Σελίδες

Στο κατώφλι του 2013, με τζάκια ,με σόμπες και με ...καυσόξυλα .


ΙΣΑ:Κινδυνεύει η υγεία των πολιτών
"Η φθηνή λύση στη θέρμανση με καυσόξυλα και ξυλόσομπες θέτει σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών, ιδιαίτερα των μικρών παιδιών και των χρονίως πασχόντων", αναφέρει ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών σε ανακοίνωσή  του.
"Στο κατώφλι του 2013, τα τζάκια και οι λέβητες με καυσόξυλα καθώς και οι ξυλόσομπες, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν εγκαταλειφθεί ή και απαγορευθεί, αποτελούν και πάλι μια νέα πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης που θέτει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην απαγορευμένη ζώνη για την τσέπη όλο και περισσότερων πολιτών.
Η απουσία ελεγκτικών μηχανισμών στην παράνομη υλοτόμηση ακόμα και δασών και η καθ όλα αποδεκτή «κλοπή» καυσόξυλων που συμβαίνει σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, μετέτρεψαν την πηγή της ζωής, το ξύλο που είναι ο βασικός βιοάνθρακας της φύσης, να μετατραπεί για πολλούς στη φθηνότερη λύση θέρμανσης για το φετινό χειμωνα στην Ελλάδα", σημειώνεται στην ανακοίνωση.
"Η καύση του ξύλου αυτού με βασικό στοιχείο τον άνθρακα, προκαλεί καθημερινά ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων – προϊόντων της καύσης, των suspended particulate matter) στην ατμόσφαιρα. Ας σημειωθεί δε, ότι τα παραδοσιακά τζάκια με καυσόξυλα και οι ξυλόσομπες εκλύουν περίπου 30 φορές περισσότερα αιωρούμενα μικροσωματίδια ανά κιλό καύσιμης ύλης από έναν σύγχρονο καυστήρα.
Τους τελευταίους δύο μήνες, στο Μαρούσι και στο Κορωπί διαπιστώθηκε 18 φορές αύξηση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων πάνω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο των 50 μg/m3 (μικρογραμμαρίων ανά κυβικό μέτρο αέρα). Τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, μαζί με τα αιωρούμενα μικροσωματίδια, επιτείνουν και άλλοι τοξικά προϊόντα τη ίδιας καύσης του βιοάνθρακα όπως τα SO2, NO2, NO, CO, CO2, Pb και άλλα.
Όσον αφορά στην επίδραση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων στην υγεία ανθρώπινου οργανισμού, τα μικροσωματίδια διαχωρίζονται, ανάλογα με τη διάμετρο τους: σ’ εκείνα που έχουν διάμετρο από 2,5 έως 10 μm, που συνήθως αποτελούνται από οξείδια του αργιλίου, πυρίτιο, σίδηρο και είναι εισπνεύσιμα, και σε αυτά με διάμετρο μικρότερη των 2,5 μm που παράγονται σε τεράστιες ποσότητες από καυσόξυλα και ξυλόσομπες και μπορούν να διεισδύσουν βαθύτερα στα πνευμόνια και να προκαλέσουν σοβαρότερη βλάβη. Η ικανότητα του αναπνευστικού συστήματος του ανθρώπου να προστατεύε­ται από τα αιωρούμενα στο περιβάλλον μικροσωματίδια καθορίζεται κυρίως από το μέγεθος και τη χημική σύσταση των τελευταίων. 
Η συνεχιζόμενη μάλιστα εναπόθεση των μικροσωματιδίων αυτών σε όλο το μήκος του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού, προκαλεί σοβαρή βλάβη στο αναπνευστικό επιθήλιο. Στο ανώτερο αναπνευστικό επικάθονται τα μεγαλύτερης διαμέτρου μικροσωματίδια. Όσο πιο μικρή είναι η διάμετρός τους τόσο μεγαλύτερη είναι η διείσδυση τους στους πνεύμονες ως τις τελικές κυψελίδες. Τα πολύ μικρής διαμέτρου μικροσωματίδια, λόγω της διεισδυτικότητάς τους και λόγω των σταθερών συμπλόκων που σχηματίζουν, εισχωρούν στο εσωτερικό των κτιρίων, των σπιτιών, των κλινοσκεπασμάτων και προκαλούν πληθώρα αναπευστικων προβλημάτων από άσθμα, αλλεργικές βρογχίτιδες, αποφρακτικές πνευμονοπάθειες κα. Επίσης, πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι τα αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο <7 m="m" p="p">
 "Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι τα αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο μικρότερη του 0.1 μm μπορεί να περάσουν μέσα από τις κυτταρικές μεμβράνες και να διαπεράσουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό του εγκεφάλου και να προκαλέσουν σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Ακόμα στην περίπτωση της αιθάλης που εκπέμπεται από τους σύγχρονους κινητήρες ντήζελ, τα μικροσωματίδια μπορεί να μεταφέρουν και καρκινογόνα στοιχεία στην επιφάνειά τους (όπως π.χ. βενζοπυρένια)
Τη στιγμή που χιλιάδες πολίτες με τα παιδιά τους, γίνονται εθελοντές μιας προσπάθειας ανθρωπιστικής διάσωσης του οξυγόνου που αναπνέουμε και κάθε Κυριακή, σε συνεργασία με την ΣΠΑΠ και άλλους φορείς, βάζουν ένα μικρό δεντράκι σαν ανάσα ζωής, είναι λυπηρό και αποτρόπαιο να παρατηρούνται φαινόμενα αυτοκαταστροφής του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, επειδή αποτελούν την πιο φθηνή λύση.
 Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, ως διαρκής θερματοφύλακας της δημόσιας Υγείας, κρούει τον κώδωνα για τη σοβαρότητα ενός φαινομένου που έχει λάβει απειλητικές διαστάσεις και θέτει σε κίνδυνο την υγεία εκατομμυρίων πολιτών και προμηνύει τον αφανισμό της ζωτικης πηγής οξυγόνου και οικολογικής ισορροπίας στο περιβάλλον, τα δάση μας.
Για αυτό, στόχος του ΙΣΑ είναι να επιταθεί κάθε προσπάθεια από την Πολιτεία που θα μπορέσει να διαφυλαξει την υγεία όλων των πολιτών και να προλάβει τα σοβαρά νοσήματα, ιδιαίτερα σταμικρά παιδιά και τους χρονίως πάσχοντες. Σε αυτήν την προπάθεια, θα είμαστε αρωγοί για να διαφυλάξουμε όλοι μαζί τα δάση μας, τα παιδιά μας και την ίδια μας τη ζωή."

Φανταστικά «κλικ» στο ....«φλας» των κεραυνών

ποια είναι η πιο εντυπωσιακή αστραπή ;












Οι αστραπές δημιουργούν εντυπωσιακές εικόνες στον ουρανό που απαθανατίζονται από φωτογράφους για να καταδείξουν στη συνέχεια την ομορφιά ενός συνηθισμένου κατά τα άλλα φυσικού φαινομένου.
Διάσημοι ή άγνωστοι φωτογράφοι , φωτογραφίζουν διάφορες πόλεις του κόσμου όπου οι αστραπές σχίζουν τον ουρανό, αγγίζουν διάσημα κτήρια ή καταλήγουν στη θάλασσα.
ΠΗΓΗ:perierga.gr

Τα τζάκια και οι ξυλόσομπες μολύνουν επικίνδυνα τον αέρα των εσωτερικών χώρων.


Πολύ πάνω από τις ανώτατα όρια ανεβαίνει η συγκέντρωση επικίνδυνων σωματιδίων σε σπίτια που χρησιμοποιούν τζάκια και ξυλόσομπες για θέρμανση, δείχνει έρευνα του ΑΠΘ.
Η αδημοσίευτη έρευνα του ΑΠΘ, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος TRANSPHORM για την ατμοσφαιρική ρύπανση και τις επιπτώσεις στην υγεία, είναι μια από τις πρώτες που διερευνά άμεσα το πρόβλημα.
ερευνητές του εργαστηρίου Περιβαλλοντικής Μηχανικής στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών πραγματοποίησαν μετρήσεις σωματιδίων σε σπίτια της Θεσσαλονίκης όπου λειτουργούσαν τζάκια και ξυλόσομπες.
Τα αποτελέσματα δείχνουν μια αύξηση της μέσης συγκέντρωσης σωματιδίων στον αέρα εσωτερικών χώρων ύστερα από μόλις 2-3 ώρες λειτουργίας του τζακιού. Η μέση τιμή για τα σωματίδια με διάμετρο 2,5 μικρόμετρα (PM2,5) υπολογίστηκε στα 50 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα, ενώ το όριο ασφάλειας που θέτει η κοινοτική νομοθεσία είναι μόλις 20 μg/m3. Για τα σωματίδια PM10, η μέση τιμή ήταν 90 μg/m3 με όριο τα 40 μg/m3
Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η αύξηση που παρατηρείται στον αριθμό των πιο λεπτόκοκκων σωματιδίων. «Τα υπέρλεπτα αιωρούμενα σωματίδια είναι και τα πιο επικίνδυνα για την υγεία γιατί, λόγω της μικρής τους διαμέτρου, μπορούν να εισχωρήσουν βαθιά στους πνεύμονες» επισημαίνει ανακοίνωση του εργαστηρίου Περιβαλλοντικής Μηχανικής. Μάλιστα τα μικρότερα από αυτά τα σωματίδια μπορούν να περάσουν από τους πνεύμονες στο αίμα και να προκαλέσουν και καρδιαγγειακά προβλήματα εκτός από αναπνευστικά.
«Αν υπολογίσουμε μάλιστα και το γεγονός ότι πολλοί καταφεύγουν στην καύση ξύλων εμποτισμένων με χημικά, μιλάμε για έγκλημα που γίνεται μέσα στα σπίτια σε βάρος του εαυτού μας αλλά και των ίδιων μας των παιδιών" επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος χημικών μηχανικών Δημοσθένης Α. Σαρηγιάννης..
Η μελέτη του ΑΠΘ εκτιμά μάλιστα ότι το οικονομικό κόστος από την επιβάρυνση της δημόσιας υγείας λόγω των τζακιών αυξήθηκε το 2012 σε σχέση με το 2011 κατά 40 εκατομμύρια ευρώ μόνο για τη μητροπολιτική περιοχή της Θεσσαλονίκης.

Το ...Νησί των Χριστουγέννων


Οι γιορτές των  Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς μπορεί να έχουν ταυτιστεί στη συνείδηση όλων μας με το κρύο, τα χιόνια και τις βόρειες χώρες του πλανήτη, όμως στο «Νησί των Χριστουγέννων» όλα είναι ηλιόλουστα και καλοκαιρινά!

πηγή :.newsbomb.

Μπουτάκι χοιρινό .... κλασσικά γιορτινό.


Η χριστουγεννιάτικη-πρωτοχρονιάτικη  πρόταση της "ΑΛΗΘΕΙΑΣ" είναι μια χρονοβόρα συνταγή που δίνει όμως ένα φαγητό ....."λουκούμι"..

Υλικά για 6 άτομα
*1 χοιρινό μπουτάκι, περίπου 2 κιλά, ή διάφορες μερίδες χοιρινού που μας έτυχαν στον καταψύκτη,
*2 σκελίδες σκόρδου μικρές,( ή μία μεγάλη), κομμένες σε 20 περίπου λεπτές μακρόστενες λωρίδες,
*20 κόκκους μαυροπίπερο,
*1 κλωναράκι δενδρολίβανο,
*1 φύλλο δάφνη κομμένο σε 20 περίπου κομμάτια
αλάτι και πιπέρι
*2 κ.σ. βούτυρο
*4 λαδόκολλες
Εκτέλεση
-Με ένα μαχαίρι τρυπούμε το κρέας σε 20 περίπου σημεία, και στις τομές τοποθετούμε από ένα κομματάκι δάφνη, ένα κομματάκι σκόρδο, ένα φυλλαράκι  δενδρολίβανο, ένα σπυρί μαυροπίπερο και αλάτι και πιπέρι  .
-Αλείφουμε το χοιρινό με βούτυρο και το αλατοπιπερώνουμε γεναία.
-Πασπαλίζουμε με θυμάρι η κατά προτίμηση θρούμπι.
-Τυλίγουμε το μπουτάκι στις λαδόκολλες και το βάζουμε σε γάστρα.
-Ψήνουμε στο φούρνο, στους 140°C, για 3,5 ώρες, γυρίζοντάς το ανά διαστήματα
-Ξεσκεπάζουμε τη γάστρα και συνεχίζουμε το ψήσιμο για ακόμη 80 λεπτά στους 200°C.
-Αφαιρούμε τη λαδόκολλα , και ψήνουμε χωρις να το γυρίσουμε ακόμη 10 λεπτά στους 220°C.
-το αφήνουμε στο σβησμένο φούρνο για μισή περίπου ώρα για να ωριμάσει.
ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ......

Τα επικίνδυνα αιωρούμενα μικροσωματίδια στον καπνό των καυσόξυλων


 Η απίθανη τιμωρία των ελληνικών νοικοκυριών με την βάρβαρη υπερφορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης, οδήγησε στη χρησιμοποίηση ξεχασμένων πηγών θέρμανσης όπως είναι οι ξυλόσομπες, τα κλασικά τζάκια και οι λέβητες με καυσόξυλα.
 Η παράνομη υλοτόμηση ακόμα και δασών – μνημείων βρίσκεται πλέον στο απόγειο της.     Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το σπάνιας ομορφιάς δάσος στα νότια της Σκιάθου που αποδεκατίζεται.
Σαν τα ‘φουγάρα’ , όμως τώρα οι καμινάδες, επέφεραν σημαντική  αύξηση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα.
Η αύξηση αυτή σε πολλές  περιπτώσεις ξεπερνάει το ανώτατο επιτρεπτό όριο .
Πριν λίγες ήμερες  στη Θεσσαλονίκη, στο κέντρο της πόλης, τα αιωρούμενα μικροσωματίδια, έφτασαν στα 240 μg/m3 με μία μέση τιμή 102, όταν το όριο επιφυλακής είναι 90 και το όριο επιβολής μέτρων τα 110. Το φαινόμενο αυτό αποδόθηκε στη συχνή χρησιμοποίηση των τζακιών με καυσόξυλα και των ξυλοσομπών, στην άπνοια και στις κλιματικές συνθήκες που επικρατούσαν.
Τζάκια , ξυλόσομπες και λεβητες εκλύουν σε γενικές γραμμές 30 φορές περισσότερα αιωρούμενα μικροσωματίδια στο κιλό καύσιμης ύλης από ένα σύγχρονο και καλά συντηρημένο καυστήρα. Αυτό σημαίνει πως η ρύπανση που προκαλεί ένας σύγχρονος καυστήρας που θερμαίνει 30 διαμερίσματα σε μια πολυκατοικία είναι η ίδια με εκείνη που προκαλεί ένα μόνο παραδοσιακό τζάκι με καυσόξυλα που θερμαίνει ένα μόνο δωμάτιο. Γενικά τα κλασικά τζάκια με καυσόξυλα και οι παραδοσιακές ξυλόσομπες εκλύουν 19.3, οι παλαιοί λέβητες ξύλου 17.1, οι νέες ξυλόσομπες 12.2, τα ενεργειακά τζάκια 5.1 και οι σύγχρονοι λέβητες πετρελαίου ή με πέλετ 0.6 μg αιωρούμενα μικροσωματίδια ανά κιλό καύσιμης ύλης. Οι τιμές αυτές για τα θερμαντικά μέσα που χρησιμοποιούν ξύλα διαφέρουν αν η καύσιμη ύλη είναι βαμμένο ξύλο ή μοριοσανίδες.
Αξίζει να αναφερθεί κανείς με μεγαλύτερη λεπτομέρεια για τα αιωρούμενα μικροσωματίδια και τις επιπτώσεις τους στην υγεία του ανθρώπου μια και είναι οι βασικότεροι ρύποι που εκλύονται από τα τζάκια και τις σόμπες καυσόξυλων.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως η χρησιμοποίηση στο τζάκι βερνικωμένων κομματιών επίπλων είναι πολύ επικίνδυνη γιατί εκπέμπονται στον αέρα μικροσωματίδια υδραργύρου και αρσενικού.
Και σαν να μην έφτανε αυτό τα μικροσωματίδια αυτά με την προσρόφηση άλλων χημικών ενώσεων μετατρέπονται σε πραγματικούς ‘φονιάδες’ της ζωής μας. Κάθε ενήλικο άτομο αναπνέει ημερησίως 10 κυβικά μέτρα αέρα. Η ποιότητα κατά συνέπεια του αναπνεόμενου αέρα αποκτά ιδιαίτερη σημασία για την υγεία του ανθρώπου. Είναι ακόμα γνωστό πως η ατμοσφαιρική ρύπανση θεωρείται υπεύθυνη για μεγάλο αριθμό θανάτων, αλλά και ασθενειών του αναπνευστικού και καρδιαγγειακού συστήματος. Αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η ικανότητα του αναπνευστικού συστήματος του ανθρώπου να προστατεύε­ται από τα αιωρούμενα στο περιβάλλον μικροσωματίδια καθορίζεται κυρίως από το μέγεθος και τη χημική σύσταση των τελευταίων. Όσο πιο μικρή είναι η διάμετρός τους τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εισχώρησής τους σε βαθύτερη περιοχή των πνευμόνων και η επικάθισή τους στις πνευμονικές κυψελίδες. Η συνεχιζόμενη μάλιστα εναπόθεση των μικροσωματιδίων αυτών προκαλεί σοβαρή βλάβη στην υγεία του ανθρώπου. Πιο αναλυτικά στη ρινολαρυγγική κοιλότητα επικάθονται τα μεγαλύτερης διαμέτρου μικροσωματίδια. Στην τραχεία και στις κυψελίδες το μεγαλύτερο ποσοστό από τα επικαθήμενα μικροσωματίδια είναι μικρής διαμέτρου. Βέβαια η αντίδραση του οργανισμού στη ρύπανση από τα αιωρούμενα μικροσωματίδια εξαρτάται και από τη χημική τους σύσταση καθώς και από τα άλλα χημικά σωματίδια που μπορούν να μεταφέρουν. Κι έχει επίσης αποδειχτεί πως δεν είναι απίθανη η δημιουργία με διάφορες αντιδράσεις μεταλλαξιογόνων ή και καρκινογόνων ουσιών. Το γεγονός ότι τα PM-10 και PM-2.5 μικροσωματίδια μπορούν και εισχωρούν στο εσωτερικό των κτηριακών εγκαταστάσεων και να δημιουργούν επικίνδυνα συσσωρευμένα μικροσωματίδια στην ατμόσφαιρα των κατοικιών, όταν εμπλουτίζεται από άλλες ουσίες όπως από το κάπνισμα ή τα κλασικά τζάκια καυσόξυλων και τις ξυλόσομπες πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μελέτη της Oμάδας Κτηριακού Περιβάλλοντος του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία κατέδειξε την παρουσία υψηλών συγκεντρώσεων από PM-10, PM-2.5 και VOCs σε 50 κατοικίες στο Κερατσίνι, στον Πειραιά, στη Νίκαια, στην Καλλιθέα, στο Χαλάνδρι, στα Πατήσια, στου Ζωγράφου, στην Καισαριανή, στο Καματερό, στο Μενίδι και στη Ραφήνα. Οι συγκεντρώσεις των αιωρούμενων αυτών μικροσωματιδίων ξεπερνούν τα ανώτατα επιτρεπτά όρια που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τον αέρα του εσωτερικού χώρου. Οι βασικές πηγές τους είναι το εξωτερικό περιβάλλον, ο καπνός του τσιγάρου, οι εγκαταστάσεις κεντρικής θέρμανσης και όσες συσκευές έχουν ανοιχτές εστίες φωτιάς. Χωρίς βέβαια να λησμονείται το ‘τσουνάμι’ των ρύπων και των άλλων αιωρούμενων μικροσωματιδίων που κουβαλούν οι σύγχρονες κατοικίες. Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής έδειξαν πως στα 21 σπίτια η συγκέντρωση PM-2.5 ξεπέρασε τα 65 μg/m3. Τα PM-10 στο 94% των κατοικιών βρέθηκαν πάνω το όριο των 55 και σε όχι ευκαταφρόνητο αριθμό κατοικιών έφτασε στα 400 και 500 μg/m3. Σχετικά με τις VOCs με εξαίρεση τη Νίκαια στο 70% των κατοικιών ξεπέρασε το όριο των 0.05 ppm (μέρη στο εκατομμύριο), που συνδέεται με ένα αίσθημα δυσφορίας. Τα μικροσωματίδια PM-2.5 έχουν σε ποσοστό 65% μόλυβδο.
Τα αιωρούμενα μικροσωματίδια θεωρούνται υπεύθυνα για πληθώρα καρδιακών και αναπνευστικών παθήσεων. Αναφέρονται για παράδειγμα το άσθμα, η βρογχίτιδα και το εμφύσημα. Βέβαια η βλαβερότητα στον ανθρώπινο οργανισμό επηρεάζεται και από τη σύνθεση των μικροσωματιδίων.
Γενικά τα αιωρούμενα μικροσωματίδια που προέρχονται από τα τζάκια και τις ξυλόσομπες μπορεί να προκαλέσουν βήχα, πονοκέφαλο και ενίοτε άσθμα. Κι αυτό μόνο όταν αιωρούνται μόνα τους στο εσωτερικό περιβάλλον της κατοικίας. Κάτι τέτοιο βέβαια είναι εντελώς απίθανο.
Η αύξηση των αιωρούμενων μικροσωματιδίων στον αέρα κατά 10 μg/m3 αυξάνει τη θνησιμότητα κατά 0.6% και κατά 1% τις εισαγωγές για επείγοντα αναπνευστικά περιστατικά στα Νοσοκομεία. Σε μακροχρόνια βάση μία πόλη με αυξημένη συγκέντρωση κατά 10 μg/m3 σε αιωρούμενα μικροσωματίδια έχει σε σύγκριση με μια άλλη πόλη 6% αυξημένη γενική θνησιμότητα και 14% από καρδιοναναπνευστικά αίτια.
Υπολογίζεται πως αν τα αιωρούμενα μικροσωματίδια μειωθούν κατά 5 μικρογραμμάρια στο κυβικό μέτρο θα αποφεύγονταν σε ετήσια βάση 800 πρόωροι θάνατοι.
Στην Αγγλία μετά το περιστατικό θανάτων το 1952 έχει απαγορευτεί η χρήση των τζακιών. Κι αυτό γιατί ο πυκνός καπνός που κάλυψε το Λονδίνο είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνουν 4000 άτομα μέσα σε 4 ημέρες, άλλα 8.000 στις επόμενες εβδομάδες και 100.000 άτομα κατέληξαν στο κρεβάτι ή στα Νοσοκομεία. Βέβαια εκείνη την εποχή τα τζάκια στο Λονδίνο έκαιγαν ορυκτό άνθρακα. Η θνησιμότητα συσχετίζεται και με το κλίμα. Πιο συγκεκριμένα, όσο ανεβαίνει ο υδράργυρος τόσο αυξάνεται η θνησιμότητα. Σε σχετικά κρύες πόλεις η αύξηση των μικροσωματιδίων κατά 10 μg/m3 αντιστοιχεί σε αύξηση της θνησιμότητας κατά 0,29% ενώ σε θερμές πόλεις όπως η Αθήνα, η Βαρκελώνη και άλλες κατά 0,82%. Το μόνο θετικό όσον αφορά στην Αθήνα είναι ότι το ποσοστό των ηλικιωμένων είναι μικρότερο σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πόλεις.
Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι τα αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο μικρότερη από 7 μm μπορεί εισπνεόμενα να καταλήξουν στο κυκλοφορικό σύστημα και να προκαλέσουν καταστροφή των μακροφάγων, που αποτελούν το βασικό δομικό υλικό των αθηρωματικών πλακών στα τοιχώματα των αρτηριών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία θρόμβων, που μπορεί να πυροδοτήσουν καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Είναι επίσης επιβεβαιωνόμενο πως τα μικροσωματίδια αυτά μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή στους πνεύμονες που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο από καρδιακό επεισόδιο.
Υπάρχουν επίσης στοιχεία που δείχνουν ότι τα αιωρούμενα μικροσωματίδια με διάμετρο μικρότερη του 0.1 μm μπορεί να περάσουν μέσα από τις κυτταρικές μεμβράνες και να μεταναστεύσουν σε άλλα όργανα, συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφάλου. Αναφέρεται ότι τα μικροσωματίδια αυτά μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια με την ασθένεια Alzheimer εγκεφαλική βλάβη. Ακόμα στην περίπτωση της αιθάλης που εκπέμπεται από τους σύγχρονους κινητήρες ντήζελ τα μικροσωματίδια μπορεί να μεταφέρουν τα καρκινογόνα βενζοπυρένια που είναι προσροφημένα στην επιφάνειά τους. 
Από επιδημιολογικές μελέτες αλλά και από πειράματα που έχουν διεξαχθεί σε πειραματόζωα καθώς και σε κύτταρα ανθρώπων και ζώων, διαπιστώθηκε πρόκληση τοξικών αντιδράσεων στον οργανισμό από αιωρούμενα μικροσωματίδια. Τα αποτελέσματα αυτών των αντιδράσεων είναι πνευμονικό οίδημα, δυσλειτουργίες στο νευρικό σύστημα ακόμη και υποτοξικό στρες.
Γενικά τα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια των PM-10 σε 24ωρη βάση είναι 50 μg/m3 και η υπέρβασή τους μειώθηκε από τις 35 σε 7 φορές το χρόνο. Τα όρια αυτά σε ετήσια βάση από το 2010 καθορίστηκαν από 40 σε 20 μg/m3. Η συγκέντρωση 90 μg/m3 αποτελεί όριο επιφυλακής, ενώ εκείνη των 110 μg/m3 όριο συναγερμού. Για τα ΡΜ-2.5 μικροσωματίδια η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έθεσε ως ανώτατο όριο τα 10 μg/m³.
Δυστυχώς, μισό εκατομμύριο άτομα πεθαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάθε χρόνο από ατμοσφαιρική ρύπανση.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως τα παραδοσιακά τζάκια με καυσόξυλα και οι ξυλόσομπες αποτελούν πηγές παραγωγής αιωρούμενων μικροσωματιδίων. Δεν είναι όμως οι μόνες. Έπειτα τα εκλυόμενα από τις πηγές αυτές θέρμανσης μικροσωματίδια, αν η καιόμενη ύλη είναι καθαρή και το περιβάλλον στο οποίο διαχέονται είναι απαλλαγμένο από άλλους ρύπους, θα είχαν μικρότερη βλαβερότητα στην υγεία του ανθρώπου. Κάτι τέτοιο όμως είναι εντελώς απίθανο. Κατά συνέπεια και το τζάκι και η σόμπα καυσόξυλων έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στη ρύπανση του περιβάλλοντος. Ακόμα οι πηγές αυτές θέρμανσης μειώνουν τον πολύτιμο για την αντιμετώπιση του φαινόμενου της υπερθέρμανσης του πλανήτη βιοάνθρακα και γίνονται μέσα αφανισμού ακόμα και δασών φυσικών μνημείων.
Δρ Βαγγέλης Α. Μπούρμπος*

Σταχυολογώντας μαργαριτάρια....


Χαμογελάστε ...είναι μεταδοτικό!.

Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης. (Γυμνάσιο Λαμίας)

Εσπεριδοειδή σαν τα πορτοκάλια είναι και τα μαντολίνια, αλλά πιο μικρά και με φλούδα που βγαίνει εύκολα. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά. (Γυμνάσιο Πάτρας)

Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικό, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του. (Γυμνάσιο Θεσπρωτίας)

Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες, γι' αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)

Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Tα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά-αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (αριστερό πέταγμα). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ για πέταγμα κατευθείαν στη μέση. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λιπτον Τι. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται, αλλά όχι πάντοτε. (Γυμνάσιο Καλαμάτας)

Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

Ο πρατήρας είναι λέξη δυσανόητη, δηλ. με δυο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Ενεργητική φωνή: Κυνηγάω τον λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

Οι βιταμίνες βρίσκονται ακριβώς ανάμεσα από τις αλφαμίνες και τις γαμαμίνες. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)

Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. (Λύκειο Ξάνθης)

Η μπανάνα στα ελληνικά γράφεται όπως και στα αγγλικά, δηλαδή με ένα μπα και δύο να.(Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)

Τα 6 χαρακτηριστικότερα ζώα του Βόρειου Πόλου είναι 3 αρκούδες και 3 φώκιες. (Γυμνάσιο Αθήνας)

Ερώτηση: "Τι γνωρίζετε για τις εικονομαχίες;"

Απάντηση: "Εικονομαχίες ήταν οι μάχες που έκαναν οι λαοί για τις εικόνες.

Όποιος κέρδιζε τη μάχη κέρδιζε και τις εικόνες". (Γυμνάσιο Αθήνας)

O Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ". (Γυμνάσιο Αργοστολίου)

Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας)

Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη, και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες, αλλά Κουστωδίες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας)

Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας. (Γυμνάσιο Καρδίτσας)

Ο Κορινθιακός Κόλπος ευρίσκεται τελείως κατά μήκος. (Γυμνάσιο Πάτρας)

Το φοβερότερο όπλο των αρχαίων Αράβων ήταν ο Ευνούχος.

Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα που ήτανε αράπικη.

Η βαρύτητα είναι πιο δυνατή το Φθινόπωρο. Τότε βλέπουμε τα μήλα να πέφτουν ομαδικά.

whitetoweraris.blogspot.gr

Ο καλός ιδιωτικός τομέας, το κακό Δημόσιο και ο... άσχημος καπιταλισμός


Τις δεκαετίες του '60 και 70, οι κομμουνιστές κατηγορούνταν από τους αντιπάλους τους, ότι στόχευαν να διαλύσουν το θεσμό της οικογένειας και να καταργήσουν το κράτος...
Ποιος θα φανταζόταν ότι θα εμφανίζονταν στο πολιτικό προσκήνιο οι «πολέμιοι» του κράτους, αλλά αυτή τη φορά, από την αντίπερα όχθη, αυτή της αστικής τάξης. Εκφραστής της νέας «αντικρατικής» ιδεολογίας, η λεγόμενη σχολή του Σικάγου με επικεφαλής τον οικονομολόγο Μίλτος Φρίντμαν, η οποία πρέσβευε ότι επιχειρούσε να προσαρμόσει τη φιλελεύθερη οικονομική σκέψη της εποχής του Ανταμ Σμιθ στα σύγχρονα δεδομένα. Από εκεί απορρέει και ο όρος νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος και τους αποδόθηκε.
Πολλά έχουν γραφεί από τότε για την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, τη σχολή του Σικάγου και τον Φρίντμαν.
Αυτό το οποίο έχει σημασία, είναι, ότι το σύνολο των επιχειρημάτων της αντιδραστικής θεωρίας της σχολής του Σικάγου, η οποία τα τελευταία 30 χρόνια έγινε το επίσημο κρατικό δόγμα των καπιταλιστικών κυβερνήσεων σε όλο τον πλανήτη, επειδή εξέφραζε και εκφράζει αυθεντικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες, χρησιμοποιούνται και σήμερα από την εγχώρια αστική τάξη και τους πολιτικούς της εκφραστές, για να δικαιολογηθούν τα πρωτοφανούς βαρβαρότητας μέτρα που έχουν πάρει σε βάρος του ελληνικού λαού, στο όνομα της αντιμετώπισης του χρέους.
Οι «αντικρατιστές μας» αποφεύγουν σαν το διάβολο το λιβάνι να αναλύσουν την ταξική διάσταση του κράτους - όργανο υποταγής των καταπιεζομένων στους καταπιεστές - ούτε και αμφισβητούν την ανάγκη ύπαρξής του. Το «λιγότερο κράτος», σε καμία περίπτωση δε σημαίνει αμφισβήτηση του κράτους στην προοπτική της κατάργησης και απονέκρωσής του, όταν και εφόσον δημιουργηθούν εκείνες οι υλικές προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν την εμφάνιση της κομμουνιστικής, αταξικής κοινωνίας.
Αφού ξεπερνούν διά της πλαγίας οδού το κρίσιμο αυτό θέμα, επιτίθενται στο «ουδέτερο», αδηφάγο κράτος, το οποίο «διανθίζουν» με ό,τι πιο απαξιωτικό διαθέτει το λεξιλόγιο της κλασικής φιλολογίας.
Υποστηρίζουν συγκεκριμένα ότι το «μεγάλο κράτος» αποτελεί την πηγή της κακοδαιμονίας των σύγχρονων κοινωνιών, με την επέκτασή του σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας και των κρατικών δαπανών και «κοινωνικές παροχές». Το «μεγάλο κράτος» χαρακτηρίζεται επίσης ως αντιπαραγωγικό, σπάταλο, γραφειοκρατικό, εστία διαφθοράς, και πηγή παραγωγής ελλειμμάτων, ενώ με τις οικονομικές λειτουργίες που αναπτύσσει πνίγει την υγιή επιχειρηματική δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, ο οποίος φυτοζωεί στη σκιά του πρώτου. Και ας μη γίνονται ιδιωτικές επενδύσεις χωρίς τις δημόσιες.
Η λύση, επομένως, είναι ο απεγκλωβισμός του κράτους από οικονομικές δραστηριότητες, ο περιορισμός του μεγέθους του κράτους απ' αυτή τη σκοπιά, ώστε να δημιουργηθεί ζωτικός χώρος, προκειμένου να αναπτυχθούν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, μείωση της φορολογίας (των πλουσίων), ώστε να κατευθυνθούν τα κεφάλαια σε παραγωγικές επενδύσεις και από τη στιγμή που μειωθούν οι φόροι, αναγκαστικά θα πρέπει να μειωθούν και οι κρατικές δαπάνες.
Αν σε αυτά, προσθέσουμε και την απελευθέρωση της κίνησης των κεφαλαίων, τα οποία χωρίς προσκόμματα και άλλα γραφειοκρατικά εμπόδια θα μπορούν να κινούνται κατά μήκος και κατά πλάτος της υφηλίου, σαν τα πουλιά του ουρανού, έχουμε μπροστά μας την πιο επιθετική και ακραία αντιδραστική ιδεολογία που εκφράζει τα συμφέροντα του πολυεθνικού μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι σήμερα γνωρίζουν, από την πείρα τους και από τις εφαρμοσμένες πολιτικές που δοκιμάστηκαν στο πετσί τους, ότι πίσω από τη φράση «το κράτος απέτυχε ως επιχειρηματίας» υποκρύπτεται η επιχείρηση ιδιωτικοποίησης των πάντων: Από τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις δημόσιες υποδομές, έως την ακίνητη περιουσία, τις παραλίες, τους ορεινούς όγκους και την πολιτιστική κληρονομιά. Οτι πίσω από το σύνθημα «λιγότεροι φόροι» υποκρύπτεται η πολιτική της μείωσης της φορολογίας του κεφαλαίου. Οτι με λάβαρο το «λιγότερο κράτος» επιτίθενται στη δημόσια Παιδεία, τη δημόσια Υγεία - Πρόνοια - Κοινωνική Ασφάλιση, εξαθλιώνοντας και διαλύοντας τις ζωές των ανθρώπων.
Ο νόμος της τάσης να πέφτει το ποσοστό κέρδους
Στην πραγματικότητα, η διάκριση και ο διαχωρισμός μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, στις συνθήκες του σύγχρονου καπιταλισμού, είναι ψευδεπίγραφος και παραπλανητικός. Περισσότερο από έναν αιώνα τώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, για συγκεκριμένους λόγους, έχουν έλθει «εις σάρκα μία», έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους, και λειτουργούν πλέον ως ενιαίος μηχανισμός. Στην οικονομική ιστορία, το φαινόμενο αυτό περιγράφεται ως σύμφυση του κράτους και των μονοπωλίων, μιας και εμφανίζεται την περίοδο του μονοπωλιακού καπιταλισμού, ή ως κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός.
Σε τι αποσκοπούν οι καπιταλιστές από το πάντρεμα του κράτους και του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα; Στο ένα και βασικό πρόβλημα που ταλανίζει τις καπιταλιστικές οικονομίες από την εποχή ακόμα που έγιναν κυρίαρχες στον πλανήτη, τη διαχείριση της αλματώδους ανάπτυξης της κοινωνικής παραγωγικής δύναμης της εργασίας, η οποία οδηγεί σε πτώση του ποσοστού του κέρδους και σε επιτάχυνση της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης, τις δύο δηλαδή διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου φαινομένου. Της ανόδου της κοινωνικής παραγωγικής δύναμης της εργασίας, η οποία έχει σαν συνέπεια, ένα μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων να κατευθύνεται στην αγορά παγίου κεφαλαίου (μηχανές κ.λπ.) και ένα μικρότερο στην αγορά εργατικής δύναμης. Με άλλα λόγια, επέρχεται ανατροπή στη σχέση μεταξύ της ζωντανής εργασίας, η οποία είναι και η μοναδική πηγή παραγωγής της υπεραξίας και της νεκρής, παρωχημένης, η συντελεσμένης εργασίας, η οποία έχει ενσωματωθεί στις μηχανές, στις πρώτες ύλες, στα κτίρια κ.ά., υπέρ της δεύτερης. Αυτό γίνεται αντιληπτό, όταν π.χ. σε μια επιχείρηση που απασχολεί 100 εργαζόμενους, εισάγεται νέος μηχανολογικός εξοπλισμός, που έχει σαν συνέπεια να απολυθούν οι 50 από αυτούς.
Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε αλλαγή της οργανικής σύνθεσης του κεφαλαίου, γεγονός που αυξάνει πολλαπλάσια τη μάζα της υπεραξίας που αποσπά ο καπιταλιστής, επειδή η παραγωγικότητα, άρα και η παραγωγή εμπορευμάτων αυξάνεται πολλαπλάσια. Αυξάνεται επομένως και η σχετική υπεραξία που αποσπά ο καπιταλιστής, άρα αυξάνονται και η μάζα των κερδών του και το ποσοστό των κερδών του. Οταν όμως όλοι οι καπιταλιστές ακολουθούν τον ίδιο δρόμο, τότε το ποσοστό του κέρδους πέφτει ακόμη και αν η μάζα των κερδών αυξάνεται.
Βεβαίως, ο επιχειρηματίας με τους 50 εργάτες μετά την εισαγωγή του νέου μηχανολογικού εξοπλισμού θέλει να αποσπά ολοένα και μεγαλύτερη μάζα υπεραξίας. Αν π.χ. θέλει να τη διπλασιάσει αυξάνει τις πάγιες επενδύσεις, ώστε να είναι δυνατή η απασχόληση και των 100 εργατών. Αν θέλει να διπλασιάσει και αυτή τη μάζα υπεραξίας που αποσπά με τους 100 εργάτες, θα πρέπει να διπλασιάσει τους απασχολούμενους εργάτες σε 200 και να τετραπλασιάσει τις πάγιες επενδύσεις. Η ταχύτερη αύξηση των επενδύσεων σε πάγιες εγκαταστάσεις, σε σχέση με τα κεφάλαια που διατίθενται για την αγορά εργατικής δύναμης, οδηγεί σε πτώση του ποσοστού του κέρδους. Και τίποτα δεν τρομάζει περισσότερο τους κεφαλαιοκράτες, από ένα μειωνόμενο ποσοστό κέρδους.
Η επιστράτευση του κράτους...
Στο σημείο αυτό, δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε, ότι όλη η ιστορία του καπιταλισμού συμπυκνώνεται σε μια συνεχή προσπάθεια ανάσχεσης ή επιβράδυνσης των παραγόντων εκείνων που οδηγούν στην πτώση του ποσοστού του κέρδους. Ματαίως θα λέγαμε...
Δίπλα στα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν το 19ο αιώνα, και έχει παρουσιάσει αναλυτικά ο Μαρξ στον 3ο τόμο του «Κεφαλαίου» (σελ. 293 - 304), τον 20ό αιώνα με την εμφάνιση των μονοπωλίων, - τα οποία σηματοδοτούν μία επιταχυνόμενη συσσώρευση και μια εντυπωσιακή άνοδο της κοινωνικής παραγωγικής δύναμης της εργασίας, άρα και ενδυνάμωση της λειτουργίας του νόμου της πτωτικής τάσης του ποσοστού του κέρδους - μπήκαν στην εφαρμογή τα μεγάλα μέσα. Είχε σημάνει η ώρα της συνένωσης της δύναμης των μονοπωλίων με αυτήν του κράτους. Μόνο που ο ρόλος που αναλαμβάνει η κάθε πλευρά είναι διακριτός. Στα πλαίσια του ενιαίου πλέον μηχανισμού, το καπιταλιστικό κράτος καλείται να λειτουργήσει σαν αμορτισέρ, να απορροφά δηλαδή τους κραδασμούς που δημιουργούνται στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα. Το κράτος δεν περιορίζεται στην οργάνωση των γενικότερων όρων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αλλά επεμβαίνει ενεργά και στον οικονομικό κύκλο, και μέσα από τα προγράμματα κρατικών προμηθειών υπογράφει συμβάσεις με μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους στο χώρο των κατασκευών, της αγοράς μηχανολογικού εξοπλισμού κ.λπ. Μέσα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και τους αποκαλούμενους αναπτυξιακούς νόμους, χρηματοδοτεί τις επενδύσεις των ιδιωτικών επιχειρήσεων, κάτι που έγινε περισσότερο φανερό την περίοδο υλοποίησης των κοινοτικών χρηματοδοτικών πλαισίων, όπου δεκάδες δισ. ευρώ κατέληξαν στα θησαυροφυλάκια των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Στις περιόδους που ο καπιταλισμός εισέρχεται στη φάση της κρίσης, το καπιταλιστικό κράτος αναλαμβάνει το κόστος των χρεοκοπημένων επιχειρήσεων, τις οποίες και κρατικοποιεί, και αφού τις «εξυγιάνει», τις παραδίδει «καθαρές» και πάλι στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό συνέβη στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνέστησε τον «Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων», στον οποίο είχαν υπαχθεί δεκάδες χρεοκοπημένες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αλλά και σήμερα, με την κρατική στήριξη, ύψους εκατοντάδων δισ. ευρώ στις - χρεοκοπημένες ουσιαστικά - εμπορικές τράπεζες. Το καπιταλιστικό κράτος αναλαμβάνει να κάνει επενδύσεις σε υποδομές και σε τομείς όπου, λόγω του μεγάλου μεγέθους των κεφαλαίων που απαιτούνται, δεν είναι σε θέση να τις κάνει ο ιδιωτικός τομέας (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ, αυτοκινητόδρομοι, σιδηροδρομικό δίκτυο κ.ά.). Αυτό, βέβαια, δεν τους εμποδίζει σήμερα να παραδώσουν τις δημόσιες υποδομές και τις δημόσιες επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα, όπως πολύ καλά ξέρουμε.
Τα τελευταία 20 χρόνια, μέσα από τις αποκαλούμενες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης που καταρτίζει κεντρικά η ΕΕ, έχουμε καινούργιες μορφές στήριξης των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Τα επιδόματα ανεργίας μετατρέπονται σε επιδόματα απασχόλησης, με συνέπεια οι επιχειρηματίες να προσλαμβάνουν εργαζόμενους, τους οποίους όμως πληρώνει ο ΟΑΕΔ μέσω του Κοινωνικού Προϋπολογισμού, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Εχουμε, δηλαδή, ιδιωτικές επιχειρήσεις που στήνονται με κρατικό χρήμα, οι εργαζόμενοι σ' αυτές πληρώνονται από το κράτος, ενώ οι επιχειρηματίες λαμβάνουν δάνεια με κρατική εγγύηση. Κατά τα άλλα, ζήτω ο... υγιής ιδιωτικός τομέας της οικονομίας.
Ασύμβατο σχήμα
Η σχέση του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στο μονοπωλιακό καπιταλισμό μοιάζει με το γαϊδούρι που φορτώνεται όλο και περισσότερα βάρη (δημόσιος τομέας) και τον αναβάτη, ο οποίος μεταβιβάζει τα δικά του βάρη στο υποζύγιο, για να παραμένει ο ίδιος ελαφρύς και άνετος...
Ετσι πορευόταν ο ελληνικός - αλλά και ο παγκόσμιος - καπιταλισμός τα τελευταία 15 - 20 χρόνια, ώσπου ξέσπασε η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ το 2007, η οποία επεκτάθηκε στη συνέχεια σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στο σημείο αυτό πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Καταντάει γελοία η προσπάθεια των αστών οικονομολόγων να δώσουν στην κρίση χαρακτηριστικά που δεν έχει και στην Ελλάδα να την εμφανίσουν σαν «κρίση χρέους», ενώ στην Ιρλανδία σαν «πιστωτική κρίση». Η κρίση ξεσπάει όταν σπάζει σε χίλια κομμάτια η αλυσίδα αξιοποίησης του κεφαλαίου, όταν βραχυκυκλώνεται η παραγωγή υπεραξίας. Πάνω στην παραγωγή της υπεραξίας στηρίζονται όλα. Και η εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους και η εύρυθμη λειτουργία του πιστωτικού συστήματος. Οταν ο μηχανισμός παραγωγής της υπεραξίας μπλοκάρει (ξέσπασμα οικονομικής κρίσης) τότε τινάζονται όλα στον αέρα. Και οι τράπεζες θα οδηγηθούν σε χρεοκοπία, και το εμπόριο θα σταματήσει να κινείται, και τα δημόσια οικονομικά θα βουλιάξουν.
Αναφέραμε προηγουμένως ότι στο σύγχρονο καπιταλισμό κράτος και ιδιωτικός τομέας έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους. Γι' αυτό και η επιχειρούμενη ανασύνταξη της καπιταλιστικής οικονομίας έχει αυτό το διττό στόχο. Και την ανασυγκρότηση του κράτους, και επανενεργοποίηση του ιδιωτικού τομέα, με το μοναδικό τρόπο που γνωρίζουν οι κεφαλαιοκράτες. Αυτό της εξασφάλισης ικανοποιητικού ποσοστού κέρδους.
Στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύουν και τα δύο. Τα αιματηρά προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζονται από το Μάη του 2010, υπό τη μορφή των μνημονίων, αφ' ενός έχουν στόχο τη «δημοσιονομική εξυγίανση» και αφ' ετέρου την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας... Η «δημοσιονομική εξυγίανση» απαιτεί και την καταστροφή κεφαλαίου (το «κούρεμα» κρατικού χρέους που έγινε, ενώ έχει αναζωπυρωθεί η αντιπαράθεση μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ για την ανάγκη δεύτερου «κουρέματος»), αλλά και την ανηλεή επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων με απανωτά φορολογικά μέτρα και περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Ορισμένα από τα μέτρα εξυπηρετούν και τους δύο αυτούς στόχους. Οι περικοπές μισθών και συντάξεων στο δημόσιο τομέα, αλλά και οι ασφαλιστικές - συνταξιοδοτικές ανατροπές, εξυπηρετούν και τη «δημοσιονομική εξυγίανση» και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Η άγρια περικοπή των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, στόχο έχει την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, μέσω ενός λεόντειου επανακαθορισμού της σχέσης πληρωμένης - απλήρωτης εργασίας υπέρ της δεύτερης.
Τελειώνει το λάδι...
Η προσπάθεια αντιμετώπισης της συγχρονισμένης κρίσης, με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ο διεθνής καπιταλισμός, θα μείνει στις μνήμες των ανθρώπων, από τις κόκκινες κηλίδες του αίματος, τα ίχνη των οποίων είναι εμφανή πάνω στις σελίδες των προγραμμάτων λιτότητας.
Και πραγματικά, ο σημερινός καπιταλισμός στάζει αίμα, όπου και αν τον αγγίξουμε. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν και αυτή τη φορά τα καταφέρει να βγει καθαρός και από τη σημερινή κρίση. Δεν μπορούμε να απαντήσουμε ούτε θετικά, αλλά ούτε και αρνητικά στο ερώτημα αυτό. Αλλωστε, η διαλεκτική των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων, επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις.
Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, έχει σαπίσει όσο δεν πάει άλλο, έχει τόσο πολύ γεράσει, ώστε με κάθε κρυολόγημα που ένας υγιής οργανισμός τον αντιμετωπίζει ανώδυνα, αυτός να χρειάζεται εισαγωγή στην εντατική.
Ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρος, όσο σήμερα, ο πρόλογος του Καρλ Μαρξ στην «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» - ένα έργο που δημοσιεύτηκε το 1859 - όπου και αναφέρει: «Σε μια ορισμένη βαθμίδα της εξέλιξής τους, οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις έρχονται σε αντίφαση με τις υπάρχουσες σχέσεις παραγωγής ή - πράγμα που αποτελεί μονάχα τη νομική γι' αυτό έκφραση - με τις σχέσεις ιδιοκτησίας, μέσα στις οποίες είχαν κινηθεί ως τώρα. Από μορφές ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων οι σχέσεις αυτές μεταβάλλονται σε δεσμά τους. Τότε έρχεται μια εποχή κοινωνικής επανάστασης...».
Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο


του Γιώργου Μαρίνου*


Είναι γνωστό πως για να γνωρίσεις καλά ένα φαινόμενο απαιτείται μελέτη, γνώση των αιτίων που το γεννούν, των νόμων που το διέπουν, των σχέσεων που αναπτύσσει με το περιβάλλον του, με το ευρύτερο περιβάλλον, τις αντιθέσεις που το κινούν.
Αυτό ισχύει και στην πολιτική, η οποία εκφράζει τα συμφέροντα και την πάλη που διεξάγεται ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και δεν περιορίζεται στο εθνικό πεδίο, αλλά έχει περιφερειακές και διεθνείς διαστάσεις.
Συνεπώς, για να είναι ολοκληρωμένη η παρακολούθηση των πολιτικών εξελίξεων δεν αρκεί η συγκέντρωση της προσοχής στο εσωτερικό της χώρας, αλλά είναι απαραίτητη η παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων, η παρακολούθηση της εξωτερικής πολιτικής κάθε κόμματος, η στάση κάθε κοινωνικής τάξης ή στρώματος απέναντι σ' αυτά τα σοβαρά ζητήματα. Δεν είναι μόνο θέμα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Είναι θέμα πρόσληψης της συνολικής πραγματικότητας ώστε να μελετήσεις καλύτερα τα μέρη, τα στοιχεία που την απαρτίζουν και να βγάλεις τα συμπεράσματα που κατά το δυνατόν εκφράζουν την αντικειμενική κατάσταση.
1. Οι εξελίξεις στη Συρία, στο Λίβανο, στο Ιράν, στην Παλαιστίνη περιέχουν μέσα τους ένα ευρύ φάσμα αντιθέσεων, ανταγωνισμών, στοχεύσεων που αγκαλιάζουν ένα μεγάλο αριθμό κρατών. Οι εξελίξεις είναι πολύ επικίνδυνες και περικλείουν μέσα τους στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε γενικευμένη πολεμική σύγκρουση.
Η Συρία είναι ένας σημαντικός κρίκος των εξελίξεων, φιλοξενεί στρατιωτική βάση της Ρωσίας στο λιμάνι Ταρτούς, στηρίζεται στον ΟΗΕ από τη Ρωσία και την Κίνα, είναι σύμμαχος του Ιράν, έχει καλές σχέσεις με τη «Χεζμπολάχ» στο Λίβανο.
Στη Συρία, αρχές του 2011, εκδηλώθηκαν κινητοποιήσεις που εξέφρασαν τη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στην πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης Ασαντ και του κόμματος «Μπάαθ». Αναπτύχθηκε διεκδικητικό κίνημα που απαίτησε αυξήσεις στους μισθούς, διεύρυνση δημοκρατικών δικαιωμάτων, μεταρρυθμίσεις στο Σύνταγμα. Στον έναν ή τον άλλο βαθμό, πολλά αιτήματα ικανοποιήθηκαν αλλά η σύγκρουση ανάμεσα στην κυβέρνηση, στο συριακό κράτος και στους αντικαθεστωτικούς κλιμακώθηκε.
Επί της ουσίας στη Συρία εκδηλώθηκε επέμβαση από το εξωτερικό, χρησιμοποιώντας ως μοχλό ομάδες αντικαθεστωτικών, με πυρήνα, κυρίως, τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», αλλά και εισαγόμενες οπλισμένες δυνάμεις. Πρόκειται για επέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, αλλά και της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας για να ανατραπεί η συριακή κυβέρνηση, η οποία στέκεται στο πλευρό των Παλαιστινίων, αντιτίθεται σε ορισμένους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Τα στοιχεία που τεκμηριώνουν την επέμβαση είναι πολλά. Το λεγόμενο «Συριακό Εθνικό Συμβούλιο», ο λεγόμενος «Ελεύθερος Συριακός Στρατός» ιδρύθηκαν στην Τουρκία, με προτροπή των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και πρωταγωνιστικό ρόλο της τουρκικής κυβέρνησης. Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία εξοπλίζουν τις αντικαθεστωτικές ομάδες, οι οποίες αποδεικνύεται πως είναι εμπειροπόλεμες, τροφοδοτούνται από την «Αλ Κάιντα» ή άλλους μισθοφόρους που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο κατά της Λιβύης, έχουν πείρα από τον πόλεμο του Αφγανιστάν μέχρι και τις συγκρούσεις στην Τσετσενία.
Αναφερόμαστε σ' αυτά τα στοιχεία γιατί τόσο από τα ελληνικά όσο και από ξένα Μέσα Ενημέρωσης επιχειρείται μεθοδικά η διαστρέβλωση των γεγονότων στη Συρία με στόχο να προετοιμαστεί και να δικαιολογηθεί ξένη στρατιωτική επέμβαση.
Είναι φανερό πως η ιμπεριαλιστική επίθεση στη Συρία είναι μέρος ενός ενιαίου σχεδίου που περιλαμβάνει και την επίθεση στο Ιράν με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Το τοπίο αυτό συμπληρώνεται με ορισμένα άλλα στοιχεία που έχουν τη δική τους σημασία.
Συμπληρώνεται από τη νέα δολοφονική επίθεση του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας και την εγκατάσταση ΝΑΤΟικού πυραυλικού συστήματος «Πάτριοτ» στο έδαφος της Τουρκίας, στα τουρκο-συριακά σύνορα.
Είναι φανερό πως οι κινήσεις αυτές δε σχετίζονται με τους ισχυρισμούς του Ισραήλ και της Τουρκίας, αλλά εντάσσονται σε γενικότερο σχέδιο για νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην περιοχή. Οι «Πάτριοτ» πιθανώς να χρησιμοποιηθούν για την επιβολή «Ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από τη Συρία και να υπηρετήσουν τις γενικότερες ανάγκες ενός πολέμου κατά της Συρίας και του Ιράν ή να είναι μέρος της πυραυλικής υποδομής κατά της Ρωσίας.
Το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει πως, ανεξάρτητα από την κριτική στάση που κρατάει απέναντι στην πολιτική της συριακής κυβέρνησης και της κυβέρνησης του Ιράν, εναντιώνεται σε κάθε είδους ιμπεριαλιστική επέμβαση και απειλή, και υποστηρίζει πως οι εξελίξεις στη Συρία, στο Ιράν και στις άλλες χώρες της περιοχής είναι υπόθεση των λαών τους.
Το κόμμα μας έχει καταγγείλει τεκμηριωμένα την ελληνική κυβέρνηση και τις προηγούμενες κυβερνήσεις γιατί μέσω της συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υπηρετώντας τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, εμπλέκουν τη χώρα μας σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των τελευταίων χρόνων και τώρα εμπλέκουν τη χώρα σε νέους πολέμους, με τη χρησιμοποίηση της βάσης της Σούδας και άλλες διευκολύνσεις, με την υλοποίηση πολύ επικίνδυνων πολιτικο-στρατιωτικών συμφωνιών με το Ισραήλ.
Το κόμμα μας, πριν ακόμα από τις εξελίξεις στην Τυνησία, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη και τις άλλες χώρες που έγιναν κινητοποιήσεις, μίλησε για το ιμπεριαλιστικό σχέδιο «Νέα Μέση Ανατολή». Αυτό το σχέδιο επεξεργάστηκαν τα αμερικανοΝΑΤΟικά επιτελεία από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 με στόχο τη δρομολόγηση αλλαγών που αποσκοπούν στην αναχαίτιση και ακύρωση τάσεων που εκδηλώθηκαν σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Γαλλία, αφού κράτη της περιοχής έκαναν άλλες επιλογές κοιτώντας προς την πλευρά της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας, που βελτίωσαν τη θέση τους στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.
Αυτό το σχέδιο για τη «Νέα Μέση Ανατολή» εξελίσσεται και εμπλουτίζεται, με στόχο την ενίσχυση και τη σταθεροποίηση της θέσης των ΗΠΑ - που έχει χάσει σημαντικό μερίδιο στο παγκόσμιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) αλλά και της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, στην περιοχή. Η κατάσταση είναι ρευστή και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε γενικευμένη πολεμική σύγκρουση.
Το ΚΚΕ χαιρέτισε τις λαϊκές κινητοποιήσεις στην Τυνησία και στην Αίγυπτο. Το κόμμα μας ξεκαθάρισε από την αρχή ότι οι εξελίξεις είναι πιο σύνθετες και αντιπαρατέθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που υμνούν ακόμα τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη».
Τώρα που έχουν - σχετικά - ξεκαθαρίσει οι εξελίξεις στην Τυνησία, στην Αίγυπτο, στη Λιβύη μπορούμε να πούμε πως δεν πρόκειται για πολιτική άνοιξη, για το λαό, αλλά για διαιώνιση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης.
Πολύ περισσότερο, είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για επανάσταση.
Επανάσταση σημαίνει άλμα, αλλαγή τάξης στην εξουσία, σημαίνει ανατροπή του καπιταλισμού κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη.
Στις χώρες αυτές, η εξουσία και τα μέσα παραγωγής παραμένουν στα χέρια της αστικής τάξης, οι κυβερνήσεις που ελέγχονται από του «αδελφούς Μουσουλμάνους» ακολουθούν αντιλαϊκή πολιτική.
2. Αναφερθήκαμε στην επικίνδυνη εστία που αφορά τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, τον Περσικό Κόλπο αλλά δυστυχώς δεν είναι η μοναδική.
Σε συνδυασμό μ' αυτή, υπάρχει κι άλλη εστία αντιπαραθέσεων στο υπόλοιπο τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου και το Αιγαίο, στην οποία εμπλέκεται η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κύπρος, το Ισραήλ, ο Λίβανος, η Αίγυπτος.
Συνολικά, ο ανταγωνισμός στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αποκτά στις μέρες μας νέα χαρακτηριστικά, λόγω των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που ανιχνεύονται στην περιοχή, τη διαπάλη για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) και υφαλοκρηπίδων.
Υπάρχουν μεγάλα προβλήματα.
Η αστική τάξη της Τουρκίας βάζει μπροστά την οικονομική και στρατιωτική της δύναμη, διατηρεί υπό κατοχή το βόρειο τμήμα της Κύπρου, κλιμακώνει τη σύγκρουση με το κουρδικό κίνημα, διεκδικεί αναβάθμιση του ρόλου της στο ενεργειακό πεδίο και γενικότερα - στα πλαίσια του Νέου Οθωμανικού δόγματος - υλοποιεί σχέδιο επέκτασης των τουρκικών μονοπωλιακών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή, διατηρώντας τη θέση της στη ΝΑΤΟική συμμαχία, διαμορφώνοντας και άλλες προσωρινές η μονιμότερες συμμαχίες.
Η αντιπαράθεση της Τουρκίας με το Ισραήλ είναι μέρος των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων που στην προκειμένη περίπτωση γίνεται ανάμεσα σε δύο ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις για την κατάκτηση θέσεων στην περιοχή.
Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις συνυπάρχει το στοιχείο της οικονομικής, πολιτικής συνεργασίας και του ανταγωνισμού, με κριτήριο τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και την αναβάθμιση της θέσης των δύο κρατών στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Το Κόμμα μας αντιτίθεται στον αμερικανο - ΝΑΤΟικό σχεδιασμό για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και αντιμετωπίζει το θέμα του ορυκτού, του ενεργειακού πλούτου από τη σκοπιά της προοπτικής της εργατικής εξουσίας και της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής που είναι βασική προϋπόθεση για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας προς όφελος του λαού.
Από αυτήν τη σκοπιά, αντιτασσόμαστε στην πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, στην πολιτική των υποχωρήσεων από αυτά που προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις και ιδιαίτερα η Σύμβαση για το Δίκαιο στη Θάλασσα του 1982, η οποία καταγράφει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και καθορίζει τα Χωρικά Υδατα στα 12 ναυτικά μίλια, ζήτημα το οποίο η Τουρκία αντιμετωπίζει ως αιτία πολέμου.
Υπάρχουν ορισμένες πολύ ανησυχητικές εξελίξεις, τις οποίες επιβάλλεται να παρακολουθούμε σταθερά.
Για παράδειγμα: Οι θέσεις της Τουρκίας για το Καστελόριζο και τη Στρογγύλη, η προσπάθεια να υποβαθμισθεί ο ρόλος τους στον καθορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ και η θέση για τουρκο - αιγυπτιακή ΑΟΖ μπορεί να εξελιχθεί σε αιτία πολύ επικίνδυνης έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το ΚΚΕ είναι σταθερά προσανατολισμένο στην ανάπτυξη της φιλίας, της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους λαούς της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου. Η στάση του καθορίζεται από την αρχή του Προλεταριακού Διεθνισμού.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η τοποθέτηση του ΚΚΕ ενάντια στις στρατιωτικές συμφωνίες που υπέγραψαν οι ελληνικές κυβερνήσεις με το Ισραήλ, αλλά και η απομυθοποίηση του ρόλου που μπορεί να εκπληρώσει ο άξονας Ισραήλ - Κύπρος - Ελλάδα. Το επαναλαμβάνουμε. Αυτό που κρίνει σχετικά με τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων είναι ποια τάξη θα έχει στα χέρια της την εξουσία, τα μέσα παραγωγής, τις ενεργειακές πηγές. Τα μεγάλα λόγια των αστικών κομμάτων δεν λύνουν κανένα πρόβλημα για το λαό μας και τους άλλους λαούς. Σε δεκάδες χώρες σε όλη την υδρόγειο πλουτίζουν οι επιχειρήσεις, πλουτίζουν μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και οι λαοί υποφέρουν.
3. Πολύ κοντά στην εστία της Ανατολικής Μεσογείου βρίσκεται η εστία των Βαλκανίων που παραμένει ενεργή και συνδέεται με τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων, τον εθνικισμό που είναι στην υπηρεσία τους κατά των λαών και την παρουσία του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που παρεμβαίνουν στην περιοχή για τα δικά τους συμφέροντα.
Ζητήματα που προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία είναι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου και η αλλαγή των συνόρων που άρχισε μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, η διαιώνιση των προβλημάτων ανάμεσα στην Ελλάδα και στη FYROM για την ονομασία, αλλά και η αλυτρωτική προπαγάνδα που αναπτύσσεται και δηλητηριάζει τις σχέσεις των δύο λαών. Ενώ, φαίνεται πως κλιμακώνεται η εθνικιστική στάση της αλβανικής κυβέρνησης για τη «Μεγάλη Αλβανία».
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα των βαλκανικών κρατών έχουν συμφέρον να καταδικάσουν τον εθνικισμό, να ενδυναμώσουν τη διεθνιστική τους στάση και να συντονίσουν την πάλη τους κατά των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων, την παρουσία ξένων στρατευμάτων και στρατιωτικών βάσεων. Σ' αυτήν την κατεύθυνση αγωνίζεται το ΚΚΕ σε συνεργασία με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα της περιοχής.
4. Η πείρα πολλών χρόνων αποδεικνύει τον εχθρικό ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κατά των λαών. Η πείρα καταρρίπτει το μύθο που πλασάρουν τα αστικά κόμματα πως, στα πλαίσια αυτών των οργανισμών, θα επιλυθεί το κυπριακό πρόβλημα και θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Στην πράξη έχουμε επιδείνωση, πιο σύνθετη και επικίνδυνη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, μέσω της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας - παρά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις - ακολουθούν τα τελευταία χρόνια κοινή πορεία.
Διευρύνουν ενιαία τους λόγους επέμβασης κατά κρατών και λαών, με κοινό παρονομαστή το δόγμα του «προληπτικού χτυπήματος», «την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», «την ενεργειακή ασφάλεια», «τις κλιματικές αλλαγές». Προετοιμάζουν στρατιωτικές δυνάμεις για επεμβάσεις στο εσωτερικό των κρατών - μελών για την καταστολή της πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Συνεργάζονται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Προσαρμόζουν τη δομή των ενόπλων δυνάμεων με κριτήριο την ικανότητα και την αποτελεσματικότητα για κάθε λογής επέμβαση και πολεμική επιχείρηση σε όλη την υδρόγειο, χρησιμοποιώντας δυνάμεις ταχείας αντίδρασης.
5. Η αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθείται στο εσωτερικό της χώρας μας εκφράζεται και στην εξωτερική πολιτική.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στηρίζουν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Εχουν συμφωνήσει και εμπλέξει την Ελλάδα σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις κατά κρατών και λαών. Η εξωτερική πολιτική που υποστηρίζουν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως θα εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική σε συνθήκες που η πολιτική εξουσία και η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής θα είναι στα χέρια του κεφαλαίου, το κριτήριο της ανάπτυξης θα είναι το κέρδος και η Ελλάδα θα είναι μέσα στην ΕΕ, στην ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία. Ταυτόχρονα, μιλάει για πολυδιάστατη, φιλειρηνική εξωτερική πολιτική, για κόσμο αλληλεγγύης, πραγματικής ισότητας και ελευθερίας.
Ολα αυτά είναι στον αέρα, είναι απάτη κατά του λαού, γιατί αυτό που κρίνει είναι τα οικονομικά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, τα συμφέροντα των καπιταλιστών που θα ζούνε και θα βασιλεύουν καθορίζοντας το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής.
Το τι σημαίνει η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για «απεμπλοκή» από το ΝΑΤΟ, θέση που είναι βεβαίως διαφορετική από τη θέση για αποδέσμευση θα διευκρινιστεί στην πορεία. Θα θέλαμε όμως να σημειώσουμε πως, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ, αποδέχεται και τους στόχους της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας που είναι εξίσου επικίνδυνοι με του ΝΑΤΟ.
6. Αναλύουμε τις εξελίξεις, παίρνοντας υπόψη τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, μέσα στις οποίες διαδραματίζονται. Παίρνοντας, δηλαδή, υπόψη πως ο καπιταλισμός διανύει το τελευταίο, ανώτατο ιμπεριαλιστικό στάδιο και η βάση του τα μονοπώλια, οι μετοχικές εταιρείες, οι μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι, αναζητούν με όλους τους τρόπους νέους δρόμους ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των πρώτων υλών, νέους δρόμους εξαγωγής κεφαλαίων, κερδοφορίας. Γίνονται συνεχώς και πιο επιθετικοί κατά των λαών.
Ο ιμπεριαλισμός, ως μονοπωλιακός καπιταλισμός, ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού αποτελεί κοινωνικοοικονομικό σύστημα, στο οποίο συμμετέχουν όλα τα κράτη που η οικονομική τους βάση στηρίζεται στα μονοπώλια. Βεβαίως, τα κράτη συμμετέχουν στο σύστημα με διαφορετικούς όρους. Με ανισότιμους όρους, γιατί χαρακτηριστικό στοιχείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι η ανισομετρία που χαρακτηρίζει ένα ολόκληρο φάσμα εξαρτήσεων και αλληλοεξαρτήσεων ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη.
Επομένως, έχει μεγάλη σημασία να απορριφθεί η προσέγγιση που παρουσιάζει τον ιμπεριαλισμό (όχι ως σύστημα) αλλά απλά ως εξωτερική πολιτική, ως επιθετική εξωτερική πολιτική που είναι μόνο μια από τις πολλές ιδιότητες του συστήματος.
Επιμένουμε στο ζήτημα αυτό, παίρνοντας υπόψη τη διαπάλη που γίνεται σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, όπου παρατηρείται το φαινόμενο αυθαίρετης εξαίρεσης από το ιμπεριαλιστικό σύστημα κρατών, στα οποία έχουν δημιουργηθεί πολύ ισχυρά μονοπώλια, όπως η Κίνα, η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία, η Νότια Αφρική που συγκροτούν την καπιταλιστική συμμαχία των BRICS.
Η ανάλυση αυτή επιχειρεί να υπερβεί ένα κρίσιμο ζήτημα. Να υπερβεί πως τα κράτη αυτά ως εκπρόσωποι των δικών τους μονοπωλίων συνεργάζονται με τις ΗΠΑ, συνάπτουν οικονομικές συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων και ταυτόχρονα ανταγωνίζονται με τις ΗΠΑ ή και μεταξύ τους για να κατακτήσουν έδαφος προς όφελος των οικονομικών ομίλων που εκπροσωπούν.
Η αναφορά μας στις τρεις εστίες στις οποίες μπορεί να ανάψει πολεμική φωτιά, τονίζει πως οι εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, η γενικότερη περιοχή που περιλαμβάνει τον Περσικό Κόλπο, τα Βαλκάνια, την Κασπία, είναι περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Διαθέτει μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, περιλαμβάνει σημαντικούς ενεργειακούς δρόμους και βασικούς θαλάσσιους διαύλους.
Εδώ, αλλά και σε άλλες περιοχές, οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εκδηλώνονται χωρίς παύση. Εκδηλώνονται σε συνθήκες ανόδου της καπιταλιστικής οικονομίας και κλιμακώνονται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Αυτό ζούμε σήμερα.
Τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια αναζητούν επενδυτικούς δρόμους, καλύτερους όρους αξιοποίησης. Τα μονοπώλια και τα κράτη που τα εκπροσωπούν γίνονται συνεχώς πιο επιθετικά, ορέγονται περιοχές με πλούσιες πηγές φυσικού αερίου, πετρελαίου, νερού, συμμετέχουν στον ανταγωνισμό για τον έλεγχο των αγωγών μεταφοράς τους.
Ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται και αυτή είναι η βάση που γεννάει τον πόλεμο.
Οι κομμουνιστές έχουν υποχρέωση να ξεδιαλύνουν συγχύσεις.
Ο Λένιν τονίζει: «Δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε τον πόλεμο από την πολιτική των αντίστοιχων κυβερνήσεων, των αντίστοιχων τάξεων.
Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε τον πόλεμο σαν απλή επίθεση που παραβιάζει την ειρήνη και σαν αποκατάσταση, ύστερα, αυτής της παραβίασης της ειρήνης.
"Τσακώθηκαν και συμφιλιώθηκαν"!
Αυτή είναι μια πρωτόγονη και απλοϊκή αντίληψη που διαψεύδεται από κάθε, κάπως προσεκτική, ανάλυση οποιασδήποτε εποχής της ιστορίας των πολέμων».
Η λενινιστική αυτή παρατήρηση έχει μεγάλη σημασία και αναδεικνύει το κρίσιμο ζήτημα. Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα - βίαια - μέσα και συνεπώς είναι ανάγκη να μελετάται, να αναλύεται ο ταξικός χαρακτήρας του πολέμου, σε ποιες ιστορικο - οικονομικές συνθήκες ξεσπάει, ποια είναι η αιτία που τον προκαλεί.
Οι κομμουνιστές είναι αποφασιστικοί αντίπαλοι των ιμπεριαλιστικών πολέμων, είναι αντίπαλοι της αστικής τάξης που τους προκαλεί, ανεξάρτητα αν στη μια ή την άλλη περίπτωση βρίσκεται σε θέση άμυνας ή επίθεσης.
Ο λαός μας δεν πρέπει να αποδεχτεί να δώσει τη ζωή του, να θυσιάσει τα παιδιά του και το μέλλον του στο βωμό των συμφερόντων της αστικής τάξης, του αστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Το ΚΚΕ τονίζει την αναγκαιότητα σύνδεσης της αντιπολεμικής πάλης, της πάλης ενάντια σε κάθε επίδοξο εισβολέα, για την υπεράσπιση των συνόρων με την αυτοτελή πάλη που θα βλέπει μπροστά και θα διεκδικεί την εργατική εξουσία.
Οι κομμουνιστές υποστηρίζουν τους δίκαιους, τους επαναστατικούς πολέμους, αυτούς που απελευθερώνουν την εργατική τάξη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
«Είναι ξεκάθαρο: εκμηδενίζω τον πόλεμο - σημαίνει νικώ το κεφάλαιο» (Β. Λένιν). Γι' αυτό αντιπαλεύουμε τον εγκλωβισμό στην «ιμπεριαλιστική ειρήνη» που διαιωνίζει την καπιταλιστική εκμετάλλευση και προετοιμάζει νέους πολέμους.
Γι' αυτό, μεθοδικά, με ευθύνη προετοιμαζόμαστε καλά και συμβάλλουμε στην προετοιμασία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, για να ανταποκριθούμε μαζί στα σύνθετα καθήκοντα της επαναστατικής κατάστασης που μπορεί να γεννήσει η καπιταλιστική κρίση και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Για να εκπληρώσουμε το πατριωτικό και διεθνιστικό καθήκον, της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας ως συμβολή στην οικοδόμηση νέου τύπου διεθνών σχέσεων που θα βασίζονται στο αμοιβαίο όφελος με άλλα κράτη και λαούς, με την Ελλάδα αποδεσμευμένη από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό.
Εξωτερική πολιτική προς όφελος του ελληνικού λαού, των γειτονικών και των άλλων λαών μπορεί να ασκηθεί από μια εξουσία που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, έχει τελειώσει με τα μονοπώλια, διαχειρίζεται κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής και η ανάπτυξη έχει κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
* Ομιλία του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο ΑΠΘ, σε εκδήλωση της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη

σχετικά με την κατάργηση και της κυριακάτικης αργίας ...


Πράγματι: «Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες»
Διαβάσαμε, με συγκατάβαση, τη νέα διαπίστωση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, σχετικά με την κατάργηση και της κυριακάτικης αργίας.
Είδαμε και ακούσαμε τον πρόεδρο της ΕΣΕΕ να λέει πως αυτό αποτελεί τη θανατική καταδίκη του αυτοαπασχολούμενου εμπόρου.
Έχουμε όμως μερικές ενστάσεις και ερωτήσεις για το πώς συνδικαλίζεται η ΕΣΕΕ και πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο:
Την πρώτη απελευθέρωση του ωραρίου, σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 1997.
Η ΕΣΕΕ, τότε, σιώπησε.
Ακολούθησε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το δήθεν «εθνικό ωράριο», το 2005.
Η ΕΣΕΕ δεν αποδέχθηκε ποτέ ότι επρόκειτο για απελευθέρωση. Την υποστήριξε, μάλιστα.
Τώρα, η συγκυβέρνηση και των τριών ξεπερνά τα στενά όρια της κομματικής δειλίας και ξεδιάντροπα επιφέρει το τελικό χτύπημα στις μικρές επιχειρήσεις.
Η ΕΣΕΕ, πριν τις δικές της εκλογές, απέκρυπτε συστηματικά ότι συζητά το ζήτημα της  κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Στην ομιλία του όμως  στην πρόσφατη εκλογική συνέλευση, ο κ. Κορκίδης δήλωνε με νόημα ότι "...θα διαπραγματευτεί εφ όλης της ύλης το πλαίσιο λειτουργίας της αγοράς με τους κοινωνικούς εταίρους.". Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία στο ΔΣ της ΕΣΕΕ δεν έβαλε ποτέ θέμα νομοθετικής κατοχύρωσης της κυριακάτικης αργίας.
Ούτε βέβαια είναι τυχαίο για τις προθέσεις τους, ότι τις μεθοδεύσεις του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών που κάθε τρεις και λίγο ανακινούσε το θέμα, δεν τις αντιμετώπισε, ποτέ, καταλυτικά, ενώ εμείς λέγαμε και λέμε πως ο ΕΣ Αθηνών είναι δούρειος ίππος των πολυεθνικών και κινεί τα νήματα των εκάστοτε κυβερνητικών αποφάσεων κατά των μικρεμπόρων.
Είχε ή δεν είχε ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ συναντήσεις με κυβερνητικούς παράγοντες κατά τους προηγούμενους μήνες για το ζήτημα της Κυριακής;
Εάν είχε, για πόσες Κυριακές συζητούσαν; για τέσσερις; για έξι; για εφτά;
Εάν είχε, έλαβε εντολή από την πλειονότητα των εμπορικών συλλόγων να ανοίξει τέτοιο θέμα;
Εάν είχε, ενημερώθηκαν οι αντιπρόσωποι στην τελευταία γενική συνέλευση της ΕΣΕΕ; Γιατί από ότι θυμόμαστε, το 96% των εμπορικών συλλόγων δεν επιθυμούσαν λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές.
Είναι τυχαίο, που μαζί με την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου, άνοιξε και το θέμα της διεύρυνσης των εκπτώσεων, πράγμα που δεν εξέπληξε την ΕΣΕΕ, η οποία το δέχτηκε με ενθουσιασμό;
Είναι τυχαίο που η ΕΣΕΕ εμφανίστηκε θετική στο άνοιγμα και δεύτερης Κυριακής κατά την περίοδο των Χριστουγέννων;
Αλλά, ακόμη κι αν ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ δεν έχει να κρύψει κάτι, τι έχει να πει τώρα για τους περιβόητους κοινωνικούς διαλόγους και τα αποτελέσματά τους στην επιβίωσή μας;
Η Ομοσπονδία Β/Δ Ελλάδας και Νήσων, όντας «παλαιολιθική» και μη μπορώντας να ακολουθήσει τον μοντέρνο υπουργό Ανάπτυξης – αυτόν, που πρόλαβε το 2009 να απελευθερώσει τις προσφορές κατ’ απαίτηση των πολυεθνικών – έχει, εδώ και χρόνια, σαφή θέση και καθαρές προτάσεις για το ωράριο των καταστημάτων και συνολικά για τη ρύθμιση των κανόνων του εμπορίου.
Οι εξελίξεις ήταν αναμενόμενες. Εκπλήσσονται, μόνο, οι αφελείς.
Τώρα, λοιπόν, που η κυβέρνηση ξανανοίγει το θέμα του ωραρίου, με την συμπαιγνία της  ΕΣΕΕ όπως φαίνεται, κάθε έμπορος, κάθε σύλλογος, κάθε ομοσπονδία,  πρέπει να πάρει σαφή θέση.
Να διεκδικήσει εθνικό ωράριο 45 ωρών με τρία απογεύματα κλειστά για όλες τις εμπορικές επιχειρήσεις της χώρας και νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας.
Κάθε τι άλλο αποτελεί εμπαιγμό των αυτοαπασχολούμενων εμπόρων και θέτει την ΕΣΕΕ στο πλάι των πολυεθνικών και των πολυκαταστημάτων.
Δεν χτυπιούνται οι πολυεθνικές με τα δικά τους όπλα.
Από την άλλη, η διεύρυνση των εκπτώσεων και των προσφορών που διαπραγματεύεται, επίσης η ΕΣΕΕ είναι το δεύτερο όπλο των πολυεθνικών που μας έβγαλε μαζικά από την αγορά.
Όσο για τον ΕΣ Αθηνών, αρκετά δεν ανεχτήκαμε την παρουσία του στην ΕΣΕΕ;
Καμιά αναμονή, καμιά ψευδαίσθηση  για το που το πάει η συνδικαλιστική μας ηγεσία στα θέματα ωραρίου και εκπτώσεων. Η διγλωσσία  της, με το να συζητά άλλα στα υπουργεία και άλλα να λέει για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια, αποκαλύφθηκε πλήρως.
Κι επίσης, δεν αργεί το «όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες» να μετατραπεί στο «οι εχθροί, εντός των τειχών».
Το ζήτημα της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης στην ηγεσία του συνδικαλιστικού μας κινήματος, ανεξάρτητα από το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, πρέπει να γίνει υπόθεση του κάθε συναδέλφου.
 Στην νομοθετούμενη από την  κυβέρνηση καταστροφή χιλιάδων μικρών εμπόρων έναν δρόμο έχουμε.
Να αγωνιστούμε μαζί με τους εργαζόμενους στο εμπόριο για την ανατροπή της επιχειρούμενης κατάργησης της κυριακάτικης αργίας αλλά και συνολικά της πολιτικής που τα δίνει όλα στα μονοπώλια.
  ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ & ΝΗΣΩΝ   (Ο.Ε.Σ.Β.Δ.Ε.Ν.)
 Υ.Γ. 1. Περιμένουμε από την ΕΣΕΕ να διεκδικήσει επιτέλους αυτά που χρειάζονται οι αυτοαπασχολούμενοι έμποροι.
Υ.Γ. 2. Όσοι εργαζόμενοι – καταναλωτές χαίρονται που τα μαγαζιά θα είναι και τις Κυριακές ανοιχτά, να ξέρουν πως εμείς είμαστε το μέσο για να γίνουν οι ίδιοι, θύματα.    

Τι κρύβεται πίσω από τις αιτήσεις επιμήκυνσης της διάρκειας αποπληρωμής των δανείων του Δήμου.

Πίσω έχει η αχλάδα την.....ουρά!.

Η διαχείριση των Ελληνικών υδάτινων πόρων, 
είναι και αυτή ένα σημαντικό δέλεαρ, 
για την .... «προσέλκυση επενδύσεων»
 Στην χθεσινή τακτική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Αλεξάνδρειας τα τέσσερα πρώτα θέματα της ημερήσιας διάταξης, αφορούσαν την λήψη απόφασης ,σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4093/2012, για την υποβολή ή μη αίτησης επιμήκυνσης της διάρκειας αποπληρωμής των δανείων 1) του Δήμου και της λυθείσας Δ.Ε.Α.Φ.Π. Μελίκης 2) της πρώην Δημοτικής Επιχείρησης του Δήμου Αλεξάνδρειας με την επωνυμία Επιχείρηση Δημοτικής Ανάπτυξης Αλεξάνδρειας (Ε.Δ.ΑΝ.ΑΛ.), 3) της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Δήμου Αλεξάνδρειας και 4) της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Αλεξάνδρειας.
 Σύμφωνα με τον Ν. 4093/2012, η  διάρκεια των δανείων μπορεί να επιμηκυνθεί έως 8 χρόνια, με υποβολή σχετικής αίτησης. Στην ρύθμιση περιλαμβάνονται και δάνεια που θα συνομολογηθούν έως 30/6/2013 !
   Διοίκηση και μείζον αντιπολίτευση , αναλώθηκαν επί τρίωρο σε στείρες αντιπαραθέσεις για το  αν η Μελίκη ήταν ο μεγάλος..... «ασθενής» ή κλινήρης ήταν η Αλεξάνδρεια με τα «μοσχοφίλερα» .....
 Ενδεικτικά , 3 ώρες μετά την έναρξη της συνεδρίασης , δεν είχε ολοκληρωθεί η συζήτηση ούτε του δευτέρου θέματος, ενώ απέμεναν προς συζήτηση, άλλα 49 θέματα!
   Ότι οι πόροι των δήμων σταθερά από όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας τριετίας μειώνονται, είναι γεγονός πέραν πάσης αμφισβήτησης, όπως δεν χωρά αμφισβήτηση  και το ποσοστό της μείωσης που ήδη  αγγίζει το 60% των πόρων .
Και παρότι η μείωση αυτή δεν είναι καθόλου αμελητέα δεδομένου ότι, η έλλειψη αυτή των πόρων που αποδεικνύεται στην πράξη «στάση πληρωμών» του κράτους προς την τοπική διοίκηση είναι αμείλικτη και έχει έντονες επιπτώσεις όχι μόνο στη ζωή των εργαζομένων στη τοπική διοίκηση αλλά και στους δημότες -χρήστες των υπηρεσιών της, κάποιοι επιμένουν συστηματικά να πετούν την ...μπάλα στη εξέδρα.
  Ενέργεια που είναι βούτυρο στο ψωμί της διοίκησης του δήμου, αφού δεν έχει χρεία να απολογηθεί για τις παραλήψεις και τα πεπραγμένα της.
 Όμως οι συνεχείς μειώσεις των πόρων στον δήμο δεν θα αργήσουν να οδηγήσουν τον δήμο σε σημείο όπου δεν θα εξασφαλίζεται η μισθοδοσία των εργαζομένων και των λειτουργικών αναγκών και δομών του δήμου όπως οι υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τα σχολεία κτλ..
 Σταδιακά μεθοδεύεται και φαίνεται πλέον με γυμνό οφθαλμό, η οριστική απαλλαγή του Κράτους από την υποχρέωσή του για χρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης, αφού προβλέπεται:
α) για ισοσκελισμό των Προϋπολογισμών των Δήμων, για χρέη έως 31/12/2011 να πάρουν δάνειο από το Παρακαταθηκών και Δανείων και να το εγγράψουν στο σκέλος των εσόδων (!), που θα το αποπληρώσει βεβαίως ο λαός (!!).
β) για την αντιμετώπιση του οικονομικού ελλείμματος των Δήμων, αναφέρεται επακριβώς στο Μεσοπρόθεσμο: «Το ΥΠΕΣ, ενισχύοντας τα θεσμικά εργαλεία που ήδη διαθέτει, θα δημιουργήσει, εντός της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών, το Παρατηρητήριο Οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ. Μέσω αυτού θα παρακολουθείται σε μηνιαία βάση η εκτέλεση του προϋπολογισμού όλων των ΟΤΑ. Σε περίπτωση που διαπιστώνονται αποκλίσεις ενημερώνεται ο φορέας ότι υποχρεούται σε άμεση αναμόρφωση του προϋπολογισμού του και υποβολή αυτού προς έγκριση στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Μετά πάροδο τριμήνου και εφόσον ο φορέας εξακολουθεί να παρουσιάζει αποκλίσεις, τότε με Απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών θα υπάγεται υποχρεωτικά στο (αναθεωρημένο) πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης, με μερική απώλεια της διαχειριστικής του αυτονομίας, που συνεπάγεται: α) περιορισμό των δαπανών μόνο σε υποχρεώσεις μισθοδοσίας και λοιπές απολύτως μη ανελαστικές δαπάνες, χρησιμοποιώντας προς τούτο, καθ'όλο ή κατά μέρος και την ΣΑΤΑ β) υποχρεωτικές μετατάξεις προσωπικού, γ) αύξηση ιδίων εσόδων (τέλη, τοπικοί φόροι)>>.
Δηλαδή το οικονομικό έλλειμμα των Δήμων, θα καλύπτεται-ισοσκελίζεται (!) με δανεισμό από το παρακαταθηκών και δανείων.....Και θα καταλήγει με παρακράτηση της ΣΑΤΑ (που γι' αυτό ενσωματώθηκε στους ΚΑΠ) και με αύξηση ιδίων εσόδων (τελών, τοπικών φόρων) !!
Αυτή λοιπόν είναι η τομή που επιδιώκουν για τη λύση του οικονομικού προβλήματος των Δήμων, να στραγγίξουν το λαό με φόρους - τέλη και πρόστιμα.
Ενισχύουν  επίσης και το σύστημα συλλογής τοπικών φόρων. Η δημοτική ενημερότητα σημαίνει ότι, όταν υπάρχουν χρέη στο Δήμο από τέλη στάθμευσης, πρόστιμα κλπ. τότε δεν θα έχουν φορολογική ενημερότητα οι δημότες...
Αυτή είναι η πολιτική που εφαρμόζεται σε βάρος του λαού από την συντριπτική πλειοψηφία των αιρετών εκείνων-όπως η διοίκηση του δήμου Αλεξάνδρειας- που διευκολύνουν διαχρονικά τις κυβερνήσεις να επιταχύνουν σε νέα πιο βάρβαρα μέτρα, για τους δημότες τους, όπως:
*Φορολογική επιδρομή μέσω τοπικών φόρων-τελών-προστίμων
*Ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών, έργων, και υποδομών (ΣΔΙΤ).
*Διακρατικές συνεργασίες για «προσέλκυση επενδύσεων» και επιχειρηματικές συμπράξεις όπως π.χ. Ελληνογερμανική συνεργασία της Τοπικής Περιφερειακής Διοίκησης , που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων : διαχείριση υδάτινων πόρων, ΑΠΕ-ενεργειακά ζητήματα, εκπαίδευση, διαχείριση απορριμμάτων, ,υγεία, τουρισμό, άθληση, πολιτισμό κτλ
* Δημιουργία κεφαλαίου επενδύσεων σε υποδομές των ΟΤΑ (ΚΕΔΕ) για έργα και δράσεις που αφορούν υποδομές και «αξιοποίηση»,δηλαδή ξεπούλημα της δημοτικής περιουσίας .
 Γιαυτό και επανειλημμένα τονίσαμε ότι αποτελεί ύβρη να μοιράζουν δεκανίκια αυτοί οι αιρετοί, μέσω «κοινωνικών παντοπωλείων»κτλ, στους ανάπηρους που δημιούργησαν  και με την δική τους πολιτική συνδρομή και συμβολή....