί, πρέπει να μπορεί να συνταγογραφεί το πιο κατάλληλο φάρμακο ώστε να εξασφαλίζει την καλύτερη αποτελεσματικότητα, χωρίς ή έστω με τις ελάχιστες παρενέργειες. Αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο συνταγογράφησης των φαρμάκων από το γιατρό και όχι αν είναι φθηνό ή ακριβό, αντίγραφο ή πρωτότυπο, αν αναγράφεται η εμπορική ονομασία ή η δραστική ουσία.
Το ερώτημα δραστική ουσία ή φάρμακο με εμπορική ονομασία, είναι ψευτοδίλημμα. Το βασικό είναι ότι στον καπιταλισμό το φάρμακο με οποιαδήποτε μορφή είναι εμπόρευμα.
Σήμερα, σε συνθήκες δραστικών περικοπών των μισθών και συντάξεων, αύξησης των ανέργων και απόρων, το φάρμακο και γενικά οι υπηρεσίες υγείας αντί να παρέχονται δωρεάν από το κράτος, γίνονται όλο και πιο ακριβά και απρόσιτα εμπορεύματα, ιδιαίτερα για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες με δωρεάν φάρμακο, αλλά και για να εξασφαλιστεί η ποιότητα, η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά του, προϋποθέτει τη λειτουργία κρατικού οργανισμού που θα παράγει, θα εισάγει και θα ελέγχει ουσιαστικά με όλα τα σύγχρονα μέσα τη βιοϊσοδυναμία και τη βιοδιαθεσιμότητα των φαρμάκων και θα τα διαθέτει μέσω του κρατικού συστήματος υγείας.

Του
Γιώργου ΝΑΝΟΥ

H ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ & ΝΗΣΩΝ :ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΠΥΥ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ


Μέρος του ίδιου σχεδίου η κατάργηση της δωρεάν υγείας και η φοροληστεία
 Η βαρβαρότητα των μέτρων που επιβάλει η διορισμένη συγκυβέρνηση με πρόσχημα το χρέος κι επιδίωξη την εκ νέου δανειοδότηση με σκοπό την χρηματοδότηση τραπεζών και τοκογλύφων, η μαζικότητα της εξαθλίωσης, οι μισθοί της πείνας, οι συντάξεις θανάτου κ.α., δεν είναι αποφάσεις τρελών και μισάνθρωπων πολιτικών, απλά είναι οι πολιτικές συνέπειες του οικονομικού συστήματος που υπηρετούν και της ιδεολογικής τους τοποθέτησης.
Η Ομοσπονδία μας:
- Ξέρει καλά ποιους εκπροσωπεί.
- Γνωρίζει ότι δυστυχώς ακόμα πολλοί τρέφουν αυταπάτες.
- Αντιλαμβάνεται την συναισθηματική άρνηση αρκετών να παραδεχτούν ότι εκκόλαπταν φίδια με τη στήριξη που παρείχαν σε άθλιους πολιτικούς και άθλιες πολιτικές, υπηρέτες των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.
- Νιώθει ότι δεν τολμούν να δεχτούν ότι το έδαφος γλιστρά και η κατολίσθηση έρχεται και γι’ αυτούς. 
 Η Ομοσπονδία μας γνωρίζει καλά:
- Τι συμβαίνει με τον ΕΟΠΥΥ και τα δούρεια κίνητρα για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης και την απόλυτη εμπορευματοποίηση της υγείας.
- Πως το νέο φορολογικό με, πρακτικά, άμεσο τρόπο θα πολλαπλασιάσει τα καθημερινά λουκέτα.
- Ότι αποτελεί κεντρική, οικονομική και πολιτική επιδίωξη, η απόλυτη αρπαγή κάθε ατομικής, μικρής ιδιοκτησίας και φυσικά ολοκληρωτικά όλου του εδαφικού, παραγωγικού, πολιτισμικού, πνευματικού πλούτου της χώρας.
 Η Ομοσπονδία μας:
- Δεν θα γίνει συνένοχη σε αυτές τις εξελίξεις.
- Δεν θα συνεργήσει στην καταστροφική ψευδαίσθηση των εγγράφων διαμαρτυρίας, υπομνημάτων, δελτίων τύπου και ανακοινώσεων προς αρμόδιους και κυβερνώντες.
- Δεν θα φιλοτεχνήσει συνδικαλιστικό προσωπείο, ξιφουλκώντας φραστικά και επικοινωνιακά, σπεύδοντας ταυτόχρονα να αποδεχτεί και να διαχειριστεί σαν νομοτέλεια το κάθε τι.
 Συναδέλφισες και Συνάδελφοι
Συνδικαλιστές έμποροι, αλλά και άλλων κλάδων και τάξεων
Συμπατριώτες και Συμπατριώτισσες
 Το ότι θέλουμε
Αποκλειστικά δωρεάν και δημόσιο, κεντρικά σχεδιασμένο, σύστημα υγείας
Απαλλαγή των ασφαλιστικών Ταμείων από τις δαπάνες υγείας, με κατάργηση των εισφορών των ασφαλισμένων για την υγεία
Θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας σε όλους τους Επαγγελματίες, Βιοτέχνες, Έμπορους, Αυτοκινητιστές, ανεξάρτητα αν χρωστάνε στο Ταμείο ή όχι
Χρηματοδότηση του Ταμείου κατά τα 2/3 από το κράτος και κατά το 1/3 από τον ασφαλισμένο
Ιατροφαρμακευτική κάλυψη όσων εμπόρων έχουν ασφαλιστικά χρέη
Πλήρη, δωρεάν φαρμακευτική κάλυψη με αληθινά φάρμακα
Πλήρως στελεχωμένα νοσοκομεία σε προσωπικό και υπηρεσίες
Απολύτως δωρεάν κάλυψη όσων πάσχουν από βαριές και μόνιμες παθήσεις, αλλά και των ατόμων με ειδικές ανάγκες, σε φάρμακα και υλικά
Πάταξη της κερδοσκοπίας και των μεσαζόντων στην υγεία
 Το ότι θέλουμε
Αναγνώριση των λογιστικών βιβλίων μας ως την μοναδική πηγή προσδιορισμού του εισοδήματος
Έκπτωση όλων των δαπανών των επιχειρήσεων μας από τη φορολόγηση
Κατάργηση κάθε είδους αντικειμενικών κριτηρίων
Μακροχρόνια ρύθμιση των χρεών χωρίς προσαυξήσεις και πρόστιμα με αγνόηση των διατάξεων του Μνημονίου
Μεγάλη φορολόγηση των πολυεθνικών, των πολυκαταστημάτων, των εφοπλιστών, των τραπεζών
 Δεν θα το ζητήσουμε από μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καρπό κομματικής συναλλαγής, επιβαλλόμενης από τους διεθνείς τοκογλύφους «εταίρους» μας και τα μονοπωλιακά συμφέροντα.
Δεν θα νομιμοποιήσουμε με τέτοιο τρόπο το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, που είναι εκχωρημένο στη διαιώνιση της ανισότητας, ταγμένο υπέρ του ολιγαρχικού πλουτισμού και της πλειοψηφικής φτωχοποίησης.
Δεν θα πέσουμε στην παγίδα των προδοτών και των πατριωτών, των ηθικών και των ανέντιμων.
Δεν θα «κουκουλώσουμε» την μόνη αλήθεια, ότι το πρώην και νυν κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν διαπραγματεύεται αλλά συνεργάζεται με τους ξένους και εγχώριους πολιτικούς εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου γιατί ταυτίζονται απόλυτα, πολιτικά και ιδεολογικά.

Και πάνω από όλα, δεν θα αποπροσανατολίσουμε όλους αυτούς που εκπροσωπούμε, με το πρόσχημα ότι τα προβλήματά μας θα λυθούν κάνοντας «κοινωνικό διάλογο» με τους «σωτήρες» της κυβέρνησης και της Τρόικα. Ότι με έγγραφα και συναντήσεις θα μας ακούσουν.
Δεν θα βάλουμε την ταφόπλακα στον απαξιωμένο συνδικαλισμό, που το τεράστιο έλλειμμά του, σε προτάσεις που έπρεπε να γίνουν λαϊκές διεκδικήσεις, ξεγυμνώθηκε σαν απόρροια της οικονομικής κρίσης.
 Αυτό που θέλουμε – σαν μέλη μιας δημοκρατικής κοινωνίας – θα πρέπει να το ζητήσουμε από τη μεγάλη μάζα των συναδέλφων, που οφείλει να είναι παρούσα στο νέο συλλογικό κάλεσμα.
 Το Δ.Σ. της ΟΕΣΒΔΕΝ καλεί τους Εμπορικούς Συλλόγους να οργανώσουν την δράση τους σε αυτήν την κατεύθυνση. Να συνεδριάσουν τα Δ.Σ., να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, επαφές με σωματεία εργαζομένων. Να παρθούν πρωτοβουλίες για αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
 Συνάδελφε
Αν θέλεις υγεία
Αν θέλεις δίκαιη φορολογία
Μη περιμένεις τους σωτήρες και τους οδηγούς.
 Αν δεν σηκώσεις το κεφάλι, αν δεν ισχυροποιήσεις τη θέλησή σου με των άλλων μέσα στον εμπορικό σου σύλλογο, αν δεν στηρίξεις με δράσεις και παρουσία τον νέο συνδικαλισμό, αυτόν που είναι ταγμένος στην υπεράσπιση των συμφερόντων σου κι όχι στην ήπια κριτική και στη συνδιαλλαγή με την εξουσία, κανείς δεν θα σου δώσει αυτά που δικαιούσαι.

Ν. Μπρουσκέλης : Σε αναζήτηση προοδευτικής διεξόδου


Γράφει ο Ν. Μπρουσκέλης *

Γράφαμε τον Δεκέμβρη του 2010 : «Το δόγμα του ΔΝΤ και της τρόικας είναι ότι για το πρόβλημα  ευθύνεται η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας λόγω υψηλού κόστους εργασίας και πως η περικοπή των αποδοχών θα επιφέρει πτώση των τιμών και άρα αυξημένη ανταγωνιστικότητα. Το ζήτημα στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο πως ακολουθώντας αυτή τη συνταγή του γιατρού κ. Στρός- Καν, θα βγούμε από το αδιέξοδο. Κι αυτό γιατί η συνταγή που κατά παρόμοιο τρόπο εφαρμόστηκε κι αλλού, όπως π.χ. Αργεντινή, έφερε οδυνηρά αποτελέσματα με οικονομική, κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση. Επίσης γιατί η κρίση στην ελληνική οικονομία δεν είναι μόνο θέμα ανταγωνιστικότητας αλλά και δημοσίου χρέους. Έτσι όμως η εσωτερική υποτίμηση και η ύφεση που τη συνοδεύει κάνει το πρόβλημα του χρέους μεγαλύτερο.»   
 Και δυστυχώς για όλους μας, αυτά συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν σήμερα με οδυνηρές συνέπειες στην καθημερινή ζωή του λαού μας. Το ζήτημα που σήμερα πλέον μετ’ επιτάσεως τίθεται είναι «με ποιους» και «με ποιον τρόπο» συνεχίζουμε από δω και στο εξής.
Διότι είναι πασιφανές ότι αν συνεχίσουμε έτσι δεν υπάρχει διέξοδος. Ορισμένοι ισχυρίζονται πως υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, όμως υπάρχει πραγματικά φως και έξοδος στο τέλος του;
Θεωρώ ότι εδώ και καιρό η χώρα έχει εγκλωβιστεί σε μια ατέρμονη συζήτηση με επίκεντρο το δίλημμα «δραχμή ή ευρώ» με φόντο μια επικείμενη χρεοκοπία , που βεβαίως και είναι θέμα, όμως λησμονούμε το βασικότερο: ότι ο τόπος πρέπει να αλλάξει ριζικά.
Η έως τώρα εμπειρία από την ασκηθείσα οικονομική και κοινωνική πολιτική μας δείχνει πως οι αλλαγές που επιχειρούνται είναι της λογικής «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι», με αποτέλεσμα την εξαΰλωση κοινωνικών κεκτημένων τα οποία χρειάστηκαν δεκαετίες αγώνων για να γίνουν πραγματικότητα.
 Ένα ακόμα ζήτημα στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθεί ο δημόσιος διάλογος είναι και αυτό της αδυναμίας διατύπωσης θέσεων και προτάσεων για την πορεία της χώρας. Πράγματι, η αγανάκτηση, η διαμαρτυρία και η ανάγκη για πραγματική αλλαγή είναι το ζητούμενο, αλλά δεν πιστεύετε ότι θα ήταν ωφελιμότερη και χρησιμότερη η διατύπωση ξεκάθαρων και βιώσιμων προτάσεων; 
 Τι σημαίνει τελικά προοδευτική διέξοδος; Το να είναι κανείς προοδευτικός δε σημαίνει ότι οδηγείται από τον αυτόματο πιλότο της προόδου – ούτε βεβαίως καθετί καινούριο είναι προοδευτικό. Κάθε άλλο. Σημαίνει να είσαι διατεθειμένος να αγωνιστείς ενάντια στους χειρότερους νεοτερισμούς, ενάντια στις σκληρότερες νεοφιλελεύθερες πρακτικές διαχείρισης οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων και να ανακτήσεις χαμένα κοινωνικά οφέλη. «Προοδεύω» σημαίνει «ανανεώνω» αλλά και «διατηρώ αυτό που ήδη έχει επιτευχθεί».
Είναι εμφανές ότι η χώρα δεν έχει άλλο χρόνο στη διάθεσή της. Είναι επιτακτική ανάγκη η χώρα να πάει μπροστά. Ούτε η οικονομία, ούτε η κοινωνία αντέχουν πλέον διαπιστώσεις από αυτούς που την οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
Σήμερα χρειάζονται προτάσεις, ικανότητα υλοποίησης των προτάσεων αυτών αλλά κυρίως απαιτείται η αλλαγή του πλαισίου μέσα στο οποίο θα κινηθεί η πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου. Και φυσικά οι προταθείσες  πολιτικές επιβάλλεται να έχουν την αποδοχή της κοινωνίας. Όσο καλή και να είναι, όσο καλόπιστα και αν εφαρμόζεται,  μια πρόταση δεν έχει καμία προοπτική επιτυχίας αν δε γίνει κτήμα της κοινωνίας της ίδιας.
 Είναι φανερό πως ο λαός δεν αντέχει άλλα μέτρα, δεν αντέχει μια ακόμη περίοδο (πολύ σκληρής) λιτότητας. Η οικονομία δεν αντέχει μια ακόμη χρονιά ύφεσης. Απαιτούνται άμεσες ενέργειες και εφαρμογή εφικτών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.
Και η αρχή θα πρέπει να γίνει με αλλαγές που θα ξεκινήσουν από την πολιτική σκηνή της χώρας, ώστε να βρεθούν αυτοί οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα αλλά κυρίως τη βούληση να αλλάξουν νοοτροπίες και κατεστημένες πρακτικές δεκαετιών χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος. Γιατί δυστυχώς οι πρακτικές που ασκούνταν με αποκλειστικό γνώμονα το πολιτικό κόστος ήταν αυτές μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση. Είναι αυτές που μας -έφεραν σε σημείο να φοβόμαστε τι μέτρο θα εξαγγελθεί την επόμενη ημέρα.
Όμως δεν είναι έτσι. Γιατί όπως ειπώθηκε, «οι λαοί δεν θα πρέπει να φοβούνται τις κυβερνήσεις τους αλλά οι κυβερνήσεις θα πρέπει να φοβούνται τους λαούς».
*Χειρούργος ουρολόγος