Οι «µπούρδες» της Ευελπίδων ,το αυγό του φιδιού και ο διαχρονικός ρόλος των σοσιαλδημοκρατών στη διαχείριση της εξουσίας .

Tο  περιστατικό στη Σχολή Ευελπίδων, όπου σε μια πρωτοφανή ενέργεια, στις 17 Νοεµβρίου ορισµένοι σπουδαστές πραγµατοποίησαν ένα «µίνι πραξικόπηµα» τραγουδώντας τον ύµνο της 21 ης Απριλίου και αµφισβητώντας τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

 Ο αρχηγός των Ευελπίδων υπήρξε ο επικεφαλής της οµάδας που στον εορτασµό της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη αρνήθηκε να υπακούσει στη διαταγή αποχώρησης και παρήλασε, µαζί µε µια οµάδα, αυτοσχεδίως, τραγουδώντας το «Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου η χώρα». 

  Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει το σημερινό ΒΗΜΑ, στους κόλπους των Ενόπλων ∆υνάµεων επικρατεί εσχάτως αναβρασµός. Μεγάλη µερίδα αξιωµατικών, κυρίως από τα µεσαία και κατώτερα στρώµατα, εκφράζουν σε ιδιωτικές συζητήσεις τη δυσαρέσκειά τους για την «επίθεση» που θεωρούν ότι δέχονται στα εισοδήµατα τους.

Σύµφωνα µε τις αποκλειστικές πληροφορίες της εφημερίδας ,η έκφραση αυτής της δυσαρέσκειας υπερβαίνει τις απλές κουβέντες στα γραφεία και στις στρατιωτικές σχολές.  Οι απόψεις αυτές φαίνεται δυστυχώς ότι έχουν απήχηση, κρίνοντας από την ενίσχυση της δύναµης της «Χρυσής Αυγής» και τον πληθωρισµό ιστοσελίδων σχετικού περιεχοµένου.
 Τι ακριβώς συνέβη; Ανήµερα της επετείου της 17ης Νοεµβρίου, το σύνολο των Ευελπίδων συγκεντρώθηκε στο κεντρικό αµφιθέατρο της Σχολής για τον καθιερωµένο ετήσιο εορτασµό. ∆ιαβάστηκε η ηµερήσια διαταγή, ενώ ακολούθησε η προβολή βίντεο για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Τα όσα ακολούθησαν, κινήθηκαν στην απολύτως αντίθετη κατεύθυνση. Μετά την αποχώρηση των αξιωµατικών, τον λόγο πήρε ο αρχηγός των Ευελπίδων . «∆ιέταξε» να κλείσουν οι πόρτες, αφού προηγουµένως ζήτησε από τους κυπρίους και αλλοδαπούς σπουδαστές να αποχωρήσουν και στη συνέχεια ανέβηκε στο βήµα. «Να κατεβεί αυτή η µπούρδα» είπε, δείχνοντας προς την εικόνα του Πολυτεχνείου που είχε µείνει στην οθόνη. Ακολούθως, κάλεσε µια οµάδα πέντε ατόµων να προσέλθουν κοντά στην εξέδρα που είχε στηθεί. Με βήµα στρατιωτικό, οι Ευέλπιδες άρχισαν να τραγουδούν τον διαβόητο ύµνο της 21ης Απριλίου, «Μέσα στ’ Απρίλη τη γιορτή, το µέλλον χτίζει η νιότη...». Μικρός αριθµός αποχώρησε επιδεικτικά. Η πλειοψηφία όµως, εκόντες άκοντες, παρέµειναν στο αµφιθέατρο και άρχισαν να ζητωκραυγάζουν σχετικά συνθήµατα. Ο υποκινητής της ενέργειας αυτής, που ένοιαζε προσχεδιασμένη, δεν είναι η πρώτη φορά που κινείται «εκτός νόµου και κανονισµών».

Με αφορμή τα παραπάνω γεγονότα αλλά και με  τη συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ. στην κυβέρνηση ,την διαγραφή βουλευτών επειδή ανέφεραν για «σταγονίδια», πλήθαιναν τελευταία οι φωνές που μιλούν για ορατό «φασισμό».

Και  όμως  ο Χίτλερ, παρά την συνδρομή της  σοσιαλδημοκρατίας, με κοινοβουλευτικό τρόπο πήρε την κυβέρνηση...  Η ιστορική εμπειρία της ανόδου του Χίτλερ με κοινοβουλευτικούς όρους στην κυβερνητική εξουσία είναι χρήσιμη για εξαγωγή συμπερασμάτων, σχετικά με τη γέννηση και την εκτροφή του φασισμού.

Αυτή την εμπειρία παρουσιάζουμε στη συνέχεια...

Στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 1929-1933, οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων στη Γερμανία φοβούνταν την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού κινήματος και το δυνάμωμα της επιρροής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η ανησυχία τους μεγάλωνε γιατί το κύρος των παλαιών αστικών κομμάτων - του γερμανικού Λαϊκού, του γερμανικού Δημοκρατικού, του βαυαρικού Λαϊκού και άλλων - έπεφτε συνεχώς στις εργατικές συνειδήσεις. Ταυτόχρονα, έπεφτε και η επιρροή του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Οι εργάτες έδειχναν ολοένα και πιο μεγάλη δυσαρέσκεια, γιατί οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας ψήφιζαν έκτακτα διατάγματα και αντιδραστικά μέτρα ενάντια στα εργασιακά και άλλα δικαιώματα. Το κόμμα του Χίτλερ, το «εθνικοσοσιαλιστικό γερμανικό εργατικό κόμμα», έτσι ονομαζόταν, ανέπτυξε μια πλατιά αδίσταχτη δημαγωγία. Οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές δήλωναν πως όλα τα δεινά των εργαζομένων της Γερμανίας τα προκαλούσε η Συνθήκη των Βερσαλιών (συνθήκη που υπογράφτηκε με βαρείς όρους για τη Γερμανία μετά την ήττα της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και υπόσχονταν μόλις πάρουν την εξουσία να καταργήσουν αμέσως τη Συνθήκη των Βερσαλιών και τους περιορι­σμούς που σχετίζονταν με τους εξοπλισμούς, να αγωνιστούν για να ξαναπάρει η Γερμανία τα εδάφη που είχε χάσει ύστερα από τον παγκόσμιο πόλεμο του 1914-1918 και να αποκτήσει καινούρια εδάφη. Δηλαδή υπόσχονταν να ανοίξει δρόμους κερδοφορίας των μονοπωλίων της Γερμανίας, η δράση των οποίων περιοριζόταν από τη μεταπολεμική κατάσταση που διαμόρφωσε σε βάρος τους η ήττα από τον πόλεμο. Και μέσα απ' αυτή την προοπτική θα έλυνε και προβλήματα των εργαζομένων, του λαού. Ετσι υπόσχονταν στους ανέργους εργασία και αύξηση των βοηθημάτων, στους εργάτες μεγαλύτερα μεροκάματα και καλυτέρευση των όρων εργασίας, στους μικροαγρότες την κατάρ­γηση των ενοικίων για τη γη, των χρεών και τη χορήγηση επιχορηγήσεων, στους μικρεμπόρους και στους επαγγελματοβιοτέχνες μείωση των φόρων και χορήγηση πιστώσεων με χαμηλό τόκο, στους πληγέντες από τον πληθωρισμό οικονομική αποζημίωση, στους πρώην αξιωματικούς τη δημιουργία καινούριου στρατού και την εφαρμογή της ρεβανσιστικής ιδέας.

Ετσι, ενώ στις εκλογές για το Ράιχσταγκ του Μάη 1928, συγκέντρωσε μόλις το 2,6% των ψήφων, δύο χρόνια αργότερα, στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 1930 τα ποσοστά τους εκτοξεύονται στο 18,3%, συγκεντρώνοντας 6,4 εκατ. ψήφους, και 107 βουλευτές με επικεφαλής τον Γκέρινγκ. Τα παλαιά αστικά κόμματα και το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έχασαν πολλές ψήφους. Το Κομμουνιστικό Κόμμα συγκέντρωσε 4.590.000 ψήφους. Ετσι, τα αποτελέσματα των εκλο­γών από το ένα μέρος έδειχναν τη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων γύρω από το Κομμουνιστικό Κόμμα και από το άλλο, τη συνένωση των αντι­δραστικών στοιχείων γύρω από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα.

Τα μονοπώλια και ο Χίτλερ

Στις 27 Γενάρη του 1932 σε μυστική συγκέντρωση που έγινε στο Ντίσελντορφ με τη συμμετοχή τριακοσίων εκπροσώπων των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, ο Χίτλερ ανέπτυξε το πρόγραμμα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και υποσχέθηκε «να ξεριζώσει το μαρξισμό στη Γερμανία». Οι μονοπωλιακοί κύκλοι δυνά­μωσαν την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των χιτλερικών.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα στις 28 Γενάρη του 1932 σε μήνυμα «Προς τους εργά­τες της Γερμανίας και τους εργαζόμενους της πόλης και του χωριού» τόνιζε πως το φλέγον ζήτημα είναι η δη­μιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου και καλούσε σε ενεργό αγώνα εναντίον της μείωσης του μεροκάματου, των έκτακτων φόρων, για να αποκαταστα­θούν οι δημοκρατικές ελευθερίες και για να οργανωθούν στα εργοστάσια και στις συνοικίες ομάδες ένοπλης αυτοάμυνας που να αποκρούουν τις φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες.

Σημαντικό ρόλο στην άνοδο του Χίτλερ έπαιξαν επίσης τα μονοπώλια των ΗΠΑ και της Αγγλίας και οι κυβερνήσεις τους. Οι τράπεζες και τα άλλα μονοπώλια των ΗΠΑ και της Αγγλίας επένδυσαν δισεκατομμύρια δολάρια στην ανόρθωση του δυναμικού της πολεμικής βιομηχανίας της Γερμανίας έχοντας υπόψη να χρησιμοποιήσουν τη χώρα αυτή στον αγώνα εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Οι μεγάλοι Αμερικανοί ιδιοκτήτες μονοπωλίων, όπως ο Μόργκαν, ο Ντιπόν, ο Ροκφέλερ και άλλοι, αρκετά χρόνια ενίσχυαν το χιτλερικό κόμμα. Επίσης τα αμερικανικά μονοπώλια, όπως η Ford, η General Motors (μέσω της θυγατρικής της Opel και όχι μόνο), η General Electric, η Standard Oil, η IBM, η ΙΤΤ , η Τράπεζα Chase Manhattan και πολλοί άλλοι, έκαναν τεράστιες επενδύσεις, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Την άνοιξη του 1932 έγιναν προεδρικές εκλογές. Υποψήφιος προτάθηκε πάλι ο Χίντενμπουργκ. Οι σοσιαλδημοκράτες τον υποστήριξαν δηλώνοντας πως η εκλογή του Χίντενμπουργκ θα σώσει τάχα τη χώρα από το φασισμό. Οι φασίστες είχαν υποψήφιο τον Χίτλερ και το γερμανικό εθνικό λαϊκό κόμμα τον Ντίστερμπεργκ. Υποψήφιος του κομμουνιστικού κόμματος ήταν ο Ερν. Τέλμαν. Οι κομμουνιστές κατέβηκαν στις εκλογές με το σύνθημα: «Οποιος ψηφίζει Χίτλερ ψηφίζει πόλεμο!». Επειδή κανένας υποψήφιος δε συγ­κέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία, γι' αυτό στις 10 Απρίλη έγιναν πάλι εκλογές. Εκλέχτηκε ο υποψήφιος που στήριζε η σοσιαλδημοκρατία, ο Χίντενμπουργκ.

Με πρόταση του Χίντενμπουργκ στις 30 Μάη, η κυβέρνηση του Μπρούνιγκ παραιτήθηκε. Την καινούρια κυβέρνηση τη σχημάτισε ο Φραντς φον Πάπεν, που αύξησε πρώτα πρώτα τη φορολογία και μείωσε δραστικά τα κονδύλια για την κοινωνική ασφάλιση. Ταυτόχρονα οι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων επιχορηγήθηκαν με εκατομμύρια μάρκα. Τον Ιούλη του 1932 η κυβέρνηση του φον Πάπεν διέλυσε το Ράιχσταγκ και κατάργησε τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πρωσίας.

Η στάση της σοσιαλδημοκρατίας και η εκλογική άνοδος των εθνικοσοσιαλιστών

Το Κομμου­νιστικό Κόμμα παίρνοντας υπόψη την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, πρότεινε στην ηγεσία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος να κηρυχθεί γενική απερ­γία διαμαρτυρίας. Αλλά οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατών απόρριψαν την πρόταση των κομμουνιστών και μάλιστα τους κατηγόρη­σαν για «πρόκληση». Οι σοσιαλδημοκράτες ματαίωναν με όλα τα μέσα κάθε εκδήλωση επαναστατικής πρωτο­βουλίας των μαζών.

Αλλωστε στο συνέδριο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, που έγινε στη Λιψία το 1931, ένας απ' τους ηγέτες της, ο Φ. Ταρνόφ, δήλωσε ανοιχτά: «Στεκόμαστε δίπλα στο κρεβάτι του άρρωστου καπιταλισμού όχι μόνο για να κάνουμε διάγνωση. Είμαστε υποχρεωμένοι... να γίνουμε ακριβώς ο γιατρός, που θέλει σοβαρά να θεραπεύσει τον άρρωστο και ωστόσο να διατηρήσουμε το αίσθημα ότι εμείς είμαστε οι κληρονόμοι». «Είναι αυτονόητο - έγραφε ο ηγέτης της κοινοβουλευτικής ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο γερμανικό Ράιχσταγκ Ε. Χάιλμαν - ότι όλη η σοσιαλδημοκρατία εργάζεται για ν' αποτρέψει την κατάρρευση του καπιταλισμού».

Οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας απέτρεπαν τους εργάτες από τις απεργίες, έριξαν μάλιστα και το σύνθημα: Στις συνθήκες της κρίσης είναι εγκληματικό να διεξάγονται απεργίες, γιατί αυτό οδηγεί στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής. Υποστηρίζοντας τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα των αστικών κυβερνήσεων, δήλωναν ότι αυτό πρέπει να γίνει εν ονόματι του «μικρότερου κακού», δηλαδή για να αποτραπεί ο φασισμός ή ο «ριζοσπαστισμός από τα αριστερά». Στην πραγματικότητα, όμως, η γραμμή συνεργασίας με την αστική τάξη οδηγούσε από τη μια παραχώρηση στην αντίδραση στην άλλη, στην παραίτηση από τον αποφασιστικό αγώνα κατά της επίθεσης του φασισμού, στρώνοντας ουσιαστικά το δρόμο για την επιβολή του.

Στις εκλογές για καινούριο Ράιχσταγκ που έγιναν στις 31 Ιούλη, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Χίτλερ πήρε 13,7 εκατ. ψήφους και έβγαλε 230 βουλευτές. Τα πιο πολλά από τα παλαιά αστικά κόμματα είχαν μεγάλες απώλειες. Το Κομμουνιστικό Κόμμα, παρά την τρομοκρατία, συγκέντρωσε 5,3 εκατ. ψήφους και πήρε 89 έδρες και το σοσιαλδημοκρατικό 8 εκατ. περίπου ψήφους και 133 έδρες. Οι χιτλερικοί διεκδίκησαν να τους δοθεί η κυβερνητική εξουσία.

Το Νοέμβρη του 1932 έγιναν καινούριες βουλευτικές εκλογές που έδειξαν πως το κομμουνιστικό κόμμα είχε αυξήσει ακόμη πιο πολύ την επιρροή του. Πήρε 6 εκατ. περίπου ψήφους. Οι κομμουνιστές και οι σοσιαλδημοκράτες είχαν τώρα μαζί στο Ράιχσταγκ 221 έδρες, ενώ το κόμμα του Χίτλερ είχε χάσει 2 εκατ. ψήφους και οι έδρες του από 230 περιορίστηκαν σε 196. Οι εθνικοσοσιαλιστές έχασαν και στις εκλογές για τα τοπικά όργανα αυτοδιοίκησης.

Τα μονοπώλια «επεμβαίνουν»

Η κυβέρνηση του Πάπεν δεν κατόρθωσε να εξασθενίσει το ταξικό εργατικό κίνημα και γι' αυτό πολλοί ιδιοκτήτες των μονοπωλίων ήθελαν τον Χίτλερ στην κυβέρνηση. Ετσι το Νοέμβρη, μια ομάδα βιομήχανοι και τραπεζίτες υπέβαλαν στον πρόεδρο Χίντενμπουργκ, ένα υπόμνημα και ζητούσαν να τον διορίσει καγκελάριο του Ράιχ.

Στις 17 Νοέμβρη ο Πάπεν παραιτήθηκε και καγκελάριος έγινε ο στρατηγός Σλάιχερ που γι' αυτόν ο Ερν. Τέλμαν είπε πως η κυβέρνησή του θα παίξει το ρόλο «μιας κυβέρνησης με ψεύτικους κοι­νωνικούς ελιγμούς και ψεύτικο κατευνασμό». Ο Σλάιχερ πραγματικά κατάρ­γησε μερικά από τα πιο μισητά έκτακτα διατάγματα του Πάπεν, αλλά δεν πέ­τυχε να εκτονώσει το εργατικό, λαϊκό κίνημα. Τις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1933 στην Κολονία, στο σπίτι του τραπεζίτη Σρέντερ, συναντήθηκαν οι ιδιοκτήτες μονοπωλίων, Φέγκλερ, Κίρντορφ, Τίσεν και Σρέντερ με τον Πάπεν, τον Χούγκεμπεργκ και τον Χίτλερ. Στη συνάντηση αυτή λύθηκε οριστικά το πρόβλημα της παράδοσης της εξουσίας στον Χίτλερ.

Στις 22 Γενάρη οι χιτλερικοί οργάνωσαν με την ανοχή της αστυνο­μίας μια προκλητική διαδήλωση μπροστά στα κεντρικά γραφεία του Κομ­μουνιστικού Κόμματος. Σε απάντηση 150.000 εργάτες του Βερολίνου με επικεφαλής τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ε. Τέλμαν, Β. Ούλμπριχτ, Ι. Σέερ και Φ. Φλόριν, πέρασαν στις 29 Γενάρη τους δρόμους του Βερολίνου διαδηλώνοντας πως είναι έτοιμοι να αποκρούσουν τους φασί­στες. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος πρότεινε στους ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας κοινή δράση εναντίον των χιτλερικών, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες αρνήθηκαν.

Στις 30 Γενάρη του 1933 ο Πρόεδρος Χίντενμπουργκ διόρισε τον Χί­τλερ καγκελάριο. Ο Πάπεν έγινε αντικαγκελάριος.

Ο Χίτλερ, μόλις έγινε καγκελάριος, σε συνεδρίαση του Υπουρ­γικού Συμβουλίου όπου πήραν μέρος ο Πάπεν, ο Νόιρατ, ο Φρικ και ο Γκέριγκ, πρότεινε να χτυπηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Χίτλερ δήλωσε: «Μπορούμε, αφού συντρίψουμε το Κομμουνιστικό Κόμμα, να περιορίσουμε τον αριθμό των ψήφων του στο Ράιχσταγ και έτσι να πάρουμε εκεί την πλειοψηφία».

Στις 20 Φεβρουαρίου 1933, λίγο πριν τις γερμανικές εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, μετά από πρόσκληση του Γκέρινγκ, περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, μαζί με τον Σαχτ (σ.σ. Πρόεδρο της Τράπεζας Διεθνών Διευθετήσεων από το 1930, Διευθυντή της Τράπεζας του Ράιχ και από το 1934 Υπουργό Οικονομικών των Ναζί), συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ ανακοίνωσε την πρόθεση των Ναζί να αποκτήσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Γερμανίας, να διαλύσουν το κοινοβουλευτικό σύστημα, να κτυπήσουν κάθε αντιπολίτευση με βία και να αποκαταστήσουν τη δύναμη της Βέρμαχτ. Είπε μάλιστα πως «οι εκλογές της 5ης Μαρτίου θα είναι οι τελευταίες για τα επόμενα δέκα χρόνια, ίσως μάλιστα και για τα επόμενα εκατό χρόνια». Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο Γουστάβος Κρουπ, επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp A.G., και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων, τέσσερα ηγετικά στελέχη της I. G. Farben, ενός εκ των μεγαλυτέρων μονοπωλίων χημικών στον κόσμο, ο Αλβέρτος Βόγκλερ, επικεφαλής της United Steel Works της Γερμανίας και άλλοι επιφανείς βιομήχανοι.

Η συνάντηση έληξε με τη σύσταση ειδικού ταμείου υποστήριξης των Ναζί στις επερχόμενες εκλογές του Μάρτη 1933, ύψους 3.000.000 μάρκων.

Η δράση των κομμουνιστών

Αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Χίτλερ στην καγκελαρία, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος κάλεσε τους ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των συνδικαλιστικών οργανώσεων να κη­ρύξουν γενική απεργία με συνθήματα: «Ολοι στο πεζοδρόμιο!», «Να κλείσουν τα εργοστάσια!», «Στην επίθεση των αιμοβόρων φασιστικών σκυλιών να απαντήσουμε αμέσως με απεργία, με μαζική απεργία, με γενική απεργία!». Στην πρόταση αυτή οι ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας αντιπαρέθεταν ότι ο Χίτλερ ανέβηκε νόμιμα στην εξουσία, πράγματι έτσι ήταν με βάση την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, και πως το προλεταριάτο δεν πρέπει «να σπαταλήσει πρόωρα το μπα­ρούτι της γενικής απεργίας».

Τη νύχτα 26 προς τις 27 Φλεβάρη οι χιτλερικοί έβαλαν φωτιά στο κτίριο του Ράιχσταγκ και κατηγόρησαν γι' αυτό τους κομμουνιστές. Κύριος οργανωτής αυτής της προβοκάτσιας, ήταν ο Γκέρινγκ. Αργότερα το ομολόγησε ο ίδιος μπροστά σε ένα στενό κύκλο συνεργατών του Χίτλερ. «Ο μοναδικός άνθρωπος που ξέρει πραγματικά το Ράιχσταγκ», είπε ο Γκέρινγκ, «είμαι εγώ, γιατί εγώ έβαλα φωτιά σ' αυτό». Οι χιτλερικοί χρησιμοποιώντας τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ σαν πρόσχημα έκαναν μαζικές συλλήψεις κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με βάση καταλόγους που ήταν έτοιμοι από πριν. Περισσότερα από 10 χιλιάδες άτομα ρίχτη­καν στις φυλακές. Είναι γνωστή στην ιστορία η προσπάθεια να ενοχοποιήσουν την Κομμουνιστική Διεθνή για τη φωτιά στο Ράιχσταγκ και οι δίκες των Δημητρώφ, Ποπόφ, Τάνεφ, Τόργκλερ.

Στις 27 Φλεβάρη ο Ερν. Τέλμαν με ανοιχτό γράμμα προς όλους τους σοσιαλδημοκράτες εργάτες και τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, έκανε έκκληση για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου. «Αν αγωνιστούμε ενωμένοι», έλεγε το γράμμα, «θα είμαστε ανίκητοι». Την 1η Μάρτη το Κομμουνιστικό Κόμμα έστειλε στην ηγε­σία του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και στη Γενική Ενωση των γερμανικών συνδικαλιστικών οργανώσεων ακόμη ένα γράμμα, όπου πρότεινε να κηρυχθεί γενική πολιτική απεργία εναντίον της φασιστικής δικτατορίας. Οι ηγέ­τες της σοσιαλδημοκρατίας απέρριψαν και αυτή την πρόταση των κομμουνιστών.

Στις εκλογές του Μάρτη του 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ πήρε το 43,9% των ψήφων και την πλειοψηφία στη Βουλή.

Πηγή

Παγκόσμια Ιστορία της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, τόμος Θ1-Θ2, εκδόσεις «Μέλισσα».

ΠΑΙΔΕΙΑ : Μειώσεις πόρων μέχρι και 80% ,στον προυπολογισμό του 2012

Ο μειωμένος προϋπολογισμός του υπουργείου Παιδείας για το 2012 μεταφράζεται σε λιγότερους εκπαιδευτικούς για τα σχολεία και για την ανώτατη εκπαίδευση, αλλά κυρίως σε δραματική μείωση των κονδυλίων για τις λειτουργικές δαπάνες σχολείων, πανεπιστημίων, ΤΕΙ και ερευνητικών κέντρων.

Συνολικά για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ο προϋπολογισμός του 2012 προβλέπει 1.747.780.000 ευρώ και είναι μειωμένος κατά 143.280.528 ευρώ σε σχέση με τον προϋπολογισμό του 2011 (όπως αυτός διαμορφώθηκε το Σεπτέμβρη) και κατά 248.816.733 ευρώ από τα κονδύλια που δόθηκαν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση το 2010. Από τα κονδύλια που προϋπολογίζονται για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση τα 1.744.915.000 ευρώ αφορούν μισθούς και συντάξεις. Και αυτό το ποσό είναι μειωμένο από τον περσινό προϋπολογισμό κατά 128.974.757 ευρώ, πράγμα που σημαίνει μειωμένες αποδοχές των εκπαιδευτικών αλλά και λιγότερους εκπαιδευτικούς, ενώ ήδη οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία δε φτάνουν. Τεράστια μείωση, όμως, εμφανίζεται και στις λειτουργικές δαπάνες για την πρωτοβάθμια (που προϋπολογίζονται στο υπουργείο Παιδείας) που για το 2012 είναι 2.865.000 ευρώ, από 17.170.770 ευρώ στον περσινό προϋπολογισμό (δηλαδή, μείωση 83,3%)!!

 Αντίστοιχη είναι η εικόνα για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση όπου διατίθενται συνολικά 2.191.659.000 ευρώ, από 2.404.218.332 πέρσι. Από αυτά, για μισθούς και συντάξεις πάνε τα 2.176.465.000 ευρώ (λιγότερα κατά 191.744.158 ευρώ σε σχέση με πέρσι) και για λειτουργικές δαπάνες πάνε τα 15.194.000 ευρώ, από 36.009.174 ευρώ που είχαν προϋπολογιστεί πέρσι για λειτουργικές δαπάνες. Δηλαδή, μιλάμε για μια μείωση των λειτουργικών δαπανών της τάξης του 57,8%!

Στα ΤΕΙ δίνονται από τον προϋπολογισμό 289.989.000 ευρώ, από 353.280.431 ευρώ πέρσι. Δηλαδή, μιλάμε για μια μείωση περίπου 18%, στα ιδρύματα που ήδη σήμερα αδυνατούν να λειτουργήσουν και να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους, λόγω των μειώσεων που είχαν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια, ιδιαίτερα σε διδακτικό προσωπικό. Για το 2012, προβλέπονται 126.610.000 ευρώ για μισθούς και συντάξεις στα ΤΕΙ (κονδύλι μειωμένο κατά 11,62% σε σχέση με πέρσι) και για λειτουργικές δαπάνες προβλέπονται 163.357.000 (κονδύλι μειωμένο κατά 22,21% σε σχέση με πέρσι). Στα πανεπιστήμια δίνονται 869.056.000 ευρώ, από 890.431.510 πέρσι και η μείωση αυτή επιμερίζεται τόσο σε μισθούς και συντάξεις όσο και σε λειτουργικές δαπάνες. Στους φορείς της έρευνας που η χρηματοδότησή τους έχει περάσει τα τελευταία χρόνια στο υπουργείο Παιδείας, δίνονται από τον προϋπολογισμό 94.127.000 ευρώ, από 100.518.587 ευρώ πέρσι.

ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ  ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ

 ΕΣΑΚ – ΔΕΕ

ΒΕΡΟΙΑ 21-11-2011

πόσο δίκαιο είχε ο Μαρξ !

Τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει στο προσκήνιο ο Καρλ Μαρξ, κυρίως εξαιτίας των καίριων επισημάνσεών του επί του κυκλικού και εγγενούς χαρακτήρα των καπιταλιστικών κρίσεων.

Σήμερα όμως, υπάρχει ένας ακόμη λόγος για να ξαναγίνει επίκαιρος: Η επανεμφάνιση των τεχνοκρατικών κυβερνήσεων στην Ιταλία και στην Ελλάδα.

Ως αρθρογράφος μιας από τις πιο διαβασμένες εφημερίδες της εποχής του, της New York Tribune, ο Μαρξ παρακολουθούσε και σχολίαζε τις πολιτικές και άλλες εξελίξεις που οδήγησαν σε μια από τις πρώτες τεχνοκρατικές κυβερνήσεις στην ιστορία: Αυτήν του Earl of Aberdeen από το 1852, έως το 1855.

Οι σχολιασμοί του Μαρξ ήταν ιδιαίτερα σαρκαστικοί και έξυπνοι. Ο υπόλοιπος τύπος τότε είχε ενθουσιαστεί με το γεγονός ότι «… τα κόμματα τελειώνουν, και η γνώση, η εξειδίκευση, η πείρα, η εργατικότητα, και ο πατριωτισμός θα αποτελούν πλέον το μοναδικό κριτήριο για την ανάληψη της εξουσίας…  ο κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως τάξης, θα πρέπει να στηρίξει την νέα κυβέρνηση επειδή οι αρχές της απαιτούν συναίνεση και στήριξη από όλους».

Τα παραπάνω σχόλια ερέθισαν τον Μαρξ, ο οποίος σε άρθρο του το 1853 χαρακτήρισε την νέα πολιτική κατάσταση ως φάρσα. Στον ενθουσιασμό του τότε τύπου, ο Μαρξ αντιπαρατέθηκε με ειρωνικά σχόλια, περί υπερήλικων γραφειοκρατών, που διάγουν μια «τεχνητή ύπαρξη».

Η τότε «σύγκρουση» είναι και σήμερα επίκαιρη, αφού βλέπουμε ξανά έναν κόσμο όπου το κεφάλαιο υπερισχύει της εργασίας, και τα πράγματα είναι εξίσου άγρια με αυτά των μέσων του 19ου αιώνα.

Ο διαχωρισμός μεταξύ οικονομικών και πολιτικής, που διαφοροποιεί τον καπιταλισμό από τα προηγούμενα συστήματα παραγωγής, έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του. Η οικονομία κυριαρχεί επί της πολιτικής, θέτει την ατζέντα της, και διαμορφώνει τις αποφάσεις, πάντα όμως εκτός δημοκρατικού ελέγχου, στο σημείο που ακόμη και μια αλλαγή κυβέρνησης δεν αλλάζει την κατεύθυνση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Τα τελευταία 30 χρόνια, οι αποφάσεις λαμβάνονται από την οικονομία και όχι από την πολιτική. Κάποιες συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές μετατρέπονται σε οικονομικές αναγκαιότητες που καλύπτουν μια πολιτική αντιδραστικότητα πίσω από μια μάσκα δήθεν απολιτικής εξειδίκευσης.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη απειλή προς την δημοκρατία. Τα εθνικά κοινοβούλια, τα οποία απογυμνώνονται ούτως ή άλλως από τις αρμοδιότητές τους μέσα από «πειραγμένα» εκλογικά συστήματα και αναθεωρήσεις του διαχωρισμού εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, βλέπουν την όποια ισχύ τους να μεταφέρεται αυτούσια στις … αγορές.

Οι οίκοι αξιολόγησης και οι δείκτες των χρηματιστηρίων έχουν μεγαλύτερο βάρος από ότι η θέληση των λαών. Στη καλύτερη περίπτωση, οι πολιτικοί μπορούν να επέμβουν στην οικονομία (κι αυτό επειδή οι οικονομικές ελίτ πρέπει που και που να βάζουν φρένο στην καταστροφικότητα του καπιταλισμού), αλλά δεν μπορούν να αμφισβητήσουν τους κανόνες και τις επιλογές της.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ιταλία και στην Ελλάδα αποδεικνύουν αυτές τις τάσεις. Πίσω από τη βιτρίνα της λεγόμενης τεχνοκρατικής κυβέρνησης, ή  αυτής «των ταλέντων», όπως ήταν γνωστές στην εποχή του Μαρξ, αναστέλλονται οι πολιτικές διαδικασίες, όπως είναι οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα, και τα πάντα παραδίνονται βορά στην οικονομία.

Σε ένα άρθρο του τον Απρίλη του 1853, ο Μαρξ έγραφε: «Το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί για την τεχνοκρατική κυβέρνηση είναι ότι αντιπροσωπεύει την πολιτική ανικανότητα στη φάση της μετάβασης…»  Οι κυβερνήσεις δεν μιλάνε πλέον για το ποια οικονομική κατεύθυνση θα ακολουθήσουν. Οι οικονομικές κατευθύνσεις είναι αυτές που γεννάνε τις κυβερνήσεις.

Στην Ιταλία, τα βασικά προγραμματικά σημεία αναφέρθηκαν πέρσι σε μια επιστολή  απόρρητη) της ΕΚΤ προς τη κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι. Για να επανέλθει η εμπιστοσύνη των αγορών, έγραφε, χρειάζεται ταχεία μετάβαση στις θεσμικές και δομικές μεταρρυθμίσεις, μια έκφραση που είναι πλέον συνώνυμη με την κοινωνική εξαθλίωση. Με άλλα λόγια περικοπές μισθών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, αυξήσεις του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, και μεγάλης κλίμακας ιδιωτικοποιήσεις.

Οι νέες κυβερνήσεις, που  διοικούνται από ανθρώπους με παρελθόν στους οικονομικούς οργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για την κρίση, αναμφίβολα θα ακολουθήσουν αυτή τη συνταγή «για το καλό της χώρας», και των μελλοντικών γενεών! Και όποιος αντισταθεί, θα νιώσει την οργή τους.

Αν η αριστερά δεν θέλει να εξαφανιστεί, θα πρέπει να ανακαλύψει εκ νέου τις πραγματικές αιτίες της παρούσας κρίσης. Παράλληλα, θα πρέπει να βρει το κουράγιο να προτείνει, και να πειραματιστεί με τις ριζοσπαστικές εκείνες πολιτικές που είναι απαραίτητες προκειμένου να εξευρεθεί λύση.

Του Marcello Musto, καθηγητού πολιτικής θεωρίας στο  York University, του Toronto.

Global Research

Η Εισήγηση του Αντιπεριφερειάρχη για την υλοποίηση του έργου της εταιρείας ¨ΗΛΕΚΤΩΡ Α.Ε. ¨

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΗΜΑΘΙΑΣ              ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ		Βέροια 17 Νοεμβρίου   2011 Αριθ. Πρωτ.:   οικ.24808/2055 Προς: Περιφερειακό  συμβούλιο
Ταχ. Διεύθυνση Ταχ. Κώδικας Πληροφορίες Τηλέφωνο FAX E-mail	: Μητροπόλεως 44 : 59100, Βέροια : Θ. Γαλοπούλου : 23313 50104 : 23310 72294 : granom@imathia.gr

ΘΕΜΑ: Σύναψη Προγραμματικής Σύμβασης με τον Ενιαίο Σύνδεσμο Διαχείρισης Απορριμμάτων ΟΤΑ Νομού Ημαθίας για το έργο «Ολοκληρωμένη Διαχείριση απορριμμάτων Νομού Ημαθίας» και έγκριση του κειμένου της σύμβασης.

Ο Αντιπεριφερειάρχης της Π.Ε. Ημαθίας  εισηγείται τη σύναψη προγραμματικής σύμβασης της Π.Κ.Μακεδονίας με τον Ενιαίο Σύνδεσμο Διαχείρισης Απορριμμάτων ΟΤΑ του Ν. Ημαθίας για την υλοποίηση του ανωτέρω έργου, έχοντας υπόψη την κείμενη Εθνική και Κοινοτική Νομοθεσία και ειδικότερα τις παρακάτω διατάξεις όπως αυτές ισχύουν κάθε φορά:

Το Ν. 3614/2007 «Διαχείριση, έλεγχος και εφαρμογή αναπτυξιακών παρεμβάσεων για την προγραμματική περίοδο 2007-2013» (ΦΕΚ 267 Α/3-12-2007) και ειδικότερα το άρθρο 22 παρ. 3 αυτού

Το Ν. 3852/2010 (ΦΕΚ 87/ Α/7-6-2010): Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης - Πρόγραμμα Καλλικράτης και ειδικότερα το άρθρο 100 αυτού

Την υπ. αριθ. 46/2011Απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου του Ενιαίου Συνδέσμου Διαχείρισης Απορριμμάτων ΟΤΑ Ν. Ημαθίας, δυνάμει της οποίας εγκρίθηκε η σύναψη Προγραμματικής Σύμβασης μεταξύ του Συνδέσμου και της Περιφέρειας Κεντρικής  Μακεδονίας (Δ/νση Τεχνικών Έργων ΠΚΜ) για την υλοποίηση του έργου «Ολοκληρωμένη Διαχείριση Απορριμμάτων Νομού Ημαθίας» το οποίο θα καλείται εφεξής χάριν συντομίας «το Έργο»

Την με αριθ. πρωτ. 3417/7-4-2009 έγγραφο της Ενδιάμεσης Διαχειριστικής Αρχής της  Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με το οποίο επιβεβαιώθηκε η διαχειριστική επάρκεια της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Γενικής Διεύθυνσης Αναπτυξιακού Προγραμματισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ως τελικού δικαιούχου και φορέα υλοποίησης του έργου του θέματος

Την υπ. Αριθ. 4745 / ΕΥΦΥ 289/3-2-2011 εγκύκλιο «Οδηγίες για ΕΥΔ-ΕΔΑ για τις αλλαγές που προκύπτουν από την εφαρμογή του Ν. 3852/2010 και αφορούν στα συγχρηματοδοτούμενα έργα του ΕΣΠΑ»

Το γεγονός ότι για τη σύναψη προγραμματικής σύμβασης απαιτείται απόφαση Περιφερειακού Συμβουλίου

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η ανάγκη δημιουργίας ενός χώρου συγκεντρωτικής και ελεγχόμενης απόρριψης απορριμμάτων στο Νομό Ημαθίας ήταν έκδηλη ήδη από τη δεκαετία του 1990, όταν λειτουργούσαν πάνω από 250 χώροι ανεξέλεγκτης απόρριψης, σ’ ένα νομό με έκταση μόλις 1.700,8 τετρ. χλμ  και πληθυσμό 144.076 κάτοικοι / δεδομένα του 2007.

Το Νοέμβριο του 1995 με την υπ. αριθ. 21 ομόφωνη απόφαση του τότε Νομαρχιακού Συμβουλίου αποφασίστηκε η δημιουργία ενός ενιαίου χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων σε επίπεδο νομού που θα αντιμετώπιζε τα προβλήματα γενικά της ρύπανσης, θα διασφάλιζε τη προστασία του περιβάλλοντος, της αισθητικής και κυρίως του υδροφόρου ορίζοντα. Απόφαση που στήριξαν ομόφωνα και όλοι οι δήμοι του νομού.

Στις 17-1-1996 με την υπ. αριθ. 1 απόφασή του το Ν.Σ. Ημαθίας ανέθεσε τη μελέτη στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Επειδή υπήρχαν έντονες αντιρρήσεις από τους κατοίκους για τη χωροθέτηση ενός ΧΥΤΑ στην περιοχή τους και η συναίνεση της τοπικής κοινωνίας ήταν ένας από τους όρους της χρηματοδότησης του έργου από τα ευρωπαϊκά κονδύλια η διαδικασία της χωροθέτησης του έργου διήρκησε χρόνια, πριν καταλήξει στη θέση 12 «ΠΛΑΣΤΗΡΕΣ», στα διοικητικά όρια του πρώην Δήμου Μακεδονίδος κυριότητας του δημοσίου, στο χώρο του παλαιού δανειοθαλάμου αργίλου της ΔΕΗ που βρίσκεται στο 2ο χλμ της επαρχιακής οδού Φράγμα Αλιάκμονα- Πολυδενδρίου. Σημειώνεται ότι η θέση εγκρίθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ παρ όλη την αρνητική γνωμοδότηση του Ν.Σ. Ημαθίας και τις έντονες αντιδράσεις φορέων και οικολογικών ομάδων του νομού.

Εν τω μεταξύ αλλάζουν οι Ευρωπαϊκές Οδηγίες, απαγορεύεται η δημιουργία νέων ΧΥΤΑ και οδηγούμαστε στη δημιουργία ΧΥΤΥ (Χώρου Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων).

Στο νομό ιδρύεται ο ΕΣΔΑ (Ενιαίος Σύνδεσμος Διαχείρισης Απορριμμάτων) ΟΤΑ Νομού Ημαθίας, ο οποίος αναλαμβάνει την υλοποίηση του έργου. Με εγκεκριμένη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων από το ΥΠΕΧΩΔΕ (απόφαση 182219/23-12-2004), εγκρίνεται η χωροθέτηση του έργου στη συγκεκριμένη θέση και παραχωρείται στον ΕΣΔΑ έκταση περίπου 50 στρεμμάτων, με απόφαση του Γ.Γ. Της Π.Κ. Μακεδονίας (αρ. αποφ. 3480/08-07-2009 ).

Το έργο δημοπρατείται με το σύστημα «Μελέτη, κατασκευή, χρηματοδότηση και παραχώρηση της εκμετάλλευσης για 25 έτη» και ανάδοχος αναδεικνύεται  η εταιρεία ¨ ΗΛΕΚΤΩΡ Α.Ε. ¨ και το 2010 υπογράφεται η σχετική σύμβαση οικονομικού αντικειμένου 40,078,149€ και η εταιρεία εκπονεί τη μελέτη εφαρμογής του, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται η δημιουργία Μονάδας Επεξεργασίας Απορριμμάτων στην οποία περιληπτικά περιλαμβάνονται οι ακόλουθες λειτουργίες:

Συγκρότημα μηχανικής διαλογής και παραγωγής υψηλής ποιότητας δευτερογενούς καυσίμου από σύμμεικτα αστικά απορρίμματα (Solid Recovered Fuel – SRF) προς διάθεση για ενεργειακή αξιοποίηση σε κατάλληλες βιομηχανικές μονάδες.

Αναερόβια χώνευση, κομποστοποίηση, ραφινάρισμα προδιαλεγμένων οργανικών υλικών από πρόγραμμα διαλογής στην πηγή της βιολογικής ιλύος

Χώρο υγειονομικής ταφής των υπολειμμάτων χωρητικότητας τουλάχιστον 15 ετών και λειτουργίας για όλη τη διάρκεια παραχώρησης του έργου

Έργα υποδομής (συνδέσεις με το οδικό δίκτυο για την εξυπηρέτηση των απορριμ- ματοφόρων και λοιπών βαρέων οχημάτων που θα εξυπηρετούν το έργο της εγκατάστασης, κλπ.)

 Προκειμένου ο ΕΣΔΑ να έχει τη δυνατότητα εξεύρεσης οικονομικής ενίσχυσης από ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία για την υλοποίηση του προαναφερόμενου έργου, απαιτείται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 22 του Ν. 3614/2007 (ΦΕΚ 267/Α/03-12-2007) «Διαχείριση , έλεγχος και εφαρμογή αναπτυξιακών παρεμβάσεων για την προγραμματική περίοδο 2007-2013» η ύπαρξη Διαχειριστικής επάρκειας του, ως φορέας υλοποίησής.

Επειδή ο ΕΣΔΑ Ο.Τ.Α. Ν. Ημαθίας δεν μπορεί να αποκτήσει την υπόψη απαιτούμενη διαχειριστική επάρκεια ζητά τη συνδρομή της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας η οποία διαθέτει υπηρεσίες με διαχειριστική επάρκεια τύπου Α (όπως η Δ/νση Τεχνικών έργων της ΠΚΜ, σύμφωνα με το υπ. αριθ. 3417/7-4-2009 έγγραφο της ΕΔΑ της ΠΚΜ επιβεβαίωσης διαχειριστικής επάρκειας τελικού δικαιούχου).

Σημειώνεται ότι ήδη από τον Ιούνιο του 2011 τα απορρίμματα του νομού μεταφέρονται σε γειτονικούς νομούς (Κοζάνης, Πέλλας) με αυξημένο βέβαια κόστος για τους πολίτες, διότι έπρεπε να σταματήσει η λειτουργία του υφιστάμενου ΧΑΔΑ (Χώρου Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων) δίπλα στην κοίτη του ποταμού Αλιάκμονα.

 Επειδή

από τα παραπάνω είναι προφανής η ανάγκη υλοποίησης του έργου για την προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας των πολιτών αλλά και των υπόγειων υδάτων

αποτελεί υποχρέωση της Περιφέρειας να συνδράμει τις πρωτοβουλίες φορέων που αποσκοπούν στην υλοποίηση έργων αειφορικής διαχείρισης του περιβάλλοντος

 Εισηγούμεθα

Την έγκριση της σύναψης Προγραμματικής Σύμβασης με τον Ενιαίο Σύνδεσμο Διαχείρισης Απορριμμάτων ΟΤΑ Νομού Ημαθίας για το έργο «Ολοκληρωμένη Διαχείριση απορριμμάτων Νομού Ημαθίας» και την έγκριση του κειμένου της υπόψη προγραμματικής σύμβασης όπως αυτή συντάχθηκε από τον ΕΣΔΑ.

 O ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ

  

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ

                                                                                               

Από την ανάγκη των συνειρμών στην αδήριτη ανάγκη ενός «νέου Πολυτεχνείου»

«Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό». Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου. Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν. Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις». Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο. Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο».

                                                                          Mανώλης Αναγνωστάκης

Το «Πολυτεχνείο» ενοχλεί και θα ενοχλεί κάποιους, που συστηματικά επί πολλά χρόνια βάλλουν εναντίον του και σήμερα έφθασαν να δηλώνουν ότι : Το «Πολυτεχνείο» μεγάλωσε, ενηλικιώθηκε και γέρασε , ζει με μηχανική υποστήριξη, πεθαίνει ....

Γνωμάτευσαν ανήκεστο βλάβη δηλώνοντας παράλληλα   ότι ναι μεν  .....ανήκουν στη «γενιά του πολυτεχνείου»,  αλλά σήμερα αντιδρούν γιατί τα μέσα μαζικής μεταφοράς ....θα τροποποιήσουν τα δρομολόγιά τους, ενώ θα κλείσει η Συγγρού μέχρι τη Κατεχάκη, και η Πειραιώς μέχρι την Πατησίων.!

    Η πολιτική κρίση που βιώνουμε ,ορατό τμήμα της πελώριας ηθικής κρίσης που κρυμμένη στα έγκατα του νερού καλά κρατεί ,η σημερινή κρίση  των θεσμών πολιτικής αντιπροσώπευσης, έχει άμεση σχέση με τα μηνύματα του Πολυτεχνείου και αποδεικνύει ότι τα διαχρονικά μηνύματά του παραμένουν ανεκπλήρωτα.

 Είναι γεγονός ότι η επέτειος της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου , που σαν ιστορικό γεγονός έχει ήδη καταγραφεί με επικούς χαρακτηρισμούς, ίσως μάλιστα να έχει ντυθεί και  με υπερβολές, αφού έχει  μυθοποιηθεί, χωρίς να  έχει καμιά ανάγκη μιας τέτοιας μεταχείρισης ,  τα τελευταία χρόνια έχει πάρει έναν χαρακτήρα εθιμικό, απροβλημάτιστο, ανώδυνο , μη διδακτικό και συνεπώς αποπροσανατολιστικό.

  Είναι άμεση ανάγκη επομένως το Πολυτεχνείο, το κορυφαίο  γεγονός της αντιδικτατορικής πάλης,  να επανατοποθετηθεί στις πραγματικές του διαστάσεις, μακριά από μουσειακής φύσης αναφορές, αφού πριν 38 χρόνια υπήρξε ο προάγγελος του εγκλήματος  της Χούντας σε βάρος της Κύπρου, όπου οι πληγές είναι ακόμα ανοικτές παρ ότι μεσολάβησαν τόσα χρόνια και ο προάγγελος των βουβών πληγών της Ελληνικής κοινωνίας σήμερα .

Η επέτειος του Πολυτεχνείου, σαν αφετηρία του γκρεμίσματος της Χούντας, είναι απαράδεκτο να υποβαθμίζεται περιορισμένη στις δοξολογίες, τους  πανηγυρικούς ,τις καταθέσεις στεφάνων και τα επετειακά μηνύματα, όταν συστηματικά  καταβάλλεται η ύψιστη προσπάθεια για  αποφυγή συνειρμών με τις σημερινές εθνικές και πολιτικές προτεραιότητες και με αποφυγή αναφοράς στα κρίσιμα σημερινά προβλήματα του Ελληνισμού.

Η ανατρεπτική πράξη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, καθιστά αδήριτη και την  

 την ανάγκη ενός «νέου Πολυτεχνείου» στις μέρες μας.

 Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη να  επανακαθορισθούν οι όροι λειτουργίας των κοινωνιών και των οικονομιών με ορθό επίκεντρο τις ανάγκες του ανθρώπου, πρέπει  να αλλάξει ριζικά το πολιτικό σύστημα , πρέπει πάση θυσία να μπει φραγμός  στον παγωμένο αέρα του νεοφιλελευθερισμού , που μας «περονιάζει»* ως το μεδούλι.
 Το Πολυτεχνείο σίγουρα ζει.

 Επιβάλλεται όμως τώρα περισσότερο από ποτέ και να δικαιωθεί.

Απομένει δηλαδή να αποδείξουμε ότι ...ζούμε και εμείς.

περονιάζω = διαπερνώ

Κυβερνήσεις της Goldman Sachs» στην Ευρώπη

Του Μενέλαου Τασιόπουλου.

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde, εξαγοράσθηκε από επιχειρηματικό κεφάλαιο που συνδέεται άμεσα με την , διεθνή, γαλλική τράπεζα Lazard με πρωτοβουλία του δυνατού παίκτη της, τραπεζίτη Μπερνάρ Πικάρ, ως δώρο υποστήριξης προς τον Στρος Καν, πολύ πριν υπάρξει το σεξουαλικό σκάνδαλο στις ΗΠΑ, που του στέρησε την θέση του στην διεύθυνση του ΔΝΤ, αλλά τον έβγαλε και εκτός κούρσας για την προεδρία της Γαλλίας.

Το δημοσίευμα της Monde, που μιλά για «κυβέρνηση Goldman Sachs» στην Ευρώπη συνδέοντας με την αμερικανική αυτή διεθνή τράπεζα τον επικεφαλής πλέον της ΕΚΤ Ντράγκι και τους μεταβατικούς πρωθυπουργούς της Ιταλίας και της Ελλάδος Μόντι και Παπαδήμο, δεν είναι τυχαίο ότι υπήρξε την επομένη των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης συνασπισμού , στο ελληνικό κοινοβούλιο.

O ρόλος της Lazard

Η τράπεζα Lazard, που βρίσκεται πίσω από την παραδοσιακή γαλλική εφημερίδα έχει κάθε λόγο, να προσπαθήσει να δημιουργήσει πίεση στον μεταβατικό πρωθυπουργό της Ελλάδος, με δεδομένα τα συμφέροντα που έχει στη χώρα μας, αλλά και την ξαφνική αποχώρηση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.

Η Lazard είναι η διεθνής τράπεζα, που από τον Φεβρουάριο του 2010, έχει αναλάβει επισήμως, την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, βρίσκεται με κυρίαρχο ρόλο στην μνημονιακή κατεύθυνση που πήρε η χώρα, είχε σημαίνουσες παρεμβάσεις στην ομολογουμένως πρόχειρη σύνταξη της «συνταγής» εξόδου από τη παγίδα χρέους , που μετεξελίχθηκε σε παγίδα δανεισμού, αλλά και την κατεύθυνση των αποκρατικοποιήσεων σε συνθήκες πλήρους υποτίμησης των αξιών και της χρηματιστηριακής θέσης των επιχειρήσεων και των υποδομών του ελληνικού δημοσίου, που δημιουργήθηκαν και δεν προϋπήρχαν.

Όταν ανακοινώθηκε από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών η πρόσληψη της Lazard, επί υπουργίας Παπακωσταντίνου, ο οποίος παρουσιάζεται επίσης ως επηρεαζόμενος από τους κύκλους της Goldman Sachs, δημιούργησε έκπληξη στους διεθνείς οικονομικούς και τραπεζικούς κύκλους. Γιατί εκτιμάτο ότι η Lazard δεν είχε την απαραίτητη εμπειρία για να αντιμετωπίσει τον δύσκολο «γρίφο» της ελληνικής οικονομίας, μιας οικονομίας χωρίς δικό της νόμισμα εντός ευρωζώνης, ούτε τον απαραίτητο όγκο για να υπάρξει επιτυχία. Άλλωστε και η προηγούμενη εμπλοκή της στην αντιμετώπιση των οικονομικών ζητημάτων της Αργεντινής και η επεισοδιακή χρεοκοπία της χώρας , εν μέσω κοινωνικού χάους κάθε άλλο παρά καλή «συστατική επιστολή» ήταν.

O Στρός Καν και η κυβέρνηση Παπανδρέου

Η Lazard όμως είχε ένα πολύ δυνατό χαρτί, που βάρυνε στην πλάστιγγα, του ποια ή ποιες διεθνείς τράπεζες θα αναλάμβαναν , την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Τον Στρός Καν , επικεφαλής του ΔΝΤ, με προσωπική παλιά σχέση με τον Γ. Παπανδρέου και από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην Σοσιαλιστική Διεθνή.

Σύμφωνα με γαλλικές πηγές και αποκαλυπτικά δημοσιεύματα και ντοκυμαντέρ της γαλλικής τηλεόρασης, άλλωστε πίσω από την προσφυγή της Ελλάδος στο ΔΝΤ, της πρώτης χώρας της ευρωζώνης που απεδέχθη για τον εαυτό της κατάσταση χρεοκοπίας, αποκόπτοντας την δυνατότητα της  δανειοδότησης από τις διεθνείς αγορές και περιοριζόμενη στη στήριξη από τις αμήχανες και χωρίς πλάνο και μηχανισμό, ευρωπαϊκές δομές, που βρέθηκαν σε κατάσταση πανικού ήταν οι τηλεφωνικές και εκ του σύνεγγυς συνομιλίες, συμβουλές και συζητήσεις του Παπανδρέου με τον Στρος Καν.

Η επέκταση του ΔΝΤ στην ευρωζώνη, οι μηχανισμοί στήριξης, τα σημερινά αδιέξοδα και η ανάληψη του έργου της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους από την Lazard, ήταν το αποτέλεσμα αυτών των επαφών.

Σημειωτέον ότι κλιμάκια της Lazard, με επικεφαλής το αστέρι της, τον ίδιο τον τραπεζίτη Μπερνάρ Πικάρ , βρίσκονταν πολύ συχνά στην Αθήνα, διαβουλεύονταν με τους υπουργούς στα γραφεία τους , αξιοποιούσαν το Παρίσι και το ΔΝΤ ως « μεσολάβηση» στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο , καθόριζαν την οικονομική ατζέντα της Ελλάδος και ασχολούνταν με την τεχνική βοήθεια σε θέματα προπαγάνδας και επιρροής στους έλληνες δημοσιογράφους. Η στρατηγική των διλημμάτων για παράδειγμα , τα γνωστά χρεοκοπία ή μνημόνιο, έκτακτα μέτρα ή παύση πληρωμών, εντός ή εκτός ευρώ είναι γαλλική σχολή επιρροής και χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Η παρέα του μεγαλοτραπεζίτη Πικάρ και τα δείπνα σε εστιατόρια

Η παρέα του Πικάρ με έλληνες υπουργούς του οικονομικού κύκλου, άτομα της οικογένειας Παπανδρέου, ή την παρουσία του εξ απορρήτων τότε του πρωθυπουργού, υπουργού Επικρατείας, Χ. Παμπούκη, πολύ συχνά δειπνούσαν σε σικ εστιατόρια του Κολωνακίου, ειδικά το «Αμπρεβουάρ» ή κεντρικά ξενοδοχεία των Αθηνών, δίνοντας την ευκαιρία σε Έλληνες δημοσιογράφους να καταγράφουν αυτές τις εξόδους ή να συλλέγουν πληροφορίες για τις συζητήσεις και την διάθεση που επικρατούσε. Όταν η δημοσιότητα κορυφώθηκε η Lazard και ο Πικάρ επέλεξαν πιο χαμηλούς τόνους και πιο διακριτική παρουσία.

Η παρέμβαση της Lazard υπήρξε τόσο ισχυρή ώστε όχι μόνον επενέβη στην συγκρότηση του καταλόγου των αποκρατικοποιήσεων ή των μεγάλων επενδύσεων στη βάση του fast trαck, αλλά επελέγησαν κατά κύριο λόγο γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, ως συμβούλους αποκρατικοποίησης, ώστε να ελεχθούν αυτές ως προς την τελική κατάληξη τους.

Η επιρροή της γαλλικής τράπεζας, δεν αλλοιώθηκε ή περιορίστηκε ούτε όταν ο Στρός Καν κατέληξε «καμμένο χαρτί» και ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε σε ανασχηματισμό με αλλαγές και στο οικονομικό επιτελείο που ανέλαβε ο Ευ . Βενιζέλος, αφού οι σχέσεις της οικογένειας Παπανδρέου με τον Μπ. Πικάρ, αλλά και οι σχέσεις συνεργασίας, ήταν τέτοιες, που δεν επέτρεπαν μια τέτοια εξέλιξη.

Η Lazard ανησυχεί τώρα για το εύρος ης επιρροής της, αφού πρωθυπουργός είναι κεντρικός τραπεζίτης, ο πολύπειρος στον τομέα του Κ. Λ. Παπαδήμος και όχι οι πολιτικοί. Έτσι μέσω της Monde, προσπαθεί να δημιουργήσει έναν λαϊκό μύθο. Τον εχθρό του έθνους , την Goldman Sachs. Το ίδιο έκανε και το φθινόπωρο του 2009, όταν άρχιζαν όλα. Τότε που αποκαλύφθηκε η συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με έναν εκ των επικεφαλής της Goldman Sachs, στο ξενοδοχείο της Κηφισιάς, «Πεντελικό»

μικρό εγχειρίδιο για τη νομική αντιμετώπιση καυτών ενεργειακών ζητημάτων

μικρό εγχειρίδιο για τη νομική αντιμετώπιση καυτών ενεργειακών ζητημάτων

[έκδοση 1.0.1 / 11 Νοεμβρίου 2011]

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Για να μην παρεξηγιόμαστε

2. Απαντώντας σε βασικά ερωτήματα:

α. Ποια είναι η σχέση μας με τη ΔΕΗ και τι δικαιώματα έχει απέναντί μας;

β. Μπορώ να εμποδίσω τον ΔΕΗτζή που έρχεται να πάρει την ένδειξη του μετρητή ή να κόψει το ρεύμα;

γ. Τι ισχύει για το ειδικό τέλος ακινήτων;

δ. Μπορώ να πάω στη ΔΕΗ και να ζητήσω να πληρώσω μόνο την αξία του ρεύματος ή να καταβάλω κάποιο ποσό με επιφύλαξη;

ε. Ισχύει ότι αν πληρώσω το λογαριασμό μέσω τραπεζικού ΑΤΜ, μπορώ να μην καταβάλω το ποσό που αντιστοιχεί στο χαράτσι και στα υπόλοιπα τέλη;

στ. Είναι αλήθεια ότι όσο η οφειλή μου προς της ΔΕΗ είναι κάτω από 5.000 ευρώ, δεν έχω κίνδυνο ποινικής δίωξης;

3. Αναζητώντας την ελεύθερη πρόσβαση στο ρεύμα

α. Μπαλαντέζα: Η πρώτη κίνηση αλληλεγγύης

β. Η επανασύνδεση του μετρητή

γ. Η απευθείας σύνδεση στο δίκτυο

δ. Το “πείραγμα” του μετρητή

ε. Σημειώσεις για το άνοιγμα της “χελώνας”

4. Κατακλείδα

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. Για να μην παρεξηγιόμαστε

Στις γραμμές που ακολουθούν μην περιμένετε να βρείτε κάποιο έξυπνο τερτίπι για να ξεγελάσετε τη ΔΕΗ, ούτε κάποιο μαγικό κόλπο που θα σας απαλλάξει από την υποχρέωση πληρωμής χωρίς συνέπειες. Τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν, παρά μόνο σε γνωστά παραμύθια ύποπτης πολιτικής προέλευσης, με πριγκιπόπουλα που αγαπάνε το λαό τους και μαγικές φασολιές που καθαρίζουν για πάρτη μας ενώ εμείς αράζουμε στον καναπέ μας.

Αντιθέτως, αυτό που θα βρείτε στο φυλλάδιο αυτό είναι κάποιες (χρήσιμες ελπίζουμε) πληροφορίες για το νομικό καθεστώς που διέπει τη σχέση μας με τη ΔΕΗ και για το πώςαντιμετωπίζεται μέχρι σήμερα από το νομικό οπλοστάσιο του κράτους το ζήτημα της “αυθαίρετης” επανασύνδεσης του ρεύματος. Πληροφορίες δηλαδή που ενδεχομένως να σας βοηθήσουν στην οργάνωση του αγώνα για την πρόσβαση στην ενέργεια στην πολυκατοικία σας ή στη γειτονιά σας. Ενός αγώνα που στις μέρες μας γίνεται όλο και πιο επιτακτικός, καθώς το απίστευτα υψηλό κόστος της ενέργειας σε συνδυασμό με τον εκβιαστικό μηχανισμό είσπραξης νέων φόρων μέσω της ΔΕΗ, απειλεί να βυθίσει χιλιάδες κατοικίες στο σκοτάδι.

Σημείωση: Καθώς το θέμα είναι καυτό και οι εξελίξεις καταιγιστικές, τα νομικά δεδομένα μεταβάλλονται πολύ γρήγορα. Θα προσπαθούμε κατά το δυνατό να κρατάμε αυτόν τον οδηγό ενημερωμένο από τη σελίδα mhxanh.org/reyma (ήδη η τελευταία απόφαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που εμποδίζει την κατάθεση στο Παρακαταθηκών και Δανείων, μας οδήγησε στην έκδοση 1.0.1)

2) Απαντώντας σε βασικά ερωτήματα

α. Ποια είναι η σχέση μας με τη ΔΕΗ και τι δικαιώματα έχει απέναντί μας;

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι με τη ΔΕΗ υπογράφουμε μία σύμβαση ιδιωτικού δικαίου, μία συμφωνία δηλαδή μεταξύ ιδιωτών. Αυτό μη σας φαίνεται παράξενο, η ΔΕΗ μπορεί να είναι εταιρία του ευρύτερου δημοσίου τομέα αλλά η νομική της μορφή είναι αυτή της ανώνυμης εταιρίας (ΑΕ). Επομένως, το συμβόλαιο που υπογράφουμε, γεννά κατ’ αρχάς μόνο αστικές αξιώσεις, δηλαδή αξιώσεις που αποτιμώνται σε χρήμα και μπορούν να εισπραχθούν με το στανιό μόνο μετά από την έκδοση συγκεκριμένης για την κάθε οφειλή δικαστικής απόφασης [αναλυτικά το συμβόλαιο οικιακής χρήσης θα το βρείτε στη διεύθυνση mhxanh.org/reyma/symbolaio ]

Επίσης, το γεγονός ότι κάποια δημοτικά τέλη και λοιποί φόροι εισπράττονται μέσω της ΔΕΗ, ούτε αυτό αλλάζει τον χαρακτήρα της σχέσης μας με τη ΔΕΗ. Και σ΄αυτές τις περιπτώσεις η μη καταβολή των τελών δεν αποτελεί παρά απλή φορολογική παράβαση, παρόμοια με τη μη καταβολή για παράδειγμα των τελών κυκλοφορίας. Άλλωστε η ΔΕΗ δεν είναι καν δικαιούχος αυτών των τελών, αλλά ένας απλός εισπράκτορας, οπότε η βεβαίωση των απλήρωτων τελών γίνεται σε δεύτερο χρόνο, από την αρμόδια ΔΟΥ [έτσι π.χ. ορίζει ο νόμος 1080/1980, ο οποίος ρυθμίζει τον τρόπο πληρωμής των δημοτικών τελών μέσω ΔΕΗ - δείτε τον στο mhxanh.org/reyma/dimotika-teli ].

Κατά συνέπεια, οι υπάλληλοι της ΔΕΗ δεν αποτελούν κάποια “δημόσια αρχή”, στην οποία οφείλουμε να υπακούσουμε. Άρα κάθε παρεμπόδιση του έργου των ΔΕΗτζήδων δεν αποτελεί “αντίσταση κατά της αρχής” ούτε βέβαια και κάποια άλλη αξιόποινη πράξη (αλλάζει βέβαια το πράγμα αν μόλις έρθει ο υπάλληλος να κόψει το ρεύμα, τον αρχίσουμε στις φάπες). Η μόνη “ποινή” που μπορεί να μας επιβάλει η ΔΕΗ είναι να εκδώσει εντολή διακοπής της ηλεκτροδότησης και σε δεύτερο χρόνο, αν δεν συμμορφωθούμε, να καταγγείλει τη μεταξύ μας σύμβαση για να μας αφαιρέσει το μετρητή.

β. Μπορώ όμως να εμποδίσω τον ΔΕΗτζή που έρχεται να πάρει την ένδειξη του μετρητή ή να κόψει το ρεύμα;

Με βάση τα όσα προηγήθηκαν, η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι γενικώς “ναι” αλλά υπό κάποιες προϋποθέσεις. Ο μετρητής είναι πράγματι ιδιοκτησία της ΔΕΗ αλλά ο ΔΕΗτζής δεν έχει δικαίωμα να μπει στην οικοδομή μας, αν εμείς δεν του ανοίγουμε ή αν έχουμε συνεννοηθεί με τους υπόλοιπους ενοίκους και έχουμε κλειδώσει το χώρο των μετρητών. Στο οικιακό συμβόλαιο που έχουμε υπογράψει (άρθρα 4 έως 14) όλα τα“απαγορεύεται” και τα “έχει δικαίωμα” που αναφέρονται στη ΔΕΗ και τους υπαλλήλους της,χρειάζονται δικαστική απόφαση για να ενεργοποιηθούν. Βέβαια στην πράξη, αν ο υπάλληλος της ΔΕΗ επιμείνει και συνεχίζει να εισπράττει την άρνησή μας, κατά πάσα πιθανότητα θα μας απειλήσει με την αστυνομία. ΟΜΩΣ για να ζητήσει τη συνδρομή της αστυνομίας, θα πρέπει να καταγγείλει τουλάχιστον υπόνοια τέλεσης συγκεκριμένου ΠΟΙΝΙΚΟΥ αδικήματος, όπως είναι η ρευματοκλοπή (αναλυτικότερα παρακάτω), ΑΛΛΙΩΣ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΜΙΧΘΕΙ. Δεν αρκεί επομένως η δικαιολογία ότι ο τάδε ή ο δείνα δεν έχουν πληρώσει τον λογαριασμό του ρεύματος!

Αν παρ’ όλα αυτά η αστυνομία έρθει ούτως ή άλλως, θα πρέπει να χειριστούμε το ζήτημα με προσοχή, διότι ακόμη κι αν έχουμε δίκιο νομικά, στην Ελλάδα ισχύει το γνωστό “ελάτε να τα πούμε στο Τμήμα” ή “ελάτε για μια εξακρίβωση στοιχείων”, κατά την οποία μπορεί να βρεθεί κανείς κατηγορούμενος επειδή στραβοκοίταξε το αστυνομικό όργανο. Έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία σε μια τέτοια πιθανή αντιπαράθεση με τα αστυνομικά όργανα να φροντίσουμε να είμαστε πολλοί, ώστε να κάνουμε σαφή τη διάθεσή μας να υπερασπιστούμε στην πράξη τα δικαιώματά μας. Η δημοσιότητα και οι διαστάσεις που έχει πάρει το ζήτημα της ΔΕΗ στις μέρες μας, σε συνδυασμό με την εντεινόμενη εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού, μας δίνουν το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι μια δημόσια κατακραυγή τόσο του υπαλλήλου της ΔΕΗ που επιμένει να κόψει το ρεύμα όσο και των αστυνομικών που τον συνοδεύουν, μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική!

γ. Τι ισχύει για το ειδικό τέλος ακινήτων; (γνωστό ως «χαράτσι»)

Το “Εκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών” (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε.)
δεν είναι παρά ένας ακόμη φόρος που προστέθηκε δίπλα στα υπόλοιπα τέλη τα οποία ούτως ή άλλως συνδέονται εκβιαστικά με την πληρωμή της ΔΕΗ (και τα οποία ήδη αποτελούσαν τα ⅔ του συνολικού λογαριασμού). Αφορά τους ιδιοκτήτες ακινήτων αλλά εισπράττεται μέσω του χρήστη του ρεύματος που συχνά βέβαια είναι ο ενοικιαστής (ο οποίος στη συνέχεια έχει δικαίωμα να συμψηφίσει το ποσό που κατέβαλε με μελλοντικά ενοίκια).

Για πολύ κόσμο το χαράτσι θεωρείται (δικαίως) η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα δυσβάσταχτο τέλος και ταυτόχρονα αποτελεί όπως φαίνεται την αρχή μιας σειράς έκτακτων φόρων που στο εξής θα εισπράττονται άμεσα μέσω του εκβιαστικού μηχανισμού της ΔΕΗ. [δείτε την περίφημη τροπολογία στο νόμο 4021/2011 στη διεύθυνση mhxanh.org/reyma/charatsi-tropologia και γελάστε με την καρδιά σας διαβάζοντας στην εισηγητική έκθεση τα περί “ύψιστης εθνικής ανάγκης” και “εθνικού χρέους”...]

Βασικό χαρακτηριστικό της αμεσότητας του χαρατσίου είναι ότι δεν μπορεί να μπει σε κανέναν διακανονισμό (επομένως και ολόκληρος ο λογαριασμός που το περιέχει). Αυτό βεβαίως θα είναι τεράστιο ζήτημα για τη ΔΕΗ η οποία ήδη βρίσκεται αντιμέτωπη και με την οργή των πολιτών που είχαν μπει σε καθεστώς διακανονισμού και πλήρωναν κανονικά τις δόσεις τους.

Σύμφωνα λοιπόν με την εν λόγω τροπολογία , η ΔΕΗ υποχρεούται (σ.σ. τα ίδια προβλέπονται και για τους ιδιωτικούς παρόχους ενέργειας) να εισπράξει άμεσα το ειδικό τέλος ακίνητης περιουσίας από τον καταναλωτή του ρεύματος αλλιώς οφείλει να προσκομίσει στο κράτος την εντολή διακοπής της ηλεκτροδότησης. Η προθεσμία είναι 40 ημέρες από την έκδοση του λογαριασμού, περίπου δηλαδή 20 μέρες από τη λήξη του. Σε περίπτωση μάλιστα που δεν εκδοθεί εντολή διακοπής, η ΔΕΗ υποχρεούται να καταβάλειαυτή το ποσό του ειδικού τέλους, προσαυξημένο κατά 25%. Με απλά λόγια, η τροπολογία δίνει στη ΔΕΗ τη δυνατότητα να διατηρήσει το “κοινωνικό της πρόσωπο” αφού την εμφανίζει να μην ευθύνεται η ίδια για τα επερχόμενα κοψίματα αλλά ο “κακός νόμος” που της βάζει το μαχαίρι στο λαιμό...

ΠΡΟΣΟΧΗ : Στο σημείο αυτό θα μπορούσε να διερευνηθεί και η δυνατότητά μας να αναζητήσουμε συμμαχίες και ενδεχομένως να συμπράξουμε με τους εργαζόμενους της ΔΕΗ ή τουλάχιστον να τους αναγκάσουμε να πάρουν θέση πάνω σε ένα ανοιχτό κοινωνικό ζήτημα: Σύμφωνα με την τροπολογία όπως προείπαμε, η ΔΕΗ υποχρεούται να διατάξει την διακοπή της ηλεκτροδότησης, και να αποδείξει στο κράτος ότι έδωσε τη σχετική εντολή. Από πουθενά όμως δεν προκύπτει ότι η ΔΕΗ πρέπει να αποδείξει ότι ΠΡΑΓΜΑΤΙ η ηλεκτροδότηση έχει διακοπεί (κάτι τέτοιο άλλωστε θα ήταν πρακτικά αδύνατο). Επίσης, η τροπολογία δεν προβλέπει υποχρέωση ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ της σύμβασης ηλεκτροδότησης από τη μεριά της ΔΕΗ (πράγμα που θα σήμαινε την άμεση αφαίρεση του μετρητή) αλλά μόνο εντολή διακοπής.

Επομένως, μπλοκάροντας τον μηχανισμό των κοψιμάτων, είτε σε συνεννόηση με τους ΔΕΗτζήδες είτε εμποδίζοντάς τους με τη μαζική παρουσία μας μπροστά στις συνδέσεις που κινδυνεύουν, μπορούμε να καταστήσουμε την εντολή διακοπής κενό γράμμα. Ταυτόχρονα, κάθε ΔΕΗτζής που σέβεται τον εαυτό του, δεν έχει παρά να βεβαιώσει τους προϊσταμένους του ότι μετέβη στο συγκεκριμένο μετρητή για να προβεί στη διακοπή αλλά εμποδίστηκε από την παρουσία διαφόρων πολιτών. Είναι προφανές ότι κανένας υπάλληλος (πλην βεβαίως των αστυνομικών!) δεν θα μπορούσε να υποχρεωθεί από την υπηρεσία του να αντιπαρατεθεί ευθέως με τους κατοίκους μιας περιοχής  που προστατεύουν έναν μετρητή.

[σ.σ. Αρχές Δεκέμβρη εκδικάζεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσφυγή που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση της υπόθεσης του χαρατσίου, οπότε θα επανέλθουμε με νέες εκτιμήσεις. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ όμως έως τότε, πρέπει να πείσουμε και τον τελευταίο συμπολίτη μας να ΜΗΝ κάνει καμία καταβολή].

δ. Μπορώ να πάω στη ΔΕΗ και να ζητήσω να πληρώσω μόνο την αξία του ρεύματος ή να καταβάλω το ποσό με επιφύλαξη;

Αν τώρα πάτε με το λογαριασμό σας στα ταμεία της ΔΕΗ και ζητήσετε να πληρώσετε μόνο την αξία του ρεύματος, θα σας πουν ότι δεν μπορούν να δώσουν απόδειξη μερικής εξόφλησης διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται. Αυτό ίσχυε ούτως ή άλλως και πριν το χαράτσι. Και επειδή η ΔΕΗ δεν είναι δημόσια υπηρεσία όπως προείπαμε, δεν είναι υποχρεωμένη να παραλαμβάνει αιτήσεις και υπομνήματα των πολιτών, ούτε βέβαια να δίνει αριθμούς πρωτοκόλλου από τους οποίους θα μπορούσε να προκύψει ότι σε συγκεκριμένη ημερομηνία δηλώσατε την πρόθεσή σας να πληρώσετε την αξία του ρεύματος αλλά η ΔΕΗ αρνήθηκε.

Επίσης, το να πληρώσετε όλο το λογαριασμό (δηλαδή μαζί με όλα τα τέλη) και ταυτόχρονα να “επιφυλαχθείτε” με εξώδικο, δεν έχει κάποια πρακτική αξία, καθώς δεν διασφαλίζει κάποιο επιπλέον δικαίωμα (συν του ότι πρέπει να επιδοθεί με δικαστικό επιμελητή, επομένως είναι ένα έξτρα  έξοδο).

Μέχρι πριν μερικές ημέρες κάποιοι πρότειναν ως ενδεχόμενη λύση την καταβολή της αξίας του ρεύματος στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Η πρακτική αυτή έχει πλέον μπλοκαριστεί με μια γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους με την οποία το Συμβούλιο αποφάνθηκε (ξεδιπλώνοντας έναν απαράδεκτο νομικό συλλογισμό που δεν είναι του παρόντος να εξετάσουμε) ότι το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν μπορεί να εισπράττει οφειλές προς τη ΔΕΗ.

ε. Ισχύει ότι αν πληρώσω το λογαριασμό μέσω τραπεζικού ΑΤΜ, μπορώ να μην καταβάλω το ποσό που αντιστοιχεί στο χαράτσι και στα υπόλοιπα τέλη;

Η πρακτική αυτή ακούστηκε πολύ μέσω του διαδικτύου και το τελευταίο 15ήμερο “φοριέται” από διάφορους δημοτικούς άρχοντες του λεκανοπεδίου Αττικής, οι οποίοι προτρέπουν τους πολίτες τους να καταβάλουν μέσω ΑΤΜ μόνο την αξία του ρεύματος και στη συνέχεια να στείλουν ομαδικά στη ΔΕΗ την απόδειξη του ΑΤΜ. Από νομικής απόψεως η καταβολή αυτή ΔΕΝ σταματά τη διαδικασία έκδοσης εντολής διακοπής, σίγουρα όμως θα προκαλέσει πονοκέφαλο στη διοίκηση της ΔΕΗ, ειδικά αν τηρηθεί η δέσμευση αυτών των δημάρχων να “υπερασπιστούν” τους πολίτες τους. Διατηρούμε βέβαια επιφυλάξεις για το “πώς” και το “αν” θα λάβει χώρα μια τέτοια υπεράσπιση, ιδιαίτερα μόλις το κράτος θέσει ξεκάθαρα και εκβιαστικά το δίλημμα “νομιμότητα ή χάος”. Όπως και για το αν αυτές οι κινήσεις αποτελούν απλά καιροσκοπικές - ψηφοθηρικές ενέργειες ή θεσμικές εκφράσεις της συλλογικής αντίστασης. Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως ο πλέον ενδεδειγμένος δρόμος είναι αυτός της ενεργοποίησής μας και της οργάνωσης σε επίπεδο γειτονιάς.

Πάντως η απόδειξη του ΑΤΜ μπορεί να έχει μία πρακτική νομική χρησιμότητα εάν κάποια στιγμή μετά από επανειλημμένες επανασυνδέσεις του ρεύματος κατηγορηθούμε για ρευματοκλοπή (βλέπε παρακάτω 3.β και 3.γ). Σε αυτή την περίπτωση, η απόδειξη καταβολή της αξίας του ρεύματος σε συγκεκριμένη ημερομηνία στο παρελθόν, θα έκανε εντελώς ξεκάθαρη στο δικαστήριο την πρόθεσή μας να μην “κλέψουμε” ρεύμα αλλά να διαμαρτυρηθούμε για την επιβολή των τελών.

στ. Είναι αλήθεια ότι όσο η οφειλή μου προς τη ΔΕΗ είναι κάτω από 5.000 ευρώ, δεν έχω κίνδυνο ποινικής δίωξης;

Η πληροφορία αυτή κυκλοφόρησε επίσης στο διαδίκτυο και προφανώς είναι προϊόν σύγχυσης διαφορετικών μεταξύ τους ρυθμίσεων. Το όριο των 5.000 ευρώ ΔΕΝ αφορά τη σχέση μας με τη ΔΕΗ, αλλά ούτε αφορά το χαράτσι και τα λοιπά τέλη στο στάδιο που εξετάζουμε, όσο δηλαδή το κράτος προσπαθεί να τα εισπράξει μέσω της ΔΕΗ. Τα 5.000 ευρώ είναι το όριο για την ποινικοποίηση του συνόλου των οφειλών μας προς το Δημόσιο και αφορά μόνο τις οφειλές που μπορούν να βεβαιωθούν (επομένως όχι την αξία του ρεύματος). Αυτή λοιπόν η ποινική διάταξη ενεργοποιείται όταν τέτοιες οφειλές μας έχουν ήδη βεβαιωθεί στην αρμόδια ΔΟΥ και παραμένουν απλήρωτες για περισσότερο από 4 μήνες. Άρα το χαράτσι και τα λοιπά τέλη θα συνυπολογιστούν σε αυτά τα 5.000 ευρώ, μόνο όταν βεβαιωθούν στην εφορία μετά την άρνησή μας να τα πληρώσουμε μέσω της ΔΕΗ[υπενθυμίζουμε ότι ειδικά το χαράτσι βεβαιώνεται στον ιδιοκτήτη και όχι στον ενοικιαστή, οπότε θα συνυπολογιστεί στις οφειλές του ιδιοκτήτη- δείτε τη σχετική Υπουργική Απόφαση στο mhxanh.org/reyma/charatsi-eispraksi ]

3) Αναζητώντας την ελεύθερη πρόσβαση στο ρεύμα

α. Μπαλαντέζα: Η πρώτη κίνηση αλληλεγγύης

Μια πολύ συνηθισμένη απάντηση στο κομμένο ρεύμα, είναι η σύνδεση με μπαλαντέζα από γειτονικό σπίτι. Το να δίνει δηλαδή κάποιος ρεύμα από δικιά του μπρίζα, κατά προτίμηση αυτή του πλυντηρίου, που σηκώνει μεγαλύτερα φορτία. Πρόκειται βεβαίως για μια απολύτως προσωρινή λύση, μέχρι να περάσουμε σε κάτι δραστικότερο, ακόμη και για πρακτικούς λόγους: Μια μπαλαντέζα μπορεί να αντέξει κάποια φωτιστικά ή ένα ψυγείο, όχι όμως τα θερμαντικά σώματα ή την ηλεκτρική κουζίνα.

Η ΔΕΗ έχει με κάποιον ανεξιχνίαστο τρόπο περάσει στον κόσμο την πεποίθηση ότι και αυτή η τόσο στοιχειώδης κίνηση αποτελεί ποινικό αδίκημα. Αυτό όμως δεν αληθεύει. Εφ’ όσόν το ρεύμα που καταναλώνεται συνεχίζει να καταγράφεται σε κάποιον μετρητή, το μόνο που θα μπορούσε κάποιος θεωρητικά να καταλογίσει σε αυτή την πρακτική είναι η παραβίαση των (ιδιωτικής φύσεως) όρων του συμβολαίου που έχουμε υπογράψει καθώς και η μη πληρωμή των παγίων τελών, κάτι που όμως δεν αποτελεί στα σίγουρα ποινικό αδίκημα αλλά απλή φορολογική παράβαση (πιο αναλυτικά αμέσως παρακάτω).

β. Η επανασύνδεση του μετρητή

Η επανασύνδεση του μετρητή είναι η πλέον εύκολη, απλή και αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης του κοψίματος του ρεύματος, καθώς συγκεντρώνει τα εντελώς στοιχειώδη χαρακτηριστικά μιας κίνησης ανυπακοής και απαιτεί ελάχιστες έως καθόλου τεχνικές γνώσεις.

Ουσιαστικά μιλάμε για το άνοιγμα της “χελώνας” και το ανέβασμα της ασφάλειας του μετρητή ή -στην ελαφρώς δυσκολότερη περίπτωση- τη σύνδεση κάποιων καλωδίων που καταλήγουν στο μετρητή (αυτή θέλει λίγη προσοχή και μπορεί να χρειάζεται η βοήθεια ηλεκτρολόγου). Στην περίπτωση λοιπόν της επανασύνδεσης, ο μετρητής συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά, καταγράφοντας όλο το ρεύμα που καταναλώνεται. Η αλήθεια είναι ότι δρώντας με αυτόν τον τρόπο δεν τελείται καμία αξιόποινη πράξη διότι η ΔΕΗ δεν “χάνει” ρεύμα (όπως και στην περίπτωση της μπαλαντέζας), παρά μόνο τα χρήματα από τα πάγια τέλη. Έτσι, το μόνο που μπορεί να κάνει για το απλήρωτο ρεύμα είναι να κινηθεί εναντίον των καταναλωτών του ρεύματος μέσω των αστικών δικαστηρίων (όπως έκανε για τα 85 εκατομμύρια ευρώ που της χρωστάνε η “ΛΑΡΚΟ” και η “Αλουμίνιον”...) όπως δηλαδή θα έκανε και ένα πολυκατάστημα για τις καθυστερημένες δόσεις ενός πλυντηρίου. Όσο για τα απλήρωτα τέλη, καθώς όπως προείπαμε δεν είναι η ίδια δικαιούχος αλλά μόνο εξουσιοδοτημένη να τα εισπράττει για λογαριασμό των δικαιούχων (π.χ. για τους Δήμους) δεν μπορεί παρά να αποστείλει έγγραφο στην αρμόδια ΔΟΥ ώστε να βεβαιωθεί η σχετική φορολογική παράβαση.

ΩΣΤΟΣΟ αν κάποιος διαβάσει το πράσινο αυτοκόλλητο που η ΔΕΗ κολλάει στους μετρητές όταν κόβει το ρεύμα, θα διαπιστώσει ότι γίνεται αναφορά στο άρθρο 372 του Ποινικού Κώδικα, δηλαδή στο αδίκημα της κλοπής (περισσότερες λεπτομέρειες για τη ρευματοκλοπή, αμέσως παρακάτω). Αυτό είναι μία γενική απειλή που διατυπώνεται έτσι αφηρημένα, ακριβώς για να αποτρέψει τον κόσμο από το άνοιγμα της “χελώνας”. Η πραγματικότητα είναι ότι σε αυτό το πρώτο στάδιο η ΔΕΗ τις περισσότερες φορές δεν κάνει μήνυση (πρακτική που ενδεχομένως σύντομα να αλλάξει) αλλά η απειλή της μήνυσης χρησιμοποιείται εκβιαστικά για να πας να πληρώσεις. Η μήνυση γίνεται τελικώς στη συνέχεια, αν δεν συμμορφωθείς και συνεχίζεις να μένεις επανασυνδεδεμένος, οπότε στην περίπτωση αυτή έρχεται συνεργείο για να σου αφαιρέσει εντελώς τον μετρητή.

Πάντως και στις περισσότερες περιπτώσεις που γίνεται μήνυση από το πρώτο στάδιο της επανασύνδεσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια μήνυση που κύριο σκοπό έχει να σε πιέσει να προβείς στην καταβολή των οφειλομένων (συν ενός προστίμου που επιβάλει αυθαίρετα η ΔΕΗ), καθώς αυτή η καταβολή ανοίγει την πόρτα για απαλλαγή σε μελλοντικό δικαστήριο.

γ. Η απευθείας σύνδεση στο δίκτυο

Η παράκαμψη του μετρητή και η κατευθείαν σύνδεση με το δίκτυο είναι προφανώς παράνομη αλλά ενδεχομένως να είναι η ΜΟΝΗ λύση, όταν η ΔΕΗ έχει αφαιρέσει το μετρητή και ο πολίτης είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι για να μην πεθάνει (εάν π.χ. είναι υπερήλικος ασθενής και τα φάρμακά του πρέπει να διατηρούνται στο ψυγείο). Η πράξη λοιπόν αυτή διώκεται ως κλοπή σύμφωνα με το άρθρο 372 του Ποινικού Κώδικα [δεςmhxanh.org/reyma/klopi ] και είναι πλημμέλημα που τιμωρείται με φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 χρόνια. Αν η αξία του ρεύματος κριθεί ιδιαίτερα μεγάλη (αυτό αφήνεται κάπως αυθαίρετα στη δικαστική κρίση αλλά σίγουρα θα πρέπει να μιλάμε για 2-3.000 ευρώ) τότε η κλοπή διώκεται με την επιβαρυντική της μορφή, η οποία είναι και πάλι πλημμέλημα αλλά τιμωρείται με αυστηρότερη ποινή, δηλαδή με φυλάκιση τουλάχιστον δύο χρόνων και ανώτατο όριο πάλι τα πέντε. Για να πάρει κακουργηματική μορφή, θα πρέπει να κριθεί ότι τελείται κατ’ επάγγελμα ή κατά συνήθεια ή το ρεύμα να ξεπερνά σε αξία τις 73.000 ευρώ...

Εύλογο ερώτημα που θα μπορούσε να διατυπωθεί εδώ, είναι το εξής: “Μα εάν έχει αφαιρεθεί/παρακαμφθεί ο μετρητής, τότε ΠΩΣ υπολογίζεται το ρεύμα που έχει κλαπεί;”. Αυτός δυστυχώς ο υπολογισμός γίνεται από την ίδια τη ΔΕΗ με έναν αυθαίρετο αλγόριθμο βάσει των τετραγωνικών μέτρων και της “μέσης κατανάλωσης” που θα έκανε το συγκεκριμένο σπίτι για να εξυπηρετήσει τις ενεργειακές του ανάγκες.

Είναι πάντως σημαντικό να επισημάνουμε ότι ειδικά στις περιπτώσεις “ρευματοκλοπής” που τελεί κάποιος ο οποίος βρίσκεται μπροστά σε ακραίες καταστάσεις, όπως όταν αναγκάζεται να παρακάμψει το μετρητή επειδή κινδυνεύει η επιβίωση του ίδιου ή των οικείων του, η επίκληση  μιας τέτοιας “κατάστασης ανάγκης” δεν αποτελεί μόνο ένα πολιτικό επιχείρημα ή ένα επιχείρημα “ηθικού τύπου”, αλλά έχει και νομικό αντίκρυσμα. Πρόκειται για έναν ουσιαστικό νομικό ισχυρισμό ο οποίος επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κάποιος αντιμετωπίζεται από τα δικαστήρια, και κατά συνέπεια μπορεί να οδηγήσει σε ευνοϊκή μεταχείριση ή και απαλλαγή.

δ. Το «πείραγμα» του μετρητή

Το πείραγμα του μετρητή είναι μία διαφορετική πρακτική, η οποία προσπαθεί να “ξεγελάσει” τον εισπρακτικό μηχανισμό της ΔΕΗ, για να εκδοθούν τελικά μικρότεροι λογαριασμοί. Εννοείται βέβαια ότι αν αυτό γίνει αντιληπτό από τους υπαλλήλους της ΔΕΗ, ο μετρητής αφαιρείται αμέσως. Ως προς τις νομικές συνέπειες τώρα, το αδίκημα “άνοιγμα του μετρητή και πείραγμα των ενδείξεων”, έχει αντιμετωπιστεί με δύο τρόπους: Μέχρι πριν από  μερικά χρόνια η ποινική δίωξη ασκούνταν είτε για κλοπή (όπως περιγράφεται παραπάνω στο 3.γ) είτε για απάτη σύμφωνα άρθρο 386 του Ποινικού Κώδικα [ δεςmhxanh.org/reyma/apati ] η οποία κατ’ αρχάς θεωρούνταν πλημμέλημα, όμως πολλές φορές έπαιρνε κακουργηματικό χαρακτήρα με το σκεπτικό ότι γίνεται “κατά συνήθεια ή κατ' επάγγελμα”. Αυτή η πρακτική έχει κατά καιρούς αλλάξει και δεν είναι ενιαία σε όλες τις εισαγγελίες της χώρας. Σήμερα πάντως φαίνεται ότι οι περισσότερες διώξεις και για το πείραγμα του ρολογιού γίνονται με το 372 του Ποινικού Κώδικα, δηλαδή για κλοπή, άρα ισχύουν και εδώ όσα είπαμε στην περίπτωση 3.γ. Σχετικά πρόσφατα μάλιστα βγήκε και μια απόφαση από τον Άρειο Πάγο (937/2010) που επαναλαμβάνει και αυτή ότι το πείραγμα του μετρητή αποτελεί “κλοπή”

[δες mhxanh.org/reyma/areios-pagos-937-2010 ].

Πάντως το “πείραγμα” του μετρητή δεν γλυτώνει το χρήστη της ΔΕΗ από χαράτσια, δημοτικά τέλη, ΕΡΤ κλπ (που πλέον αποτελούν τεράστιο ποσοστό του λογαριασμού), και τον εκθέτει σε δυσανάλογα μεγάλο κίνδυνο, καθώς όπως προείπαμε οι κακουργηματικές διώξεις στο παρελθόν έχουν γίνει πάνω στο ζήτημα του "πειράγματος". Επίσης, σε σχέση με τις άλλες μεθόδους, το “πείραγμα” του μετρητή μας δίνει την εντύπωση ότι είναι μια “ατομική λύση” λιγότερο κοινωνικοποιήσιμη, λιγότερο προωθητική της ευθείας σύγκρουσης με τον εκβιαστικό εισπρακτικό μηχανισμό της ΔΕΗ και επομένως λιγότερο πρόσφορη για συλλογική δράση και υπεράσπιση.

ε. Σημειώσεις για το άνοιγμα της “χελώνας”

Θα έχετε προσέξει ότι η “χελώνα” της ΔΕΗ σφραγίζεται με ένα σύρμα που καταλήγει σε μια ασημένια σφραγίδα σαν χοντρό πούλι από τάβλι. Το να παραβιάσει κανείς τη σφραγίδα αυτή θεωρείται κατ' αρχάς “μέσο” με το οποίο τελείται η όποια αξιόποινη πράξη. Άρα από μόνο του το άνοιγμα της “χελώνας” δεν είναι μία πράξη αξιόποινη. Το αδίκημα “παραβίαση σφραγίδων που έθεσε η αρχή” [άρθρο 178 του Ποινικού Κώδικα, δεςmhxanh.org/reyma/sfragides ] δεν αφορά τη σχέση μας με τη ΔΕΗ διότι οι σφραγίδες δεν έχουν τεθεί από κάποια κρατική αρχή. Όσο δε κι αν ψάξαμε στο χάος της νομοθεσίας δεν βρήκαμε έστω κάποια υπουργική απόφαση που να εξουσιοδοτεί τη ΔΕΗ για μια τέτοια “δημόσια” σφράγιση.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ: Αν μετά την παραβίαση της “χελώνας”, η σφραγίδα “διορθωθεί” ώστε να φαίνεται απείραχτη ή αν τοποθετηθεί μια άλλη στη θέση της, η οποία μοιάζει με αυτές τις ΔΕΗ, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί πλαστογραφία [άρθρο 216 του Ποινικού Κώδικα  - δες mhxanh.org/reyma/plastografia ] το οποίο είναι μεν πλημμέλημα αλλά αλλάζει τη συνολική “εγκληματική εικόνα” και μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε πιο επιβαρυντικές μορφές δίωξης.

4) Κατακλείδα

Το φυλλάδιο αυτό δεν θέλει να είναι παρά ένα ακόμη εργαλείο και σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμεί να υποκαταστήσει με νομικά τεχνάσματα τους αγώνες για τα αγαθά πρώτης ανάγκης, μεταφέροντας ένα πολιτικό ζήτημα από τους δρόμους και τις πλατείες στις αίθουσες των δικαστηρίων. Ούτως ή άλλως ο μόνος τρόπος να απαντήσουμε στη γενικευμένη επίθεση που δέχονται οι ζωές μας, είναι και στην περίπτωση της ενέργειας, οι συλλογικοί αγώνες. Μια διαμαρτυρία που εξαντλείται στο ζήτημα της νομιμότητας ή την αντισυνταγματικότητας της τάδε ή της δείνα ρύθμισης δεν έχει καμία αξία, καθώς μπορεί εύκολα να ακυρωθεί μέσα σε μία μέρα από μία αντίστοιχη νομοθετική τροποποίηση. Τα καταγεγραμμένα στο νόμο δικαιώματα αποκτούν αξία μόνο όταν τα μετατρέπουμε με τη δράση μας από αφηρημένες διακηρύξεις σε εργαλεία διεκδίκησης.

Να κλείσουμε με μια σημείωση: Οι πληροφορίες που δίνουμε σε αυτές τις γραμμές δεν συνοδεύονται από κάποια “εγγύηση” ότι θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά από αυτούς και αυτές που τις έχουν πραγματικά ανάγκη. Κατά συνέπεια θα μπορούσε και το κάθε λογής λαμόγιο, να τις χρησιμοποιήσει απλώς για να αυγατίσει την περιουσία του. Ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς το γεγονός ότι όλες οι πληροφορίες αυτού του οδηγού, για να αποκτήσουν πρακτική σημασία, προϋποθέτουν την αδιαμεσολάβητη συλλογική δράση, την παρουσία στο δρόμο και το ξεπέρασμα του πλαστού διπόλου “νόμιμο-παράνομο”. Θεωρούμε ότι οι προϋποθέσεις αυτές μπορούν να εξασφαλίσουν σε αυτόν τον οδηγό το αγωνιστικό πρόσημο που του αντιστοιχεί.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

ΜΗΧΑΝΗ

για την επανασύνδεση

των ενεργειακών μας αναγκών

Οι φυγόκεντρες τάσεις ,τα σενάρια εξόδου και τα σχέδια για διάσπαση της Ζώνης του Ευρώ.

Τα σενάρια εξόδου της Ελλάδας ή και άλλων κρατών από την Ευρωζώνη, όπως και τα σχέδια για διάσπαση της Ζώνης του Ευρώ, δίνουν και παίρνουν από την αρχή της εκδήλωσης της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Σήμερα, τα σενάρια αυτά πολλαπλασιάζονται, κάτω από το βάρος των ασίγαστων ανταγωνισμών, που ενισχύονται υπό το βάρος της κρίσης ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τα κράτη εντός της ίδιας ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, αλλά και στο εσωτερικό τους, ανάμεσα στις διάφορες μερίδες της πλουτοκρατίας.

Καταλύτης για τις εξελίξεις είναι η αγιάτρευτη ανισόμετρη ανάπτυξη των καπιταλιστικών κρατών στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, καθώς και οι αυξανόμενες δυσκολίες της αστικής τάξης να διαχειριστεί την κρίση με τα παλιά εργαλεία. Ειδικά σε ό,τι αφορά την Ευρωζώνη, το γεγονός ότι συγκροτήθηκε από έθνη - κράτη με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης και ανταγωνιστικά συμφέροντα καθιστά τεχνητή τη συγκόλληση με το ενιαίο νόμισμα και τις Συμφωνίες που το συνοδεύουν.

Οι φυγόκεντρες τάσεις που ενισχύονται προμηνύουν ότι ενδεχόμενα και πιο γρήγορα απ' ό,τι πολλοί υπολογίζουν, η ΕΕ και η Ευρωζώνη δε θα είναι αυτές που είναι σήμερα. Από αυτήν τη σκοπιά, τα ψευτοδιλήμματα και οι εκβιασμοί των αστών προς τους εργαζόμενους και το λαό, που έχουν στο επίκεντρο το «μέσα ή έξω από το ευρώ» αποσπασμένο από το ζήτημα της εξουσίας, κάθε άλλο παρά χρονικά τυχαία είναι. Ερχονται σε μια φάση που το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, ανάμεσά τους και η ελληνική, εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο της διάσπασης της Ευρωζώνης και, ταυτόχρονα, παραμυθιάζουν το λαό ότι η σωτηρία της είναι το παν!

Σ' αυτήν την κατεύθυνση κινούνται και οι αποφάσεις για βάθεμα της «οικονομικής διακυβέρνησης», με αλλαγή των Συνθηκών της Ευρωζώνης, ώστε να θεσπιστεί η δυνατότητα στο άμεσο μέλλον μια χώρα να αποβληθεί ή να εξωθηθεί από το ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, μέσα ή έξω από το ευρώ και την ΕΕ, η κατάσταση για τους λαούς δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο, όσο κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια.

Οι εξελίξεις, ωστόσο, επιβεβαιώνουν το ΚΚΕ, που έλεγε ότι καμιά σύγκλιση των οικονομιών και καμιά λαϊκή ευημερία δεν είναι δυνατή μέσα στην ιμπεριαλιστική Ευρωένωση και την ΟΝΕ, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάγκη για αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία με λαϊκή εξουσία, για μονομερή διαγραφή του χρέους, όπως προτείνει σαν διέξοδο για το λαό το ΚΚΕ, είναι σήμερα επίκαιρη και αναγκαία όσο ποτέ.

Η εκδοχή των δύο ευρώ

Δεν είναι καινούριο το γεγονός ότι μερίδες της πλουτοκρατίας, που συνδέουν τα συμφέροντά τους είτε με την επιστροφή κάποιων χωρών σε εθνικό νόμισμα, είτε με μια μικρότερη Ευρωζώνη, απεργάζονται σχέδια για τη διάσπασή της. Ηδη, από τις 20/12/2010, ο Αντριου Μπόσομγουερθ, διαχειριστής χαρτοφυλακίου της «Pimco», της μεγαλύτερης εταιρείας επενδύσεων ομολόγων, εκτιμούσε ότι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία πρέπει να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη, καθώς «χωρίς το δικό τους νόμισμα ή μεταβιβάσεις σημαντικών κεφαλαίων, δε θα ξανασταθούν στα πόδια τους».

Αλλά ακόμα και πριν από λίγες μέρες, η γαλλική εφημερίδα «Le Monde» δημοσιοποίησε «σχέδιο» του γαλλικού Συμβουλίου Οικονομικών Αναλύσεων (CAE), ενός «ανεξάρτητου» συμβουλευτικού οργάνου της γαλλικής κυβέρνησης για θέματα οικονομίας, σύμφωνα με το οποίο δρομολογείται η διάλυση της Ευρωζώνης και η δημιουργία ενός «ευρώ του Βορρά» και ενός «ευρώ του Νότου», που θα λειτουργούν ως συναλλαγματικά ισότιμα, ενώ το κάθε κράτος στο εσωτερικό του θα κάνει χρήση του εθνικού του νομίσματος.

Διαπιστώνοντας την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη που εκδηλώνεται και στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, η CAE σημειώνει ότι «με δεδομένες τις τεράστιες διαφορές ανταγωνιστικότητας μεταξύ της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και των χωρών του Βορρά, θα πρέπει να υιοθετηθεί στο εσωτερικό της Ευρωζώνης ένα σύστημα σταθερών πλην καθοριζόμενων ισοτιμιών μεταξύ των κρατών - μελών. Αυτό προϋποθέτει την επανεισαγωγή εθνικών νομισμάτων ελεγχόμενων από την κάθε χώρα και την παράλληλη "κυκλοφορία" ενός "εσωτερικού" και ενός νομίσματος "εξωτερικού"».

Σύμφωνα με το σχέδιο, τα κράτη που θα υιοθετήσουν το ευρώ του Βορρά (Γερμανία, Αυστρία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Φινλανδία και Εσθονία) θα μπορούσαν να το αφήσουν να ανατιμηθεί, ώστε να κατεβάσουν ακόμη περισσότερο το κόστος των εισαγωγών τους.

Σε αυτό το φόντο πρέπει να ιδωθεί και το γεγονός ότι για την υλοποίηση της απόφασης της προηγούμενης Συνόδου Κορυφής (της 21ης Ιούλη) και συγκεκριμένα στο κομμάτι που αφορά το μηχανισμό ανταλλαγής ελληνικών ομολόγων (PSI), η ελληνική κυβέρνηση είχε από τις 27 Ιούλη ανακοινώσει «τον ορισμό των BNP - Paribas, Deutsche Bank και HSBC ως συν-αναδόχων για την εφαρμογή του PSI» (ευρωενωσιακοί όμιλοι), καθώς και «τον ορισμό του δικηγορικού γραφείου Gottlieb Steen & Hamilton LLP ως διεθνούς νομικού συμβούλου και της Lazard Freres ως οικονομικού συμβούλου της Ελληνικής Δημοκρατίας σε σχέση με την εφαρμογή του PSI» (αμερικανικοί όμιλοι).

Στις αρχές του Σεπτέμβρη, στον αστικό Τύπο, δημοσιεύτηκε ότι η αμερικανική δικηγορική εταιρεία, σε «κλειστό» συνέδριο που οργάνωσε τον περασμένο Φλεβάρη στη Ρώμη, εξέτασε την εθελοντική έξοδο ή έξωση χώρας από την Ευρωζώνη και αντικείμενο της έρευνας ήταν η ελληνική περίπτωση.

Σε αυτό το κλίμα, δεν ήταν τυχαία η εκτίμηση που έκανε στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη η «Credit Suisse», σχετικά με τις επιπτώσεις μιας «άτακτης διάσπασης της Ευρωζώνης», όπου εκτιμούσε πως σε μια τέτοια περίπτωση τα περιφερειακά νομίσματα θα υποχωρήσουν 50% οδηγώντας τον καθαρό εξωτερικό δανεισμό στο 200% - 250% του ΑΕΠ για την περιφέρεια πλην Ιταλίας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποπληρωθεί το 40% των κρατικών και ιδιωτικών δανείων.

Μάλιστα, για την Ελλάδα, η ελβετική τράπεζα εκτιμούσε ότι το κόστος της εξόδου από την Ευρωζώνη θα είναι στο 10%-20% του ΑΕΠ και, επιβεβαιώνοντας ότι η όποια διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος της πλουτοκρατίας περνάει μέσα από το τσάκισμα του λαού, σημείωνε ότι «ίσως χρειαστεί μια μείωση μισθών 8%-15%, προκειμένου να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα στην περιφερειακή Ευρωζώνη».

Τα ισχυρά μονοπώλια κινούν τα νήματα

Χαρακτηριστικότερο είναι και το δημοσίευμα της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας «Handelsblatt», η οποία στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη δημοσίευσε σχέδιο που επεξεργάστηκε ομάδα οικονομολόγων της εφημερίδας με τον τίτλο: «Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα αποχωρούσε από το ευρώ». Να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με αυτό το κάθε άλλο παρά αθώο σενάριο, προβλέπονταν στις λεπτομέρειές τους οι συνθήκες που θα οδηγήσουν στην έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Καταγράφονταν ακόμα οι εξελίξεις που θα ακολουθήσουν με την όξυνση της τραπεζικής κρίσης, την αποχώρηση της Πορτογαλίας από την Ευρωζώνη, την καθιέρωση του ευρωομολόγου και, τελικά, τη συνάντηση Μέρκελ και Σαρκοζί όπου θα αποφασίζονταν «σε μυστική τους συνάντηση η καθιέρωση του "ευρώ του Βορρά" και θα καλούσαν να μετάσχουν Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Φινλανδία, Εσθονία, Αυστρία και Σλοβενία».

Ειδικά αυτό το σενάριο των «δυο ευρώ» επανέρχεται διαρκώς στο προσκήνιο, σηματοδοτώντας τις επιθυμίες μερίδας της πλουτοκρατίας, ιδιαίτερα εκ μέρους της Γερμανίας, για ένα «ισχυρό ευρώ» με λιγότερες χώρες και μια πλατιά τελωνειακή ένωση (ΕΕ) πελατών - αποδεκτών των εξαγωγών αυτού του «σκληρού πυρήνα».

Δεν είναι τυχαίο επίσης το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανών Εξαγωγέων (BGA), Αντον Μπέρνερ, ξεκαθαρίζει ότι «το σημαντικό για εμάς είναι η ελεύθερη αγορά, δεν έχουμε υποχρεωτικά ανάγκη από ένα κοινό νόμισμα (...) Υπάρχει ζωή για τη Γερμανία μετά το ευρώ; Ναι υπάρχει». Ο Α. Μπέρνερ διευκρινίζει ότι η διατήρηση του επιπέδου των εξαγωγών στις χώρες της Ευρωζώνης δεν εξαρτάται από το ίδιο το ευρώ, αλλά από την ελεύθερη αγορά, για παράδειγμα από την απουσία τελωνειακών δασμών.

Ο Γερμανός επιχειρηματίας σπεύδει να σημειώσει ότι δεν επιθυμεί το τέλος του ευρώ, αλλά «ένας καλός επιχειρηματίας οφείλει να σκέπτεται το σχέδιο Β». Μάλιστα, τονίζει ότι «αν η νομισματική ένωση διαλυόταν, η Γερμανία θα σχημάτιζε κατά πάσα πιθανότητα "ένα μπλοκ" με τις άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης που διαθέτουν αντίστοιχες οικονομικές δομές, όπως η Αυστρία, η Φινλανδία, η Ολλανδία και η Δανία».

Πάντως, ο Α. Μπέρνερ, αποδεικνύοντας με κάθε λέξη ότι είτε με Ευρωζώνη, είτε χωρίς, η πλουτοκρατία θα περάσει από φωτιά και σίδερο τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, επισημαίνει ότι η διάλυση του ευρώ θα δημιουργούσε ένα πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στις γερμανικές επιχειρήσεις, αλλά «με μία λογική νομισματική πολιτική και με μία συμφωνία με τα συνδικάτα», θα ήταν σε θέση να ξεπεραστεί! Φυσικά, ο δρόμος για την αύξηση της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου περνάει μέσα από το τσάκισμα της τιμής της εργατικής δύναμης και σκληρά μέτρα σε βάρος των λαών. Και σε αυτό το σημείο όλοι οι κεφαλαιοκράτες αφήνουν στην άκρη τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς και συνασπίζονται για την κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα, ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, πριν από λίγες μέρες ομολογώντας την ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη, κάνει λόγο για μια ΕΕ δυο ταχυτήτων και περιγράφοντας τη δομή της σημειώνει ότι «είμαστε ήδη 27 χώρες και στην πραγματικότητα θέλουμε να εντάξουμε και τα Βαλκάνια στην Ενωση. Τότε θα γίνουμε 32 και πιθανόν ακόμα περισσότεροι. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι η ομοσπονδιοποίηση, δηλαδή ο ανώτερος βαθμός ενοποίησης, είναι εφικτή με 34 ή 35 κράτη (...) Είναι ξεκάθαρο ότι θα υιοθετηθεί το μοντέλο των δύο ταχυτήτων στην Ευρώπη: Η μία ταχύτητα θα κινηθεί στην κατεύθυνση της βαθύτερης ενοποίησης εντός της Ευρωζώνης και η άλλη στην προοπτική της συνομοσπονδίας της ΕΕ».

Σε αυτή τη γραμμή τάσσεται, επί της ουσίας, και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και πρώτην ηγέτης των Γερμανών «Πράσινων», Γιόσκα Φίσερ, ο οποίος μιλάει για το σχηματισμό μιας «αβανγκάρντ» που θα δημιουργηθεί βάσει ενός σχεδίου «δέκα σημείων για μια πολιτική ένωση». Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι η ΕΕ των πολλών ταχυτήτων ήδη υπάρχει, όπως επιβεβαιώνεται όχι μόνο από την ανισομετρία μεταξύ των κρατών - μελών, αλλά και από την «αντισύνοδο» που διοργάνωσαν προχτές, σε αντιδιαστολή με το Γιούρογκρουπ, οι υπουργοί Οικονομικών των 10 κρατών - μελών της ΕΕ που δε συμμετέχουν στο ευρώ. Πρόκειται για εξέλιξη ιδιαίτερα σημαντική που προμηνύει εξελίξεις και εντός του συνόλου της ΕΕ.

Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η «ΜΑΥΡΗ» ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ …ΛΑΙΜΗΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ

Οι μάσκες έπεσαν. Οι ψευτοαναστολές κάμφθηκαν. Άσπρος καπνός φάνηκε. Επιτέλους!!!! Έχουμε κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση μαύρου μετώπου των κομμάτων του κεφαλαίου, του ίδιου του κεφαλαίου, με αρχιμαέστρο την ΕΕ. Αυτή η κυβέρνηση γίνεται, για να υπηρετήσει και να επιβάλλει τα συμφέροντα του κεφαλαίου του ελληνικού και του ευρωπαϊκού σε συνθήκες κρίσης και ανταγωνισμού, να αντιμετωπίσει τριγμούς στην ΕΕ και να υποτάξει τον λαό.

Η πίεση και οι ωμοί εκβιασμοί που άσκησε και ασκεί η ΕΕ στρέφονται εναντίον του λαού, μιας και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι πρόθυμοι για κυβέρνηση συνεργασίας, προκειμένου να εφαρμοστεί η νέα δανειακή σύμβαση που θα δεσμεύει και καταδυναστεύει το λαό μας, για τα επόμενα 10-15 χρόνια.

 Η κυβέρνηση αυτή δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει ούτε το χρέος, ούτε τα ελλείμματα, ούτε το βάθος της κρίσης, και πολύ περισσότερο το ενδεχόμενο μιας πιθανής ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Οι αιτίες της κρίσης είναι βαθύτερες και σχετίζονται με την ίδια την φύση του καπιταλιστικού συστήματος και καμιά διαχείριση αστικών κομμάτων δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει.

Τα κηρύγματα περί «ενότητας του Έθνους» και «σωτηρίας της Ελλάδας», είναι υποκριτικά και γίνονται από εκείνους που ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση, και οι οποίοι προτείνουν ως πάγια λύση την εξόντωση των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να «πληρωθούν» οι δανειστές και να σωθεί το τραπεζικό κεφάλαιο.

Ο λαός πρέπει να ξέρει, ότι αυτό που έχει ζήσει τον προηγούμενο καιρό, θα συνεχίζει να το ζει και τώρα. Πρώτα, ο λαός θα τρομοκρατείται, θα εκβιάζεται, θα λοιδορείται, μετά θα παίρνονται αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα και έπειτα θα καταβάλλεται η δόση. 

Επίσης ένα μεγάλο μέρος του λαού, αισθάνεται ταπεινωμένο απ' τις παρεμβάσεις της ΕΕ και τις τοποθετήσεις της κ. Μέρκελ και του κ. Σαρκοζί. Αν ο λαός θέλει να πάψει να νιώθει αυτή την ταπείνωση η οποία θα είναι χειρότερη το επόμενο διάστημα, πρέπει να απαλλαγεί  απ' την εξουσία των μονοπωλίων, να αποδεσμευτεί η χώρα μας απ' την ΕΕ και να προχωρήσει στη μονομερή διαγραφή του χρέους. Αυτός είναι για μας ο σύγχρονος πατριωτισμός.

Κυβέρνηση-ΝΔ και αστικά ΜΜΕ, προσπαθούν να μετατρέψουν σε αγωνία του λαού, τα δικά τους αδιέξοδα και αγωνίες, για το ξεπέρασμα της κρίσης προς όφελος της ΕΕ και της κυρίαρχης τάξης στη χώρα μας.

Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Μια πρέπει να είναι η αγωνία των λαϊκών στρωμάτων και των εργαζομένων. Αδιάκοπος αγώνας, με μέτωπα πάλης, για την ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής που εξοντώνει το λαό, οδηγώντας τον στην χρεοκοπία και πτώχευση. Καμία άλλη θυσία του λαού μας, για τα κέρδη του κεφαλαίου και των ισχυρών της ΕΕ. Αδιάκοπη πάλη του λαϊκού κινήματος για την απαλλαγή από αυτήν την κυβέρνηση και κάθε άλλη, που υποδουλώνει το λαό προκειμένου να σωθεί το σύστημα και οι στυλοβάτες του από την κρίσης τους.                                             

ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ  ΕΝΟΤΗΤΑ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ  ΕΣΑΚ – ΔΕΕ 

  ΒΕΡΟΙΑ 8-11-2011

Επόμενος στόχος, η Ιταλία ; .Ζητεί δήθεν «συμβουλές» και όχι «παρακολούθηση» από το ΔΝΤ.

Τα φώτα της επικαιρότητας ,επικεντρώνονται τώρα στην Ιταλία, η κυβέρνηση της οποίας φέρεται να φλερτάρει με έκτακτη βοήθεια ύψους 44 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ.
Επίσημα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν έχει αποδεχτεί την πρόταση. Φέρεται όμως να αποδέχτηκε μια μορφή «ενισχυμένης επιτήρησης», που θεωρείται το πρώτο στάδιο της παροχής δανείων.
Ο Ιταλός πρωθυπουργός ευχαρίστησε επισήμως την Κ. Λαγκάρντ στις Κάννες «για τη βοήθεια που προσέφερε στην Ιταλία», κάτι που ερμηνεύθηκε ως ένδειξη ότι υπήρξαν επαφές και συζητήσεις ουσίας. Σύμφωνα με την εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα, ευρωπαϊκές πηγές αναφέρουν ότι η Ιταλία δέχτηκε να θέσει υπό την επιτήρηση του Ταμείου τους κρισιμότερους τομείς της - όπως το σύνολο των μεταρρυθμίσεων στην οικονομία - αλλά η κυβέρνηση της Ρώμης κάνει λόγο μόνον για «προσφορά συμβουλών». Σε κάθε περίπτωση, αυτό που φαίνεται να συμφωνήθηκε είναι να επιβάλλεται η Ιταλία σε ελέγχους από το ΔΝΤ κάθε τρίμηνο, ταυτόχρονα με τους ελέγχους από την ΕΕ, «ώστε οι προσπάθειες της χώρας για την προώθηση οικονομικών μεταρρυθμίσεων να γίνουν πιο αξιόπιστες», ανακοίνωσαν ανώτατα στελέχη της ΕΕ, στο πλαίσιο της συνόδου της G20.
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο πρόεδρος της ΕΕ επέμειναν και χτες ότι η Ιταλία ήταν εκείνη η οποία ζήτησε από το ΔΝΤ να επαληθεύει την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, που τόσο η κυβέρνηση στη Ρώμη όσο και οι Ευρωπαίοι «θεωρούν κλειδί». «Δεν βάλαμε την Ιταλία στη γωνία, καθόλου. Εκείνοι πρότειναν, οι ίδιοι, να προσκαλέσουν το ΔΝΤ για να πραγματοποιεί αυτό το είδος της παρακολούθησης», επισήμανε ο Βαν Ρόμπεϊ. Ο Μπαρόζο δήλωσε ότι ειδικοί της Επιτροπής θα βρίσκονται στη Ρώμη την επόμενη βδομάδα για να αρχίσουν να διεξάγουν «λεπτομερή αποτίμηση και παρακολούθηση της ιταλικής κατάστασης».
Ιταλοί αξιωματούχοι επιχείρησαν νωρίτερα να υποβαθμίσουν τη σημασία της σχετικής ανακοίνωσης, υποστηρίζοντας ότι η χώρα ζητεί «συμβουλές» και όχι «παρακολούθηση» από το ΔΝΤ, που συνήθως συνοδεύεται από αυστηρές προϋποθέσεις και όρους. Από την πλευρά του, ο Σ. Μπερλουσκόνι διαβεβαίωνε ότι η κυβέρνησή του πρόκειται να πετύχει την έγκριση των μέτρων που συμφωνήθηκαν με την Ευρώπη, προσφεύγοντας σε ψήφο εμπιστοσύνης. Αναλυτές της Barclays Capital εκτιμούσαν χτες ότι 45 δισ. ευρώ θα αρκούσαν για την κάλυψη των ομολόγων που εκδίδει η χώρα μόλις για δύο μήνες.

ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΕ/ΤΚΜ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΥ

«ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ»……….ΣΕ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ

Το βράδυ της 31/10/2011 συνεδρίασε στη Θεσσαλονίκη η Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ/ΤΚΜ και αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, την στήριξη της προσπάθειας για ακύρωση των εγκεκριμένων Περιβαλλοντικών Όρων, που εξέδωσε το ΥΠΕΚΑ από κοινού με άλλα συναρμόδια Υπουργεία και αφορούν στη μεταλλευτική δραστηριότητα εξόρυξης χρυσού στη Β. Χαλκιδική συνολικής έκτασης 317.000 στρεμμάτων, ενώπιον του ΣτΕ ή άλλης αρμόδιας αρχής.

Το μέλος της «Α» του ΤΕΕ/ΤΚΜ Ουρσουζίδης Γεώργιος κατέθεσε το παρακάτω έγγραφο με το οποίο διατύπωνε την θέση του στο ζήτημα από τον Απρίλιο του 2011:
Είναι αλήθεια ; Ότι :
● Η Μ.Π.Ε. που κατέθεσε η «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε.» αφορά την μεταλλευτική περιοχή των 317.000 στρεμμάτων της Β. Χαλκιδικής, η οποία περιήλθε στην κατοχή της με την σύμβαση που έγινε με το ελληνικό δημόσιο τον Δεκέμβριο του 2003 και κυρώθηκε από την Βουλή τον Ιανουάριο του 2004. Η απερχόμενη με κραυγαλέο τρόπο κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε,(εθνικές εκλογές Μάρτιος 2004), δεν είχε με τι άλλο να ασχοληθεί, παρά να φροντίσει τους εκλεκτούς «επενδυτές», αντί να περιμένει νωπή εντολή.
● Η συνέχεια δεν άργησε με την νέα κυβέρνηση (Ν.Δ.), που ενώ κατήγγειλε την προηγούμενη ως χειραγωγούμενη από τους «εθνικούς νταβατζήδες», ο υπουργός της κ. Σουφλιάς, στις 2 Οκτωβρίου 2009 δηλαδή μόλις 2 ημέρες πριν τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, και ενώ οριστικά «πήγαινε στο σπίτι του», έσπευσε να υπογράψει την Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση-Αξιολόγηση (ΠΠΕΑ) του Επενδυτικού Σχεδίου της «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε.».
● Στην τελευταία «Καποδιστριακή» συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Χαλκιδικής, οι νομαρχιακοί σύμβουλοι πριν παραδώσουν στο «Καλλικράτη», ενέκριναν ομοφώνως την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) της «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε.».
● Mε την σύμβαση μεταβίβασης Ν.3220/2004 ΦΕΚ 15Α΄/ 28.1.2004, το ελληνικό δημόσιο δεν κατοχύρωσε δικαιώματα επί του εξορυσσομένου μεταλλεύματος, ούτε επί του εξαγομένου συμπυκνώματος.
● Mε τον Ν.3220/2004, το ελληνικό δημόσιο απάλλαξε την εταιρεία «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε.» ακόμα και από τους οποιουσδήποτε φόρους μεταβίβασης και λοιπούς φόρους (συμπεριλαμβανομένου και του φόρου εισοδήματος λόγω υπεραξίας, τέλη, τέλος χαρτοσήμου, εισφορά δικαιώματα ή οποιαδήποτε άλλη επιβάρυνση υπέρ του δημοσίου).
● Για όλες τις μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές καταστροφές, Σκουριές, Ολυμπιάδα, μόλυνση θάλασσας του Στρατωνίου κ.λ.π. με τον Ν. 3220/04 το ελληνικό δημόσιο όρισε ότι: «Για βλάβες του περιβάλλοντος ή ζημιές τρίτων, οι οποίες επήλθαν ή τα γενεσιουργά αίτια ανάγονται σε χρόνο πριν από την δημοσίευση που κυρώνει την παρούσα σύμβαση, η αγοράστρια δεν φέρει οποιαδήποτε ευθύνη», να συμπεράνει κανείς ότι, η υποχρέωση για αποκατάσταση των καταστροφών μένει «προίκα» σε εμάς; Περαιτέρω, είναι προφανές ότι τα «γενεσιουργά αίτια», είναι δυνατόν αναχθούν σε χρόνους λειτουργίας των λατομείων μέχρι και την εποχή του….. Φιλίππου του Β’.
● Στην σύμβαση μεταβίβασης Ν.3220/2004, ΦΕΚ 15Α΄/ 28.1.2004, στο άρθρο 3, με τίτλο: «ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. και ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ» και στις σελ. 350-351, σαφώς ορίζεται ότι η μεταλλευτική εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. «δικαιούται να ενεργεί χωρίς νέες άδειες γεωτεχνικές και μεταλλευτικές έρευνες εντός των ορίων των μεταβιβαζομένων παραχωρήσεων και μισθώσεων μεταλλείων, σύμφωνα με τις διατάξεις του Μεταλλευτικού Κώδικα και Κώδικα Μεταλλευτικών Λατομικών Έργων (ΚΜΛΕ)».

● To δημόσιο δεν απαίτησε με την σύμβαση μεταβίβασης να προσληφθούν από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ οι 472 εργαζόμενοι μεταλλωρύχοι της πρώην TVX και ανέλαβε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ και τους ενέταξε το 2005 σε πρόγραμμα επανακατάρτισης πληρώνοντας αρκετά εκατομμύρια ευρώ, καταδεικνύοντας ότι το δημόσιο δεν προέβαινε στην μεταβίβαση από ενδιαφέρον για τους τετρακόσιους και πλέον εργαζομένους.
● Ο Δήμος Παναγίας με την υπ’αριθ. 144/2009 απόφαση του Δ.Σ. που ελήφθη ομόφωνα στις 25 Οκτωβρίου 2009, γνωμοδοτεί αρνητικά ως προς την Μ.Π.Ε. εκφράζοντας την καθολική θέληση της τοπικής κοινωνίας, διατρανώνει δε, ότι δεν επιθυμεί καμία απολύτως μεταλλευτική δραστηριότητα στον Δήμο Παναγίας.
● Επιστροφή κρατικών ενισχύσεων ζητά η Κομισιόν, η Eυρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από την ελληνική μεταλλευτική εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» να επιστρέψει κρατικές ενισχύσεις της τάξεως των 15 εκατ. Ευρώ, που θεωρεί παράνομες. Στο Ευρωπαίκό Δικαστήριο προτίθεται να προσφύγει η Ελλάκτωρ που ελέγχει το 5% την «Ελληνικός Χρυσός» ,το υπόλοιπο 95% ελέγχεται από την European Goldfields.
Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση, κατόπιν εμπεριστατωμένης έρευνας, η οποία κινήθηκε το Δεκέμβριο του 2008, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τιμή πώλησης των «Μεταλλείων Κασσάνδρας» στην «Ελληνικός Χρυσός» το 2003 ήταν κατώτερη της πραγματικής αγοραίας αξίας τους, και ότι, ως εκ τούτου, η εταιρεία έλαβε επιδοτήσεις κατά παράβαση των κανόνων της EE περί κρατικών ενισχύσεων.
Το ύψος της επιδότησης υπολογίστηκε σε 14 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, δεδομένου ότι η εταιρεία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φόρους επί των συναλλαγών, το συνολικό ποσό που το Δημόσιο πρέπει να ανακτήσει από τον δικαιούχο ανέρχεται, κατά την Επιτροπή, σε 15,3 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους.
Για τους ανωτέρω λόγους, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η «Ελληνικός Χρυσός» έλαβε παράνομη κρατική ενίσχυση, την οποία η Ελλάδα οφείλει να ανακτήσει, μαζί με τους τόκους !
● Ελληνικός Χρυσός: Τι απαντά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωσε την εγκυρότητα της συναλλαγής, η οποία υλοποιήθηκε μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ» το 2003 και αφορά την απόκτηση των Μεταλλείων Κασσάνδρας. ("Η" Online 24/2). Αυτό επισημαίνει η εταιρεία σε ανακοίνωσή της, στην οποία αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο προσφυγής στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια σχετικά με την απόφαση της Ε.Ε. να καταβληθούν επιπλέον 14 εκατομμύρια, τα οποία, σύμφωνα με την Επιτροπή, θεωρούνται ανακτήσιμη κρατική ενίσχυση. Στην ανακοίνωση της εταιρείας επισημαίνεται ότι, «παραδόξως, οι υπηρεσίες της Επιτροπής για τη συγκεκριμένη απόφαση, επικαλούνται έκθεση που συντάχθηκε μεταγενέστερα και υπολογίζουν, μετά από δική τους ερμηνεία, την αξία της συναλλαγής σε 25 εκατομμύρια ενώ, αντιθέτως, η έκθεση αυτή προσδιορίζει αρνητική αξία. Η ερμηνεία αυτή πιθανότατα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης από τα αρμόδια όργανα. Η Ελληνικός Χρυσός θα μελετήσει το πλήρες κείμενο της απόφασης όταν αυτή εκδοθεί και θα λάβει όλα τα μέτρα που έχει στην διάθεσή της μεταξύ των οποίων είναι κι η προσφυγή στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Οι όποιες κινήσεις θα γίνουν και σε συνδυασμό με την επίσημη θέση της πολιτείας».
Πάντως, η «Ελληνικός Χρυσός» ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να επηρεαστεί η επένδυση που προωθείται, ύψους ενός δισ. ευρώ, που θα δημιουργήσει πάνω από 1.600 θέσεις εργασίας. Μέχρι στιγμής, η εταιρία έχει επενδύσει 100 εκατ. ευρώ στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, δημιουργώντας πάνω από 350 θέσεις εργασίας.
● ΥΠΕΚΑ - Η κυβέρνηση δεν είναι ακόμα έτοιμη να δώσει στην Ελληνικός Χρυσός, που ανήκει κατά πλειοψηφία στην European Goldfields , άδεια για την εκμετάλλευση χρυσοφόρων κοιτασμάτων στην Χαλκιδική, δήλωσε η υπουργός Περιβάλλοντος, κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, επικαλούμενη την αντίθεση της τοπικής κοινωνίας.
«Έχει πολωθεί το θέμα», δήλωσε η υπουργός Περιβάλλοντος, κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης δημοσιογράφων. «Σαφέστατα θα πρέπει να υπάρξει και άλλη διαβούλευση». Η κυρία Μπιρμπίλη είπε ότι θέλει να διασφαλίσει πως το έργο δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στον υδροφόρο ορίζοντα ενώ δεν έδωσε καμία ένδειξη για το πότε θα δοθεί η έγκριση.
Η τοπική κοινωνία αντιτίθεται έντονα στο έργο, με τους κατοίκους να υποστηρίζουν ότι θα καταστρέψει το περιβάλλον και θα υποβαθμίσει τις συνθήκες ζωής στην περιοχή. Η επίσημη περίοδος για τη δημόσια διαβούλευση έληξε πέρυσι τον Δεκέμβριο και αξιωματούχος του υπουργείου Περιβάλλοντος είχε δηλώσει τον Οκτώβριο ότι η άδεια θα δινόταν μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου.
● Αξίζει να σημειωθεί ότι, την ομόθυμη και ομόφωνα αρνητική γνωμοδότηση επί της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Επενδυτικού Σχέδιο Εξόρυξης και επεξεργασίας Χρυσοφόρου κοιτάσματος στην περιοχή Krumovgrad στη Βουλγαρία, κατ’ εφαρμογή της σύμβασης ESPOO για την διαδικασία εκτίμησης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων σε διασυνοριακά πλαίσια, έλαβαν τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης κατά την συνεδρίαση της 11ης Απριλίου στην Κομοτηνή. Την σχετική εισήγηση για το θέμα έκανε ο Λέκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γιώργος Τριανταφυλλίδης εκ μέρους ομάδας εργασίας, ενώ παρέστησαν και μίλησαν, εκφράζοντας την αντίθεση των τοπικών κοινωνιών της γειτονικής χώρας η Δήμαρχος του Δήμου Κρούμοβγκραντ κα Σεμπιχά Μεχμέτ και η Δντρια Περιβάλλοντος του Δήμου Κίρτζαλι Βεσελίνα Τάντσεβα παρουσία του Αντιδημάρχου Κίρτζαλι Βασίλ Μπομπέκωφ.
Τις ανησυχίες των κατοίκων ενισχύουν :
Το πόρισμα της Ομάδας Εργασίας που συγκρότησε η ΔΕ του ΤΕΕ/ΤΚΜ για να διαμορφώσει άποψη επί της παραπάνω ΜΠΕ
Το πόρισμα της σχετικής επιτροπής που συγκρότησε το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του ΑΠΘ
Τις διαπιστώσεις των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και του ΙΓΜΕ
Τα ερωτήματα του ΥΠΕΚΑ προς την εταιρεία εν όψει της ακυρωθείσας Δημόσιας Διαβούλευσης
Άρθρα-παρεμβάσεις επιστημόνων επί του θέματος ειδικών καθηγητών του ΑΠΘ κ.ά.
Υλικό από σχετικές με το θέμα επιστημονικές ημερίδες
Συμπεράσματα :

Το έργο δεν αφορά σε μεμονωμένη τεχνική παρέμβαση, αλλά έχει μορφή γενικότερου εγχειρήματος που η συνολική επίδραση στο φυσικό περιβάλλον (νερό ύδρευσης και άρδευσης, αρχαιολογικά μνημεία, οικολογικά-πολιτιστικά χαρακτηριστικά) δεν συμποσούνται με τις εκτιμώμενες συνέπειες των επιμέρους επεμβάσεων.
Ανατρέπονται οι γενικές αρχές του χωροταξικού σχεδιασμού μέσω του οποίου επιτυγχάνεται αφενός η προσδοκώμενη ανάπτυξη, με τους θετικότερους όρους, αφετέρου αποφεύγεται η συνύπαρξη ασυμβίβαστων χρήσεων.
Η ευρύτερη περιοχή του έργου χαρακτηρίζεται αναμφίβολα ως ευαίσθητη οικολογικά και ταυτόχρονα περιοχή αναψυχής του μεγαλύτερου οικιστικού συμπλέγματος της Βόρειας Ελλάδας, ταυτόχρονα είναι από τους σημαντικότερους τουριστικούς προορισμούς της Βαλκανικής (εκμετάλλευση φυσικού κάλλους).
Δεν αρκεί η σύνταξη ΜΠΕ για το προγραμματιζόμενο έργο (εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου-έτερο αγαθό), καθότι λόγω κλίμακας, η συνολική επίδραση του στο περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί επιτυχώς παρά μόνον στα πλαίσια μιας συνολικής Στρατηγικής Προσέγγισης , στην οποία με την κατάλληλη επιστημονική μέθοδο θα συσχετίζονται και θα συνεκτιμώνται οι επί μέρους οικονομικές – περιβαλλοντικές συνέπειες.
Τέλος είναι απολύτως εύλογο να αναρωτηθεί κανείς, γιατί τέτοια εμμονή; Όταν το μόνο που προκύπτει με απόλυτη βεβαιότητα είναι ότι, ο Ελληνικός χρυσός βρίσκεται κυριολεκτικά σε ξένα χέρια !
Τα πολιτικά ζητήματα :

► Πως μπορεί να εμπιστευθεί κανείς, εκείνους που νομιμοποίησαν την παρανομία χαρίζοντας εκατομμύρια ευρώ στους ξένους «επενδυτές»; (Ν.3220/2004 ΦΕΚ 15Α΄/ 28.1.2004)
► Ποια η αξιοπιστία της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, όταν η ίδια Ελληνική πολιτεία μεταβιβάζει, όπως προσφάτως έπραξε, το κόστος αποκατάστασης του περιβάλλοντος στους πολίτες, και μάλιστα δια νόμου;
 Με ποια λογική τα πολύτιμα αποθέματα της χώρας και το υπέροχο φυσικό περιβάλλον της Χαλκιδικής, διατίθενται στο διεθνές λόμπυ, με μόνο αντάλλαγμα τις προσφερόμενες, ομολογουμένως κάτω από δύσκολες συνθήκες εργασίας, θέσεις απασχόλησης; Μήπως το μνημόνιο ήταν εντελώς απαραίτητο προς επίτευξη του σκοπού αυτού; Το ίδιο ακριβώς σκηνικό, πριν λίγο καιρό, το είδαμε στην Αργεντινή !
► Ποιος αμφισβητεί ότι η βούληση των κατοίκων, παρά τις σειρήνες για 1.600 νέες θέσεις εργασίας, δεν βρίσκεται ποιο κοντά στην αληθινή ωφέλεια του τόπου, όταν είναι αυτοί που βίωσαν όλα αυτά τα χρόνια την πραγματικότητα των «καλών προθέσεων»;
Ενδεχομένως η μονοσήμαντη θεώρηση των πραγμάτων, παρασύρει σε ανελαστικές απόψεις, και να χάνει και το όποιο δίκιο έχει κανείς, επίσης δεν μπορεί να είναι απόλυτος και να αμφισβητεί, ότι οι «επενδυτές» δεν έχουν καλές προθέσεις. Όμως και ο δρόμος προς την κόλαση, ήταν πάντα στρωμένος με καλές προθέσεις!»
Με τιμή
Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος
Περαιτέρω:
● Την κ. Μπιρμπίλη διαδέχεται στο ΥΠΕΚΑ ο κ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος ενώ δηλώνει ότι, συνεχίζει το πετυχημένο έργο της προκατόχου του, υπογράφει αμέσως την Κ.Υ.Α. της έγκρισης των Περιβαλλοντικών Όρων του έργου, συνεχίζοντας μάλλον το δικό του έργο!
● Ένα χρόνο μετά το Μνημόνιο Οικονομικής Συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και το Κατάρ που υπέγραψαν οι κ. Παπανδρέου και Αλ Θάνι πέρυσι το Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη, επεγράφη η συμφωνία που αφορά στην εξαγορά ποσοστού 7,07% της European Goldfields από την Qatar Holdings. Oπως ανακοίνωσε η ΕΛΛΑΚΤΩΡ, «η συμφωνία κρίθηκε σκόπιμη τόσο για την διευκόλυνση της χρηματοδότησης προκειμένου να ξεκινήσει άμεσα η Α' φάση του έργου της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στη Χαλκιδική, όσο και για τη συμμετοχή της Qatar Holding στο συγκεκριμένο έργο ως στρατηγικού επενδυτή, με χορήγηση δανείου ποσού 600 εκατ. δολαρίων».
Ειδικότερα, η Αktor Construction International (100% θυγατρική της ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ), προέβη σε συμφωνία πώλησης 13.000.000 μετοχών της European Goldfields στην Qatar Holding, δηλαδή ποσοστό 7,07% του μετοχικού της κεφαλαίου, συνολικής αξίας 130.000.000 C$. Το ποσοστό συμμετοχής της Αktor Construction International στην European Goldfields, μετά τη συναλλαγή, διαμορφώνεται σε 12,2% του μετοχικού της κεφαλαίου, ενώ η Qatar Holding διατηρεί δικαίωμα προαίρεσης για απόκτηση επιπλέον 9.373.390 μετοχών με 13 C$ ανά μετοχή.(daily news 11.01.2011)
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συνολικό τίμημα της εξαγοράς από το Ελληνικό Δημόσιο με την σύμβαση μεταβίβασης ( Ν.3220/2004, ΦΕΚ 15Α΄/ 28.1.2004) στην «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε.» κόστισε μόλις 11.300.000 €, ποσό για το οποίο ελέγχεται η αγοροπωλησία ως προς το χαμηλό τίμημα, ενώ μόνο το 7,07% του μετοχικού της κεφαλαίου, πουλήθηκε προς 130.000.000 C$ ! Και όλα αυτά συμβαίνουν στην
Το τίμημα, « επιστροφή κρατικών ενισχύσεων ζητά η Κομισιόν, η Eυρωπαϊκή Επιτροπή ζήτησε από την ελληνική μεταλλευτική εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» να επιστρέψει κρατικές ενισχύσεις της τάξεως των 15 εκατ. ευρώ, που θεωρεί παράνομες»,…….για τους ανωτέρω λόγους, η Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η «Ελληνικός Χρυσός» έλαβε παράνομη κρατική ενίσχυση, την οποία η Ελλάδα οφείλει να ανακτήσει, μαζί με τους τόκους !
Η κατάληξη, από την επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUR-Lex – - EL) προσφυγή της Ελληνικής Δημοκρατίας (!) με την οποία ζητάει την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής για την παράνομη επιδότηση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ !!!
Oυρσουζίδης Ν. Γιώργος